www.kitabxana.net
– Milli Virtual-Elektron Kitabxananın e-nəşri
Zaur Ustac Oriyentir ulduzu
16
Üçüncü fəsil
- “YA ALLAHIN ADI”- “DÖYÜŞƏ”!!!
Son tapĢırıqlarını verib, gündə min yol baxıĢları ilə
getdiyi yolu indi üzüaĢağı Çaylıya tərəf getməyə baĢladı; ya
Allah, ey Həzrəti Əliyə Ģir gücü verən Allahım, Seyit ÇavuĢa
o gücü verən UCA TANRIM, hər Ģey sənə xatir, sənin adınla-
mənə güc ver, düĢmənin yanında xar etmə....
Buludları Ayın üzərinə örtük kimi çəkməsini, dualarının
qəbul olunması kimi düĢündü Seyid. Bir andaca hər yan
zülmət qaranlığa qərq oldu. Bununla Uca Tanrı Seyidin
yolunu açır, bu iĢə öz razılığın bildirirdi.Seyid dərə aĢağı elə
gedirdi ki, elə bil, uĢaq vaxtı məktəbə gedib-gəldiyi yolla
addımlayırdı. Bu yerlərin hər iki tərəfdən də dəfələrlə
minalandığın bilsə də, sanki, indi yadından çıxmıĢdı. Futbol
meydançasında top qovan kimi, qovurdu kol-kosu.
Göz-gözü görmürdü, Seyid nə vaxt üçüncü oriyentirə
çatdığını heç özü də bilmədi. Bu vaxt atəĢ səsi eĢidildi.
Güllələrdən onun yanından keçəni də oldu. Əvvəlcə yerini
möhkəmlətdi, sonra ətrafa göz gəzdirdi. Onun postundan
atırdılar - nə tez çatdılar öz-özünə düĢündü. Bir-iki qatar da
atdılar. Bəs bu Ģərəfsizlər niyə atmırlar, hara yox oldu bunlar?
- Seyid təmkinlə düĢündü. Birdən lap yaxınlıqdan- onun 35-40
addımlığından atəĢ açıldı. Hə, demək burdasız- öz-özünə dedi
Seyid. Ġndi baxaq görək vəziyyət necədir? Bir-iki qatar da
qarĢılıqlı güllələr uçuĢdu. Seyid sanki, filim seyr edirmiĢ kimi
izləyirdi mənzərəni. Bu dəm onun postunda tək-tək üç-dörd
güllə atıldı. Elə bil, qarĢısında bomba partladı; gecənin
qaranlıq və sakitçiliyində qarci-qurci səslə necə vay-Ģivən
qopdusa, Seyid bir az da diksinən kimi oldu. O, çox eĢitmiĢdi,
ancaq görməmiĢdi. Yəqin qan görüblər- düĢündü Seyid. Səs
www.kitabxana.net
– Milli Virtual-Elektron Kitabxananın e-nəşri
Zaur Ustac Oriyentir ulduzu
17
gələn tərəfə addımlamağa baĢladı.Elə bil Ay da yardımçı
olmağa söz vermiĢdi TÜRK OĞLUNA...
Seyid iti, olduqca yumĢaq addımlarla səsə tərəf addımlayır,
qarci-qurci “arə TURKĠ”, “TURKE”sözlərini aydın eĢidirdi,
ancaq hələ heç nə görmürdü, birdən Ay iĢığında nəsə parladı
düz gözünün qabağında. Cəld özünü yerə atdı. Sürünə-sürünə
balaca təpənin üstündəki kolun dibinə gəldi. Səsə tərəf
boylandı, Ay da öz köməyini əsirgəmədi. Ġndi o, beĢ dığanı
aydın sayırdı. Bəs altıncı hanı?- bir az da qalxıb boylandı.
Bunlara nə olub belə, niyə hürüĢürlər görəsən?- düĢündü
Seyid ancaq özlərin elə itirmiĢdilər ki, bir-bir tutub aparsan da
xəbərləri olmazdı. Bunun ciddi bir səbəbi olmalı idi. Ay bir
də parlayanda əsərin qəhrəmanı ortaya çıxdı; Seyid gördü ki,
topa dayanıb, vay-Ģivən qoparan ermənilərin ortasında yerdə
nəsə çapalayır. Diqqətlə baxanda məlum oldu ki, qan məsələsi
dəqiqdi. ġərəfsizlər də yaralı yoldaĢına köməklik etmək
əvəzinə, baĢına yığıĢıb, vay-Ģivənlə həmdə yazığın olan-qalan
canını alırdılar. Bu mənzərə Seyidi təəssüfləndirdi də...
