438
«Onlara nə olur ki, bunu söyləmirlər?» deyə qarşılıqlı sual verdi. Alkamə sözünə
davam edərək: «Deyirlər ki, mömin olduğumuzu söylədikdə özümüzü Cənnət əhlindən
olduğumuzu da qeyd edirik». Ata onlara: «Allah! Allah! Bu şeytanın hiylələrindən
biridir. Şeytan onları Allahın onlara verdiyi ən böyük nemət olan İslamı tərk etməyə və
bu xüsuslarda Peyğəmbər - sallallahu aleyhi və səlləm
–
ə müxalif olmalarını vəsvəsə
edir. Mən səhabələrin və eyni zamanda da Peyğəmbər
- sallallahu aleyhi və səlləm
–
in
də bunu etdiyinin şahidi olmuşam»
1708
.
Digər bir qrup isə hər bir şeydə istisna etməyə başladılar və bu məsələdə həddi
aşmışlar. Məs: Onlar etdikləri bütün saleh əməllərdə də istisna etməyə başladılar.
«İnşəallah mən namaz qıldım, inşəallah oruc tutdum» və s. sözlər söyləməyə
başladılar. Yenə onlardan bir çoxu hər şeydə istisna etməyə başladılar. «İnşəallah bu
paltardır, inşəallah bu ayaqqabıdır» və s.
Lakin ən gözəl mövqe isə Sələfin mövqeyidir. Allah Qurani Kərimdə yəqin olaraq
baş verən bəzi işləri Allahın diləməsinə bağlayaraq ifadə edildiyini açıq göstərən bir
sıra ayələr vardır. Məs: «And olsun ki, Allah öz peyğəmbərinin (Məkkə fəthi)
röyasının çin olduğunu təsdiq etdi. (Ey möminlər!) Siz, inşəallah əmin-amanlıq
içində, (bəziniz) başınızı qırxdırmış, (bəziniz) saçınızı qısaltmış halda və
(müşriklərdən) qorxmadan Məscidulhərama daxil olacaqsınız». (əl-Fəth 27). O,
yürüyüb-qaçmaq və atasına kömək edə bilmək çağına (on üç yaşında) çatdıqda
(İbrahim) dedi: «Oğlum! Yuxuda gördüm ki, səni qurban kəsirəm. Bax gör (bu
barədə) nə fikirləşirsən! O, dedi: «Atacan! Sənə nə əmr olunursa, onu da et.
İnşəallah mənim səbrlilərdən olduğumu görəcəksən». (əs-Saffat 102). Və heç bir şey
barəsində: «Mən onu sabah edəcəyəm! demə. Ancaq: «İnşəallah edəcəyəm» de. (əl-
Kəhf 23-24). (Yəqub və ailəsi) Yusifin hüzuruna daxil olduqda o, ata-anasını bağrına
basıb: «İnşəallah əmin-amanlıqla Misirə daxil olun» dedi. (Yusif 99). Aişə –
radıyallahu anhə
–
rəvayət etdi ki, Peyğəmbər - sallallahu aleyhi və səlləm
–
gecənin
sonunda Bəqi qəbrsanlığına girər və deyərdi: «Ey möminlər topluluğunun yurdu!
Salam üzərinizə olsun. Sizə vəd olunmuş (ölüm) gəlmişdir. İnşəallah biz də sizə
qovuşacağıq. Allahım! Bəqi qəbrsanlığında yatanları bağışla!». Başqa rəvayətdə
Peyğəmbər - sallallahu aleyhi və səlləm
–
buyurdu: «Ey möminlərin və müsəlmanların
yatdığı yurdun sakinləri! Salam üzərinizə olsun! İnşəallah biz də sizə qovuşacağıq!»
1709
. Əbu Hureyrə –
radıyallahu anhu
–
rəvayət edir ki, Peyğəmbər - sallallahu aleyhi
və səlləm
–
buyurdu: «Hər Peyğəmbərin qəbul edilmiş duası vardır. Hər peyğəmbər bu
duasını etmişdir. Lakin mən duamı Qiyamət günündə ümmətimə şəfaət etmək üçün
saxladım. Artıq ümmətimdən Allaha heç bir şeyi şərik qoşmamış olan kimsələr
inşəallah bu şəfaətə nail olacaqlar»
1710
. Əbu Hureyrə –
radıyallahu anhu
–
rəvayət edir
ki, Peyğəmbər
- sallallahu aleyhi və səlləm
–
buyurdu: «Süleyman b. Davud (Allahın
salamı iksinin də üzərinə olsun): «Şübhəsiz bu gecə yetmiş (Bəzi rəvayətlərdə 90,
bəzilərində 99, bəzilərində 100) zövcəmi (xanımlarımı) dolaşacağam. Zövcələrimdən
hər biri Allah yolunda vuruşacaq bir süvari doğacaq» dedi. Bu an yoldaşı (olan mələk)
Ona: «İnşəallah de!» dedi. Lakin o, İnşəallah deməyi unutdu. Bunundan sonra o,
qadınlardan biri xaric, heç biri hamilə olmadı. O, da xəstə olan bir uşaq doğdu». Sonra
1708
Xarizmi «Cəmiul Məsanid» 1/182, Aliyyul Kari – şərhu musnədi Əbu Hənifə s.378.
1709
Müslim, İmam Əhməd 6/71,111,180, Nəsəi 4/93,94, İbn Məcə 1546, əl-Albani «Əhkəmul-Cənaiz» s. 239, «İrvəul
Ğəlil» 3/236.
1710
Buxari, Müslim.
