14
mahalın əhalisi Orta Asiyaya və Qazaxıstana sürgün olunmuş, keçmiş Sovetlər
Birliyinin yeddi respublikasına səpələnmişlər.
Rusların işğal edə bilmədiyi və Türkiyənin tərkibində qalıb Çıldır adlanan
ərazilər tarixi Axıska-Çıldır bəylərbəyliyindən öz müstəqilliyini saxlayan yeganə türk
torpaqlarıdır.
Mahalın parçalanmış üçüncü hissəsi isə Ermənistana qatılmışdır. Ağbaba,
Qızılqoç və Şörəyel kəsimlərini əhatə edən bu böyük ərazilərin yalnız müəyyən bir
hiss
əsində-Ağbabada (Amasiyada) azəri türkləri qalmışdı. 1988-ci ilin sonuncu
deportasiyasında bu rayonun aborigen əhalisi-azəri türkləri sonuncu nəfərinədək öz
tarixi v
ətənlərindən ermənilər tərəfindən zorla qovuldular. Yeri gəlmişkən burada bir
m
əsələyə də aydınlıq gətirməyi lazım bilirik. Azərbaycan aşıq mühitlərinin tanınmış
t
ədqiqatçısı prof. M.Qasımlı Çıldır mahalının parçalanmış üçüncü hissəsindən
danışarkən yalnız Ağbaba və Qızılqoç (Amasiya və Qukasyan) rayonlarından bəhs
edir. Halbuki Şörəyel vadisinin də böyük bir hissəsi zorla qoparılaraq Ermənistanın
t
ərkibinə qatılmışdır. Şörəyeldə yerləşən onlarla kənddən bir neçəsi (Güllübulaq,
Oxçoğlu, Qaraçanta, Mağaracıq və s.) Amasiya rayonuna verilmişdir. Digər kəndlər
(Qanlıca, Aralıq, Gav, Bayandur və s.) Düzkənd (Axuryan) rayonunun inzibati
ərazisinə daxil edilmiş və bu kəndlərdə yaşayan yerli əhalinin-türklərin hamısı XIX
əsrdə zorla dədə-baba yurdlarından didərgin salınmışdılar. Həmin kəndlərin
b
əzilərində ermənilər gətirilib məskunlaşdırılsa da, bəziləri xaraba qalmışdı. Bütün bu
deyil
ənlər Ağbaba-Çıldır aşıq mühitinin nə qədər məşəqqətli bir şəraitdə öz varlığını
qoruyub saxladığını göstərir. “Tarixi Çıldır mahalı anlayışı bu üç bölümün
bütövlüyünd
ən ibarətdir. Çıldır aşıq mühiti də həmin iri miqyaslı ərazidə qərar
ta
pmışdır” [106, 198].
İlk növbədə qeyd olunmalıdır ki, Azərbaycan aşıq sənətinin lokal arealında
Ağbaba-Çıldır bölgəsinin tarixi coğrafiyası çağdaş Ağbaba-Çıldır aşıq mühitinin
coğrafi hüdudlarından bir neçə dəfə böyük etnik-mədəni ərazini əhatə edir. Tarixi
qaynaqlardan b
əllidir ki, Səfəvilərdən alındıqdan sonra Osmanlı İmperatorluğunun 44
əyalətindən biri və bu əyalətin mərkəzi Çıldır olan Axıska-Çıldır bəylərbəyliyinin
s
ərhədləri müxtəlif zaman kəsimlərində cənubda İqdır, şimalda Borjom, qərbdən
15
Acariya,
şərqdən isə Borçalı mahalının ərazilərinə qədər geniş bir hüdudları əhatə
etmişdir. Belə bir geniş sərhədlərə malik olan Çıldır əyaləti 1578-ci ildə Osmanlılar
t
ərəfindən fəth edildiyi dövrdə 6 böyük sancaqdan (Axiska, Xırtız, Axırkələk, Çıldır,
Poskof v
ə Bədrə sancaqları) ibarət inzibati ərazini əhatə etmişdir. Bu sancaqların
t
ərkibində isə 22 nahiyə (Azqur, Adıgün, Canbaz, Əsmincə,Akşehir və s.) fəaliyyət
göst
ərmişdir. Bəzi mənbələrdə Çıldıra bağlı olan sancaqların sayının 9 olduğu qeyd
olunur [177, 28]. Tarixi v
ə coğrafi araşdırmalarda müxtəlif adlarla adlanan Çıldır
vilay
əti öz tarixi mövcudluğu boyu siyasi-inzibati, hərbi- strateji əhəmiyyət kəsb
etmişdir. Vilayətin tərkibinə daxil olan Axıska mahalı bu baxımdan xüsusi önəm
daşımışdır. Əsasən əkinçilik və ticarətlə məşğul olan əhalinin milli-etnik tərkibini
parçalamaq, onu etnik-m
ənəvi yaddaşından uzaqlaşdırmaq Çar Rusiyasının və bu
dövl
ətin əlaltılarının əsas planına daxıl idi. “Ruslar İsgəndərun və Bəsrə körfəzinə
çıxmaq üçün zəbt etdikləri Qarsda, Tükiyə ilə Azərbaycan türkləri arasında
yabancılardan ibarət birlik qurmağı və özlərinə sadiq bir topluluq yaratmağı
planlaşdırırdılar” [168, 75]. Bu məqsədlə göstərilən ərazilərə müxtəlif yerlərdən
erm
ənilər, ruslar, toxabırlar, malakanlar, volqa almanları, hətta estonlar belə
köçürülüb yerl
əşdirilirdi. Bu məkrli siyasətin həyata keçirilməsi istiqamətində Rusiya
erm
ənilərdən istifadə etməyi özünün başlıca məqsədi sayır, Şərqi Anadolunu ələ
keçirm
ək üçün bir-birinin ardınca işğalçı müharibələr aparırdı. “Tüklərlə rusların
savaşları XVIII-XX yüzillərdə üç yüz ilə qədər bir müddət əhatə edir. Bu isə ortalama
iyirmi ild
ə bir çarpışma deməkdir. Yaxın tarixdə bu qədər çox vuruşan başqa iki
mill
ət yoxdur” [168, 89]. Aşıq Şörəyelli Əfkari “Şörəyel dastanı” şeirində “iyirmi
ild
ən bir xarab olursan. Həmişə belədir işin, Şörəyel” -deyərkən qeyd etdiyimiz tarixi
gerç
əklikləri, bölgədə aparılan amansız müharibələri nəzərdə tuturdu. Bütün bu
faktları və tarixi statistikanı, bəzi poetik təsvirləri nümunə gətirməkdə məqsədimiz
Ağbaba-Çıldır aşıq mühitinin XIX əsrdən etibarən məşəqqətli bir tarixi-mədəni
şəraitdə öz inkişafını davam etdirməsinin ətraflı mənzərəsini yaratmaqdır.
