50
və fəaliyyət gövlərinin qarşılıqlı əlaqəsinə əsaslanır və həmin qarşılıqlı asılılığın
təşkilatda planlaşdırma sisteminin, informasiya və digər tə`minat altsistemlərinin
həmçinin, başqa sistem və proseslərin layihələndirilməsi zamanı nəzərə
alınmasının zəruriliyini müəyyənləşdirir. R. Akoffun fikrincə, planlaşdırmanın
təşkili zamanı problemin aşağıda sadalanan üç aspektinə diqqət yetirmək lazımdır:
1.
Verilmiş təşkilati struktur hüdudlarında planlaşdırma işlərinin əsas
hissəsi harada cəmləşməlidir?
2.
Firmaların rəhbərləri planlaşdırmaya nə qədər vaxt sərf etməlidirlər?
3.
Planlaşdırmada iştirak etməyən müdirləri həmçinin tərtib edilən planların
əhəmiyyətli dərəjədə toxunduğu şəxslərin planlaşdırmanın gedişi barədə necə
məlumatlandırmaq olar? [18,s.158].
Birinci suala cavab verərkən qeyd etmək lazımdır ki, təşkilatın strukturu
fəaliyyətin koordinasiyası və inteqrasiyası ilə fərqləndirilməsi üsuludur [19,s.132].
Adi strukturlar, bir qayda olaraq, şaxəli diaqramlar kimi yaxşı məlum olan
sxematik formada təsvir edilir, həmin diaqramlar isə düzbucaqlılardan və onları
birləşdirən xətlərdən ibarətdir: onlar kimin nə üçün cavabdeh olduğunu və kimlərə
münasibətdə bu və ya digər səlahiyyətlərə malik olduğunu göstərir. Təşkiletmə
məsələsi ilə bağlı fikirləri irəli sürən hər hansı araşdırmada təşkilati strukturun
tiplərinin ən`ənəvi toplusu-yəni xətti, funksional, qərargah, divizional, matris
layihələri verilməlidir. İndiki dövrdə daima dəyişən əhatədə yalnız bir struktur
tipinə malik olan və öz strukturunu daim qoruyub saxlayan firma yoxdur. Fəaliyyət
növlərinin düzgün qruplaşdırılması və məsuliyyətin dəqiq bölüşdürülməsi üzərində
qurulmuş «yaxşı» təşkilati struktur məhsuldar fəaliyyət üçün şərait yaradır.
Strateji planlaşdırmanı həyata keçirən təşkilat elə bir struktura malik
olmalıdır ki, həmin struktur özündən əvvəlkinin əhatə etdiyi adamları əhatə etsin,
lakin onları planlı prosesin müvafiq tələblərinə uyğun gələn başqa rollarda nəzərdə
tutsun.
Bu halda müəsssisələr təşkilatın mövcud fəaliyyəti üzərində nəzarət etməyə
yox, onun gələcək fəaliyyətinin layihələşdirilməsi və inkişafına, strateji planın
51
formalaşdırılmasına, yəni öz gələcəyi haqqında təsəvvürlərin formalaşdırılmasına
istiqamətləndirilməlidir.
Şirkət rəhbərinin strateji planlaşdırma və qismən də taktiki planlaşdırma
mərhələlərində iştirakı zəruridir və burada heç yerdə olmadığı səviyyədə
«perspektiv-gələcək» dixotmiyası meydana çıxır. Rəhbər işçi gündəlik işlərdə
problemin yaratdığı təhlükə həmin rəhbərin perspektivlərin planlaşdırılması
zamanı nəzərə alınmayan rəyindən daha əyani şəkildədir, halbuki həmin rəyin
nəzərə alınması sonralar özünü daha təsirli şəkildə büruzə verir. Şirkətlərin
rəhbərləri dərk etməlidir ki, planlaşdırma onların funksialarına daxildir və strateji
planlaşdırma ilə ilk növbədə onlar məşğul olmalıdırlar.
