134
zaman kompozitin tərkib elementlərinin aşağıdakı kimi
paylanması mümkündür:
1) Komponentlərin hər ikisi A etnosuna aiddir;
2) Komponentlərdən biri A-ya, digəri B-yə aiddir;
3) Komponentlərin hər ikisi B-yə aiddir.
Daha qədim sayılan etnotoponimlərin linqvistik təhlili za-
manı lokal qruplara məxsus adların leksik-semantik xüsu-
siyyətlərinin müxtəlif aspektləri tədqiqat obyekti kimi nəzərə
alınmalıdır. Belə tədqiqatda leksik vahidin semantik yükünün
bilavasitə etnosa deyil, lokal qrupun yaşadığı yerin xüsusiy-
yətlərinə, onun bu və ya digər istinad nöqtəsindən, yaxud
motivləşdirmə
əlamətindən fərqinə görə verilməsi
yoxlanılmalıdır. Onimin leksik-semantik təhlili isə onun
mənsubluq dairəsini və ya ətrafını aşkara çıxarmağa kömək
göstərir.
Lokal qruplara məxsus onimlərə regional nomenlər (No-
men Regionale) səviyyəsində də baxmaq olar. Çünki bu cür
onimlər müəyyən ərazidə məskunlaşmış qrupları bildirir.
Oxşar məsələlər genonimlərlə bağlı araşdırmalar zamanı
da üzə çıxır. Məlumdur ki, genonimlər nəsil bildirən xüsusi
adlardır. Elmi ədəbiyyatda genonimlərin daha çox türk və
monqol areallarında yayılması xüsusi qeyd olunur. Ge-
natoponimlərdə əraziyə xas xüsusiyyət əksini tapdığına görə
onların müəyyən sözlərə görə ilkin fərqləndirilməsinə imkan
yaranır. Bununla yanaşı, genotoponimlərin nomen regionale
səciyyəsi daşıması faktı da bir daha təsdiqlənir.
Araşdırmalar göstərir ki, Gəncə qəzasının etnotoponim-
lərinin formalaşmasında leq, kanq, quşi, kazan, kazax, qanzak,
dəli, /tele/, hun, eymur, ayrım, düyərli, padar, bayan, bucaq, şatı,
xaput /haput/, kəngərli, xunus, kollü, koran və s. mühüm rolu
olmuşdur.
Azərbaycan dilçiliyində Ermənistan ərazisinin türk mən-
şəli toponimləri sovet dövründə geniş tədqiqat obyekti olmasa
da, son dövrlərdə bu sahəyə münasibət xeyli dəyişmişdir. Alim
135
və tədqiqatçılar Ermənistan ərazisindəki toponimlərin həm
toplanması, həm də tədqiqi haqqında maraqlı əsərlər yazmışlar.
Tədqiqat prosesində Ermənistan ərazisindəki türk mənşəli
etnotoponimlərin onomastikonu qurulmuşdur.
Ermənistan ərazisindəki türk mənşəli toponimlərin
struktur tiplərə görə ümumi mənzərəsini araşdırmaq üçün
onları sadə, düzəltmə mürəkkəb və çoxkomponentli toponimlər
şəklində qruplaşdırmaq məqsədəuyğundur. Etnotoponim və
etnotoponim olmayan toponimlərin struktur tiplərə görə
müqaisəli təhlili quruluşa görə fərqli cəhətlərin olmadığını
təsdiq edir.
Quruluşca sadə olan toponimlər sayca böyük çoxluq təşkil
etmir. Eyni zamanda, qeyd etmək lazımdır ki, qurluşca sadə
saydığımız bir çox toponimlərin tərkib ünsürlərini mü-
əyyənləşdirmək çətindir. Ermənistanın türk mənşəli topo-
nimlərinin böyük bir hissəsi çoxkomponentli toponimlərdir.
Bununla yanaşı qeyd etmək lazımdır ki, komponentlərin bir
qismi eyni qəbildən olub böyük, kiçik, aşağı, yuxarı, baş, qıraq
sözlərinin sadə, düzəltmə və mürəkkəb toponimə artırılması ilə
düzəlmişdir. Çoxkomponetli toponimlər tarixi inkişafın
müəyyən mərhələsində müxtəlif səbəblərdən yaranmışdır. Əsas
səbəb əhalinin miqrasiyası ilə əlaqələndirilə bilər. Daha qədim
dövrə getdikcə miqrasiyanın əhalinin müəyyən ərazidə
artmasının yeni yaşayış məskənlərinin yaranması ilə
nəticələndiyi aydın hiss olunur. Şübhə yoxdur ki, aşağı, yuxarı,
böyük, kiçik, baş və bu qəbildən olan sözlərinin artırılması ilə
düzələn toponimlər kəndlərin, yaxud yaşayış məntəqələrinin
böyüyüb iki yerə bölünməsi ilə yaranmışdır. Burada miqrasiya
məsafəcə uzağa deyil, yaxın ərazilərə olmuşdur.
