434
əleyhissəllam - idi. Sizə dininizi öyrətməyə gəlmişdi!» deyə buyurdu
1699
.
Bu hədisdən
İslam və İman arasında fərq olduğu aydın olur. Peyğəmbər
–
sallallahu aleyhi və
səlləm
–
dən İslam haqqında soruşduqda zahiri əməlləri zikr etmiş, İman barəsində
soruşduqda isə qəlbi (batini) əməlləri zikr etmişdir. Bununlada elm əhli arasında ixtilaf
yaranmışdır. Alimlər demişlər ki, İslam başqa bir şeydir, İman isə tam başqa bir şeydir.
İmanın həqiqəti bir dəlildən götrülmür. Peyğəmbər
–
sallallahu aleyhi və səlləm
–
bu hədisdə İmana qəlbi (batini) əməlləri zikr etdi. Başqa bir hədisdə isə zahiri əməlləri
imana vermişdir. Yəni İslama verdiyi tərifi başqa bir hədisdə İmana vermişdir. İbn
Abbas - radıyallahu anhu
–
rəvayət edir ki, AbdulQeys
1700
heyəti Rəsulullah
–
sallallahu aleyhi və səlləm
–
in hüzuruna gələrək dedilər: «Ya Rəsulullah! Bizlər Rabia
qəbiləsindənik. Səninlə bizim aramızda Mudar kafirlərindən ibarət bir qəbilə maneə
olmuşdur. Buna görə də sənin yanına yalnız Haram aylarda
1701
gələ bilirik. Buna görə
də bizə qəti bir əmr ver ki, onu yerinə yetirək və həm də geridə qalanlara onu dəvət
edək Cənnətə girək. Rəsulullah
–
sallallahu aleyhi və səlləm
–
onlara dörd şeyi əmr
etdi və dörd şeydən də çəkindirdi. Rəsulullah
–
sallallahu aleyhi və səlləm
–
buyurdu:
«Bir və tək olaraq Allaha iman etməyinizi əmr edirəm. Bir və tək olaraq Allaha iman
etməyin nə olduğunu bilirsinizmi?» Onlar Allah və Rəsulu daha gözəl bilir!». O,
buyurdu: «Allahdan başqa ilah olmadığına, Məhəmmədin onun Rəsulu olduğuna
şəhadət etmək, namaz qılmaq, zəkat vermək və qənimətin 1/5-ni verməkdir. Sizləri
Dubbadan, Hantemdən, Nakirdən və Muzzafərdən çəkindirirəm»
1702
Peyğəmbər
–
sallallahu aleyhi və səlləm
–
Cəbrail
–
əleyhissəllam - ın hədisində İslama verdiyi tərifi
bu hədisdə İmana vermişdir. Elm əhli isə bu hədislərdən belə bir nəticəyə gəlmişlər ki,
İslam və İmanın deyiliş forması vardır. Yəni bunların həm xüsusi və ümumi mənaları
vardır. Ümumi mənası odur ki, bütün dini əhatə edir. Yəni İman ümumi mənada
gələrsə bütün dini əhatə edir. Həmçinin də İslam ümumi mənada gələrsə bütün dini
əhatə edir. Bəzi sözlər də belədir. Məs: Miskin və Fəqir. Allah: «Sədəqələr (zəkatlar)
Allah tərəfindən müəyyən edilmiş bir fərz (vacib əməl) olaraq ancaq fəqirlərə,
(ehtiyacı olan, lakin utandığından əl açıb dilənməyən) miskinlərə
…
.». (ət-Tövbə 60).
Bir dəlildə həm fəqir, həm də miskin ləfzi işlədilmişdir. Bunun da hər birinin həm
xüsusi, həm də ümumi mənaları vardır. Fəqir kəlməsi işləndiyi zaman onun içinə
miskin də girər. Miskin kəlməsi də tək başına işləndiyi zaman onun içinə fəqir də girər.
