Nizami Cəfərov
372
Hökmdar ölürsə, demək, artıq Toltı bəy də yoxdur və artıq kimi,
nə üçün, nədən ötrü öldürməyinin də fərqi yoxdur. Artıq o, səh-
raya, çöllərə düşmüş bir adamdır. Əsərdəki bu motiv çox yaxşı
verilir: ya bu cəmiyyətin, bu həyat tərzinin texnologiyası ilə
yaşamalısan, ya da çöllərə düşməlisən. Çöllərdə də ki ölümdür...
Bunun başqa yolu yoxudr. Və odur ki, orada Toltı bəyin insan
kimi yeganə özünüifadəsi, siması qızını öz arvadı kimi qəbul
eləməsidir. Amma bu da yeni bir perspektiv müəyyənləşdirir:
sən artıq günahkarsan, günahın içindəsən və sən artıq əvvəl
adam öldürərək işlədiyin günahdan daha böyük günah işlətmi-
sən. O günahı hakimiyyət, dövlət təlqin edirdi, amma indiki
hakimiyyətin başqa günah üzərində bərqərar olub.
N.Cabbarlı:
– Əsər bütünlüklə ziddiyyətlər üzərində qurulub. Toltı
bəyin – günah işləmiş adamın gəlib çıxdığı məkan müqəddəs bir
yerdir. Bunun məntiqi aydındır. Günahkarın təmizlənmək ehti-
yacı və şansı var. Amma eyni zamanda da günahdan doğulan
müqəddəslik kimi bir ideya da atılır ortaya. Bu müqəddəs
məkanda o günahı təsdiqləyir və qəbul edirlər. Çünki günahdan
doğulacaq müqəddəsi gözləyirlər...
N.Cəfərov:
– Bəli, biz bu günahın övladını gözləyirdik deyilir... Bəli...
N.Cabbarlı:
– Həm oğuldur, həm nəvə... Biz bunu gözləyirdik...
N.Cəfərov:
– Bu artıq yeni mərhələdir... Yəni elə bil ki bu mərhələlər
bir-birini izləyir... Toltı bəyin qızını müdafiə eləməsi, həmin
vaxtda kanonlar o qədər möhkəmdir ki, qızını yalnız o şəkildə
müdafiə etməsi, arvadını yandıraraq məhv etməsi... Bunların hər
bir mərhələsində xarakter var. Bu əsərdə o son mərhələyə qədər
sıxışdırılır. Din xadimlərinin, buddistlərin öz həyat tərzi var, o
da heç bir hakimiyyətlə, dövrlə, cəmiyyətlə, cəmiyyətin həyatı
ilə bağlı deyil, təcrid olunmuş bir mühitdir və bu təcrid olunmuş
mühitin kontekstindən Toltı bəyin həyatına baxdıqda məlum
Ədəbiyyat söhbətləri
373
olur ki, Toltı bəyin indiyənə qədər gördüyü işlər – baxmayaraq
ki, müəyyən gərginlikdən keçib – bir yana, tale ona tamam baş-
qa bir şey hazırlayıbmış. O, sadəcə, öz rolunu oynaya-oynaya
gəlib. Amma burada da mübahisə üçün yer açılır. Buddist ma-
nastır və buddist həyat tərzi cəmiyyətə, dövlətə, türkün xarak-
terinə təsir edir. Bu, buddizmin məntiqi deməkdir: öz gələcək
ilahiyyatçısını, özünün gələcək ruhanisini, özünün gələcək
liderini bu cür yetişdirir. O, günahdan doğulmuş adam olmalıdır.
N.Cabbarlı:
– Əslində, xristianlıq üçün aktual olan məsələdir.
N.Cəfərov:
– Amma buddizm üçün səciyyəvi deyil. Buddizmin adına
müəllif günahdan doğulmanı və günahdan doğulmanın müqəd-
dəsliyini və ümumiyyətlə, həyatın yaranmasının özünün bir gü-
nah olmasını yaza bilməz. Xristian məntiqinə görə, İnsan günah-
kardır. O bu dünyaya günahın nəticəsi olaraq gəlib və katarsis
keçməsinə, təmizlənməsinə ehtiyac var. Elə bilirəm ki, bu
məntiq buddizmə yazıla bilməz.
