44
belə fürsətlərdən istifadə edin. Fəal olun! Hərəkət edin! Hələ neçə-
neçə “Qırmızı dənizlər” sizin önünüzdə yarılacaq, neçə-neçə “quru
səhralarda” sular axacaq, kor gözlər açılacaq və qoxumuş “Lazarlar”
qəbirlərindən çıxacaqlar!
“Əvvəlki şeyləri yada salmayın, köhnə hadisələr barəsində
düşünməyin. Budur, Mən təzə bir şey edirəm, O artıq baş verir,
məgər siz bunu başa düşmürsünüz? Bəli, Mən çöllükdə yol
salacağam, quru torpaqda çaylar yaradacağam... Bu xalqı Mən
Özüm üçün yaratdım ki, Mənə həmdlər söyləsin...”
[128]
[128]
Yeşaya 43:18–21
45
Müasir iman qəhrəmanları
“Allahın kəlamını sizə danışan rəhbərlərinizi yada salın.
Onların həyat tərzinin nəticəsinə baxıb imanlarını nümunə
olaraq götürün
. İsa Məsih dünən, bu gün və əbədi olaraq
eynidir”
[129]
. İsa Məsih Nuhun, Musanın, Həvarilərin dövrlərində
olduğu kimi, indiki dövrdə də eynidir və əbədi olaraq eyni olacaqdır.
İsanın iman yolunu tutan, bizə nümunə olan iman qəhrəmanları
təkcə keçmişdə yaşamamışlar, indi də yaşayırlar. Buna görə də bu
kitabın son hissəsini bizim dövrümüzdə, yəni keçən əsrdə yaşamış
iman qəhrəmanlarına həsr edirəm. Onlardan bəziləri indi, XXI əsrin
ilk illərində hələ də yaşayırlar. Müxtəlif ölkələrdə anadan olmuş,
ayrı-ayrı məsihçi məzhəblərinə mənsub olan bu insanların bir ümumi
xüsusiyyəti Məsihə iman edərək Allaha yaxınlaşması və Allahı şəxsən
tanımasıdır. Mən çoxlu müasir iman qəhrəmanlarının həyatı barədə
oxumuşam, lakin bir neçəsi məni dərindən təsir etmişdir. Burada
mən XX əsrdə xidmət etmiş və XXI əsrin ilk illərində dünyasını
dəyişmiş baptist rus imanlısı Mixail Xorev, lüteran rumıniyalı pastor
Riçard Vurmbrand və şəxsən tanımaq şərəfinə nail olduğum, hələ
də sağ olan misirli presviterian ağsaqqal doktor Menis Əbdünnurun
həyatından bir neçə səhifə yazacağam. Biz bu imanlı qardaşların
“həyat tərzinin nəticəsinə baxıb” imanlarını nümunə olaraq götürə
bilərik. Bizdən əvvəl iman yolunda yerimiş bu imanlıların estafeti
bizə keçir, onların bizə ötürdükləri “iman məşəlini” gələcək nəslə
layiqincə ötürməkdən biz məsuliyyət daşıyırıq. Gəlin, onlardan iman
dərsi götürək:
1. Mixail Xorev və atası
Həvari Paul Timoteyə “Səndəki riyasız imanı yadıma salıram.
Əvvəlcə nənən Loida və anan Evnikinin saxladığı bu imanı, əminəm
ki, sən də saxlayırsan”
[130]
— yazmışdır. Rus baptist cəmiyyətinin
[129]
İbranilərə 13:7–8
[130]
2-ci Timoteyə 1:5
46
üzvü Mixail Xorev də öz atasının saxladığı imanı saxlayıb, onun
tutduğu yolu tutub. Atasının bu dünyada ömrü nisbətən qısa oldu.
İmanla yaşayan bu adam ölümü də imanla qarşıladı. 1939-cu ildə
Rusiyanın Sverdlovsk vilayətinin Tavda şəhərindəki həbsxanada
vəfat etdi.
O dövrdə Stalin rejimi möminləri təqib edirdi. Mixail Xorevin
ata-anasının pasportlarını əllərindən aldılar. Dörd uşaq atası olan
bu adam Rəbbə saf ürəklə etibar edərək çətin vaxtlarda dəfələrlə
Rəbbin möcüzəli köməyinin şahidi olmuşdu.