Ermənistan ərazisindəki türk mənşəli etnotoponimlərdə
fonetik dəyişmələr və fonetik hadisələr özünü göstərir. Bütün
fonetik dəyişmələr və fonetik hadisələr türk dillərinə aid fonetik
normalarla səsləşir.
136
Onomastik vahidlərin semantik üsulla əmələ gəlməsində
başlıca əlamət bu prosesdə bir nitq hissəsinə məxsus sözlərin
başqa nitq hissəsinə keçməsi hadisəsidir. Həmin cəhət
etnotoponimlərdə də özünü göstərir.
Etnonimlər əsasında toponimlərin yaranması geniş yayıl-
mış haldır. Burada leksik sistemin xüsusi onimlərinin toponim
tərkibində yer alması özünü göstərir. Belə vahidlərin tapılıb
aşkara çıxarılması mənbələrindən biri də aşıq poeziyası və digər
yazılı mənbələrdir.
Indiki Ermənistan ərazisindəki etnotoponimlərdə Azər-
baycan dilinin morfoloci xüsusiyyətləri ifadəsini tapmışdır.
Azərbaycan dilinin məhsuldar şəkilçiləri olan –lı,-li,-lu,-lü; -
lar,-lər; lıq,-lik, -luq, -lük və bir sıra digər şəkilçilər Ermənistan
ərazisindəki türk mənşəli etnotoponimlərin tərkibində işlənir.
Etnotoponimlərin tərkibində topoformantların işlənməsi də
özünü göstərir. Ümumiləşdirmə aparılarsa, demək olar ki,
etnotoponimlərin struktur, fonetik, leksik-semantik və
qrammatik xüsusiyyətləri ümumiyyətlə toponimlərin struktur,
fonetik, leksik-semantik və qrammatik xüsusiyyətləri ilə oxşar
olub kəskin fərqlərə malik deyildir.
137
ISTIFADƏ EDILMIŞ ƏDƏBIYYAT
Azərbaycan dilində
1. Abbasova M.Ə., Bəndəliyev N.S., Məmmədov X.I. Böyük
Qafqazın cənub-qərb hissəsinin toponimiyası. – Bakı: Elm,
1993. – 195s.
2. Axundov A. Torpağın köksündə tarixin izləri. – Bakı:
Gənclik, 1983 -136s
3. Azərbaycanda məskən yerlərinin siyahısı. RƏF. inv . 19734
4. Azərbaycanın izahlı coğrafi adlar lüğəti.- Bakı: Azərnəşr,
1960 -267s.
5. Azərbaycan SSR-in qısa toponimlər lüğəti. -Bakı, 1986
6. Azərbaycan SSR inzibati ərazi bölgüsü. – Bakı: Azərnəşr,
1963 -262s.
7. Azərbaycan SSR inzibati ərazi bölgüsü. – Bakı: Azərnəşr,
1968-218s.
8. Azərbaycan SSR inzibati ərazi bölgüsü. – Bakı: Azərnəşr,
1979 -224s.
9. Azərbaycan toponimləri. Ensiklopedik lüğət.. –Bakı:
Azərbaycan ensiklopediyası, 1999. -588s.
10. Azərbaycan tarixi sənədlər və nəşrlər üzrə. – Bakı: Azərnəşr,
1990 -381s.
11. IX-XII əsr ərəb coğrafişünas-səyyahları Azərbaycan
haqqında. – Bakı: Elm, 1974. -223s.
12. Babazadə Ə. Ayrım dialekti. (Tarixi xülasə və fonetika). -
Bakı: 1987
13. Bakıxanov A. Gülüstani-Irəm. – Bakı: Elm, 1970. -288s.
14. «Bayat» kəlməsi haqqında qeydlər . RƏF arx.-38 Q-32/570.
Az-f.m. P. 1984
Dostları ilə paylaş: |