Cəlil Cavanşir
Yüklə 5,62 Kb. Pdf görüntüsü
|
151 Şahin alnını ovuşdura-ovuşdura susurdu. Hər şey o qədər qarmaqarışıq və anlaşılmaz idi ki, olub-bitənlərdən baş çıxarmaq analitik qabiliyyət tələb edirdi. Orxan da çıxılmaz vəziyyətdə idi. Hadisələrin bu cür inkişaf edəcəyi onun da ağlına gəlməzdi. Sözün düzü mən özüm də bilmirdim ki, dostumu belə çətin vəziyyətə sala bilərəm. Amma olan olmuşdu. Orxan dostunun intihar edib- etmədiyini araşdırdığı, intihar etmiş bir şairin psixoloji və- ziyyəti ilə bağlı təhlillər apardığı halda, müəmmalı cinayət hadisəsinin içinə düşmüşdü. Bir yandan da dostunun yazmaq istədiyi romanın de- tektivə çevriləcəyini düşünürdü. Heç vaxt ağlına gəlməzdi ki, xəfiyyə kimi hansısa bar küncündə oturub üstü açılmamış bir cinayətin detalları haqqında düşünsün. Amma hər şey qəfildən dəyişmişdi. Dostunun ölümü, Könülün söhbətləri, Şahinin ciddi şəkildə bu işlə maraqlanması, Elxanın tez-tez Türkiyədən zəng edib zəhləsini tökməsi Orxanı xeyli gərginləşdirmişdi. Artıq o da ölkədən çıxıb getmək, hansısa Avropa ölkəsində demokratiya nağılları dinləyə-dinləyə azad yaşamaq istəyirdi. Hər şey ustalıqla, peşəkarlıqla qu- rulmuşdu. İndi sadəcə əsərin son fəslini düşünməli, Nicatın ölümü ilə bağlı versiyanı dəqiqləşdirib söz verdiyi kimi yazıçı dostuna təqdim etməli idi. Amma onu Könülün taleyi, Şahinin nigarançılığı da düşündürürdü. ...Könülün ağlamaqdan gözləri şişmişdi. Yalvarıcı ba- xışlarla Şahinin üzünə baxıb getmək üçün icazə istədi. Şahin əli ilə Könülə gedə biləcəyini işarə elədi. Barın səsgücləndi- ricilərindən Beyonsun “Naughty Girl” mahnısı eşidilirdi. Şahin ritmə uyğun barmaqlarını masaya döyəcləyə-döyəc- ləyə Orxana baxırdı. Sanki bütün sualların cavabı susqun Orxanın gözlərinin içində idi... 152 ...Yarıqaranlıq kafedə iki nəfər üz-üzə oturmuşdu. Gözlərindən çarəsizlik və inanmızlıq oxunan bu iki nəfərin çıxılmaz vəziyyətdə olduqlarını külqabıda dalbadal sön- dürülən siqaret kötüklərindən anlamaq mümkün idi. Artıq romanın hansı sonluqla bitəcəyi Orxana və mənə məlum idi... 153 22 “Zəiflik – ölümdür” Vivekananda Şahin sonuncu dəfə kəndə - Nicatın qəbrini ziyarət etməyə gedəndən sonra yolunu onun keçmiş həyat yol- daşının və qızının yaşadığı şəhərdən salmışdı. Nicatın keç- miş həyat yoldaşı Türkan yenicə ailə qurmuşdu. Şahin bütün bunları nəzərə alaraq Türkanla ayaqüstü, dörd-beş dəqiqəlik söhbət etmiş və anlamışdı ki, Nicatın yoxluğu artıq Türkan üçün heç nə ifadə etmir. O yenicə qurduğu ailəsində rahat və xoşbəxt idi. Nicatın yadigarı - qızı isə hər şeydən xəbərsiz, Bakıda işləyən atasının yolunu gözləyə-gözləyə böyüyürdü. Artıq atasının üz cizgilərini də yadından çıxarmışdı balaca Ayan... Türkan isə yeni ərinin qayğıkeşliyindən ağız dolusu danışmış, hər şeyin yolunda getdiyini dəfələrlə təkrar et- mişdi. Şahin başa düşürdü ki, Nicatın ölümü ilə heç kəsin həyatı məcrasından çıxmayıb... Qardaşları işində-gücündə, itkidən beli bükülmüş atası isə taleyi ilə barşıb təsərrüfatı, ailənin qayğıları ilə məş- ğul olmaqda... Bütün bunları Orxana danışanda, Orxan köv- rəlmişdi. Həssas, hamının dərdini öz dərdi bilən Nicatın belə tez unudulması onu sarsıtmışdı. ...Nədənsə bu məqamda Şahinə yazdığım ilk mək- tubu xatırlayıram. Məktub yazmağı sevməsəm də qəfildən Şahinə yazmağa qərar vermişdim. İndi istəyirəm ki, Şahin bu kədərli anında həmin məktubu tapsın. Məncə Şahin mə- nim nə istədiyimi anlayır. Və deyəsən artıq o məktubu oxu- yur. 154 ... 