43
əvvəlki ilin müvafiq dövrü ilə müqayisədə 10 % artmışdır. Qeyri-neft sektorunda
yaradılan əlavə dəyərin ÜDM-də xüsusi 2013-cü ilin yekununda 56,6 % təşkil
etmişdir. Həmin ilin yekunu üzrə qeyri-neft sektorunun əksər sahələrində əlavə dəyər
istehsalının artım tempi əvvəlki ilin müvafiq dövrünə nisbətən yüksək olmuşdur.
Qeyri-neft ÜDM-nin artımında ən böyük müsbət töhfəni tikinti sahəsi (4,3%)
vermişdir. Qeyri-neft sənayesində yaradılan əlavə dəyərin strukturunda
mədənçıxarma sənayesinin xüsusi çəkisi 2,4 %, emal sənayesinin xüsusi çəkisi 53,2
% təşkil etmişdir. Şəkil 2.1.-də isə Azərbaycanda qeyri-neft sektorunun real artım
tempi verilmişdir.
Şəkil 2.1. Azərbaycanda qeyri-neft sektorunun real artım tempi.
Qeyd: Şəkil 2.1. ARDSK-nın və ARS N-nin materialları əsasında hazırlanmışdır.
Şəkil 2.1.-dən göründüyü kimi, Azərbaycanda qeyri-neft sektorunun inkişaf
tempi 2004-2013-cü illərdə qeyri-sabit olmuşdur. Əgər 2004-cü ildə real artım 13,6
% idisə, növbəti 2005-2007-ci illərdə bu göstərici aşağı düşərək, 2007-ci ildə 11,4 %
təşkil etmişdir. 2008-ci ildə qeyri-neft sektorunun real artımı rekord səviyyədə 15,9
% təşkil etsə də, növbəti ildə 2009-cu ildə bu göstərici son 10 ildə ən aşağı həddə -3,9
% səviyyəsinə enmişdir. 2010-2013-cü illərdə isə real artım sabit dinamika nümayiş
etdirmiş və əvvəldə qeyd olunduğu kimi, 2013-cü ildə 10 % olmuşdur. 2013-cü ilin
44
yekunu üzrə Azərbaycanın qeyri-neft sənayesində istehsal olunan məhsulun həcmi
6776,6 mln. manat təşkil etmişdir və bunun strukturu Cədvəl 2.4.-də əks etdirilmişdir.
Cədvəl 2.4.
Azərbaycan Respublikasında qeyri-neft sənayesinin ümumi buraxılışının
strukturu (2013-cü ilin yekunu üzrə)
Göstəricilər
mln.manatla
%-lə xüsusi çəkisi
Cəmi
6776,6
100
1 Mədənçıxarma sənayesi
4679,2
69,1
2 Emal sənayesi
108,1
1,6
3 Elektrik enerjisi, qaz və buxar istehsalı, bölüşdürülməsi
və təchizatı
1770,6
26,1
4 Su təchizatı, tullantıların təmizlənməsi
218,7
3,2
Qeyd: Cədvəl 2.4. ARS N-nin materialları əsasında müəllif tərəfindən hazırlanmışdır.
