Dylematy wiary chrześcijańskiej
Yüklə 1,2 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Tabela 1. Porównanie tekstu proroctwa Księga Daniela 9,23-27 w przekładzie Biblii Gdańskiej i Biblii Tysiąclecia
22
i nauki. Różnice w najmniejszym stopniu nie wpływają na przesłanie ani objawienie« 34 . Wszystkie księgi Nowego Testamentu zostały napisane w drugiej połowie I wieku n.e. Podobnie jak w przypadku Starego Testamentu, wszystkie autografy Nowego Testamentu nie zachowały się do naszych czasów. Jednak ponieważ księgi Nowego Testamentu były najczęściej kopiowanymi i najszerzej rozpowszechnionymi księgami starożytności, mamy obecnie ponad pięć tysięcy znanych greckich manuskryptów nowotestamentowych. Żadna inna starożytna księga nawet nie zbliża się do tak ogromnej liczby ocalałych manuskryptów. Na przykład »Iliada Homera zajmuje drugie miejsce z sześćset czterdziestoma trzema ocalałymi manuskryptami. Pierwszy kompletny zachowany tekst Iliady jest datowany na XIII wiek n.e.« 35 . Najstarszym manuskryptem z ponad 5 tysięcy znanych greckich manuskryptów Nowego Testamentu jest niewielki fragment papirusu (zwany P52) z ok. 130 roku n.e., zawierający fragmenty J 18,31-33.37-38. (…) Wskazaliśmy, że nie ma drugiego takiego dzieła literackiego w dziejach, które zostałoby zachowane w tak wielkiej liczbie starożytnych manuskryptów jak Nowy Testament. Jednak ten fakt pociąga za sobą własne problemy. Im więcej manuskryptów, tym większe zróżnicowanie tekstu wynikające z błędów skrybów. Jeśli skryba słuchał dyktanda, mógł pomylić podobnie brzmiące słowa. Jeśli przepisywał z rękopisu znajdującego się przed nim, mógł pomylić podobnie wyglądające słowa. Jego wzrok mógł też przeskoczyć z jednego słowa na inne miejsce, gdzie występowało to samo słowo, a nawet na inne słowo o podobnym zakończeniu, a zatem mógł jakiś fragment pominąć albo odwrotnie
słownictwo tekstu biblijnego” 36 .
iż po zestawieniu wszystkich znanych nam manuskryptów (ręcznych odpisów) otrzymujemy dość dużą liczbę wariantów (różnic), bowiem wynosi ona 250 000! Jednak zdecydowana większość to różnica na poziomie gramatyki i składni (budowy) zdań, a jedynie 200 różnic zmienia sens zdania, z czego tylko 15 dotyczy spraw ważniejszych 37 . Aby ustalić brzmienie najbliższe do pierwotnego należy stosować się do procedury postępowania analitycznego wypracowanego na przestrzeni ostatnich trzystu lat. Między innymi uwzględnia się następujące zasady (tu podane jedynie kilka przykładowych): 1.
manuskryptów – to jest ich wartość (m. in. wiek powstania – im starszy, tym ważniejszy); 2.
Wariant krótszy jest bliższy oryginałowi, ponieważ bardziej prawdopodobne jest, iż coś dodano do tekstu na zasadzie komentarza, niż z niego ujęto – chociaż tej zasady nie stosuje się do najstarszych papirusów; 3.
Wariant trudniejszy jest bliższy tekstowi pierwotnemu – przyjmuje się bowiem, iż bardziej prawdopodobne jest, że kopista chciał ułatwić rozumienie danego tekstu, niż skomplikować 38 . PODSUMOWANIE
Jednym z najprostszych, chociaż na pewno nierozstrzygających argumentów, przemawiającym za tezą, iż Biblia jest wiarygodnym źródłem historycznym oraz zawiera autentyczny tekst (niesfałszowany co do jego istoty) jest to, że gdyby tak nie było, o wiele mniej wykształconych ludzi
34 Gleason A. Archer, A Survey of the Old Testament, Chicago 1974, s. 25. 35 Charles Leach, Our Bible. How We Got It, Chicago, bez daty, s. 145. 36 G. Pfandl, dz. cyt., s. 43-46. 37 Zob. R. Bartnicki, K. Kłósek, Metody interpretacji Nowego Testamentu. Wprowadzenie, Petrus, Kraków 2014, s. 56. 38
23
uznawałoby ją za tekst natchniony lub o wiele mniej osób nawracałoby się na chrześcijaństwo. Odkrycia archeologiczne dotychczas jedynie potwierdzały zarówno fakty historyczne jak i tekst Biblii, niż go obalały. Jeśli zaś chodzi o tzw. mity biblijne, to dużą rolę w rozstrzygnięciu tej kwestii stanowią osobiste, nie dowodzone naukowo (przed)założenia, tak więc zależy to jedynie od chęci czytelnika, czy potraktuje je jako możliwe, czy też nie. Tu należy przypomnieć, iż nauka nie dowodzi ani istnienia, ani też nieistnienia Boga – z tego też powodu zawsze bada i odkrywa świat z założenia, jak gdyby On nie istniał. To jednak jeszcze nie jest żadnym dowodem, że nie istnieje, oraz że nie może ingerować w nasz świat.