3-4 ilin söhbətidir, təqvimə qalın, qara hərflərlə ya- zılan günlərin birində (ya 20 yanvardı, ya da 26 fevral) şəhər kənarındakı hüzursuz və narahat hotel nömrəsində bir həyat qadınına aşiq oldum. Bəzən insan gərəksiz vaxtlarda, gə- rəksiz insanlara aşiq olur. İlk dəfə o gecə anladım ki, həyatda bəzi şeylər inadla üst-üstə düşür... Dəlicəsinə aşiq olduğum o gözlərin içindəki qəribə soyuqluğu anlayanda səhər açılmış və sərxoşluğum keç- mişdi. Özünə yoldaş tapmadığı üçün həyətdəki maşınları mismarla cızan 5-6 yaşlı uşağın həyəcanı vardı içimdə. İzah olunmaz duyğular içərisində yastığa söykənib bir siqaret yandırmışdım və onun gedişini seyr etmişdim. Özüylə bə- rabər otel otağındakı qəribə qoxunu da çəkib aparmışdı ar- xasınca. Və o gün oteli tərk etmədən öncə, yataqdaca bir ay- rılıq şeiri pıçıldamışdım... Mən belə səfeh adamdım, dostum... Sonra mən tez-tez aşiq olmağa və iş yerlərimi də- yişməyə, özümü kəşf etmək üçün çabalamağa başladım. Ye- nidən işsizlik və yenidən narahat günlər başladı həyatımda. Hər şey yolundaykən nələrinsə nizamsız olduğunu an- lamağa başladım. Və hər dəfəsində getdim... Ya iş yerimdən, ya da aşiq olduğum qadının həyatından... Mən getməyə alışmışdım, dostum... Hər dəfə olduğum yeri tərk edəndə gizli bir əlin məni tutub saxlamasını istədim, amma olmadı, saxlamadı...Bir gün barmaqlarımın arasında sönən siqareti külqabına atanda 155 anladım ki, öz həyatımı başqalarının uydurduğu bir əhvalat kimi yaşayıram. Elə o gün də uydurma əhvalatları romana çevirməyə qərar verdim. Tezdən oyanıb küçə lampalarından qaranlıq otağa süzülən işığın yaratdığı alatoranlıqda əl havasına axtardığım siqareti tapanda anladım ki, həyatım alatoranlıqda əl ha- vasına axtarışla keçib. İşsiz-gücsüz, avara günlərimin birində evli bir qadına aşiq oldum. Bu sevdanı içimdə dəfn edib, yas saxlamağa ha- zırlaşdığım anda həyatımda ilk dəfə bir qadın mənə eşq elan elədi. Sonrası hər aşiqin yaşaya biləcəyi ümidsiz macəra. Hə- yatımda ilk dəfə bir qadına bu qədər bağlandım. Qadağalar, tabular, mental dəyərlər, günahlar və olmazlar vecimə deyildi. Günlər su kimi axıb keçərkən həyatımda ilk dəfə qa- dın xəyanəti ilə üz-üzə qaldım. Bağışladım...və qısa bir müd- dət ayrı qaldım... Onsuz keçirdiyim hər gün özümü yeyib-bitirdim. Tə- səllini içkidə tapdım. Sərxoş olduğum gecələr xaricində ra- hat və bəxtiyar günüm olmadı. Gözümü açıb yumunca daha bir il keçdi həyatımdan, daha bir il yaşlandım. İlk dəfə bir qadının geri dönməsi üçün göz yaşı töküb yalvardım. Qarşıda məni hansı faciənin gözləməsindən xə- bərsizdim... Yaxın günlərin söhbətidir. Təqvimə qalın, qara hərf- lərlə yazılan günlərin birində (ya 20 yanvardı, ya da 26 fev- ral) şəhərin hüzursuz və ümidsiz arxa küçələrindəki o mə- şum evdə sevdiyim qadının necə həyat qadınına çevrildiyini anladım. Kresloya çöküb bir siqaret yandırdım. Və ilk dəfə bir qadının həyatımdan sivişib getməsini yaşlı gözlərlə izlə- dim. Getdi və həyatıma dolan qoxusunu, baxışlarını, bədəni- ni, o dəlicə sevişmələrimizi də özüylə apardı... Yüklə 5,62 Kb. Dostları ilə paylaş:
|