70
Bu problemin asan və birdəfəlik həlli modeli məlum deyildir. Ümumi
formada problemin mahiyyəti investisiyaların həcminin artırılmasında,
strukturunun təkmilləşdirilməsində və səmərəliliyinin yüksəldilməsindədir. Bunun
üçün investisiya siyasəti səfərbəredici olmalı, onun məqsədləri, hədəfləri və
mənbələri kifayət qədər açıqlanmalıdır. Potensial və real investisiya qabiliyyəti
bütün müəssisələrin və təsərrüfat subyektlərinin investisiya proqramlarının
hazırlanması özlüyündə aktual məsələ olsa da, bu problemi həll etmir. Bazar
islahatları özlüyündə Azərbaycan iqtisadiyyatının bütün sektorlarında (xüsusilə
neft və telekommunikasiya kimi sektorlardan kənarda) cəlbedici və beynəlxalq
rəqabət
üstünlüklərinə
malik
investisiya
mühitinin
formalaşması
ilə
nəticələnməmişdir və buna görə də həmin mühitin radikal dəyişdirilməsi prioritet
xarakter daşımalıdır. Həmin amillərin istifadə modelləri olduqca genişdir. Buna
görə də mövcud şəraitdə mümkün variantların əsas məsələsidir.
Altıncısı, təbii inhisarların iqtisadiyyatın restruktrizasiyasında rolu
gücləndirilməlidir. Bəzi hesablamalara görə ölkədə sənaye istehsalının 15-20%-i
sənaye istehsal fondlarının orta illik dəyərinin 10-15%-i təbii inhisarların fəaliyyəti
dairəsində cəmlənmişdir. Lakin təbii inhisarların “struktur formalaşdırıcı” rolu
onların iqtisadiyyatdakı yerindən daha “güclüdür”. Bütün təbii inhisar sahələrində,
xüsusilə də elektrik enerjisi sahəsində həm tarif mexanizminin islahatı və həm də
rəqabət sferasının genişləndirilməsini nəzərdə tutan restruktrizasiya tədbirləri
vasitəsilə bütövlükdə iqtisadiyyatın strukturuna təsir göstərmək mümkündür.
Bilavasitə təbii inhisarların fəaliyyət seqmentlərinin rəqabət prinsiplərindən “azad”
olması nəticəsində onların mallarının və xidmətlərinin tariflərinin tənzimləmə
sferasına aid edilməsi həmin tariflərin bazarın tələblərinə uyğunlaşmaqdan azad
etmir. Əksinə, tənzimləmə vasitəsilə tariflərin bazara uyğunlaşdırılması və az
səmərəlidir. Buna görə də rəqabət məkanının genişləndirilməsi (mövcud şəraitdə
mümkün olan genişləndirilməsi) şərti ilə tarif mexanizminin islahatı ən uyğun
variant hesab olunur. Bu bir neçə istiqamətdə genişləndirilə bilər. Əvvəla,
istehsalçıların xərcləri şəffaf prinsiplər və normativlər bazasında əsaslandırıl-
malıdır. Ikincisi, xərclərin azaldılması zərurətə çevrilməli və stimullaşdırılmalıdır.
71
Üçüncüsü, tariflərin diferensiallaşdırılması əsaslandırılmalıdır. Məsələn, elektrik
enerjisi tariflərinin səviyyəsinə görə sənaye istehsalının əhali istehlakına nisbəti
Türkiyədə təqribən bərabər, Belçikada 3,1 dəfə, Fransada 2,7 dəfə və Ispaniyada
2,5 dəfə aşağıdır. Postsovet ölkələrinin əksəriyyətində isə əhali istehlakı qrupu üzrə
elektrik enerjisi tarifləri sənaye qrupundan xeyli aşağıdır. Azərbaycanda bu fərq
təqribən 2 dəfədir və bunu şərtləndirən amillər təkcə sosial xarakter daşımır. Lakin
bu gün iqtisadi və praktik baxımdan daha vacib məsələ “sənaye qrupu” ilə
“kommersiya xarakterli qrupun” uyğunlaşdırılmasıdır. Nəhayət, elektrik enerjisi
istehlakına bənzər sahələrdə “xidmətə və ya məhsula” qənaət stimullaşdırılmalıdır.
Iqtisadiyyatın rəqabət potensiallı strukturu formalaşdığı halda ÜDM-in enerji
tutumunun aşağı salınması bu və ya digər ölkələrin rəqabət üstünlüyü amilinə
çevrilir.
72
FƏ
SIL 3. DÖVLƏ
TIN STRUKTUR S YА
SƏ
T N N
REALLAŞ
DIRILMASININ TƏ
KM LLƏŞ
D R LMƏ
S
3.1. Dövlətin struktur siyаsətinin təkmilləşdirilməsi istiqamətləri
А
zərbaycan iqtisadiyyatının modernizasiya və rəqabət potensialının
gucləndirilməsinin, son nəticələrinin, əhalinin həyat şəraitinin və səviyyəsinin
yüksəldirilməsinin fundamental amillərindən bir qrupu iqtisadiyyatın "hansı"
və "necə" strukturunun formalaşması ilə bağlıdır. Iqtisad elminin əvvəlki aktual
problemləri sırasına aid olan bu məsələ son onillikdə daha da aktuallaşmışdır.
Bunu şərtləndirən çeşidli səbəblər arasında Azərbaycanda struktur siyasətinin
formalaşmasında nəzərə alınması zəruri olan və ya yan keçilməsi mümkün
olmayan bir neçə cəhətin xüsusi vurğulanması məqsədəuyğundur.
Ə
vvəla, postindustrial inkişaf mərhələsinə keçid ardıcıl sürətlə çağdaş
cəmiyyətin və iqtisadiyyatın xarakterik meyllərindən birinə çevrilir. Bununla
ə
laqədar artıq "yeni iqtisadiyyat" (new economy) anlayışı nəzəri iqtisadi və
sosioloji araşdırmalarla yanaşı, rəsmi orqanların, məsələn, Birləşmiş Millətlər
Təşkilatının Avropa Iqtisad Komissiyasının (UNECE) hesabatlarında da yer
almaqdadır. "Yeni iqtisadiyyatın" məzmununu açıqlamaq məqsədilə "xidmət
iqtisadiyyatı" və ya "xidmət hökmranlıqlı iqtisadiyyat", "informasiya" və ya
"bilgi", "çəkisiz" (weightless) və ya "materialsızlaşmış" (demate-rilized)
iqtisadiyyat anlayışları ortaya atılmışdır. Bu anlayışlardan hər birinin nə qədər
dəqiq olub-olmaması, həmin anlayışlar qrupunun (blokunun) iqtisadiyyatda baş
verən postindustrial xarakterli prosesləri nə dərəcədə ifadə etməsi məsələlərinə
varmadan qeyd etmək lazımdır ki, bunun iqtisadiyyatın strukturunda miqyaslı
təzahürləri müşahidə olunur. Bu və ya digər ölkədə iqtisadiyyatın strukturu iqtisadi
inkişaf səviyyəsini mütləq şəkildə ifadə etməsə də, həmin göstəricilər arasında
ciddi asılılıq var. Dünya Bankı mütəxəssislərinin hesablamalarına uyğun olaraq
2011-ci ildə ümumi daxili məhsulda (ÜDM) xüsusi çəkisinə görə ABŞ-da
(Yaponiyada) kənd təsərrüfatı məhsulu 3 faiz (3 faiz), sənaye məhsulu 36 faiz (37