Dünya həyatında bütün zövqləri tükədənlər

Ağlın və dərin düşünməyin zövqünü bilməzlər

Ağıl insanların ən çox ehtiyac duyduqları, lakin ətraflarında çox nadir halda rastlaşa bildikləri xüsusiyyətlərdən biridir. Bəzi insanlar istər gündəlik həyatlarında qarşılaşdıqları problemləri həll edərkən, istərsə də, gələcəyə dair planlar qurarkən, bütün incəlikləri ən mükəmməl şəkildə hazırlayıb ən ağıllı qərarlar almağı və sağlam addımlarla hərəkət etməyi istəyərlər. Öz bilik, təcrübə və mühakimələrinin qeyri-kafi qaldığı anlarda isə, özlərinə yol göstərəcək ağıllı, fərasətli, bəsirətli insanların köməyinə ehtiyac duyarlar. Lakin hər vaxt istədikləri bu ağlı özlərinə verə biləcək insanlara rast gələ bilməzlər. Ətraflarındakı insanlardan eşidə bildikləri sözlər, öyrənə bildikləri çıxış yolları həmişə eyni tövsiyələrdən ibarət olar.

Bunun mühüm bir səbəbi, cahil insanların ətraflarındakı digər insanları razı salmağa istiqamətli, özlərindən gözlədikləri bir həyat tərzi yaşamalarıdır. Doğru, gözəl və faydalı olanı araşdırıb tapmaq əvəzinə, özləri üçün dünya həyatında hansı şəxsiyyəti uyğun hesab edirlərsə həmin şəxsiyyətin tələb etdiyi cahil meyarlar əsasında yaşamalarıdır. Belə olduqda həmin bu insanlar "dəyişməz bir həyat" yaşamağa başlayarlar.

Dəyişməz bir həyat tərzində, düşünməyə və ağıl işlətməyə yer yoxdur. İnsanların harada nə edəcəkləri, necə davranacaqları, hansı üsullardan istifadə edəcəkləri həmişə əvvəldən təyin olunmuşdur, nəsildən-nəslə ötürülən dəyişməz həyat tərzi var. Bu həyat tərzini sorğu-sual etmək, səhvlərini görüb doğrularla dəyişdirmək qətiyyən yanaşılmayan rəftardır.

Allah Quranda cahil cəmiyyətdəki bu dünyagörüşünə belə diqqət çəkir:

Onlara: “Allahın nazil etdiyinə tabe olun!” – deyildikdə, onlar: “Xeyr, biz atalarımızın tutduğu yolu tutacağıq!” – deyirlər. Bəs ataları bir şey anlamayıb doğru yola yönəlməyiblərsə necə? (Bəqərə surəsi, 170)

Bəzi insanlar atalarından özlərinə miras qalan həyat tərzinə elə alışıblar ki, həyatlarının hər mərhələsində ağlın çatışmadığını hiss etdikləri halda, bunu necə əldə edə biləcəklərini düşünməyə belə yanaşmazlar. Halbuki ağlın mənbəyi imandır. Allah bu həqiqətə Quranda: "Ey iman gətirənlər! Əgər Allahdan qorxsanız, O sizə haqla nahaqqı ayırd etmə bacarığı verər, günahlarınızdan keçər və sizi bağışlayar. Allah böyük lütf sahibidir" (Ənfal surəsi, 29) ayəsiylə diqqət çəkir.

Ağıl işlətmək və yenilik gətirə bilmək, əsaslı çıxış yolları gətirmək, qəlibləşmiş hərəkətlərdən kənara çıxa bilmək iman gətirənlərə məxsus xüsusiyyətdir. Allahın Quranla bildirdiyi həqiqətləri qavramaq və Qurana uyğun yaşamaq insana ağıl qazandırar. Cahil cəmiyyətin ağıldan məhrum cəmiyyət olması da, məhz bu həqiqətlərdən xəbərsiz olmalarından və həyatlarını yanlış təməllər üzərində qurmalarından qaynaqlanır.

