Барак Обама

 
259 
gəlsə  də,  öz  seçimimin  düzgünlüyünə  əvvəlkitək  Ģübhə  lə  yanaĢırdım. 
Ürəyimdə  qorxurdum  ki,  bu,  gənclik  ideallarından  üz  döndərmək,  pul  və 
hakimiyyətin  sərt  reallığını  etiraf  etmək  idi,  dünyanı  olmalı  olduğu  kimi 
deyil, indi olduğu kimi qəbul etmək idi. 
Ġri hüquq firmasında iĢləmək ideyasının özü mənim dostlarımın hələ də 
iĢlədiyi kasıb rayona həm yaxın, həm də eyni zamanda ondan çox uzaq idi, 
bu da mənim ehtiyatlılığımı yalnız gücləndirirdi. Lakin tələbə kreditləri üzrə 
borcum  cürətlə  artdığından  «Sidli»nin  üç  ay  müddətinə  maaĢla  iĢləmək 
təklifindən  imtina  etmək  olmazdı.  Tapa  bildiyim  ən  ucuz  mənzili  kirayəyə 
götürüb və həyatımda ilk üç kostyumu və bir cüt təzə ayaqqabını alıb, ancaq 
ayaqqabının  ayağıma  yarım  ölçü  dar  olduğu  məlum  oldu  və  buna  görə 
doqquz  həftə  mən  sadəcə  olaraq  axsadım,  iyun  ayının  əvvəllərindəki  bir 
yağıĢlı  səhər  firmaya  gəldim  və  mənim  yay  məsləhətçim  olacaq  cavan 
vəkilin kabinetinə göndərildim. 
Mən MiĢellə ilk danıĢığımı təfsilatı ilə xatırlamıram. Yadıma düĢür ki, 
o,  hündür  idi  –  ĢiĢ  dabanlı  tuflidə  demək  olar  ki,  mənim  boyum 
hündürlüyündəki  məlahətli  qız  idi,  ingilis  kostyumu  və  bluzkasına  uyğun 
gələn professionalın mehriban xasiyyətinə malik idi. O, izah etdi ki, firmada 
iĢ  necə  qurulur  və  praktikanın  müxtəlif  qruplarının  xarakteri  necə  təyin 
edilir, müĢtərilərin pul ödədiyi saatları müvafiq qaydada nəzərə almaq necə 
vacibdir.  Mənə  öz  kabinetimi  göstərib,  kitabxanaya  ekskursiya  təĢkil  etdi, 
məni  öz  partnyorlarından  birinin  öhdəsinə  verib,  naharda  görüĢəcəyimizi 
dedi. 
Sonralar  MiĢel  mənə  etiraf  etdi  ki,  mən  onun  kabinetinə  girəndə  xoĢ 
qaydada  təəccüblənibmiĢ.  Firmaya  bundan  əvvəl  göndərdiyim  fotoĢəkildə 
burnum  bir  qədər  iri  görünürdü  (onun  dediyi  kimi,  olduğundan  bir  az  da 
böyük) və o, yoxlama söhbətindən keçən vaxtı məni görmüĢ və ona mənim 
cazibəli  olduğumu  deyən  katibənin  sözlərinə  böyük  Ģübhə  ilə  yanaĢıbmıĢ: 
«mən  qərara  aldım  ki,  bu,  onlarda  sadəcə  olaraq  kostyumda  olan  və  iĢə 
yarayan  qara  adamın  yaratdığı  təəssürat  idi».  Həm  də  əgər  mən  MiĢelə  bir 
təsir bağıĢlamıĢdımsa, biz nahara gedədə, o, bunu heç cür büruzə vermədi. 
Mən  öyrəndim  ki,  o,  Sautsaydda  kiçik  birmərtəbəli  evdə  böyümüĢdür,  bu 
mənim təĢkilatçı iĢlədiyim rayondan bir qədər Ģimalda idi. Atası Ģəhər nasos 
stansiyasında  operator  iĢləmiĢdi,  anası  uĢaqlar  böyüyənə  qədər  ev  sahibəsi 
olmuĢ,  indi  isə  bankda  katibə  iĢləyirdi.  MiĢel  Brin-Mor  ictimai  ibtidai 
məktəbində  oxumuĢ,  Uitni  Kiçik  Maqnit  məktəbinə  keçmiĢ  və  sonra 
Prinstonda tanınmıĢ basketbolçu olan qardaĢının yanına getmiĢdi. «Sidli»də 
o,  əqli  mülkiyyətin  müdaxiləsi  Ģöbəsində  iĢləyirdi  və  əyləncə  industriyası 
üzrə  ixtisaslaĢmıĢdı.  Nə  vaxtsa  o,  mənə  demiĢdi  ki,  karyeranı  davam 
etdirmək üçün Los-Ancelesə və ya Nyu-Yorka köçməyi planlaĢdırır. 