Dəyişiklikləri dəstəkləyən müəssisələr ifrata varmamalı, belə bir fikri qəbul
etməlidirlər ki, perspektiv ideyaları təkcə ali rəhbərliyin və ya plan işi ilə məşğul
olan peşəkar mütəxəssislərin müstəsna hüququna aid deyildir. Yeniliklərə doğru
istiqamətlənən təşkilati ideyaların firmada yayılması prinsipini əldə rəhbər
tutmalıdır. R. Akoff iddia edir ki, «bu aparatı fərqlənlirmək və kompleks
planlaşdırma şöbəsi yaratmaq lazım deyil». Məşvərət xarakteri daşıyan digər
təşkilati formalar da təklif olunur. Bu cür təşkilati forma strateji xarakterdə olan
xüsusi problemlərin həlli zamanı meydana çıxa bilər. Cari planlaşdırma
qərarlarının qəbulu daha reqlamentləşdirilmiş qaydada olduğundan, burada həmin
təşkilati formanı tətbiq etmək olmaz.
Qeyd edək ki, səmərəli planlaşdırma üçün lazımi iş vərdişlərinə malik olan
əməkdaşları, müxtəlif sahələrdən, yəni əməliyyatların araşdırılması, informasiya
sistemləri nəzəriyyəsi, iqtisadiyyat, statistika, davranış haqqında elm və idarəetmə
ilə bağlı olan digər elm sahələrindən cəlb etmək lazımdır. Şirkətin inzibati
aparatından olan mütəxəssislərin lazımi işlərə cəlb edilməsi və onlar arasından
xüsusi operativ qrupun yaradılması daha məqsədəuyğundur. Bunun bir neçə
üstünlüyü var. Belə şəxslər planlaşdırmaya dair daha əvvəlki işlərdəki kimi şəxsi
mənafe baxımdan yanaşmayacaqlar. Beləliklə, onların planlaşdırmaya yanaşmaları
planlaşdırıcı vəzifəsini daşımaq həvalə edilən şəxslərdəki yanaşmadan daha yeni
olacaq. İkincisi, həmin adamdar sayəsində planlaşdırmaya maraq onların əvvəllər
52
çalışdıqları şöbələrə də şamil olunacaq ki, bu da həmin şöbələrdə planlaşdırmaya
yardım üçün nəzərdə tutulan işlərin genişlənməsinə və sürətlənməsinə səbəb
olacaqdır.
Müəssisədə perspektiv planlaşdırma ilə xüsusi məşğul olan vahid şöbə
mövcud olduğu halda, həmin şöbə, R.Akoffun fikrincə, inzibati aparata başçılıq
edən rəhbər işçiyə tabe olmalıdır. Əməliyyatların araşdırılması qrupu informasiya
sistemləri və bu qəbildən olan qruplar da həmin adama tabe edilməlidir. Bu cür
təşkil olunmuş planlaşdırma zamanı işçiləri, ən azı, eyni sahədən olan
mütəxəssislərin işlədikləri qruplar üzrə yenidən paylaşdırmaq mümkündür.
Mütəxəssislərin mə
lumatlandırılmaları məqsədi ilə planlaşdırma aparatının,
araşdırma və sistem qruplarının bütün əməkdaşları üçün təlimatlandırıcı
müşavirələr keçirilir. Daha sonralar belə bir nəticə əldə edilir ki, operativ rəhbərlik
üçün yararlı olan təşkilati strukturlar prespektiv planlaşdırmada bir o qədər də
səmərəli deyil
26, s.311
.
Strateji nəzarət sisteminin səmərəli olması üçün o, bir sıra bütöv tələblərə
cavab verməlidir. İnformasiya nəzarəti sistemindən daxil olan daha əhəmiyyətli
tələblər aşağıdakılardan ibarətdir:
-strategiyanın təshihi üzrə zəruri qərarlar qəbul etməkdən ötrü informasiya
vaxtı vaxtında daxil olmalıdır;
- informasiyalar nəzarət olunan proseslərin vəziyyətini adekvat olaraq əks
etdirən düzgün məlumatlardan ibarət olmalıdır;
- informasiyalarda onun alınmasının dəqiq vaxtı və onun aid olunduğu
dəqiq vaxt göstərilməlidir.
Elə görünə bilər ki, bu tələblərin istənilən nəzarət sisteminə ən adi tələblər
sayılmasında elə bir əhəmiyyətli şey yoxdur.
Strateji nəzarət sistemi özündə aşağıdakı dörd əsas ünsürü birləşdirir.
Birincisi, bu, strategiyanın reallaşdırılmasının qiymətləndirilməsi aparılacaq
göstəricilərin müəyyən edilməsidir. Adətən bu göstəricilər təşkilatın reallaşdırdığı
strategiya ilə birbaşa əlaqədardır. Hesab olunur ki, təşkilatın vəziyyətinin təsbit
Dostları ilə paylaş: |