24
Nie sposób przedstawić wszystkich dowodów na natchnienie Pisma Świętego, ale możemy dokładnie przyjrzeć się jednemu, bardzo zdumiewającemu proroctwu Starego Testamentu, mianowicie proroctwo z Dn 9,24-27, z Księgi Daniela 9,24-27. Zostało ono spisane przez Daniela w VI wieku przed naszą erą (ok. 535 r. p.n.e.), a zawierało zapowiedź chrztu i śmierci Jezusa, z dokładnością co do roku! Poniżej przedstawiono treść tego proroctwa w dwóch przekładach: Biblii Gdańskiej i Biblii Tysiąclecia.
Bóg w proroctwach biblijnych najczęściej posługuje się symbolami – to jest znakami, których nie należy odczytywać dosłownie, ale mają jakieś ukryte znaczenie. Dlaczego tak jest? Jest to zapewne lekcja pokory, bowiem aby zrozumieć tę mądrość potrzebne jest oświecenie umysłu, jakiego dokonuje Bóg przez Ducha Świętego. Poza tym użycie symboliki pozwala na utrzymanie uniwersalności tekstu, dzięki czemu może zostać odczytany w taki sam sposób w każdym wieku (potrzeba naturalnie posługiwać się zasadami hermeneutyki – interpretacji tekstu). Najczęściej symboliczny jest także zapis odnoszący się do miar czasu (gdy chodzi o proroctwa), bowiem 1 dzień w proroctwie oznacza 1 rok w rzeczywistości 40 . Jest to bardzo obszerne zagadnienie, którego nie możemy teraz omówić, ale przyjmijmy takie założenie na potrzeby rozważania powyższego proroctwa – potwierdzeniem słuszności tego założenia niech będą wnioski do jakich dojdziemy stosując to założenie.
39 W języku polskim, czy czeskim, słowo tydzień pochodzi od określenia ten dzień (dosł. ten sam dzień po 7 dniach). Stąd siedemdziesiąt tego dni to nic innego jak siedemdziesiąt tygodni. 40 Patrz: Dodatek C: Uzasadnienie stosowania zasady „dzień za rok” w proroctwach. Dn Biblia Gdańska Biblia Tysiąclecia 9,24 Siedmdziesiąt tego dni 39 zamierzono ludowi twemu i miastu twemu świętemu na zniesienie przestępstwa, i na zagładzenie grzechów i na oczyszczenie nieprawości, i na przywiedzienie sprawiedliwości wiecznej, i na zapieczętowanie widzenia i proroctwa, a na pomazanie Świętego świętych. Ustalono siedemdziesiąt tygodni nad twoim narodem
i twoim
świętym miastem, by położyć kres nieprawości, grzech obłożyć pieczęcią i odpokutować występek, a wprowadzić wieczna sprawiedliwość, przypieczętować widzenie i proroka
i namaścić to, co najświętsze. 9,25 Przetoż wiedz a zrozumiej, że od wyjścia słowa o przywróceniu i zbudowaniu Jeruzalemu aż do Mesyjasza wodza będzie tygodni siedm, potem tygodni sześćdziesiąt i dwa, gdy znowu zbudowana będzie ulica i przekopanie, a te czasy będą bardzo trudne. Ty zaś wiedz i rozumiej: Od chwili, kiedy wypowiedziano słowo, że nastąpi powrót i zostanie odbudowana Jerozolima, do Władcy-Pomazańca - siedem tygodni i sześćdziesiąt dwa tygodnie; zostaną odbudowane dziedziniec i wał, w czasach jednak pełnych ucisku.
A po onych sześćdzesięciu i dwóch tygodniach zabity będzie Mesyjasz, wszakże mu to nic nie zaszkodzi; owszem, to miasto i tę świątnicę skazi lud wodza przyszłego, tak, że koniec jego będzie z powodzią, i aż do skończenia wojny będzie ustawiczne pustoszenie. A po sześćdziesięciu dwóch tygodniach Pomazaniec zostanie zgładzony i nie będzie dla niego… Miasto zaś i świątynia zginie wraz z wodzem, który nadejdzie. Koniec jego nastąpi wśród powodzi, i do końca wojny potrwają zamierzone spustoszenia.
Wszakże
zmocni przymierze wielom ich
w tygodniu ostatnim; a w połowie onego tygodnia uczyni koniec ofierze palonej i ofierze śniednej, a przez wojsko obrzydliwe pustoszyciel przyjdzie, i aż do skończenia naznaczonego wyleje się spustoszenie na tego, który ma być spustoszony. Utrwali on przymierze dla wielu przez jeden tydzień. A około połowy tygodnia ustanie ofiara krwawa i ofiara z pokarmów. Na skrzydle zaś świątyni będzie ohyda ziejąca pustką i przetrwa aż do końca, do czasu ustalonego na spustoszenie.
Yüklə 1,2 Mb. Dostları ilə paylaş:
|