Qeyd ctmok lazımdır ki, «bcynoIxalq hüquq» termini onun ifa- do
etdiyi anlamın tobiotini heç do düzgün əks etdirmir. Öz mənşəyini hələ
Roma hüququnda təşəkkül tapmış
«jus gentium»
(«xalq- ların hüququ»)
ifadəsindən götürdüyünə görə bu termin dünyanın əksər dillərində də məhz
«xalqlar arasındakı hüquq» mənasında işlədilir (məsələn, ingilis dilində -
intemational law, fransız dilində - droit intemational, ispan dilində -
derecho intemational, alman dilində - Volkerrecht, türk dilində -
milletlerarası hukuk, ms dilində - mejdunarodnoe pravo və s.). Əslində isə
beynəlxalq hüquq anlamı məhz
dövhtlərarası hüquq
kimi başa
düşülməlidir, çünki beynəlxalq hüquq bilavasitə xalqlar tərəfindən
yaradılmır və xalqlar üçün deyil, mahiyyət etibarilə dövlətlər üçün,
dövlətlər- arası əlaqələrin tənzimlənməsi üçündür. Doğmdur, mövcud
beynəlxalq hüquq nonnalarına görə, xalqlar bilavasitə beynəlxalq hüquqdan
irəli gələn bəzi hüquqlara malikdirlər: məsələn, öz müqəddəratını təyin
etmək hüququ, inkişaf hüququ, sülh hüququ və s. Digər tərəfdən, qarşıdakı
mövzulardan bizə məlum olacaqdır ki, beynəlxalq hüquq dövlətlərin
müvafiq razılaşmasından sonra digər subyektlər, məsələn, beynəlxalq
təşkilatlar, transmilli korporasiyalar, fərdlər üçün də beynəlxalq hüquq və
vəzifələr nəzərdə tuta bilər. Bununlə belə,
öz təbiətinə görə, beynəlxalq
hüquq dövlətlər tərəfindən yaradılan, əsasən, dövlətlərə yönəlmiş və
yerinə yetirilməsi dövlətlərin özü tərəfindən təmin edilən hüquq sistemi
olaraq qalır.
Beynəlxalq hüquqa onun təbiətini əks etdirən belə bir qısaca tərif
vermək olar:
Beynəlxalq hüquq dövlətlər arasındakı münasibətləri nizama
salmaq üçün onların qarşılıqlı razılığı əsasında yaradılan hüquqi
normalar sistemidir.
2.
Beynəlxalq hüququn xüsusiyyətləri
Təbii ki, obyektiv mənada hüquqa xas olan əlamətlər beynəlxalq
hüquq normalan üçün də səciyyəvidir. Ən əsası, bu normalar da müvafiq
subyektlər üçün hüquqi, ümumməcburi xarakter daşıyır və onla- rm yerinə
yetirilməsi müəyyən sanksiya ilə təmin edilir. Lakin beynəlxalq hüquq onu
dövlətdaxili (milli) hüquqdan fərqləndirən bir sıra xüsusiyyətlərə malikdir.
Bu xüsusiyyətlər hər şeydən öncə beynəlxalq hüququn mövcud olduğu və
fəaliyyət göstərdiyi dövlətlərarası mühitlə və suveren, formal baxımdan
bir-birindən asılı olmayan dövlətlərin olması ilə əlaqədardır.
Birincisi,
fiziki və hüquqi şəxslər və dövlət orqanlan arasındakı münasibətləri nizama
salan dövlətdaxili hüquqdan fərqli olaraq, beynəlxalq hüquq dövlətlər və
beynəlxalq hüququn digər subyektləri (beynəlxalq təşkilatlar və s.) arasında
yaranan münasibətləri nizama salır.
İkincisi,
beynəlxalq sistemdə
qanunverici orqan yoxdur. IIcç bir beynəlxalq təşkilat və ya orqan, o
cümlədən Birləşmiş Millətlər 'fəşkilatı dövlətlər üçün hüquqi cəhətdən
məcburi olan normalar yaratmaq səlahiyyətinə malik deyildir. Beynəlxalq
təşkilatlann orqanlanndan biri kimi fəaliyyət göstərən parlamentlər də
(məsələn, Avropa İttifaqında - Avropa Parlamenti, Avropa Şurasında -
Parlament Assambleyası və s.) milli parlamentlərə xas olan bəzi əlamətlərə
malik olsalar da, «qanunvericilik» səlahiyyətindən məhrumdurlar.