Lakin iksinin arası birləşdiyi zaman isə hər biri ayrı-ayrı mənaları ifadə edər. Fəqir
sözü ayrı işlənərsə içərisinə miskin kəliməsi də daxildir. Həmçinin də Miskin sözü ayrı
işlənərsə içərisinə fəqir kəliməsini də daxil edir. Lakin bir yerdə işləndiyinə görə ayrı-
1699
Buxari 50, Müslim 8,10.
1700
Bu heyət Hudeybiyyə sülhündən sonra Məkkə fəthindən bir az əvvəl Peyğəmbər
– sallallahu aleyhi və səlləm – in
yanına gəlmişlər. Heyətin böyüyü Munziru b. Aiz əl-Əsəri idi. Munzirin üzündə qılınc və ya bıçaq izi olduğu üçün
Peyğəmbər – sallallahu aleyhi və səlləm – onu əl-Eşecc diyə ləqəbləndirmişdir. Bundan sonra o, kimsə Abdulqays
Eşecci ləqəbi ilə şöhrət tapmışdır. Heyəti sayı barəsində bir çox rəqəmlər vardır. 14, 40, 50 nəfərə qədər olduğu da
söylənilir.
1701
Haram Aylar – «Həqiqətən Allah yanında ayların sayı göyləri və yeri yaratdığı gündən bəri Allahın kitabında on
ikidir. Onlardan dördü (Rəcəb, Zülqədə, Zülhiccə və Məhərrəm) haram aylardır. Bu doğru dindir. Ona görə də
həmən aylarda özünüzə zülm etməyin. Müşriklərin hamısı sizinlə vuruşduqları kimi siz də onlarla vuruşun və bilin
ki, Allah müttəqilərlədir!». (ət-Tövbə 36). Bu aylarda döyüşlər etmək, hücum etmək, ozünə zülm etmək qadağan
edilmişdir. Məhz buna görə də bu ayları haram aylar adlandırırlar.
1702
Bu adları çəkilən dörd kəlimə o, qövmün içərisində şərab düzəltdikləri qabların adlarıdır. Dubba – içi ovulmuş
balqabaqdır,
Hantəm – saxsıdan düzəldilmiş qabdır,
Nakir – içi ovulmuş ağac parçasıdır ki, içərisinə kiçik xurmalardan
atır. Sonra içərisinə su tökərdilər. Bir müddətdən sonra onu şərab olaraq alırdılar. Muqayyər – qır sürtülən qabdır.
Buxari, Müslim.
435
ayrı mənaları vardır. Lakin baxmayaraq ki, onlar ehtiyacda müştərəkdilər. Yəni ehtiyac
sahibidirlər. Yanaşı gəldiklərinə görə aralarında fərq vardır.
Lüğəti mənalarına görə İslam və İman ayrı-ayrı şeylərdir. Şəri mənaları ilə islam və
iman bir-birindən ayrılmazdırlar. Biri digəri olmadan işlənməzlər. Əksinə harada səhih
və mötəbər bir iman varsa onunla birlikdə islam da vardır və ya harada islam varsa
onunla birlikdə iman da vardır. Onlardan hər hansı biri tək başına işlədiləcək olarsa,
digəri də onun içərisinə girər və tək başına işlədilən bu isim yenə digər ismin tək
başına işlədilməsi halında dəlalət etdiyi şeylərə dəlalət edər. Yəni İslam ləfzi tək
gələrsə həm qəlbi (batini) əmlləri, həm də zahiri əməlləri əhatə edər. Həmçinin İman
ləfzi də tək gələrsə həm zahiri, həm də qəlbi (batini) əməlləri əhatə edir. Çünki
varlılıqları bir-birinə bağlıdır. Məs: «Ey iman gətirənlər! Namaz qılmağa durduğunuz
zaman üzünüzü və əllərinizi dirsəklərinizə qədər (və ya dirsəkləriniz də daxil
olmaqla) yuyun, (yaş əlinizi) başınıza məsh edin (çəkin), ayaqlarınızı topuqlarınıza
qədər (topuqlarınız da daxil olmaqla) yuyun». (əl-Maidə 6) - ayəsindəki xitab həm
mömin, həm də müsəlmanları əhatə edir. Yoxsa ki, namaz üçün dəstəmaz almaq təkcə
möminlər üçün deyildir. Müsəlmanların da dəstəmazsız namaz qılmaları mümkün
deyildir. İman islamı əhatə etdiyi kimi, islam da imanı əhatə edir. Həmçinin: «Məni
müsəlman olaraq öldür
…
». (Yusif 101) ayəsindəki «Məni müsəlman olaraq öldür!»
