www.vivo-book.com
123
sudan havaya sıçraması da ona vaqiə kimi görünmüşdü və
gözlərinə inanmamışdı. Həm də qoca onda heç nəyi doğru-
dürüst seçə bilmirdi, indi isə gözlərinə işıq gəlmişdi və hər
şeyi olduğu kimi görürdü.
Hə, indi o bilirdi ki, balıq həqiqətən mövcuddur,
əllərinin, kürəyinin sızıltısı da əsla yuxu deyil.
“Əllərim tez sağalacaq, – qoca düşündü. –
Yaralarımdan xeyli qan axıb, ona görə də qanım
zəhərlənməz, şor suyun da yaraya xeyri var. Bizim körfəzin
lehməli suyu yaranın ən yaxşı dərmanıdır, bütün dünyada
bundan yaxşı məlhəm tapılmaz. Bu saat ona çalışmalıyam
ki, huşumu itirməyim, əllərim də öz vəzifəsini yaxşı icra
etsin. Hələlik pis üzmürük. Balığın ağzı bağlıdır, quyruğu da
yaxşı durur, gah qalxır, gah da suya düşür. Biz doğma
qardaş kimi bərabər üzürük”.
Başı yenə bir az gicəlləndi və qoca düşündü: “Görəsən,
hansımız hansımızı aparır: mən balığı, ya balıq məni? Mən
onu qayığa yükləmiş olsaydım, heç bu sual da ortaya
çıxmazdı. Biz yanaşı üzürük, özü də bir-birimizə möhkəm
bağlıyıq. Eh, daha neyləmək olar, balıq məni aparırsa, qoy
www.vivo-book.com
124
belə olsun. Əslində, mən onu yalnız fəndlə, kələklə
üstələdim. Mənə pislik eləmək yazıq balığın heç xəyalından
da keçmirdi”.
Onlar aramla üzdükcə üzür, elə hey üzürdülər. Qoca
növbə ilə əllərini dənizə salıb şor suda saxlayırdı ki, yaraları
tez sağalsın, həm də başı gicəllənməsin. Göydə tənha,
seyrək buludlar süzürdü. Qoca buludlara baxanda bütün
gecə külək əsəcəyini təyin etdi. Tez-tez dönüb balığa baxır,
ondan göz çəkə bilmirdi, həm də özünü bir daha
inandırmağa çalışırdı ki, yuxu görmür, hər şey əslində
olduğu kimidir.
Yırtıcı köpəkbalıqlarından birincisi qoca yola düşəndən
düz bir saat sonra özünü ona yetirdi.
Okeanın lap dərinliklərindən varıb gələn bu yırtıcı onu
heç də təsadüfən haqlamamışdı: nəhəng balığın qatı qanı
dənizin dibinə çöküb bir mil məsafədə ətrafa yayılmışdı,
köpəkbalığı da iyi alan kimi dənizin mavi sinəsini ildırım
sürətiylə parçalayaraq üzə çıxmışdı; onun dərisi günəş
şüalarının altında bərq vururdu.
www.vivo-book.com
125
Birdən akula geri qayıdıb suya cumdu, itirdiyi qan izini
tapıb yenidən suyun üzünə çıxdı, qayığı və ona bağlanmış
yekə balığı izləməyə başladı. O arabir izi itirir, lakin güclə
hiss edilən zəif qoxunu təzədən tapıb şikarını qarabaqara
təqib edirdi. Mako cinsindən olan bu yırtıcı çox nataraz idi,
çox da sürətlə üzürdü. Okeanda sürətdə ona çatan ayrı balıq
yoxdu; o sanki elə yalnız üzməkçün yaranmışdı! İyrənc
cəhəngindən savayı qalan hər yeri gözəl idi. Qılınc-balıq
kimi onun da beli abı, qarnı gümüşü rəngdə, dərisi hamar,
həm də olduqca möhkəm idi. Heyvərə ağzı nəzərə
alınmazsa, hər cəhətdən qılınc-balığa oxşayırdı, hündür bel
pəri suyu ləpələndirmədən asanlıqla yarırdı. Ağzında səkkiz
cərgə köndələninə düzülmüş möhkəm dişləri vardı. Bunlar
başqa yırtıcıların dişlərinə əsla bənzəmirdi; caynaq kimi
əyilmiş bu dişlər hərəsi barmaq böyüklüyündə olurdu və
həqiqətən də onun dişləri qocanın barmaqlarından yekə, həm
də ülgüc kimi iti idi. Mako köpəkbalıqları, elə bil, dənizdəki
başqa balıqlar üçün qənim yaranmışdı. Cəld üzdükləri qədər
də qüvvətli olan bu yırtıcıların hər cəhətdən üstünlükləri
vardı; düşmənlərindən heç biri bu cəhətdən onlara çatmırdı.
www.vivo-book.com
126
Şikarın yerini və qan qoxusunu çox tez duyurdular,
bellərindəki iti pərlər də suyu qılınc kimi kəsirdi.
Qoca onu görən kimi tanıdı; yırtıcının heç nədən
qorxmadığını, istəyinə çatmamış əl çəkməyəcəyini yaxşı
bilirdi. Odur ki, nizənin kəndirini qayığın kənarına bənd
edib hazır durdu və rəqibinin yaxınlaşmasını gözlədi. Kəndir
qısa idi, qoca onun bir hissəsini balığı qayığa bağlayanda
kəsib işlətmişdi.
Qocanın halı babat idi, heç yeri ağrımırdı, üz-gözündən
qətiyyət yağırdı. Lakin uğura çox az ümid vardı.
“İşlər lap yaxşı idi, – qoca düşündü, – amma əlbəttə,
belə hal uzun sürə bilməzdi”.
O, yaxınlaşmaqda olan akulanı gözdən buraxmır, eyni
zamanda, arabir öz nəhəng balığına da nəzər salıb ürəyində
arzulayırdı ki, keşkə bunların hamısı yuxu olaydı. “Yuxu
olsaydı, əcəb yaxşı olardı. Bilirəm ki, bu müzür varlığın
balığıma ziyan vurmasına mane ola bilməyəcəm. Amma nə
www.vivo-book.com
127
bilmək olar, bəlkə onu vurub öldürdüm? Vayına oturum,
dentuso”.
7
Dentuso özünü qayığın quyruğuna yetirib həmləyə
keçdi. Qoca onun çox geniş açılmış, cəhənnəm qapısına
oxşayan bədheybət ağzını, dəhşət saçan gözlərini gördü;
balığın quyruğundan iri bir dişləm qopardan yırtıcının alt
çənəsi üst çənəsinə dəyəndə dişləri elə şaqqıldadı ki, bu
şaqqıltıdan qoca əməlli-başlı səksəndi. Onun əvvəl başı,
sonra beli sudan çıxdı, ikinci həmlədə dişlərin şaqqıltısı
təkrar eşidildi və qoca həmin anda nizəni onun təpəsinə,
gözlərini birləşdirən xətlə burnundan başına qalxan xəttin
kəsişdiyi yerə sapladı. Əslində, xətt-filan yox kimiydi: olan
şey – abı rəngli yepyekə, kələ-kötür kəlləydi; geniş açılmış
iri, vəhşi gözlərdİ; hər şeyi parçalamağa hazır dayanmış
şaqqıldayan çənələrdi. Zərbənin tuşlandığı yerdə dentusonun
beyni yerləşirdi, ona görə də qoca nizəni yaralarından qan
sızan əlində bərk-bərk sıxaraq məhz həmin yeri nişan
7
Dentuso – yekədiş köpəkbalığı növü (ispanca).
Dostları ilə paylaş: |