439
Peyğəmbər
- sallallahu aleyhi və səlləm
–
buyurdu: «Nəfsim əlində olan Allaha and
olsun ki, əgər İnşəallah demiş olsaydı hər biri Allah yolunda vuruşacaq süvarilər
doğardılar (Başqa rəvayətdə: Əgər İnşəallah demiş olsaydı vədini yerinə yetirmiş
olardı və öz istəyinin yerinə yetməsi üçün daha çox ümüdü olardı)»
1711
.
Səhabələrdən gələn rəvayətlərdə: Əbul-Vahterinin (Səid b. Feyruz) rəvayətinə görə
Əli – radıyallahu anhu
–
demişdir: «Bir kimsənin mən möminən deməsi bidətdir»
1712
.
İbn Məsud – radıyallahu anhu
–
deyir: «Hər kim mömin olduğuna dair şahitlik edərsə,
özünün Cənnətdə olduğuna da şahidlik etsin»
1713
. Bir nəfər İbn Məsud –
radıyallahu
anhu
–
nun yanında şübhəsiz ki, mən möminəm dedikdə İbn Məsud ona: «Onda mən
Cənnətliyəm də de!» dedi. Sonra İbn Məsud –
radıyallahu anhu
–
o, adama: «Lakin
biz Allaha, Mələklərinə, Kitablarına, Peyğəmbərlərinə inanırıq»
1714
. Bir nəfər İbn
Məsud – radıyallahu anhu
–
nun yanında şübhəsiz ki, mən möminəm deyir: «Ey Əbu
Abdurrahmən! Bu adam mömin olduğunu iddia edir». İbn Məsud –
radıyallahu anhu
–
onların bu sözlərinə: «Ondan bir soruşun görün o, Cənnətlikdir yoxsa Cəhənnəmlik?»
Onlar həmin şəxsdən bunu soruşurlar. Adam da onlara: «Allah ən doğrusunu bilir».
Adamın bu cavabından sonra İbn Məsud – radıyallahu anhu
–
ona: «İkincisini (yəni
Cənnətlik və ya Cəhənnəmlik olduğunu) Allaha həvalə etdiyin kimi birincisini də
Allaha həvalə etsəydin?» dedi»
1715
. İmam Əhməd
–
rahmətullahi aleyhi
–
ə imana dair
sual verildikdə o: «İman - söz, əməl və niyyətdir!» deyə cavab vermişdir. Bu dəfə ona:
«Adam sən möminsən?» deyə soruşarsa, o: «Bu bir bidətdir!» deyə cavab vermişdir.
Bu səfər ona: «Yaxşı, beləsinə necə cavab verilir?» deyilincə, «İnşəallah, möminəm!»
deyilir, deyə cavab vermişdir. Peyğəmbər - sallallahu aleyhi və səlləm
–
qəbr əhlini
ziyarət etdikdə buyurdu: «İnşəallah, biz də sizə qovuşacağıq!». O, burda istisna etdi. O,
isə yəqin olaraq öləcəyini bildiyi halda istisna etdi»
1716
. Vəlid b. Müslim: «Əvzai,
Məlik b. Ənəs və Səid b. AbdulƏzizin kişinin mən möminəm deməsini inkar
etdiklərini, inşəallah mən möminəm deməsinə isə izn verdiklərini eşitdim»
1717
. İmam
Beyhəqi
–
rahmətullahi aleyhi
–
deyir ki: «Bunu – imanda istisna etməyi – səhabədən
bir qrupdan, tabiinlərdən və sələfi salihdən rəvayət etdik»
1718
. İbrahim ən-Nəhai
–
rahmətullahi aleyhi
–
deyir ki: «Bir kimsənin bir nəfərə – Sən möminsən – deyə
soruşması bidətdir»
1719
. Sufyan b. Uyeynə
–
rahmətullahi aleyhi
–
deyir ki: «Bir
kimsəyə sən möminsən deyə soruşulduğu zaman istəyirsə cavab verməsin və belə
desin: «Sənin mənə belə bir sual verməyin bidətdir, mən imanımdan şübhə etmirəm.
İman artar və əskilər. Mən möminəm inşallah deyəni isə tənqid etmə»
1720
. İmam əl-
Acurri
–
rahmətullahi aleyhi
–
deyir ki: «Sözünü etdiyimiz elm adamlarından həqiqət
əhlinin bir özəlliyi də imanda istisna etmələridir. Bu şübhə üzərində edilən bir istisna
deyildir – imanda şübhədən Allaha sığınırıq – Lakin imanda kamil bir mənaya gələ
biləcək şəkildə nəfislərini təzkiyə etməkdən qorxduqları və imanın həqiqətinə layiq
kimsələrdən olub-olmadıqlarını bilmədikləri üçün edilən bir istisnadır. Bu səhabələrin
1711
Buxari 5242, Müslim 1654, Nəsəi 7/30,31, İmam Əhməd 2/229,275,506, Tirmizi 1532.
1712
Abdullah b. Əhməd «əs-Sünnə» 643, əl-Laləkai 1778.
1713
Abdullah b. Əhməd «əs-Sünnə» 711,721, əl-Laləkai 1779.
1714
Əbu Ubeyd «İman» 11, Abdullah b. Əhməd «əs-Sünnə» 655,668, Təbərani «əl-Kəbr» 9/8792, əl-Laləkai 1780.
1715
əl-Albani – Əbu Ubeydin «İman» kitabında səhih olduğunu qeyd edir. S. 67.
1716
əl-Laləkai «əs-Sunnə» 1798.
1717
Abdullah b. Əhməd «əs-Sünnə» 687,744.
1718
Beyhəqi «Şuabul İman» 1/212.
1719
İbn Batta «əl-İbanə» 2/880 (1212).
1720
İbn Batta «əl-İbanə» 2/881 (1213).