Ağlın çatışmazlığı cahil cəmiyyətə ikinci bir şeydən daha məhrum edər. Ağıllarını işlətmədikləri üçün, düşünmək kimi mühüm xüsusiyyətdən də məhrum yaşamaq məcburiyyətində qalarlar. Quranın bir çox ayəsində Allah "düşünməyin" və "dərin düşünməyin" əhəmiyyətinə diqqət çəkir. İnsan düşünərək həqiqətləri görər, doğruları tapar, gözəl rəftarlar göstərər və insani xüsusiyyətləri ancaq düşünməklə qazanar.

Allah Quranda düşünməyən və ağıllarını işlətməyən insanların vəziyyətinə belə nümunə gətirir:

İnkarçıların məsəli çığırtı və bağırtıdan başqa bir şey eşitməyib (duyduğu və ya eşitdiyi şeyin mənasını bilməyən və dayanmadan) bağıran (bir heyvan)ın məsəlinə bənzəyir. Onlar kar, lal və kordurlar, bundan ötrü ağıllarını işlədə bilməzlər. (Bəqərə surəsi, 171)

Şübhəsiz ki, Allah yanında, yerdə çırpınanların ən pisi (qətiyyən) ağlını işlədə bilməyən karlar və lallardır. (Ənfal surəsi, 22)

Zəka məhfumu, insanın düşünmə, qavrama, mühakimə etmə və nəticə çıxartma qabiliyyətlərini ifadə edər. İlk dəfə qarşılaşılan və ya ani şəkildə baş verən hadisələrə uyğunlaşma təmin edə bilmə, anlama, öyrənmə, analiz qabiliyyəti, beş duyğunun, diqqətin və düşüncənin cəmləşdirilməsi, incəliklərə diqqət yetirilməsi həmişə zəka sayəsində yerinə yetirilər. Dolayısilə ağıldan məhrum insanlar zəkaları sayəsində yaşamağa davam edə və ehtiyaclarını ödəyə bilərlər. İşləyərək, vərdiş edərək, özlərini öyrədərək, əldə etdikləri bilik, illər ərzində topladıqları məlumat və təcrübələrdən istifadə edərək müəyyən nöqtəyə qədər ortaya bir şeylər çıxarda bilərlər. Lakin ağıl insana bütün bunlardan fərqli olaraq, fərqli qavrayış və dərinlik qazandırar.

Ağıl insana geniş dünyagörüşü qazandırar. Hər şeydən əvvəl hər mövzuda insana yol göstərər və doğruya çatdırar. Normal, ilk dəfə yaşanılan və ya gözlənilməz hadisələr qarşısında ən məqbul rəftarı göstərə bilməsini, içindən çıxılmaz kimi görülən, düyünə çevrilmiş məsələlərə çıxış yolu gətirə bilməsini, istənilən məsələdə ən doğru diaqnozları edə bilməsini təmin edər. Bununla yanaşı sevmək, sevilmək, etimad duyğusu verə bilmək kimi xüsusiyyətlər də yenə ancaq ağılla qazanıla bilər; insan ağlının dərəcəsi səviyyəsində sevə bilər və yenə ağlının dərəcəsi səviyyəsində hörmətini ifadə edə bilər.

Ağıl insan həyatındakı maddi-mənəvi hər şeyin keyfiyyətini artırar. Ağıllı insanın söhbəti, sözləri və bütün rəftarları çox zəngin olar. Dünyagörüşü çox geniş, alışılandan kənar, bənzərsiz və nümunəsiz olar. Hər rəftarı, hər sözü hikmətli, doğru və məqsədəuyğun olar.

Məhz cahil cəmiyyət bu mühüm və əhəmiyyətli xüsusiyyətdən məhrumdur. Həyatlarını ağlın işlədilmədiyi, dəyişmədən yaşanılan, cəmiyyət psixologiyasına əsasən; "kim nə deyər" düşüncəsiylə hərəkət edilən bir dünyada davam etdirərlər. Bu da ortaya, nöqsanlarını görə bilməyən, bunlara daimi çıxış yolları gətirə bilməyən, xoşbəxtliyi yanlış yollarda axtaran bir insan modeli çıxmasına səbəb olar.

