FRANSUAZA SAQAN
624
lə ri ni xatırlaya bilmirdi. Bircə ondan əmin idi ki, yu xa rı da
ad la rı çəkilən planların həyata keçməsi onlara də ni zə, ya
da Afrikaya istirahətə getməyə, yaxud Paris ət ra fın da yay
üçün ev kirələməyə imkan verəcəkdi. Etyen od
lu-alov lu
da nı şa raq hansısa İkinci Ambrauzanı təsvir et mə yə ça lı şır-
dı (ortaya qoyulan pul ona qarşı bir idi)… Bu at, heç şüb-
hə siz ki, sabah Sen-Kludakı at yarışlarında qa lib gə lə cək di.
Lü si lin cibində yetim kimi təkcə qalmış minfranklıq kağız
ar tıq Etyenə tərəf diyirlənib getmək istəyirdi. Amma elə
bu an haradansa Antuan peyda oldu. O, şən və ehtiraslı
gö rü nür dü. Lüsili öpərək iki viski sifariş etdi. Ayın iyirmi
al tı sı olduğunu nəzərə alsaydılar, bu yalnız bir məna verə
bi lər di: nəsə qeyri-adi hadisə baş verib.
– Nə olub? – Lüsil maraqlandı.
– Mən Sire ilə danışdım, – Antuan dedi.
Lüsilin gözlərində təəccüb oxundu.
– Hə də, Sire, «Revey»nin redaktoru. O, səni işə gö tü-
rür. Onlarda arxivdə iş var.
– Arxivdə?
– Bu, çox maraqlı işdir, toz-torpaqlı da deyil. Sənə ay-
da yüz min ödəyəcəklər. Məncə, başlanğıc üçün pis deyil.
Lüsil dalğın baxışlarla ona baxdı. Amma elə o dəqiqə
də gecə nə barədə danışdıqlarını xatırladı. Onlar qərara
gəlmişdilər ki, Lüsilin indiki həyat tərzi düzgün deyil. O,
mütləq nə iləsə məşğul olmalıdır. Lüsil işlə bağlı fikri ruh
yüksəkliyi ilə qəbul etmişdi. Hətta gələcək iş günlərinin
«sa kit» səhnəsini də xəyalında canlandırmağa çalışmışdı.
Dü şün müşdü ki, qəzetdə iş tapacaq. Xidməti pillədə get-
dik cə daha yuxarılara qalxaraq, qadın problemləri haq-
qın da yazan məşhur jurnalist olacaq. Əlbəttə, bunun üçün
çox iş ləmək lazım gələcəkdi, amma onun mətanəti və
əzm karlığı yetərdi. O, mütləq uğur qazanacaqdı. Son
ra
onlar qəzetin kirayə haqqını ödədiyi dəbdəbəli bir mən-
zi lə köçəcəkdilər – axı evlərində müxtəlif adamları qə bul
etməli olacaqdılar... Mütləq ildə bir aylıq da olsa, bu qar-
ma qa rışıqlığın əlindən qaçacaq və Aralıq dənizinə gə zin-
tiyə yollanacaqdılar. Lüsil bu haqda elə həyəcanla da nı şır-
dı ki, bu istəyə əvvəlcə şübhə ilə yanaşan Antuan da işlə
ma raqlanmağa başladı. Bir məsələ də vardı… Lüsil xam
xə yal lar qurmağa başladığı vaxt kim onun arqumentləri
qar şısında davam gətirə bilərdi ki?
MƏĞLUBİYYƏT ZƏNGİ
625
Lüsil indi Antuana baxa-baxa fikrə getmişdi… Aman
Al lah, görəsən, dünən o, nə içmişdi, necə bir kitab oxu-
muş du ki, bu cür söhbətə girişmişdi? Hər halda, indi o, nə
özündə dünənki şöhrətpərəstlik duyğusunu hiss edir, nə
də hansısa yüksək mərtəbəyə çatmaq üçün inadkarlıq du-
yur du. İşləməyə isə intihar etməkdən də az həvəsi vardı.
– Belə bir jurnal üçün bu, yaxşı əməkhaqqıdır, – An-
tuan əlavə etdi.
O, lovğalıqdan, az qala, partlayacaqdı. Lüsil təəssüf
his si ilə ona baxdı. Bəli, Antuan gecə söhbətini ciddi qə-
bul etmişdi. Yəqin ki, Lüsilə yer tapmaq üçün bütün Parisi
bir-birinə vurmalı olmuşdu.
Parisdə işsizlikdən əziyyət çəkən və darıxmaqdan
dep res siyaya düşən xeyli kübar qadın var idi. Onlardan
istənilən biri lap döşəmə yumaq üçün pul ödəməyə ra zı
olardı, təki bu döşəmələr hansısa bir nəşriyyatın, qə ze tin,
ya da model evinin döşəməsi olsun. Amma bu baş dan xa-
rab Sire ona – avaraçılıqdan başqa bir şey haqqında xəyal
qur mayan bir adama pul ödəməyə razılaşmışdı. Həyat
çox qəribədir. Lüsilin dodaqlarında təbəssüməbənzər bir
ifa də peyda oldu.