Əvvəldə qeyd edildiyi kimi, Rusiya müharibələr, etnik təmizləmələr,
deportasiyalar v
ə s. vasitəsi ilə Ağbaba-Çıldır bölgəsinin inzibati-coğrafi xəritəsini öz
xeyrin
ə dəyişmək məqsədi ilə bərabər, həm də həmin vasitələrlə bölgənin sənət xəri-
16
t
əsinə, milli-estetik dəyərlərə ciddi zərbələr vurmağa, tarixi-genetik qaynaqları, xal-
qın etno-milli yaddaşını zəiflətməyə çalışırdı. Ağbabada, Çıldırın Gürcüstanın tərki-
bind
ə olan Axıska mahalında yer-yurd adlarının ermənilər və gürcülər tərəfindən də-
yişdirilməsi, coğrafi obyektlərə qondarma adların verilməsi bu siyasətin müəyyən bir
h
əlqəsini təşkil edir. “Axıska və çevrəsi Gürcüstana bağlandıqdan sonra gürcü dövləti
s
əlahiyyətliləri bu əski türk yurdunun yer adlarını ya tamam dəyişmiş, ya da tam
olaraq gürcül
əşdirmişlər” [177, 111]. Axıska mahalında gedən tarixi-linqvistik
genosid erm
ənilər tərəfindən Ağbaba mahalında və ümumiyyətlə, bütün
Erm
ənistanda həyata keçirilmişdir. Qərbi Azərbaycanın toponimiyası ilə bağlı ardıcıl
t
ədqiqatlar aparan türkoloq Aslan Bayramov yazır ki, “türklərə düşmən münasibət
b
əsləyən ermənilər iki mindən çox türkmənşəli çoğrafi obyekt adını dəyişdirmişlər”
[129, 17].
Nümun
ə gətirdiyimiz örnəklər düşmənin türklərə qarşı nə qədər irimiqyaslı
bir ölçüd
ə mənəvi genosid törətdiklərinin aydın mənzərəsini yaradır. Aşıq sənətinin
xalqın etno-milli yaddaşında əvəz olunmaz funksiya daşıdığını nəzərə alsaq, Ağbaba-
Çıldır aşıqlarının yaradıcılığında türkmənşəli onomastik vahidlərin sıx-sıx poetik
vasit
əyə çevrilməsinin şahidi olarıq. Bu xüsusiyyət bölgənin coğrafi toponimiyasının
Ağbaba-Çıldır aşıq mühitində lokal coğrafi arealın tarixi-estetik göstəricisi kimi
kifay
ət qədər ciddi əhəmiyyət daşıyır. Həcmindən və janrından asılı olmayaraq bu
mühitd
ə yaranmış hər bir aşıq şeiri vətənin tarixi coğrafiyasından kənarda qalan
hüdudları, bu hüdudlar daxilindəki makro və mikrotoponomləri, milli koloroti,
regional görüntül
əri əks etdirmək baxımından çağdaş dövrümüzdə türkçülüyün milli
m
ənafeyini, etno-milli yaddaşın bərpası və yaşarılığını təmin etmək üçün ətraflı
araşdırma tələb edən bir məsələdir.
Aşıq mühitinin tarixi coğrafiyasının özünəməxsusluğu
Bölg
ə aşıq mühitinin təşəkkülündə, el sənətkarlarının yetişməsində tırınqıların
ön
əmli rolu olmuşdur. Regional bir janr kimi, bu lirik nəğmələr, əsasən müəyyən
m
ərasimlərdə-toylarda, şənliklərdə ifa olunurdu. Tırınqılar mütləq sini, məcməyi,
qazan, v
ə ya vedrədə çalınan xüsusi ritmlə müşayiət edilir, məclisdəkilər tırınqının
Dostları ilə paylaş: |