Seyid indi düĢünürdü ki, hansı üsulla bunların külünü
göyə sovursa, daha ağıllı qərar olar; o, gah əlindəki əl
qumbarasına, gah da öz iki dəstəkli avtomatına baxdı. Bəlkə,
yaxınlıqda baĢqa da kimsə var, ya bunları müĢahidə edən var?
–düĢündü və əl qumbarasının üzərində dayandı. Ġki qumbaranı
hər ehtimala qarĢı döyüĢ vəziyyətinə gətirdi, ancaq məsələni
bir qumbara ilə bitirmək lazımdı ki, müĢahidəçilər üçün mina
mənzərəsi yaransın- onsuz da hər gecə çaqqal-çuqqal neçə
mina partladır, lap hərdən ikisi dalbadal da partladığı vaxtlar
olur. Seyid bir neçə addım da qabağa gedib, qumbaralardan
birini necə atdısa, topa durub, hay-həĢir salan ermənilərin
ortasında uzanıb zarıyan yaralının qucağına düĢdü. Bu da
Seyidin ona göstərə biləcəyi yeganə köməklik idi... Ġkinci
qumbaraya ehtiyac qalmadı.
Seyid özünü balaca təpənin dalında torpağa elə sıxmıĢdı
ki, üstünə tökülən daĢ-kəsək də heç vecinə deyildi. Görəsən,
özümə heç nə olmayıb?- düĢündü, indi də içində bir təəssüf
www.kitabxana.net
– Milli Virtual-Elektron Kitabxananın e-nəşri
Zaur Ustac Oriyentir ulduzu
18
hissi baĢ qaldırdı; görə bilmədim, heç vaxt bilməyəcəm necə
uçuĢurdular havada. YavaĢca arxası üstə çevrildi, əvvəlcə bir-
bir ayaqlarını, sonra isə növbə ilə əllərini,qollarını tərpətdi.
Hər Ģey qaydasındadı- düĢündü. Əslində Seyidin narahatçılığı
yerində idi; çölün düzündə bu cür yaxın məsafədə əl
qumbarası atmaq, atan adam üçün də təhlükəlidir. Seyid bunu
çox yaxĢı bilirdi- o yalnız birinci Allah- Talanın, ikinci də
cəldlik və peĢəkarlığının sayəsində salamat qalmıĢdı. O, əsla
ölümdən qorxmurdu, planlarının yarımçıq qalacağından
narahat idi. BeĢ-on dəqiqə də keçdi. Durub oturdu. Hadisə
yerinə nəzər saldı, Allahdansa, tüstü də yox idi. Gecənin
sükutunu pozacaq bir hənirti belə yox idi. Elə bil, heç 10-15
dəqiqə əvvəl burda aləm bir-birinə dəyməmiĢdi.
Seyid daha 20-25 dəqiqə də ətrafı izlədi ki, görsün
səs-səmir var, ya yox. Tam sakitçilik idi. Buludlar da Ayı
sərbəst buraxmıĢdı. Seyid Ay iĢığında aydın görünən dağlara,
dədə-təpə düzlərə və bir də ermənilərin qarĢıdakı taborunun
dayaq məntəqəsinin olduğu ehtimal olunan dərəyə baxdı. Dəli
Ģeytan deyir, get bunların hamısını biç, yüz faiz bilirəm indi
hamısı toyuq-cücə kimi yatıĢıb- düĢündü. Bəlkə gedim, bu
Ģərəfsizləri
bir
yoxlayım,
televizorda
sərsəm-sərsm
guruldayırlar, onlara AZƏRBAYCAN ƏSGƏRĠNĠN nəyə
qadir olduğun göstərim,- götür-qoy etdi. Ya Allah, getdim e.
Dərə aĢağı üzü Çaylıya tərəf getməyə baĢladı. Yol boyu öz-
özünə düĢünürdü; qoy olsun orda 100-120 kölgəsindən qorxan
dığa, lap 30-40 nəfər də dovĢandan qorxan köməyə gəlsın. Hə
bu kölgəsindən qorxmayanları necə ləngidə bilərik- düĢünə-
düĢünə gəlib çıxdı yol ayrıcına. Bu nə yoldu belə? - fikirləĢdi,
özü də ikisi birdən qoĢa. Görəsən, hansı iĢləkdi? AĢağı-yuxarı
baxdı; aĢağı Çaylı, yuxarı dağlar. Sağa-sola baxdı, sağ da
qurumuĢ qanqal, sol da. Hər iki yolun ortasın ot basmıĢdı. Nə
fikirləĢdisə əyilib əlinin içini yerə sürtdü. Sonra keçib o, biri
yolu da o qaydada yoxladı. Hə, bax bu yoldu maĢınların
gedib, gəldiyi yol- xırda qum kimi daĢlar var burda- qənaətinə
gəldi. Ġldə-ayda bir maĢın gedib, gəlir belə olacaq də-düĢündü.
Dostları ilə paylaş: |