---

 
260 
Həmin gün MiĢelin beyni planlarla dolu idi, sürətlə irəli getmək ideyası 
ilə  məĢğul  idi  və  özü  dediiyi  kimi,  onun  vaxtı  yox  idi  ki,  fikrini,  xüsusən 
kiĢilərə yayındırsın. Ancaq o, Ģən olmaqla, parlaq qaydada və asanlıqla gülə 
bilirdi və mən hiss edirdim ki, iĢə geri dönməyə o qədər də tələsmir. BaĢqa 
nəsə var idi, mən ona baxan vaxt hər dəfə iri qara gözlərində iĢıq sayrıĢırdı, 
qətiyyətsizlik kölgəsi hiss olunurdu, elə bil ki, ürəyində o, baĢa düĢürdü ki, 
hər  Ģey  əslində  çox  kövrəkdir  və  əgər  o,  bir  dəfə  hətta  bir  anlığa  zəiflik 
göstərsə,  bütün  planları  alt-üst  ola  bilər.  Bu  zəifliyin  yüngül  iĢarəsi  mənə 
təsir edirdi. 
Sonrakı  bir  neçə  həftə  biz  hər  gün  görüĢürdük:  hüquq  kitabxanasında, 
kafeteriyada  və  ya  hüquq  firmasının  öz  praktikantları  üçün  təĢkil  etdiyi 
çoxsaylı  pikniklər  (təbiət  qoynundakı  istirahət  -  türcüməçi)  vaxtı.  Bu 
pikniklər  guya  onları  inandırmalı  idi  ki,  hüquqĢünaslıqdakı  həyat  heç  də 
sənədlərin nəhayətsiz saatlar boyunca öyrənilməsindən ibarət olmayacaqdır. 
MiĢel  məni  bir  neçə  axĢam  tədbirinə  apardı.  Həssaslıqla  mənim  kasıb 
geyimimə əhəmiyyət vermirdi və hətta məni bir neçə dostu ilə tanıĢ etməyə 
cəhd  göstərmiĢdi.  Ancaq  o,  əsl  görüĢə  getməkdən  imtina  edirdi.  Bu 
ədəbsizlikdir, o deyirdi, çünki o, mənim hamim idi. 
- Bu pis bəhanədir, - mən ona dedim. 
-  Axı  nədə  mənə  məsləhət  verirsən?  Sən  mənə  kopiya  maĢınının  necə 
iĢlədiyini göstərirsən. Sən hansı restorana getmək lazım olduğunu deyirsən. 
DüĢünmə  ki,  rəhbərlik  görüĢü  əmək  etikasının  ciddi  pozulması  hesab 
edəcəkdir. 
O, baĢını yırğaladı: 
- BağıĢla. 
- YaxĢı, mən iĢdən çıxacağam Onda necə? Sən mənim məsləhətçimsən. 
De ki, mən kimlə danıĢmalıyam? 
Nəhayət,  mən  onu  dilə  tutdum.  Korporativ  piknikdən  sonra  o,  məni 
maĢınında evimə apardı və təklif etdi ki, küçənin o tərəfindən ona konusvari 
«Baskin-Robbins»  dondurması  alım.  Biz  səkinin  kənarında  oturub 
günortadan  sonrakı  istidə  konusvari  dondurmamızı  yeyirdik  və  mən  ona 
yeniyetmə dövrümdə «Baskin-Robbins»də iĢlədiyimdən və qəhvəyi önlük və 
papaqda  soyuqqanlı  görünməyin  çətin  olduğundan  danıĢdım.  O,  dedi  ki, 
uĢaqlığında  iki,  ya  üç  il  araxis  yağından  və  jeledən  baĢqa  heç  nə  yemək 
istəmirmiĢ.  Mən  dedim  ki,  onun  ailəsi  ilə  tanıĢ  olmaq  istəyirəm.  O,  cavab 
verdi ki, özü də ailəsi ilə məni tanıĢ etmək istəyir. 
Mən onu öpə bilərəmmi, deyə soruĢdum. ÖpüĢ Ģokalad dadı verirdi. 
Yayın  qalanını  biz  bir  yerdə  keçirdik.  Mən  ona  əvvəlki  iĢimdən, 
Ġndoneziyada  olmağımdan  və  lövhə  olmadan  belə  su  üstə  sürüĢməyin 
mümkünlüyü  barədə  danıĢdım.  O,  uĢaqlıq  dostlarından,  orta  məktəbdə 

---