Dörd uşağın ən kiçiyi olan Mixail doğulanda həkimlər onun
gözlərinin çox zəif görəcəyini, yaxud tamamilə kor olacağını
söylədilər. Bunu öyrənən ata körpəni qucağına götürüb dedi:
— İndi biz Rəbbin ailəmizə verdiyi bu gözəl hədiyyəyə görə şükür
edəcəyik!
Ana etiraz etdi:
— Düzdür, amma bir yandan bu bizim üçün sevinc deyil, kədərdir.
Axı oğlumuz xəstədir... Hələ bilmək olmur, bəlkə kor oldu!
— Əzizim, sən razısanmı ki, Rəbb heç vaxt səhv etməz?
— Sözsüz. Səhv etməz, amma...
— Doğrudan, bizim oğlumuz başqa uşaqlar kimi sağlam deyildir,
lakin xəstəliyi istisnadır. Elə deyil?
— Elədir, amma...
Ata ananın etiraz etməsinə imkan vermirdi:
— Əgər Allahın iradəsi olmadan başımızdan bir tük belə düşmürsə,
onda bu işdə də Allahın bir planı var. Biz də bu gözəl planına görə
Allahımızı izzətləndirəcəyik.
Mixailin valideynləri diz çöküb dua etdilər, gözəl planı üçün Allaha
şükür etdilər. Mixailin atası İvan Xorev imanla gələcəyə baxıb
oğlunun həyat yolu üçün şükür etdi.
47
Mixail Xorev hələ balaca ikən atasının etdiyi bir söhbət ürəyində
dərin iz buraxmışdır. Onlar Leninqrad (hazırda Sankt-Peterburq)
şəhərində yaşayırdılar. Bütün imanlı rəhbərlər və fəal xidmətçilər
həbs edilmişdilər. Mixailin atası da gec və ya tez həbs ediləcəyini
gözləyirdi. O, Rəbb İsa Məsihin yolunda əzablara və ölümə hazır idi.
Bir gün o, uşaqlarına belə dedi:
— Uşaqlar, mən uzaq yola çıxıram. Evə qayıdıb-qayıtmayacağımı
da bilmirəm. Yalnız Rəbb bilir, bu yolda məni nə gözləyir. İndi bu
yola çıxmamışdan qabaq sizinlə danışmaq istəyirəm ki, harada
görüşəcəyik. İstəyirəm, biz bir-birimizi itirməyək, həmişə birlikdə
olaq. İnsanlar univermağa, bazara, vağzala, yaxud başqa bir
izdihamlı yerə gedəndə əvvəlcədən danışırlatr ki, işdir, bir-birini
itirsələr, harada görüşəcəklər. Misal üçün, bazarın girişində, vağzalın
məlumat bürosunun yanında və sairə. Güman ki, biz də qısa müddət
üçün bir-birimizi itirərik. Buna görə mən təklif edirəm, “Ağ Taxt”ın
yanında görüşək. Səmavi Yerusəlimə girən kimi İsa Məsihin oturduğu
Ağ Taxtın yanına gəlin. Orada mən sizi gözləyəcəyəm. Biz orada
görüşəndən sonra artıq heç vaxt bir-birimizdən ayrılmayacağıq.
O söhbətdən üç-beş gün keçmiş onların evlərinə Rusiyanın “Daxili
işlər xalq komissarlığı”ndan (NKVD) adamlar gəldilər və Mixailin
atasını apardılar. O getməmişdən əvvəl ailəsi ilə birlikdə son dəfə
dua etdi:
— Ya Rəbb, mən həyat yoldaşımı və uşaqlarımı çox sevirəm. Ailə
ocağım mənə çox əzizdir. Amma dünyada ən çox Səni sevirəm,
ona görə də əzablı dar yolu seçmişəm. İndi öz ailəmi, onların bütün
ehtiyaclarını Sənə tapşırıram. Allahım, Sən sadiqsən, vədlərini
həmişə yerinə yetirirsən. Bu qürbətimin vaxtı sona çatandan sonra
Sənə izzət vermək üçün Sənin taxtının qarşısında duracağam və
ailəmi də orada görəcəyəm. Bu gün mənə verdiyin bu ümidə görə
Sənə şükür edirəm. Qoy bu ayrılığımızda Sənin adın izzətlənsin!
Bundan sonra uşaqlar öz atalarını bircə dəfə gördülər. Sovet
hökuməti onların həbsxanada ataları ilə qısa görüş keçirmələrinə
icazə verdi. Dörd uşaqla ana həbsxanaya çatanda anaya belə dedilər:
Dostları ilə paylaş: |