Anadolu university journal of art & design cilt / volume sayi / number aralik / december 2016 issn: 2146-7692
Yüklə 19,39 Mb. Pdf görüntüsü
|
32 ANADOLU ÜNİVERSİTESİ 4. BULGULAR Araştırmanın evrenini üniversitelerin oyunculuk eğitimi veren bölümlerinin giriş sınavı adayları oluşturmaktadır. Araştırmanın örneklemi olarak Eskişehir Çağdaş Koleji 4. sınıf öğ- rencilerinden 100 kişi seçilmiştir. Bunun sebebi söz konusu adaylara tek tek ulaşarak bu deneyi uygulamanın mümkün olamamasıdır. Bu yüzden rastgele bir okulun öğrenci topluluğundaki müziksel işitme yeteneğine sahip öğrencilerin oranı, oyunculuk bölümüne girmek isteyen aday- lar arasındaki müziksel işitme yeteneğine sahip adayların oranına denk olarak değerlendirilmiş ve bu grup araştırma örneklemi olarak seçilmiştir. Anadolu Üniversitesi Oyunculuk Anasanat Dalı giriş sınavları müzik aşamasının 2014-2016 yıllarındaki 3 yıllık sonuçlarına göre, sınava giren toplam 737 kişiden 221’i, yani %30’u geçerli puan ve üzerinde almıştır. 5 Araştırma ör- neklemindeki geleneksel ses tekrarı ve yazılımın uygulanması ile sınavı kazanabilir durumda bulunan deneklerin oranı ise %23 seviyesindedir. 100 kişilik örneklem grubu bir adayın sorulan sesleri söylemek suretiyle eşleştiremediği durumda, bu eşleştirmeyi uygulama üzerinde yapıp yapamayacağını tespit etmek için yeterli olmuştur. Her öğrenciye uygun aralıkta rastgele seçilmiş 10 adet ses sorulmuş, bunları kendi sesleriyle tekrar etmeleri istenmiştir. Daha sonra 5 adet ses sorulmuş ve yazılım üzerinden ce- vaplamaları istenmiştir. Deneklere, sesleri doğru olarak verme oranları ve sesleri bulmadaki ve vermedeki çabukluklarına göre 1’den 100’e kadar puan verilmiştir. Deneklerin işitme testi ses tekrarı alt bölümünü geçebilmek için yeterli sayılabileceği alt sınır 75 puan olarak belirlenmiştir. Deneklerden 17’si bu sınırı klasik sınav yöntemiyle geçmiştir. Bunların 7’si yazılımda başarılı olamamıştır. Her iki tür cevaplama yönteminde de başarısız olanlar, müziksel işitme yetenekleri yetersiz olarak değerlendirilmiştir. Yapılan testte 6 deneğin -yöntemin amacına uygun olarak- sesle yapılan tekrarda düşük (5-40 puan arası) ancak cihazla yapılan tekrarda, testi geçme sını- rının üzerinde puan aldığı görülmüştür. 13 denek, geçer puana ulaşamasalar da, cihaz üzerinde yaptıkları tekrarlarda geleneksel yöntemle ses tekrarına göre 10-30 puan arası daha fazla almış- lardır (Görsel 4). 5 Veriler Anadolu Üniversitesi Sahne Sanatları bölümü arşivinden sağlanmıştır. Görsel 4. Yapılan testlerin sonuç grafiği 33 SANAT & TASARIM DERGİSİ 5. SONUÇ Bu yöntem jüri tarafından, daha önce de belirtildiği gibi sadece adayın sesleri karşılaştıra- mama sebebinin, tecrübesizlik, sınav esnasındaki heyecan, ses rahatsızlığı gibi durumlardan kaynaklandığı düşünüldüğünde uygulanmalıdır. Çünkü müziksel işitme yeteneği iyi durumda olup sesleri rahatlıkla verebilen bir aday, geleneksel yöntemle de bu sınavda başarılı olmaktadır. Yapılan testte, tek ses tekrarındaki başarısı sınavı kazanma sınırının altında görünen 6 ada- yın yazılım ile sesleri bulabildiği görülmüştür. Bu “müziksel işitme yeteneği yetersiz” olarak değerlendirilebilecek adayların aslında bu yeteneğe sahip olabileceğini göstermek için yeterli bir veridir. Ancak ses kullanımıyla ilgili sorunlardan dolayı sesleri veremeyen adayların oranı kesin bir duyuşa sahip adaylar ve müziksel işitme yeteneğine sahip olmadığı kesin olarak tespit edilebilen adayların sayısına göre düşük olacağından, yazılımın sınavda uygulanmasında harca- nacak fazladan vakit büyük bir sorun teşkil etmeyecektir. Ayrıca bu yazılım, yaylı ve nefesli saz- lar gibi entonasyonu koruma ve akort yapmayı gerektiren çalgı bölümlerine seçilecek adayların, bu çalgıların gerektirdiği müziksel işitme hassasiyetine sahip olup olmadıklarının test edilmesi için de kullanılabilir. 