100
verilməsini lüzumlu bulurdu. Bu torpaqlardakı köylülər «əskidə olduğu kimi [?]
bəylərə tabe rəiyyət halında qalmalıdırlar». Ladinski «xalisə, rəncbər, rəiyyət,
nökər» kimi qisimlərə bölünərək müxtəlif Ģəkil və münasibətlər ərz edən
xüsusiyyətlərin tamamilə ortadan qaldırılaraq, tək «mülkədar təbəəsi» sifətinin
bütün köylülərə təĢmilini (verilməsini) istəyirdi. Eyni zamanda Ladinski köylülərin
bir mülkədardan o biri mülkədara keçmək və ya məkan dəyiĢdirmək haqqında
olmadıqlarını da müdafiə edirdi ki, bu da «krepostnoyluğun» bariz əlamətlərindən
biridir.
Ladinskinin bu raportunu müvafiq görən Vorontsov məsələni mərkəzi
hökumətə ərz ilə qəbul etdirmiĢ və 1846-cı ilin dekabrın 6-da çıxan qanun,
Azərbaycan mülkədarları üçün adəta feodallığın (izmin) həqiqi bəraətini təĢkil
etmiĢdir.
«Bu bəraət»ə görə - «Yüksək müsəlman təbəqəsi»nin mənsubları əskidən
feilən malik olduqları məskun və qeyri məskun yerbrin nəsilbənəsil sahib və
malikləri (yiyələri) olur; 1840-cı ildən sonra [Qan islahatı nəticəsində] onlardan
alman torpaqlar və mülklər təkrar özlərinə verilir; köylülər dəxi, bəylərə mərbut
(bağlı) yarımqul vəziyyətində «mülkədar təbəəsi» olurdu
12
. Bəylər köylüləri sadə,
iqtisadən istismar haqqını deyil, eyni zamanda onlar üzərində zabitə və ədalət
icracısı haqqını da qazanırdılıar. Ağa vəzifəsini yerinə yetirməyən və qəbahət
iĢləyən təbəə köylünü Ģəxsən cəzalandırmaq haqqını almıĢdı.
Bu surətlə, 30-40 illik sallantı və tərəddüddən sonra, çarlıq, Azərbaycan
«dvoryanstvo»sunu tanıyır və mənsublarına mülkədarlıq haqqını təmin etməklə,
özü üçün təsəvvürü qəbul olunan «doğru bir yola» girirdi; gərçi «yüksək müsəlman
təbəqəsi»nin fərdən «dvoryanlığı»nı qəbul edən çarizm xristian olmayan bu
«dvoryanlara» Rusiyada və Gürcüstanda olduğu kimi, «dvoryanstvo təsisatı və
təskilatı» haqqını tanımamaqda sonuna qədər israr etmiĢdir.
Azərbaycanda rus müstəmləkəçilik siyasətinin müəyyən dövrünü tənvir
(aydınladan) edən bu məlumat, sübhəsiz, məsələn, müəyyən nəticəyə bağlayan
bir xülasəyə möhtacdır!...
“QurtuluĢ”, sayı 41, mart 1938, Berlin.
12
Köylülərin bu vəziyyəti təfsilən 28. 12. 1847 və 5. 8. 1852-ci illər qərarnamələrində mövcuddur.
101
AZƏRBAYCANDA RUS MÜSTƏMLƏKƏÇĠLĠK SĠYASƏTĠ
V
Bu dəfə yazdıqlarımıza nəticə bağlayan bir xülasə vəd etmiĢdik. Fəqət, bu
sırada əlimizə yeni materiallar keçdi
13
. Bunların verdiyi təlqin ilə çarlığın, caniĢin
Vorontsov vasitəsilə Azərbaycan feodalları haqqında tətbiq etdiyi siyasət üzərində
bir az da durmaq istədik.
30-40 illik sallantıdan sonra çarlığın Azərbaycanda özü üçün təbii olan «ən
doğru yola» gəldiyini və bu yolun da «yüksək müsəlman təbəqəsinin» mülkədarlıq
haqqını tanımaq və mənsublarına «dvoryan» kimi baxmaqdan ibarət olduğunu
yazdıq.
Bu reviĢin (gediĢin, yolun) Rusiya siyasəti üçün nə qədər mühüm və
təbiiliyini tamamilə aydınlatmağa yarar. «Materiallar»ın yenicə çap edilmiĢ ikinci
cildində diqqətəĢayan materiallar vardır. Bunlar bizə Vorontsov dövründəki
«feodallara doğru» istiqamətinin siyasi zərurətilə bərabər idari hikmətini həm də
dvoryan və krepostnoy Rusiya üçün təssəvvürü qəbul olan siyasətin ideoloji
əsaslarını göstərirlər.
1846-cı il idarəsinin həqiqi müəllifi və bu xüsusdakı icraatında Vorontsovun
«sağ əli» general-mayor Ladinski tədbirin lüzumunu izah edən raportunda «yüksək
təbəqə»nin imperatorluq üçün əhəmiyyəti məsələsinə təmas ilə zamanına qədər
edilən bu sahədəki icraat və xətaları tənqid edərək deyir ki:
«50 ilə yaxındır ki, Cənubi Qafqaz Rusiya idarəsindədir. Bu qədər
müddətdə qara camaat [ruscası: çern] bir qədəm olsun dövləti mənimsəmək
baxımından əlaqə və Ģüurlu bir anlayıĢ əsəri göstərməmiĢdir. Bunların ağlı
gözlərindədir. Yüksək təbəqəyə bağlıdırlar. Kiçik bir səbəblə hər hansı namüsaid
bir Ģərait daxilində rusların o və ya bu müĢkülata uğrayacaqları sırada bu xalq bir
anda bəylərlə ağaların arxasına düĢüb gedəcəkdir. Cənubi Qafqazın çox qismi
müsəlmandır; etiqad etdikləri din etibarı ilə bizləri çəkə bilmirlər. Dövlətimiz
tərəfindən göstəriləcək ədalətsizlik vüquunda (olanda) bu mühitin sədaqətindən
necə əmin ola bilirik? Yüksək təbəqəsi əsrlik haqlarından və imtiyazlarından
məhrum edilən bir məmləkətdə isə əmniyyət və asayiĢin kökləĢməsini ummaq necə
qəbul olur?... Yüksək təbəqəni qeyri-məmnun buraxmaqla biz, heç bir zaman qara
camaatın sevgi və sədaqətini cəlb edə bilmərik, əksinə bu məqsədə yalnız yüksək
müsəlman təbəqəsinin bizə bağlılığı ilə nail ola bilirik»
14
.
13
a) “Kolonialnaya politika rossiykoqo tsarizma v Azerbaydjane” [Azərbaycanda rus çarlığının
müstəmləkəçilik siyasəti] adındakı “Materiallar” seriyasının ikinci cildi. Moskva – Leninqrad, 1937.
SSRĠ Elmlər Akademiyası.
b) Gürcüstanın Rusiyaya ilhaqından keçən 100 il münasibətilə 1901-ci ildə Tiflisdə Qafqaz hərbi dairəsi
heyəti tərəfindən çıxarılmıĢ “Utverjdeniye russkoqo vladıçestva na Kaffaze”.
14
“Müstəmləkəçilik siyasəti”, cild II, s. 123.
Dostları ilə paylaş: |