Həqiqət işığında
Yüklə 2,87 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- - Həqiqət xanım, bu günki ziyalıya ziyalı kimi sözünüz... - Mən onları əqidəsindən asılı olmayaraq hamısını birliyə çağırıram.
- Uşaqlıq illəri “Yetim ata- anası ölənə deməzlər, yetim o adamdır ki, əqli
- Həzrəti-Əli (ə) “ Mən uşaqlıqda çox ağlağan qız olmuşam.”
- Həqiqət Kərimova
- “ İnsan kərpic kimidir: yandıqca, bişdikcə daha möhkəm olur.”
- Bu balaca qızcığazdan göz olun. Ona ata çörəyi yemək qismət olmadı. Onun qəlbini sındırmayın, istəyinə sədd çəkməyin. Onu indi və gələcəkdə
24 - Həqiqət xanım, bu günki ziyalıya ziyalı kimi sözünüz... - Mən onları əqidəsindən asılı olmayaraq hamısını birliyə çağırıram. 25 Uşaqlıq illəri “Yetim ata- anası ölənə deməzlər, yetim o adamdır ki, əqli olmaya və ata-anası məlum olmaya.” Həzrəti-Əli (ə) “ Mən uşaqlıqda çox ağlağan qız olmuşam.” Həqiqət Kərimova İnsan yalnız çətinlikləri, maneələri aradan qaldırmaq yolu ilə mətinləşir. Məhşur ingilis yazıçısı Bernard Şou yazmışdır: “ İnsan kərpic kimidir: yandıqca, bişdikcə daha möhkəm olur.” O, uşaqlıq illərini xatırlamaq istəmir, həmin illərə yenidən qayıtmaq onunçün çox ağır və mənəvi üzüntüdür. Bir yaşında olarkən atasını itirir. Ailədə beş bacı, bir qardaş olublar. Atası Səftər kişi ömrünün gözəl çağında öz xeyirxah əməlinin qurbanı olur. Gecə yarısı selin səsinə yuxudan ayılıb, heç bir qonşunu oyatmadan suyun qabağına bənd çəkərək, onun axarını təkbaşına dəyişir və qonşuların evlərinə su dolmasının qarşısını alır. Ancaq bundan sonra möhkəm soyuqlayır, sətəlcəm olur. Yatağa düşür və tezliklə vəziyyəti pisləşir. O, ölüm ayağında bütün ailə üzvlərini yanına çağırıb onlara bu vəsiyyəti edir: “ Bu balaca qızcığazdan göz olun. Ona ata çörəyi yemək qismət olmadı. Onun qəlbini sındırmayın, istəyinə sədd çəkməyin. Onu indi və gələcəkdə haqsız incidən bütün insanları lənətləyib ölürəm.” Beləcə, xeyirxah, namuslu, torpağını bölüb imkansız yad adamlara bağışlayan Səftər kişi 49 yaşında həyatla vidalaşır. Bundan sonra balaca Həqiqət atasız böyüməyə başlayır. O çox 26 ağlağan bir qız olub. Hətta, bir dəfə fasiləsiz ağladığından onu heç kim ovundura bilmədiyindən yeznələri Nadir əsəbindən bələkdəki körpəni götürüb həyətdəki su hovuzuna atır. Körpənin böyük bacısı Zeynəb tez uşağı hovuzdan çıxarır və balaca Həqiqət ölümdən xilas edilir. Sonralar Həqiqətin ömür yolu o qədər əzablı, dözülməz olur ki, onu xilas edən bacısını bununçün qınayır da. Deyirlər, körpə vaxtı daha çox ağlağan uşaq böyüyəndə bilikli, elmli olur. Uşaqlıqda ağlamayan, sakit olan uşaq isə böyüyəndə əqli cəhətdən zəif olur. Həqiqət xanımın timsalında bu elmi mülahizə özünü doğruldur. Ailədə atanın vəsiyyətinə hamı əməl etməli olur, balaca Həqiqətin bütün istəkləri onun qardaş və bacıları tərəfindən dərhal həyata keçirilirdi. Evdə ərkəsöyün böyüyən balaca qızcığaz tezliklə məktəb yaşına çatır. Uşaqkən haqsız, ədalətsiz hərəkətə qarşı həmişə barışmaz mövqe tutan balaca Həqiqət bu xüsusiyyətinə və diribaşlığına görə tez bir zamanda yaşıdları arasında öz sözü olan “liderə” çevrilir. Tezliklə, bu çəlimsiz qızcığazın dəcəlliyindən bütün məhəllə zinhara gəlir. Balaca qızcığaz başına dəstə toplayıb tez-tez qonşu məhəllə uşaqlarına “müharibə” elan edirdi. Dəstənin 15 nəfər üzvü vardı. Balaca Həqiqətin lovğa, özünü dartan, imkanlı adamları görməyə gözü yox idi. Əgər bir maşında özünü çəkib oturan görsəydi, onda həmin maşının şüşəsi mütləq sınmalıydı. Balaca qızcığaz bu işi o qədər cəldliklə edirdi ki, heç kim onu tuta bilmirdi. Rəhbərlik etdiyi dəstədən heç kəs cürət edib ona xəyanət etməzdi. Əgər belə bir hal olsaydı, oğlan və ya qız olmasından asılı olmayaraq onu cəzalandırırdı. Buna baxmayaraq o, çıxardığı qərarlarda sərt olduğu qədər də ədalətli idi. Nahaqdan kimisə cəzalandırmağı xoşlamazdı. Həmişə zəifləri müdafiə edirdi. Əgər dəstə üzvlərindən kimsə biri digərini haqsız incitsəydi, dəstənin rəhbəri günahkarın başının ortasından tükünü qayçı ilə bir cərgə 27 qırxardı. Həmin uşaq saçını bu vəziyyətə kim saldığını evdə valideynlərinə deməzdi. Əgər dəstə üzvlərindən kimsə satqınçılıq etsəydi, həmin uşağı heç kəs dindirib-danışdırmazdı. Bu proses iki ay davam edirdi. Sonra həmin uşaq səhv etdiyini başa düşüb dəstə qarşısında hamıdan üzr istəyirdi. Hələ kiçik yaşlarından Həqiqət çox inadkar bir qız olub. Dediyi sözdən, etdiyi hərəkətdən heç kəs onu döndərə bilməzdi. Bir dəfə anası onun bişmiş qarğıdalısından bir dənə qoparıb ağzına qoyur. Pah, bundan sonra gəl nadinc, ərkəsöyün, inadkar qızcığazı sakitləşdir, görüm necə sakitləşdirirsən. Balaca qız hikkəsindən ayaqlarını yerə döyəcləyib qışqırır: - Bilmirəm, necə eləyirsizsə edin, götürdüyünüz o, bir dənə qarğıdalını tez yerinə qoyun. Bütün ailə üzvləri onu sakitləşdirməyə çalışır, amma balaca Həqiqət inadından dönmür. Əlacsız qalan ana gedib bir dənə qarğıdalı dənəsi gətirib qopardığı yerə qoyur. İnadkar qız tez əl atıb qarğıdalı dənəsini ordan götürüb yenidən qışqırır: - Yox, bilmirəm! Bu dənə ora yapışmışdı. Bu belə deyildi! Mənim əvvəlki qarğıdalımı verin! Tez olun! Qarğıdalı dənəsini qopardığına peşman olmuş ana təzədən qarğıdalı bişirərək bütöv birisini gətirib inadkar qızına verir. Bundan sonra balaca qızcığazın hirsi soyuyur. Çox qəribə xarakterə malik olan bu qızcığaz məktəbdə, dərsdə tamam başqa bir adam olurdu. O, həmişə sakitcə oturub diqqətlə müəllimlərini dinləyərdi. Onu bu vəziyyətdə görən deyərdi ki, bu evdə və küçədə bütün aləmi bir-birinə qatıb-qarışdıran həmin nadinc, hikkəli, inadkar qız deyil. Hamıdan arıq və çəlimsiz bu qız dərs zamanı çox sakit, yoldaşlarına qarşı mehriban və yaxşı dərs oxumasına görə müəllimlərinin sevimlisi idi.Əlaçı olduğuna görə Nəcibə müəllimə həmişə onu başqalarına nümunə göstərir və qızı Afaqla bir yerdə otuzdurardı. Yüklə 2,87 Kb. Dostları ilə paylaş:
|