İffətli, təmkinli və şərəfli olmağın zövqünü itiriblər

Cahil cəmiyyətlərdə insanlar bir-birinə bəzi məlum maddi dəyərlərə görə hörmət göstərərlər. Lakin bu hörmət səmimi deyil, əksərən saxta və qarşı tərəfin sahib olduğu imkanlardan mənfəət əldə etməyə əsaslanan duyğu olar. İnsanların bir-birlərinə qarşı həqiqi mənada hörmət göstərmələrini təmin edəcək xüsusiyyətlər isə, bu maddi dəyərlərlə qətiyyən ölçülə bilməyəcək qədər qiymətli və təqlid edilməsi qeyri-mümkün olan fəzilətlərdir. İffət, təmkin və şərəf kimi məhfumlar bu fəzilətlərdən bəziləridir. Bu məhfumlar bir insana dəyər və məna qazandıran, insanların gözündə həqiqi mənada hörmət və sevgi oyandıran xüsusiyyətlərdir. Dünyanın ən zəngin, ən gözəl və ya ən yüksək rütbəli insanı olsa belə, bunların heç biri insanların ruhunda iffətli, təmkinli və şərəfli insana qarşı duyulan hörmət hissini meydana gətirə bilməz. İffətli və təmkinli bir insana təbii hörmət göstərilər. Bu xüsusiyyətlərə sahib bir insanın təbii heybəti və gözəlliyi, təbii ruh dərinliyi və nəcibliyi vardır.

Cahil insanlar isə, iffətli olmağın zövqünü və gözəlliyini, iffətli insanlara qarşı duyulan bu heyranlığı yaşaya bilməzlər. İstər əxlaqi, istərsə də, ictimai sahədə hər keçən gün artan pozulma, insanlara bu rəftar gözəlliyinin əhəmiyyətini unutdurmuşdur. Pozulmanı müasirlik əlaməti kimi qəbul edən bəzi cahil insanlar, bu cür fəzilətlərdənsə, bir-birlərinin qarşısında üstünlük qazana biləcəkləri dünyəvi xüsusiyyətlərə əhəmiyyət verərlər. Bir insanın hansı mahalda yaşadığı, hansı marka və hansı model avtomobilə sahib olduğu, ən son modanı izləyib-izləmədiyi, ən son meydana gələn musiqi qruplarının musiqi albomlarını tanıyıb-tanımadığı kimi mövzular bu insanlar üçün iffət və təmkindən olduqca əhəmiyyətli hala gəlmişdir. Özlərinə bir dost seçəcəkləri vaxt, bu insanın əxlaq səviyyəsinə, iffətinə, şərəfinə baxmaq ağıllarına xeyli vaxtdan sonra gələr.

Hətta Quran əxlaqını yaşamayan bəzi insanlar, bir insanın iffətinə əhəmiyyət verməsini, şərəfli və təmkinli rəftarlar göstərməsini heç istəməzlər. Bundan ötrü də, dostluq əlaqəsi quracaqları insanları da öz yanlış dünyagörüşlərinə sahib insanlar arasından seçməyi seçərlər. Lakin, əlbəttə ki, bu vəziyyətdə də bir-birlərinə hörmət göstərə bilməzlər. Əksinə, əxlaqlarındakı pozulmanın dərəcəsinə müvafiq şəkildə bir-birlərinə qarşı mümkün qədər çirkin və tərs rəftarlar göstərərlər ki, məhz bu da yaşadıqları çirkin əxlaqın özlərinə geri qayıdan sıxıntılarından biridir.

