22
qaynaqlanan etinasızlığımızı görəndə bizə tərəf daş atmağa baş-
ladılar. Bizim atları şallaqlamaqdan və oradan uzaqlaşmaqdan
başqa əlacımız yox idi.
Gecəni Pratsa çaparxanasında yatdıq. Bu arada atdan düşər-
kən öz tapançasından açılan atəşlə yaralanmış bir müsəlmanı gə-
tirdilər. Türklər belə hesab edirlər ki, bütün avropalıların təbabət-
dən başı çıxır. Çünki onların gördükləri avropalılar ya həkim ol-
muşlar, ya da özlərini “doktor” kimi təqdim etdişlər. Buna görə
də israrla məndən xahiş etdilər ki, cərrah kimi yaralı müsəlmana
kömək edim. Əlbəttə, mən heç cür razılaşmadım ki, yaranı əmə-
liyyat edim. Ancaq yaranı bir az yudum və onların verdikləri çirk-
li pambıqdan başqa bir şey olmadığından öz dəsmalımla onu sa-
rıdım. Təəssüflə düşünürdüm ki, yaralı öləcəkdir. Çünki mənim
israrımla Bosnasaraydan gətirilən cərrah elə də səriştəli deyildi və
tibbdən heç xəbəri olmayan məndən daha təhlükəli idi.
Çaparxananın sakinləri çox mehriban idilər. Türklərin çoxu
arvadlarını örtülü və gözdən-qulaqdan uzaqda saxlayır. Bizim
orada olmağımıza görə daha ehtiyatlı hərəkət edirdilər. Biz orada
olduğumuz müddətdə bir nəfər də olsa, qadın görmədik. Beləcə,
dini təəssübkeşlik ucbatından o bədbəxt yaralı zərif və məhəbbət
dolu qadın qayğısından məhrum qaldı.
Ərazi ağaclarla zəngin idi və əkin sahələri gözə az dəyirdi.
Ancaq yaxşı tarlalar vardı. Yol dar olsa da, yaxşı vəziyyətdə idi,
bəzi yerlərdə çökəklər gözə dəyirdi. Bütün bataqlıq sahələrdə yo-
lun səthi qaldırılmış, altına daş döşənmişdi. Yolumuz bütövlükdə
cənub-şərq istiqamətinə doğru uzanırdı.
Dostları ilə paylaş: