Erməni xəyanəti

22 
 
əleyhinə  döyüĢdüklərinin  və  yalnız  haqq-hesab  çəkdikdən,  qələbə,  yaxud 
məğlubiyyədən  sonra  nəticələri  dərk  etdiklərinin  səbəbi  budur.  BəĢəriyyət  üçün 
sülh  Ģəraiti  yorğunluqdan  baĢqa  bir  Ģey  deyil”.  Daha  sonra  deyir:  “ġərqdə  hökm 
sürən sülh bizim üçün tədrici məhv olmadır”. 
Həm  bir  alət  kimi,  həm  də  eqosentrizmin  və  millətçi  sosializmin  mifik, 
hipertrofiya  olmuĢ  enerjisinə  yoluxan  böyük  geosiyasi  provokator  kimi.  Bundan 
baĢqa,  etnokorporasiyanın  itirəsi  bir  Ģeyi  də  yoxdur.  Məsələn,  onun  bütün  dünya 
üzrə  çoxlu  paytaxtı  var,  amma  digər  xalqların  və  dövlətlərin  hörmətlə 
adlandırdıqları  bir  və  yeganə  “paytaxtı”  isə  yoxdur.  Virtual  məkanda  geniĢlənən 
matrisa kimi erməniliyin də itirəsi heç nəyi yoxdur. 
Bir  baxın,  Rumıniyanın  Avropa  Komissiyasındakı  təmsilçisi  ölkədəki 
Ermənilərin  Milli  Ġttifaqının  rəhbəri  V.Vaskanyandır  (düĢünmək  olar  ki, 
Rumıniyada  daha  ləyaqətli  rumın  qalmayıb);  Macarıstanda  Hitler  tərəfindən 
macarların “fureri” Eyxmanın adamı olan F.Salosyan (SalaĢi) təyin olunub. 
BudapeĢt  məhkəməsinin  materiallarına  əsasən  o,  təxminən  yarım  milyon 
macar  yəhudisinin  məhv etmiĢ və elə  həmin o  macarlardan dövlət hakimiyyətinin 
qiymətli  rəmzləri  olan  tac  və  mantiya,  hökmdar  əsasını  həyasızcasına 
çırpıĢdırmağa cəhd etmiĢdir. Bu gün ABġ-ın bəzi yəhudi və macar təĢkilatları isə 
ölkə Konqresinin qəbul etdiyi 106 saylı qətnaməni dəstəkləyir. 
Sadədən  mürəkkəbə  təkamül  prosesi  kimi,  matrisanın  genezis  modeli  və 
geniĢlənmənin  təsadüfi  olmayan  xarakteri  ilə  qismən  əlaqədardır.  O,  təbiət 
elmlərində,  məsələn,  birhüceyrəlilər  haqqında  elm  olan  protozoologiyada  daha 
aydın görünür. 
Ümumiyyətlə,  müasir biosferdə birhüceyrəlilərin varlığı unikal (anormallıq 
baxımından)  təzahürdür.  Onlar  mahiyyətcə,  çox-hüceyrəli  orqanizmlərə  gedən 
yolda  öz  inkiĢatlarını  baĢa  vurduğundan  yox  olmalıdır.  Lakin  onlar  əvvəlki 
formada  və  biomaterial  udulması  hesabına  ziyansız  mövcudluqlarını  davam 
etdirirlər.  Heyvanın  qidalı  limfa  mühitinə  daxil  olan  birhüceyrəli  parazitin 
hüceyrəsi  ekstaza  yaxın  duruma  düĢür.  Belə  bir  yüksək  məqamda  o,  öz  nüvəsini 
dəlicəsinə bölməyə baĢlayır. Bu proses proto-zoologiyada sizoqoniya adlanır. Özgə 
orqanizmdə  virtual  rəqslər  etmək  həmiĢə  qeyri-normal  və  qeyri-əxlaqıdır. 
Parazitlərin ġizoqonik coĢğunluğu  nəticəsində  yaranan  yerli hüceyrələr -  Ģizontlar 
Ģəraitdən asılı olaraq müxtəlif formalara malik ola bilərlər, ən baĢlıcası isə onların 
çoxlu nüvələri olur. ġizontların sonrakı geniĢlənmə prinsipi etnokorporativ prosesə 
yaxındır:  onlar  parazit  ailəsinin  agentlərinin  sayını  artıraraq  və  çoxhüceyrəli 
orqanizmin hər Ģeydən öncə kəllə beyninin impulslar sistemini dağıdaraq dəfələrlə 
və  sürətlə  bölünürlər.  Uzun  illər  heyvanların  ölümcül  xəstəliklərinin  dəqiq 
diaqnozunun  təyini  ilə  bağlı  müəyyən  problemlər  vardı,  cürbəcür  səbəblər  və 
mənbələr  göstərilirdi.  Ölümün  parazit  ehtimalı  ciddi  qəbul  edilmirdi. 
Çoxhüceyrəlilərin  öz  həyat  fəlsəfələri  və  məntiqi  qavrayıĢları  var.  Gəlin  razılaĢaq 
ki,  Ģizoqoniya  -  hər  halda,  sadə  canlıların  mövcudluğudur,  onlarda  isə  əxlaqın 