Cədvəl 2.4.-ün təhlilinə baxsaq, görərik ki, emal sənayesi qeyri-neft sənayesinin
əsas aparıcı sahəsidir və bu sahədə istehsal olunan məhsulun 69,1 %-i onun payına
düşür. Qeyri neft emalı sənayesinin 69,1 % payında qida məhsulları və içki istehsalı
40,9 %, metallurgiya sənayesi və hazır metal məmulatların istehsalı 5,9 %, tikinti
materiallarının istehsalı 5,1 %, elektrik avadanlıqlarının istehsalı 1,9 %, kimya
sənayesi 3,0 %, maşın və avadanlıqların istehsalı 3,6 %, digər sənaye sahələrinin
istehsalı 8,6 % olmuşdur . Göründüyü kimi, geniş potensiala malik bir sıra sənaye
sahələrinin (kimya, metallurgiya və s.) qeyri-neft sənayesindəki payı adekvatlıq təşkil
etmir və bu sahələrdə qeyri-neft sənayesinin imkanlarından daha səmərəli istifadəyə
ehtiyac qalmaqdadır. Tədqiqatçı, E. Vəliyev bildirir ki, neft sektorunun sıçrayışlı
inkişafı fonunda qeyri-neft sektorunun kölgədə qalması, ümumi iqtisadi inkişaf
tempinin əsasən neft sektorundan asılılığının yumşaldılması və iqtisadiyyatın
dayanıqlı strukturunun təmin olunması məhz qeyri-neft sektoru üzrə inkişaf
strategiyasının hazırlanmasını və həyata keçirilməsini tələb edir. Qeyri-neft
sektorunun inkişaf strategiyasının hazırlanması eyni zamanda bu problemin
əsaslarının tədqiq olunması, sahənin inkişaf meyllərinin araşdırılması ilə onun zəif və
üstün cəhətlərinin, habelə neft sektorunun sıçrayışlı inkişafı nəticəsində qeyri-neft
sektorunun qarşısında yarana biləcək problemlərin aşkara çıxarılması zərurətini
yaradır . Bu mülahizələrdə müəlliflə razılaşaraq, bir sıra rəqabətqabiliyyətli emal
45
sənayesi sahələrindəki inkişaf proseslərinin qeyri-adekvatlığına toxunmaq zərurəti
ortaya çıxır. Məsələn, neftkimya sənayesində, uzun illərdir güclü potensiala və son 10
ildə maliyyə resursları baxımından problemlərin olmamasına baxmayaraq, iri və ya
məhsuldar dücə malik orta modern müəssisələr istismara verilməyib, yeni istehsal
potensialı formalaşdırılmayıb. Eyni fikirləri metallurgiya, cihazqayırma sənaye
sahələri barəsində söyləmək də mümkündür. Düzdür, son illərdə metallurgiya sənaye
kompleksinin istehsal potensialının gücləndirilməsi istiqamətində dövlət dəstəyi və
tədbirləri gücləndirilmişdir. Bunların nəticələrinin yaxın perspektivdə təhlili mümkün
ola bilər və hələlik ölkənin real qeyri-neft sənaye sahələrinin hazırkı fəaliyyəti onların
müvcud potensiallarına nisbətən xeyli zəif təsir bağışlayır.
Qeyd etdiyimiz kimi, qeyri-neft sektorunun əsas aparıcı sahəsi sənayedir.
Ümumiyyətlə, sənaye sahələrinin inkişafı son 10 ildə dövlətimizin iqtisadi
siyasətində prioritetliyi ilə diqqət mərkəzindədir. Prioritet məsələ kimi iqtisadiyyatın
karbohidrogen ehtiyatlarından asılılğının azaldılması, əsas aparıcı qeyri-neft sektoru
sahəsi olan sənaye sektoru vasitəsilə ölkə iqtisadiyyatının dayanıqlılığının
gücləndirilməsidir. AR Prezidentinin 27 sentyabr 2004-cü il tarixli Fərmanı ilə təsdiq
edilmiş, "Neft və qaz gəlirlərinin idarə olunması üzrə uzunmüddətli strategiya" da bir
sıra əsas istiqamətlərin qeyri-neft sektorunun, o cümlədən sənayenin inkişafı ilə
bağlılığı diqqəti cəlb edir:
−
Iqtisadiyyatın qeyri-neft sektorunun, regionların, kiçik və orta sahibkarlığın
inkişafı;
−
Iqtisadiyyatın intellektual və texnologiya bazasının səviyyəsinin
yüksəldilməsinin stimullaşdırılması və s . Bu baxımdan ölkədə sənaye sahələrinin
potensialının artırılması perspektivlərindən yararlanmaqda intensivləşmə çatışmır
və, şübhəsiz, bu səbəbdən ölkə sənayesinin potensialı müasir dövrümüzün
reallıqları baxımından adekvat səviyyədə deyildir. Azərbaycanda sənaye
məhsulunun həcmini əks etdirən real göstəricilər Cədvəl 2.5.-də verilmişdir.
Cədvəl 2.5.
Azərbaycan Respublikasında sənaye məhsullarının (işlərin, xidmətlərin) həcmi
(cari qiymətlərlə, mln. manat) .
Dostları ilə paylaş: |