Cahil cəmiyyətin zövq almağı itirdiyi digər bir xüsusiyyət də, şərəfdir. Kiçik insanların səviyyəsinə düşməmək, sadə davranışlara, kiçik mənfəətlər əldə etmək üçün saxtakarlıqlara, yalana, ikiüzlülüyə tənəzzül etməmək, insanların cahil rəftarlarına yetkin davranışlarla və gözəl əxlaqla cavab vermək cahil cəmiyyət insanlarının çoxunun əməl etmədiyi rəftarlardır. Şərəfi daha çox pul, mal-dövlət, etibar sahibi olmaqla, qürurlu olmaqla, deyilən sözün altında qalmamaqla, insanlara yuxarıdan aşağı baxmaqla, sahib olduqlarıyla öyünərək qazana biləcəklərini zənn edərlər.

Bəs iffət, şərəf, təmkin kimi fəzilətlərin itirilib bunların əvəzinə maddi dəyərlərin əhəmiyyət qazandığı bir dünya bu insanları necə bir həyata sürükləyər?

Hər şeydən əvvəl əxlaqi pozğunluq insanlara zənn etdikləri kimi sərbəstlik və ya rahatlıq gətirməz. Tam əksinə hədd-hüdud nədir bilməyən, həyatı ifrat formada yaşayan, mənəvi dəyərləri, insanı insan edən xüsusiyyətləri heç yerinə qoyan insanların yaşadığı bir cəmiyyət modeli bu insanları böyük xaosa və boşluğa sürükləyər. Azğın cərəyanların arxasına düşərək həyatlarını məhv edən, narkotik aludəçisi olub intihara qədər aparan zorakılıq hərəkətləri göstərən gənclərin vəziyyəti, bu xaosun yalnız kiçik nümunələridir. Həmçinin bütün bunlar bu insanların ruhlarında yaşadıqları boşluqdan ötrüdür.

İffətə, təmkinə, şərəfə əhəmiyyət verməyən, gözəl əxlaqa, insani fəzilətlərə ehtiyac duymadan yaşaya biləcəklərini zənn edən bu insanlar mənəvi cəhətdən olduğu qədər, fiziki cəhətdən də xeyli sarsılarlar. Ruhlarındakı bu boşluq üz ifadələrinə, baxışlarına, sözlərinə, rəftarlarına da əks olunar. Fiziki cəhətdən nə qədər üstün xüsusiyyətlərə sahib olsalar da, bunların hər biri öz təsirini itirər. Bəlkə də, üz xətləri çox gözəl olar, lakin baxan bir insanın qəlbində təsir və ya həyəcan oyandırmaz. Çünki bir insanın ruhunda məna qalmadıqda, bu boşluq üzünə də əks olunar. Gözlərində boş, mənasız, donuq və ölü baxış meydana gələr. Bu insanın mənəvi dərinliyinin, ruhi zənginliyinin olmadığı kənardan baxanlar tərəfindən dərhal aydın olar.

Belə insanların bütün həyatlarına, bir-birlərində həqiqətən sevməyə, hörmət və sədaqət göstərməyə dəyəcək xüsusiyyətlər olmadığını daxilən bilməyin verdiyi ruhsuzluq hakimdir. Belə olduqda isə, nə həqiqətən sevə bilər, nə həqiqi mənada dost ola bilər, nə də bir-birlərinə həqiqi mənada dəyər verə bilərlər.

Məhz bütün bunlar cahil insanların Quran əxlaqını yaşamağa yanaşmamalarının nəticələrindəndir. Allah qorxusunun olmadığı, insanların vicdanlarının səsinə qulaq asmadıqları, gözəl əxlaqa və bunun gətirdiyi insani dəyərlərə əhəmiyyət vermədikləri bir anlayış tərzində, belə nəticələrin ortaya çıxması olduqca normaldır. Quran əxlaqının yaşanması, insanların bu sıxıntılarına son qoya biləcək yeganə çıxış yoludur. Sevmək, sevilmək, xoşbəxt olmaq, dünya həyatının gözəlliklərindən zövq almaq, ancaq Allahın müəyyənləşdirdiyi gözəl əxlaqa uyğun yaşamaqla mümkün olar.