Cəlil Cavanşir
Yüklə 5,62 Kb. Pdf görüntüsü
|
140 sonradan görüb quduran, özündənrazı, nəzakətsiz və acgöz adamdı. Qardaşı gənc olsa da, rayonlardan birində polis rəisi işləyirdi. Mən isə onların bütün maliyyə hesabatlarını apa- rırdım. Təsəvvür edirsən, milyonlar... Nicatın heç zaman yu- xusuna da girməyəcək milyonlar... Tez-tez rayonlardakı restoranlarının, əyləncə mərkəz- lərinin hesabatını aparmağa gedirdim. Nicat buna qəti razı deyildi. Ancaq başqa şansım da yox idi. Ya ac qalmalı, ya da işimin şərtlərinə razı olmalıydım. Patronlarım Hikmətlə dost olsa da, mənim ondan ayrılmağımı sakit qarşıladılar. Çünki ikisinin də məndə gözü vardı və məni ələ keçirmək üçün gizli mübarizəyə başlamışdılar. Hər gün ayrı-ayrılıqda məni çağırır, yüksək vədlər, bəxşişlər, pul boyun olur, yoldan çı- xarmağa çalışırdılar. Nicat sanki bütün bunları hiss etdiyi üçün məni daha çox qısqanırdı. Hərdən patronlarımın mü- nasibətini ona danışanda özündən çıxır, məndən tələb edirdi ki, bir daha ofisə ayaq basmayım. Sonra inandırırdım onu. Əmin edirdim. ...Əslində bütün bunlar roman-zad deyil. Mənim ya- şadıqlarımın, gördüklərimin yaza bildiyim çox cüzü bir his- səsidir. Bunu niyə etdiyimi bilmirəm. Çəkdiyim əzablardan xilas olmaq cəhdi deyə bilərsiniz bu duruma. Qınaya bilər- siniz. Bəlkə də heç biriniz dəlicəsinə sevdiyiniz qadını hər gün bir az itirməmisiniz. Bu unutmaq üçün uydurduğum, özümə verdiyim təsəllidir. Onu yazmaq, yaza-yaza beynim- də, düşüncələrimdə bitirmək arzusundan yarandı bu qarma- qarışıq ideya. Unuda bilmədiyim xatirələrdən xilas olma cəhdidir bu yazılar. Amma əsəbim bura qədər dözdü. Daha bu xatirələrə qayıtmaq, o səfeh günləri xatırlamaq istəmirəm. Amma Orxan öz işini görəcək. Könülü dinləməyə, onun he- kayəsini öyrənməyə söz verib... 141 ...Könül qəfildən susdu. Əlini atıb siqaret qutu- sundan bir siqaret çıxardı. Araya ağır bir səssizlik çökdü. Könül sanki danışdığı əhvalatlardan, uydurduğu hekayələr- dən yorulmuşdu. Danışdıqca içində nələrinsə qırıldığını hiss edirdi. Yorulmuşdu... Qəfildən əlini masaya çırpıb, dik-dik Orxanın üzünə baxdı: – Bilirsən nə var? Mən patronlarımın ikisiylə də, onların ya- xın çevrəsindəki kişilərlə də yatdım! Mənə pul lazım idi və Nicat lütün, avaranın biri idi! Pullu kişiləri tora salmaq, özü- mə aşiq etmək xoşuma gəlirdi. Onlar dəryadan bir damcı versələr də, bu məni xoşbəxt etməyə kifayət edirdi. Həyatımı mənasız bir şairlə çürüdə bilməzdim. Hikmətin dostlarıyla da yatmışam. Bir-iki gənc yazara da şans vermişəm. Sənə nə lazımdı? Nicatı öldürə biləcək səbəbləri tapmaq? Onu qəh- rəman etmək? Boş şeydir. Nicat özünü ancaq axmaqlıqdan asa bilərdi. Hər şeyin bir sonu olmalıydı. Mən xəyanət edir- dim, o isə oturub ağlayırdı. Məni bu yoldan çəkindirmək üçün heç nə etmirdi. ...Könülün söhbətləri məni çox uzaqlara apardı. O məşum gecəni, ayrıldığımız günü xatırladım... O gecə ulduzlar yerə daha yaxın idi...