---

23 
 
olmaması,  yəqin  ki,  gələcək  inkiĢafları  üçün  heç  bir  saziĢ  yaratmayıb.  KeçmiĢ 
haqqında qısaca mühakimələr belədir. 
...Aqlomeratın  nümayəndələri  sırasında,  Ģübhəsiz,  sivil  tarixi  olan  etnoslar 
olub  -  assuriyalılar,  udinlər,  qaraçılar,  yezidi  kürdləri,  gürcülər,  aysorlar,  kortlar, 
nestorianlar  və  baĢqaları.  Lakin  onların  tarix  və  mədəniyyətləri  kimi, 
mənəviyyatlarının da erməniliyə heç bir aidiyyəti yoxdur. 
Məkrli  etnokorporasiya  sınıq-salxaq  imperiyadan  istifadə  edərək,  bu 
xalqları  öz  Ģəxsi  ambisiyalarının  quyruğuna  bağlayıb.  Təsadüfi  deyil  ki,  XIX 
yüzilin ortalarında erməni komitələri qriqoryan kilsəsinin baĢçısına öz moizəsində 
aqlomeratın müxtəlif icmalarının dindarlarının adlarını çəkməyi qadağan etmiĢdi. 
Osmanlı  hakimiyyətinin  strukturlarında  ermənilik  yetərincə  sıx  təmsil 
olunaraq,  Öz  əməl  və  hərəkətlərində  heç  bir  narahatlıq  hiss  etmirdilər.  Məsələn, 
1860-cı  il  tarixli  kodifikasiya  sənədi  Ġstanbul  KĠV-də  “kürd”,  yaxud  “assuriya”, 
hətta  “yəhudi”  konstitusiyası  kimi  təqdim  olunmamıĢdı.  Yeri  gəlmiĢkən,  Sultanın 
özünün  icazə  verdiyi  bu  qanunvericilik  aktı  məhz  “erməni  konstitusiyası” 
adlanmıĢdı.  Ona  görə  də  Osmanlı imperiyasında  xüsusi konstitusiya  hüquqlarının 
ayrıldığı  ermənilik  Birinci  Dünya  müharibəsi  dövründə  regionun  bütün  etnik 
icmalarına  üz  verən  bədbəxtliklərə  görə  həm  hüquqi,  həm  də  mənəvi  məsuliyyət 
daĢıyır. Onların çoxu təkcə  özlərinə  yaxın olan qan  və  din qardaĢlarının itirmədi, 
həm  də  öz  tarixlərindən,  mədəniyyətlərindən,  erməniliyin  oğurladığı  müqəddəs 
adlarından da məhrum oldular. 
Əgər  bu  hadisələrə  görə  TÜRKÜ,  necə  deyərlər,  tarixin  müqəssirlər 
kürsüsünə  otuzdurmaq  lazımdırsa,  onda  orada  mütləq  ERMƏNĠ  də  əyləĢməlidir. 
Bu,  həm  ədalətli  məhkəmə  meyarlarına  uyğundur,  həm  də  Ģərəf  məcəlləsi  və 
bərabərhüquqluluq prinsipi üzrə düzgündür. 
FaĢizm  və  kommunizmdən  sonra  sonuncu  matrisa  -  erməniliklə 
mübarizənin  yalnız  bir  yolu  var:  etnik  daltonizmlə  Ģikəst  edilməyənlərin,  öz 
yaĢamaq hüququnu hamının yaĢamaq hüququ kimi dərk edənlərin, tarixi və mənəvi 
irsini  doğma  və  müqəddəs  sayanların,  sevənlərin  və  dostluq  edənlərin,  övladları 
onlara  əziz  olanların,  öz  Ģəxsi  “Mən”ini  ümumbəĢəri  polisemiya  gözəlliyinin 
xüsusi  aqolmeratı  kimi  qəbul  edənlərin  hamısı  ən  azı  informasiya  -  virtual 
məkanda birləĢməlidirlər. 
Hələ  Zəburun  106.6  ayəsində,  “Onlar  dəmir  qəm-qüssə  ilə  qandallanaraq 
zülmətdə  və  ölümün  kölgəsində  oturmuĢdular”,  -  öncədən  xəbər  verdiyi 
etnokorporasiyadan qurtuluĢ və özünü-müdafiə yalnız birgə fəaliyyətdədir. Amma 
baĢqa  variant da  var digər  xalqların tarix  və  mədəniyyətlərini  həzm edən  matrisa 
öz-özünü yeməyə məhkumdur. 
Erməniliyin  “özəlləĢdirdiyi”  gürcü  tarixçisi  T.Metsopetsiyə  görə,  “ölkədə 
həm  dindarlar,  həm  də  inanmayanlar  arasında  dəhĢətli  aclıq  baĢladı.  Elə  oldu  ki, 
itləri  və  piĢikləri,  at,  eĢĢək,  qatır  və  dəvələrin  cəsədlərini  yedilər.  Heç  bir  Ģey 
qalmayanda haylar (ermənilər - red.) öz oğul və qızlarını yeməyə baĢladılar. 

---