Hüseyn caviD
Yüklə 2,83 Kb. Pdf görüntüsü
|
90 E l x a n (onları gətirən növbətçilərdən birinə) Şu həriflər əcəba kim? Söylə! N ö v b ə t ç i (birər-birər göstərir) Şu papas ermənidir, vaqtilə Ermənistanə daşırmış qurşun, Həm də Incil deyə!.. E l x a n (istehzalı qəhqəhə ilə əlini onun omuzuna qoyaraq) Ya!.. Eşq olsun, Nerədən aldın o hissiyyatı, Verdi Incilmi bu tə’limatı? P a p a s (xaç çəkərək) Ah, suçum varsa da, əfv eylə bəni. E l x a n Bəklə, dur, şimdi bulur haq yerini. Növbətçi onu da İbn Yəminin yanına götürür. Şu hərif kim əcəba? Həm nə əbus... N ö v b ə t ç i Bu, fransız tərəfindən casus... Ərəbistanı köpürdən şu adam Bir yəhudi... sanırım həm də xaxam... 91 E l x a n (əlilə onun sırtını oqşar, acı qəhqəhə ilə) Bu da Tevratə uyan bir dəccal! X a x a m (ayaqlarına qapanır) Ah, əfəndim!.. E l x a n Yetişir, qalq, abdal! (O da qalqıb papasın yanına keçər. Elxan növbətçiyə) Bildik artıq, bu, siyasət güdüyor. (şeyxə işarəylə) Ya bu əmmaməli şeytan nə diyor? N ö v b ə t ç i İngilis dəllalıdır, Iranda Nəşri-əfkar ediyormuş... E l x a n Əcəba!? Şu dəni məsləki bir söylə, xocam, Hanki Qur’an sana etmiş ilham? Ş e y x (yalvarır) Bəni aldatdı, bəyim, nəfsi-həris, Çaldı vicdanımı xain İblis. İ b l i s (qızğın qəhqəhə ilə) İftira!.. Həm də nə abdalca yalan! 92 Ş e y x (diz çökər) Ah, aman! E l x a n (çizməsilə rədd edər) Sus, yetər, ağ başlı yılan! (O da xaxamın yanına keçər) N ö v b ə t ç i (tüfəngi ilə şeyxin omuzundakı heybəyi göstərir) Doludur heybəsi altın, sərvət. İ b l i s (qəhqəhə ilə) Onların tanrısı altındır, əvət. X ə s t ə q a d ı n (qolundan tutduğu səqət çocuğu göstərir. Elxana) Bəyim! Allahı sevərsin, lütfən Bizə yol ver, gedəlim erkəndən. N ö v b ə t ç i Kərbəlayə gediyorlar bunlar, Şu qadın xəstə, səqət oğlu da var. (burnu sarılı çocuğu göstərir) Çürüyüb burnu dökülmüş yaradan, (inildəyən anasına işarətlə) Bu da həp öylə, inildər hər an. 93 E l x a n Bunca zəhmət nə içinmiş əcəba? N ö v b ə t ç i Gediyorlar alalar bəlkə şəfa. E l x a n Yoqmu İranda həkim? X ə s t ə q a d ı n Var, pək çoq... Dərdimiz mühlik imiş, çarəsi yoq... E l x a n Var, gözəl çarəsi var, dur orada, Bulunur dərdinizə şimdi dəva. (onlar da əvvəlkilərin yanına keçər) İ b l i s (qafasını oynataraq heyrət və hiddətlə) Dərdə baq, millətə baq, niyyətə baq! Ölülərdən ölülər feyz alacaq! E l x a n (ətrafdakı haydutlara) Haydı, atəş!.. Tüfəklərin tətiyi çəkilir, papas xaç çəkər, şeyx ilə xaxam şaşqın bir halda gözlərini göyə dikər. Ş e y x (müztərib) Aman, Allah!.. 94 X ə s t ə q a d ı n (təlaş ilə) Bir dur! E l x a n Xayır, ən kəskin ilac iştə budur, Yaşamaqdan daha xoşdur ölüm... X ə s t ə q a d ı n Ah!.. E l x a n Hazır ol! Bir, iki, üç... Nişançılar ortada sıraya duranları yaylım atəşilə qurşuna dizərlər. H ə p s i Ah, eyvah!.. (deyə yaralı fəryad ilə yerə sərilir) İ b l i s (istehzalı və atəşli qəhqəhələrlə) Xilqət atəşlə yaşarkən, heyhat! Bunlar atəşlə qılar tərki-həyat. E l x a n (Vasifə, İbn Yəminin cənazəsini göstərir) Bana baq, izləməsəydin də dəmin, Ələ keçməzdi, inan, İbn Yəmin. Xeyli məmnunim, əzizim, səndən, Söylə, yavrum, nə dilərsin bəndən? 95 İ b l i s (Rə’nayı göstərir) O gözəl afətə məftun şu çocuq. E l x a n (Vasifə) İştə sən, iştə o... hiç maneə yoq... V a s i f (Rə’nayə yaqlaşır) Nerdəsin, söylə, nə oldun, Rə’na? Qurtaran kim səni? Bir söylə bana. R ə’ n a (Arifi göstərir) İştə, qarşında... V a s i f (Arifin əlini sıqar) Təşəkkür edərim. A r i f (soyuq bir tevr ilə əlini çəkər, müstəhzi təbəssümlə) O bənim kəndi vəzifəm... V a s i f Nə derim! Yapdığın bəncə böyük bir xidmət. Yüklə 2,83 Kb. Dostları ilə paylaş:
|