Onu da deyim ki, bu üsul Çingiz Aytmatovun “Plaxa”-
sında da vardı. Yəni müxtəlif ibtidai dinlərdən başlamış dünya
dinlərində olan müxtəlif hökmlər, süjetlər, nəticələr, obrazlar
gətirilərək xristianlığın məntiqi ilə son şərhi verilir. Bu, ədəbiy-
yat üçün aktualdır. Amma Azərbaycan ədəbiyyatı üçün xarakte-
rik deyil. Və indi bu, əsərin ya böyük nöqsanıdır, ya da çox
böyük məziyyətidir ki, onda hadisələrə müsəlman nöqteyi-nəzə-
rindən baxış yoxdur. Dünya ədəbiyyatında Tolstoyda, Avropa
ədəbiyyatının bəzi klassiklərində islama möhtərəm münasibət-
dən gələn müəyyən nümayişkaranə ideyalar var, amma necə-
dirsə, həmişə nəticə, çıxış yolu, son şərh gəlib xristianlığa çıxır.
Halbuki bizə tarixdən məlumdur ki, bu, bir qədər epizodiklik
məsələsidir. Bax ona görə hərdən adam düşünür ki, Aydın Talıb-
zadə roman yox, müxtəlif mənalı süjetlərin birləşməsi ilə eklek-
tik bir traktat təqdim etmək istəyib. Çünki, ən azı, tarixdən bizə
məlumdur ki, türklər buddizmi, eləcə də onunla əlaqədar digər
Nizami Cəfərov
374
dinləri qəbul eləyəndə ya maniliklə, xristianlıqla, ya da zərdüş-
tiliklə qarışıq qəbul ediblər. Uyğurlar isə həm də bir tanrıçı ola-
raq buddizmi qəbul ediblər. Tanrıçılığın isə çox ciddi əxlaq
prinsipləri var. Sonra islama keçiblər və islamın da çox ciddi
əxlaq prinsipləri var. Ona görə də bu xronologiyanı adam əsərdə
görmək istəyir. Çünki xristianlığa keçmək və nəticə etibarilə
Toltı bəyin taleyini xristian məntiqi və fətvası ilə həll etmək,
mənə elə gəlir ki, asan çıxış yoludur. Artıq ədəbiyyatda da çox
təcrübədən keçibdir.
N.Cabbarlı:
– Amma buradakı çıxış yolu ikinci süjetdə tam bir tanrı-
sızlıq, tam bir azadlıq şəklində həll edilir.
N.Cəfərov:
– Hə, ikinci süjetdə mübahisəli cəhətlər həddindən artıq
çoxdur. Bəlkə də, bu cəhətlər ona görə çoxdur ki, biz qədim
dövrü, onsuz da, modelləşmiş, kanonlaşmış şəkildə görür və
təsəvvür edirik. Yazıçı da o dövrdən yazanda, təbii ki, müəyyən-
ləşmiş təsəvvürlərə istinad edir. Amma müasir dövrdən yazmaq
təhlükəlidir. Ona görə ki, müasir dövrün insanlarını biz görürük,
onların həyat tərzində olan müxtəlif çətinliklər hamımıza mə-
lumdur və eyni zamanda müasir dövr elədir ki, onu keçmiş ka-
nonların kontekstində görür və dəyərləndiririk. Biz izahat verən-
də istər-istəməz, bu əxlaqidirmi, bu cür həyat tərzi məqbuldur-
mu, bu cür cəmiyyət idarəçiliyini ideal kimi qəbul edə bilərikmi,
insanın və cəmiyyətin demokratik olması nə deməkdir kimi
suallara cavab verir və bu zaman indiyənə qədərki təcrübəyə
istinad edirik. İndiyə qədərki təcrübə isə birinci süjetdə verilir.
N.Cabbarlı:
– Tuncalın simasında bizim müasir sənət adamları, müasir
yazıçılar, rəssamlar görünmürmü, sizcə?
N.Cəfərov:
– Görünmür, yox!
N.Cabbarlı:
– Görünmür? Əminsiniz?
Dostları ilə paylaş: |