eyni zamanda «Məni mömin olaraq öldür!» deməkdir. Yoxsa - məni müsəlman olaraq
öldür, mömin olaraq öldürmə - mənasında deyildir. Çünki Allah bütün möminlərin
ancaq müsəlman olaraq can vermələrini «Ey iman gətirənlər! Allahdan lazımınca
qorxun. Yalnız müsəlman olduğunuz halda ölün». (Ali-İmran 102) istər
1703
.
Həmçinin İmanla yanaşı saleh əməl, İslam, təqva, düz durmaq əmri gələrsə burada
birinci yəni İmanla qəsd olunan qəlbi (batini) əməllərdir. O, biri ilə (saleh əməl, İslam,
təqva və s.) qəsd olunan isə zahiri əməllərdir. Həmçinin də əl-Muminun, əl-Muminat
sözü gəldikdə: «İman gətirib saleh əməl edən» deməkdir. Əgər «Əl» artikli ilə gələrsə
əl-Muminun sözü: «İllələzinə Əmənu Və Amilus Salihət» deməkdir. Bu ayə də İmanla
qəsd olunan batini, saleh əməl ilə zahiri əməllər qəsd olunur.
Əgər İman ümumi heç bir şeylə yanaşı gəlməzsə onda bütün dini əhatə edir.
«
…
Lakin Allah sizə imanı sevdirmiş, onu ürəklərinizdə süsləmiş, küfrə, itaətdən
çıxmağa və (Allaha) asi olmağa qarşı sizdə nifrət oyatmışdır. Məhz belələri doğru
yolda olanlardır!». (əl-Hucurat 7). Bu ayədə İman tək gəldiyi üçün Allah sizə nəyi
sevdirdi? Dini. «Allah yanında (məqbul olan) din əlbəttə İslamdır
…
». (Ali-İmran 19).
«Kim İslamdan başqa bir din ardınca gedərsə heç vaxt ondan qəbul olunmaz və o
şəxs axirətdə zərər çəkənlərdən olar». (Ali-İmran 85). Burada İslam ilə qəsd olunan
bütün dindir.
Lakin ikisi bir yerdə zikr olunarlarsa (islam və iman) aralarında fərq olur. Bu
vəziyyətdə İman ilə görünməyən (batini) etiqadlar (inanclar) qəsd edilməkdədir. Bunlar
isə Allaha, mələklərə, kitablara və Peyğəmbərlərə, axirət gününə, qəza və qədərə,
xeyrinə və şərrinə iman etməkdir. Yəni bütün bunlar qəlbin təsdiq etməsi, iqrar etməsi
və bilməsidir. İslam ilə, şəhadət gətirmək, namaz qılmaq, zəkat vermək, oruc tutmaq və
həcc etmək kimi görünən ibadətlər yəni əməllərlə Allaha təslim olmaq, boyun əymək
1703
İbn Məndə «İman» 1/448,454, Xattabi «Məalimus Sünən» 4/313, İbn Teymiyyə «İman» s. 148,222, «Məcmuul
Fətava» 7/167,259,260, İbn Kəsr «Təfsirul-Quranil-Azim» 4/234, İbn Rəcəb «Cəmiul-Ulum vəl Hikəm» 1/107,108,
Nəvəvi «Şərh Səhih Müslim» 1/144-149, İbn Əbil İzz əl-Hənəfi «Şərh Əqidətul Təhaviyyə» s. 347-351 və s. alimlər öz
əsərlərində İslam və İmanın ayrı-ayrı (nass və ya cümlədə) işlənərlərsə (göstərdikləri məna baxımından) birləşərək bir-
birinin yerini tutarlar.