34 ANADOLU ÜNİVERSİTESİ KAYNAKÇA Bossomaier, T., Snyder, A. (2004). “Absolute pitch accessible to everyone by turning off part of the brain?” (Kesin duyuş; beynin bir bölümünü devreden çıkratarak herkes için ulaşılabilir kılınabilir mi?), Organised Sound, 9, 2, Cambridge Uni- versity Press, United Kingdom, 181-189 Çuhadar, C.H. (2008). Müzik ve Beyin. Çukurova Üniverstesi Sosyal Bilimler Dergisi, 17, 2, 67-76 Demirbatır, R. E. (2004). “U.Ü.E.F. Güzel Sanatlar Eitimi Bölümü Müzik Eğitimi Anabilim Dalı 2001-2002 Öğretim Yılı Yetenek Snavnda Uygulanan Müziksel işitme Testi Snavının Değerlendirilmesi”, Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Der- gisi XVII (1), 29-38 Önder, O., Yıldız, G. (2015), “Müzik Uygulamalarında Tablet Bilgisayar (IPAD) Kullanımı”, Süleyman Demirel Üniversi- tesi Güzel Sanatlar Fakültesi Hakemli Dergisi ART-E Mayıs-Haziran 15, 127-149 Tunca, O. (2011). “Devlet Konservatuvarı Oyunculuk Sanat Dalı Özel Yetenek Sınavlarının Müziksel İşitme ve Şan Boyutu İçin Bir Test Geliştirme Çabası” Kıbrıs Uluslararası Üniversitesi Folklor/Edebiyat Dergisi , 17, 65, 153-160 http://tr.abrsm.org [Erişim tarihi: 26-10-2016] http://www.ozartakademi.com/mueziksel-isitme-testi [Erişim tarihi: 20-10-2016] 35 SANAT & TASARIM DERGİSİ 36 ANADOLU ÜNİVERSİTESİ ABSTRACT Press photographs meet us as individual images or in bigger groups in the context of a report or sequence, in publish or online media, published as print negatives, slides or digi- tal files. The mass of published images follows positive image patterns or photo types that are constantly repeated and handed down a culture of set recognition. So, these images not only submit to other photographs but also often to subjects from other visual media, such as, for example, the painting. Although the drawing of boundaries between art and press photography becomes increasingly porous and the mutual reference of these genres is widely used, it is still worth asking what specifically characterizes a press photo. First of all, press images are photographs originated at a specific location that want to make a statement about this place and a specific action. A certain representationally or likeness is common to them, so that they seem to reflect reality with special truthfulness. In this sen- se, press images are used in their respective publication contexts as information carriers, which have a particular function of testifying or proving. Similar to the history painting in the 19th century, press images must visualize a complex situation comprehensibly and catchy. In order to guarantee and to support their readability, almost all press images have an accompanying text or a caption. Keywords: Photojournalism, Press Photography, Reality, Recognition, Representation. PHOTOJOURNALISM AND PRESS PHOTOGRAPHY AS A REASSURANCE OF REALITY Assist. Prof. Qasem Abdel-Karim SHUKRAN * * Yarmouk University, Faculty of Fine Arts, Visual Arts Department, Irbid /JORDAN, shukran@yu.edu.jo Yüklə 19,39 Mb. Dostları ilə paylaş:
|