«-Mənə bəlli olduğuna görə, Siz 17 iyunda - Əbülfəz bəy Kələkiyə gedən gün onunla
görüĢmüsünüz və söhbətinizdə hakimiyyətin taleyiylə bağlı üç variant müzakirə edilib. Onlardan
biri Elçibəyin Bakını müvəqqəti tərk etməsi olub. EĢitdiyimə görə, orada hətta Kələkidən də
danıĢmısınız, ancaq çoxları deyir ki, Kələki söhbəti olmayıb. Sirr deyilsə, o görüĢdə nələri
müzakirə etdiniz?
-Həmin görüĢdə 3 yox, 2 variantı mən təklif eləmiĢəm.
Artıq mən parlament sədri deyildim - ayın 13-ündən istefadaydım. Sadəcə, millət vəkiliydim və
millət vəkili kimi də yox, köhnə dost kimi, hərəkatçı kimi Əbülfəz bəylə görüĢməyə getmiĢdim.
Həmin görüĢ Əbülfəz Elçibəyin Heydər Əliyev, Rəsul Quluyev və Etibar Məmmədovla görüĢündən
sonra olmuĢdu (yanılmıramsa təxminən gecə 12 radələrində), ona görə də Əbülfəz bəy o görüĢ
haqda mənə fikrini bildirdi.
O zaman Bəyə yaxın adamlarda belə fikir vardı ki, Heydər Əliyev parlament sədri olandan sonra
(o, 15 iyunda seçilmiĢdi) Əbülfəz Elçibəylə birlikdə bu qiyamın yatırılmasına rəhbərlik edəcək və
məsələlər yavaĢ-yavaĢ yerinə düĢəcək. Həmin görüĢdə də Əbülfəz Elçibəy Heydər Əliyevə təklif
eləmiĢdi ki, gəl ikimiz bir yerdə xalqa müraciət edək ki, bu, qiyamdır və s. Heydər Əliyev bundan
imtina etmiĢdi. Bir çox prinsipial məsələlərdə də Heydər Əliyev də, Rəsul Quluyev də, Etibar
Məmmədov da Əbülfəz Elçibəyin təklifləriylə razılaĢmamıĢdılar. Onu, bir növ, təkləmiĢdilər. Bu,
açıq-aydın hiss olunurdu.
Vəziyyəti müzakirə elədik və mən Bəyə dedim ki, vəziyyətdən iki çıxıĢ yolu var: ya Sizə sadiq olan
bütün qüvvələri bir araya gətirərək qiyamı zor gücünə yatırmalısınız, ya da ki, istefa verməlisiniz,
çünki heç cür ola bilməz ki, Siz burada qalıb heç bir hərəkət etməyəsiniz, qiyamı yatırmayasınız
və sabah da qiyamçılar bura gəlib Sizə hörmətsizlik etsinlər. Buna imkan vermək olmaz - iki
yoldan birini seçmək lazımdır. Bəy, sözün açığı, heç bir varianta müsbət münasibət bildirmədi və
bir qədər söhbət etdikdən sonra mən ayrıldım.
Nəinki Kələki söhbəti, heç Əbülfəz bəyin Bakıdan aralanması söhbəti orada edilməyib. Mən təklif
etməmiĢəm, Əbülfəz bəy də mənə elə bir fikir deməyib.
-Son sualım: qiyam yatırılsaydı hakimiyyət yaĢaya bilərdi?
-Təbii. 4 iyun qiyamı Elçibəy hakimiyyətiyçün axırıncı sınaqlardan biriydi. Kəlbəcər iĢğal
olunandan sonra diplomatlardan birinin belə deməyi çox məĢhurdur: «Siz Kəlbəcərin iĢğalına
dayana bildiniz, görək daxildə bir Ģey baĢ versə qarĢısını ala biləcəksiniz, yoxsa yox!». Yəni
qiyam axırıncı Ģans kimiydi».
(Müsavat Partiyasının baĢqanı Ġsa Qəmbərlə Ədalət Tahirzadənin söhbətindən).
Bu görüĢlərdən sonra baĢ verənlər haqqında Fərəc Quluyev bir neçə gün sonra - artıq
Kələkidəykən belə açıqlama verdi: “Təxminən gecə saat 1-in yarısında bizə sənəd
gətirdilər. Orada SSENARĠ var idi. [18 iyun] səhər saat 6-da prezidentin
rezidensiyasına (Bəyin ailəsi həmin iqamətgahda yaĢayırdı - Ə.T.) hücum etməli
idilər. Hücum edənlər tərəfindən atəĢ açılandan sonra mühafizəçilər cavab atəĢi
açmalı idilər. Təbii ki, qvardiya da bu iĢə qoĢulacaqdı. Məhz bundan sonra Ģəhərə
qarıĢıqlıq düĢəcəkdi. Bakı kəndlərində saxlanılan motosikletçilər qrupu Ģəhərə
çıxmalı, pərakəndə Ģəkildə atəĢ açmalı idilər. Bununla da qarĢıdurma baĢlanmalı idi.
Bunun qarĢısını almaq üçün bir saatlıq məsləhətləĢmələrdən sonra yeganə çıxıĢ yolu
kimi bura gəlməyi qərara aldıq” (“Yeni Müsavat”, 01.07. 1993).
Prezident Əbülfəz Elçibəy cəbhəçilərlə Ġsa bəylə xudahafizləĢəndən sonra görüĢdü. Onun öz
kabinetində qəbul etdiyi sonuncu Ģəxs ADNġ-nin prezidenti Sabit Bağırov oldu. Sabit bəyin mənə
danıĢdığına görə, kabinetə girəndə Bəyin indiyədək heç vaxt görmədiyi qədər dalğın və gərgin
olduğu diqqətini çəkib. Sabit bəyin fikrincə, həmin anda Bəy yəqin ki, aldığı mühüm bir xəbərdən
son dərəcə dilxordu.
Sabit bəylə liftə minərək aĢağı düĢən prezident onunla xudahafizləĢəndən sonra Prezident
Aparatından birbaĢa iqamətgaha getdi.
Prezident mühafizəsinin rəisi general Vaqif Axundovun müavini olan polkovnik Oqtay Məmmədov
«Elçibəy ilə otuz il» kitabında yazır:
«1993-cü il iyun ayının 17-də gecə saat 24.00 idi. Mən prezidentin qəbul otağında dayanmıĢdım.
Prezidentin kabinetinin qapısı açıqdı. Heydər Əliyev, Rəsul Quluyev və Etibar Məmmədov çıxıb
getdilər. Sonra Elçibəy kiçik iclas zalına keçərək orada toplanmıĢ Xalq Cəbhəsi rəhbərliyi ilə qısa
bir iclas keçirdi. Ġclasdan sonra prezident mənə dedi ki, səninlə iĢim var. Bu iĢin nədən ibarət
olacağını mən təxminən hiss edirdim və dedim ki, nə iĢdirsə iqamətgahda danıĢmaq daha yaxĢı
olar. O razılaĢdı və bir az sonra iqamətgaha gəldik.
Ġqamətgaha getməmiĢdən əvvəl mən iclasdan çıxan Fərəc Quluyevə dedim ki, sən məni
görməmiĢ getmə, ola
bilsin ki, səninlə iĢimiz oldu.
Ġqamətgahın həyətində prezident vəziyyətlə maraqlandı. Mən bildiklərimi ona məruzə etdim…
O dedi ki, bəlkə bir neçə günlük Bakı kəndlərinin birinə gedək. Mən dedim ki, Bakı kəndlərinin
birinə getmək, mənə elə gəlir ki, düz deyil. Gediriksə daha güvənli bir yerə getməli, ya da
iqamətgahda qalıb sona qədər vuruĢmalıyıq. Bir neçə gündən sonra vəziyyətin necə olacağı
bilinmir. Əgər Bakı kəndlərinin birində olsaq oranı mühasirəyə alıb bütün kommunikasiya xətlərini
kəsəcək və dünya ilə əlaqəmizi yox edəcəklər. Gələcəkdə də əgər çıxmaq istəsək o kənddən heç
cürə çıxa bilməyəcəyik.
O dedi ki, sən bir az gəziĢ, mən fikirləĢim. Təxminən on dəqiqə sonra məni və Fərəc Quluyevi
yanına çağırıb Naxçıvana getmək barədə qərarını dedi.
Mən hazırlıq iĢlərinə baĢladım. Fərəc Quluyev Xalq Cəbhəsinə getdi və dedi ki, mən birbaĢa hava
limanına gələcəyəm. Ola bilər ki, bir-iki dəqiqə gecikəm. O, Naxçıvan Xalq Cəbhəsi ilə əlaqə
saxlayıb müəyyən göstəriĢlər verməli idi.
Ġqamətgahın həyətindən çıxanda prezidenti həmiĢə müĢayiət edən Dövlət Avtomobil