– Sən sevinmirsən? – Antuan soruşdu.
– Bu, çox yaxşı xəbərdir, – Lüsil qaşqabağını sal la ya-
raq cavab verdi.
Antuanın baxışlarında maraq sezildi. O bilirdi ki, Lü sil
gecələr verdiyi qərarlara görə, adətən, gündüzlər he yif si-
lənir. Bundan başqa, o, bunu da bilirdi ki, qızın bu ba rə-
də danışmağa cəsarəti çatmayacaq. Lakin Antuan əmin
idi: Lüsil kimi həyat tərzi keçirərək darıxmamaq müm kün
deyil. Bir müddət belə yaşadıqdan sonra o yo ru la caq dı.
Hətta Antuanın özündən də... Bir tərəfdən də da xi lin də ki
səs deyirdi ki, evin gəlirinə əlavə ediləcək yüz min frank
onların maddi vəziyyətini yaxşılaşdıracaq. O, bir çox ki şi-
lərə xas olan optimizmlə Lüsilin hər ay o qə dər də baha
ol mayan bir paltar aldığını xəyalında can lan dı rır dı. Ola bil-
sin, bu paltarlar məşhur modelyerlərin əsə ri ol ma sın, am-
ma Lüsilə çox yaraşacaqdı: onun bədən qu ru lu şu gözəl idi.
İşlədikdən sonra Lüsil taksi ilə gəzə, adam arasına çı-
xa bilərdi. Sonra yavaş-yavaş dünyada baş verənlərlə, si-
ya sət lə maraqlanacaqdı; insanlara qarşı marağı oya
na-
FRANSUAZA SAQAN
626
caq dı. Əlbəttə, evə qayıtdığı vaxt Antuanın yuvasında
giz lə nən balaca heyvancığaz kimi mənzildə onu göz lə yən
Lü si lin varlığına ehtiyac hiss edəcəkdi. O, ki
tab lar la və
mə həb bətlə yaşayan bu qəribə qadın olmadan da rı xa caq-
dı. Am ma yenə də özünü daha sakit hiss edəcəkdi. Çünki
Lü si lin donub-qalmış həyatında bu gündən başqa heç nə
möv cud deyil, sabah isə, ümumiyyətlə, süpürülüb atılıb.
Bu isə Antuanı qorxudur, hətta təhqir edirdi. O, özünü çə-
ki liş meydançasında dekorasiya kimi hiss edirdi. Onu da
bi lir
di ki, həmin dekorasiyanı sonuncu kadr çəkildikdən
son ra mütləq yandıracaqlar.
– Nə zaman başlamaq lazımdır? – Lüsil soruşdu.
İndi o, həqiqətən də, gülümsəyirdi. Doğrudan da, ni-
yə də sınamasın ki? Nə zamansa – gəncliyində işləyirdi axı.
Düzdür, onun üçün çox darıxdırıcı olacaqdı, amma
bu nunla bağlı bütün təəssüratları Antuanla bölüşmək o
qə dər də vacib deyildi.
– Dekabrın əvvəlində... beş-altı gündən sonra. Sən se-
vi nirsən?
Lüsil inamsızlıq dolu baxışlarını ona zillədi. Doğ ru dan-
mı, Antuan elə fikirləşirdi ki, belə bir şey Lüsili se vin di rə
bilər? Lüsil artıq onda sadizm əlamətləri hiss edir di. Am-
ma Antuanın elə günahsız görkəmi var idi ki və ver di yi
sual elə sadəlövh səslənirdi ki... Lüsil ciddi gör kəm alıb
ba şını tərpətdi:
– Hə, əlbəttə. Haqlısan, uzun müddət belə davam
edə bilməzdi.
Antuan stolun üstündən əyilərək onu elə coşqunluqla,
elə zərif öpdü ki, Lüsil hər şeyi başa düşdü. Anladı ki, ru-
hun da nə baş verirsə, Antuana gün kimi aydındır. Onda
Lü sili kəşf etmək bacarığı var və bu, qızın içində qəribə bir
yüngüllük yaratdı. O istəmirdi ki, Antuan onunla bağlı xə-
yal qırıqlığına uğrasın. Digər tərəfdən də Antuanın onunla
oy na ması xoşuna gəlmirdi.
Axşam evə çatan kimi Antuan əlinə qələm alaraq
riya zi hesablamalara girişmişdi. Onun gəldiyi nəticələr
ümid verici idi. Hər halda, o, hər şeyi nəzərə alırdı. Həm
mənzil kirəsini, telefon pulunu, həm də gündəlik tə lə bat-
ları. O, belə bir qənaətə gəlmişdi ki, qazandığı yüz minin
sa yə sində Lüsil həm yaxşı geyinə, həm nəqliyyat pulunu
Dostları ilə paylaş: |