Üçüncüsü, beynəxalq sistemdə, dövlətin daxilində olduğu kimi,
mərkəzləşdirilmiş icra və məhkəmə mexanizmi yoxdur. Beynəlxalq hüquq
normalannın yerinə yetirilməsinin təmin edilməsi dövlətlərin öz ixliyanna
buraxılmışdır; beynəlxalq hüququn yaradıcısı və başlıca təminatçısı
dövlətlərdir. Lakin bəzi hallarda bu funksiyanı dövlətlər müqavilələr
vasitəsilə bu və ya digər dərəcədə beynəlxalq təşkilat və ya orqanlara həvalə
edirlər. Məsələn, BMT- nin Təhlükəsizlik Şurası beynəlxalq sülhə və
təhlükəsizliyə real qorxu yaradan dövlətə qarşı hərbi və qeyri-hərbi
sanksiyalar tətbiq edə bilər. BMT-nin Beynəlxalq Məhkəməsi ilə bağlı qeyd
etmək lazımdır ki, o bu və ya digər işə yalnız müvafiq dövlətlər buna razılıq
verdikdə baxa bilər. Sadə dillə desək, ən ağır beynəlxalq hüquq po
zuntusu törətmiş dövləti belə, onun razılığı olmadan Beynəlxalq
Məhkəməyə «vcrməb> olmaz.
Beynəlxalq hüququn xüsusiyyətlərini düzgün başa düşmək üçün
olduqca mühüm bir məqama diqqət yetirmək lazımdır. Əslində biz burada
beynəlxalq hüququ dövlətdaxili hüquqdan fərqləndirən daha
bvr
cəhəti
nəzərə çarpdırmaq istəyirik. Söhbət ondan gedir ki, səlahiyyətli dövlət
orqanlan tərəfindən müəyyən olunmuş və ya tanınmış hüquq nonualan
prinsip etibarilə dövlətin bütün orazisinə və bu ərazidə olan bütün hüquqi və
fiziki şəxslərə şamil edilir. Beynəkalq hüquq isə belə yekcins deyildir və ola
da bilməz. Bu baxımdan beynəlxalq hüquq anlamı elə qəbul edilməməlidir
ki, söhbət burada yalnız dünyanm bütün dövlətlərini əhatə edən, bütün
dövlətlərin riayət etməli olduğu hüquqdan gedir. Qeyd edildiyi kimi,
beynəbcalq hüququ dövlətlər özü yaradır və bunun nəticəsində iki dövlət
arasında bağlanan ikitərəfli müqavilə də, bütöv regionu əhatə edən
razılaşma da və bütün dünya dövlətləri üçün məcburi olan norma da
beynəbcalq hüquq deməkdir. Bunu nəzərə almaqla, beynəlxalq hüquq
sisteminin özündə
ümumi beynəlxalq hüququ
və
partikulyar beynəlxalq
hüququ
ayırmaq olar. Beynəlxalq məhkomə təcrübəsində çox geniş istifadə
olunan «ümumi beynəlxalq hüquq» termini vasitəsilə bütün dövlətlər üçün
məcburi olan beynəlxalq hüquq normalan ifadə olunur. Bu normalara
hamılıqla tanınmış prinsiplər
vo ya
hamılıqla tanınmış normalar
da
deyirlər. Partikulyar beynəlxalq hüquqa isə müəyyən regionda və ya iki
dövlət arasında mövcud olan normalar daxildü. Bu baxımdan, məsələn, hər
hansı bir dövlətin beynəbcalq hüququ pozması dedikdə, biz bunu əslində
həmin dövlətin bu vo ya digər səviyyədə öz üzərinə götürdüyü beynəbcalq
öhdəliyi pozması kimi başa düşməliyik.
3.
Beynəlxalq ümumi hüquq vo
beynəlxalq xüsusi hüquq
Bəzən beynəlxalq hüquq anlamı geniş mənada işlədilir və iki avtonom
normativ komleks və elm sahəsi olan
beynəlxalq ümumi hüquq
(public
intemational law) və
beynəlxalq xüsusi hüquq
(pri-
Dostları ilə paylaş: |