Əlimi atıb bir- ikisini qoparmaq istədim, əllərimin ulduzlara çatmadığını bilə-bilə.(Söhbətə bax, mən ölüm) Son görüşümüzdə gedəcəyini bildiyim halda onunla daha çox vaxt keçirmək istədim. Son xəyanətindən sonra qal- mağının mümkünsüz olduğunu bilə-bilə. “Niyə aldatdın? Axı xəyanət etmədən də yaşaya bi- lərdin” – dedim. 142 “Mən nə etdiyimi bilmirəm, təmiz başımı itirmişəm”- dedi. Onu anlamaq istədim, anlamaqla heç nəyi dəyişdirə bilməyəcəyimi bilə-bilə... Dəhşətli gecə idi... İlk dəfə hara getdiyimi bilmədən saatlarla dolaşdım küçələri. Beynimdə yalnız bir sual dolanırdı-Niyə? Cavabını yenə özündən soruşdum. “Məni nə üçün aldatdın? Mən sənə nə pislik eləmişdim?”- deyib uşaq kimi hönkürdüm. Bərk-bərk qucaqlayıb, başımı köksünə sıxdı. Bu sevgi deyildi. Sadəcə gözlərimə baxa bilmirdi. Səsindəki arxayınlıq məni dəli edirdi: “Səndən əvvəlki bütün kişilər məni aldatdı, xəyanət elədi, yarı yolda buraxdı. Səbəbini bilmirəm, amma onların hamısının qisasını səndən aldım”... Məni buraxıb kənara çəkildi. Susmuşdum. Ağlamır- dım... …Könül danışır, Orxan susurdu. – Mənim Nicatla birlikdə olmağım çoxlarını qıcıqlandırırdı. Onsuz da qardaşım and içmişdi ki, bir də Nicatla görüşsəm ikimizi də öldürəcək... Könül səhvini dərhal düzəltməyə çalışmaq üçün ra- bitəsiz cümlələr qurmağa çalışsa da, Orxan heyrətlə Könülün üzünə baxırdı. Aylardır çözülməyən sirr açılmışdı. Orxan təbəddülatlar içərisində ona görə çabalayırdı ki, Nicatın intihar etmədiyini sübut etsin. Və hər şey bu açar cümlədən asılı idi... 143 20 Namus görünməyən sərvətdir. Çox vaxt ona sahib olmayanlar, sərvət sahibi kimi görünərlər. Şekspir İndi mən sizə, dünyanın ən mənasız dialoqunu təq- dim edəcəm. Sizi əmin edirəm, heç vaxt bu qədər mənasız və bəsit dialoq oxumamısınız. Bu Könülün qardaşı xoşqeyrət Polislə əri Hikmətin söhbətidir... – Hikmət, indiyə qədər səninlə bu barədə danışmamışam. Xətrini istədiyim üçün, tərbiyənə, davranışlarına, mövqeyinə görə susmuşam. Amma elə şeylər var ki, susa bilmirəm. Sə- nin rahatlığın, heç nə olmamış kimi davranmağın məni əsə- biləşdirir. Ola bilməz ki, bu söz-söhbətlər sənin qulağına çatmasın. – Qardaşım, hansı söz-söhbətdən danışırsan? Əgər Könüllə bizim ayrılmağımızdan danışırsansa, düz eşitmisən. Mən artıq sənin bacınla birlikdə yaşaya bilmirəm. Könül də bunu istəmir. Qərarını verib. Bu söhbəti uzatmağın yeri yoxdu. Ayrılırıq. – Hikmət, mən başqa şeydən danışıram! Sənin arvadın, mə- nim bacımdır. Onun haqqında yayılan dedi-qodu məni çox narahat edir. Ayrılmağınıza bir şey demirəm, mən yayılan söhbətlərdən narahatam. Bilirsən camaat nələrdən danışır? Oturub birlikdə aydınlaşdırmalıyıq bu söhbətləri. Səni bilmi- rəm, mən bu söhbətlərdən narahatam. Onsuz da əsəblərim yerində deyil və bundan o tərəfə dözmək fikrim yoxdur. Na- mus həssas məsələdir! Yüklə 5,62 Kb. Dostları ilə paylaş:
|