Zaliczenie na ocenę w formie testu

24. Czynniki zwiększające konformizm człowieka:
a)jednomyślność opinii większości – wpływ większości
b)niskie mniemanie o sobie (osobowość)
c)płeć (kobiety), kultura
d)skład grupy – specjaliści, osoby znaczące, osoby podobne do jednostki
e)wygląd osoby sugerujący autorytet innej osoby
f)chęć uniknięcia kary lub zyskania nagrody
g)chęć nie wyróżniania się w grupie
h)sytuacje niejednoznaczne, gdy nie wiadomo jak należy postąpić
i)zachowanie innych jako źródło informacji
j)niejasna sytuacja, zjawisko czy przyczyny.

25. Źródło przekazu jest tym lepsze im:
- wartość widowiskowa poszczególnych źródeł przekazu jest większa
- większa jest wiarygodność osoby przekazującej, im lepiej postrzegamy daną osobę tym szybciej nas przekona(ubiór, zachowanie)
- większa jest atrakcyjność ,im bardziej osoba znana tym bardziej
ulegamy wpływom.

26. W jaki sposób można sprawić by rozmówca poczuł się ważną osobą:
1. Okazuj mu szczere zainteresowanie
2. Uśmiechaj się
3. Pamiętaj, że własne nazwisko to dla człowieka najsłodsze i najważniejsze spośród wszystkich słów świata
4. Bądź dobrym słuchaczem
5. Zachęcaj rozmówcę by mówił o samym sobie
6. Mów o tym co interesuje twojego rozmówce
7. Spraw aby twój rozmówca poczuł się ważny i zrób to szczerze
8. Radośnie witaj różnicę zdań
9. Nie reaguj instynktownie
10. Pohamuj swój temperament
11. Najpierw słuchaj
12. Szukaj punktów wspólnych
13. Bądź uczciwy
14. Obiecaj oponentowi, że przemyślisz jego pogląd i dokładnie go przeanalizujesz
15. Szczerze podziękuj oponentowi za rozmowę

27. Na czym polega efekt aureoli?
Halo efekt, efekt aureoli, występująca przy ocenianiu ludzi tendencja, polegająca na kierowaniu się oceniającego wcześniej ukształtowanymi nastawieniami w stosunku do osoby ocenianej: skłonni jesteśmy przypisywać cechy pozytywne tym osobom, które wcześniej zostały przez nas z różnych względów ocenione pozytywnie. Również wcześniejsza ocena negatywna powoduje skłonność do przypisywania cech negatywnych danym osobom.
28.Eksperyment Millgrama jest przykładem na:
Konformizm
Eksperyment Millgrama:
Polegał na badaniu pamięci, wykonywany był na 40 wolontariuszach, nastąpił podział na dwie grupy: badacze i badani (nauczyciele i uczniowie). Badaczom (nauczycielom) towarzyszył „pseudonaukowiec”-(wygląd: w białym fartuchu itd.). Celem eksperymentu był wpływ kar na zapamiętywanie określonego materiału, karanie ucznia który nie osiąga efektów. Prawdzimym celem eksperymentu było sprawdzenie jak wiele bólu można zadać niewinnej ofierze w sytuacji nacisku społecznego. Karanie polegało na porażeniu pradem elektrycznym (natężenie od 1 do 10), badacz (nauczyciel) pod wpływem „pseudonaukowca” stosował coraz większe natężenie prądu, 2/3 badanych zadawało coraz większe natężenie aż do 10 stopnia.
Wniosek „Nie jesteśmy wolni od nacisków społecznych”.

29. W jaki sposób cechy grupy wpływają na konformizm?
Jednostka dąży do integracji z grupą wpływ ma:
- skład grupy – osoby o wyższej pozycji społecznej wywierają większy nacisk – wyższe kompetencje lub wyższa pozycja społeczna osób wywierających nacisk, tym większa jego skuteczność
- wielkość grupy – większa grupa wywiera większy nacisk – większy konformizm u jednostki
- jednomyślność grupy – grupa jest jednomyślna w pewnej kwestii , to nacisk z jej strony jest skuteczniejszy w tym sensie, że mniej osób jest wstanie się oprzeć
- spoistość grupy – większa spoistość grupy – większy nacisk na jednostkę.

30. Posłuszeństwo człowieka wzrasta gdy:
- osoba wydająca rozkazy posiada autorytet( np. nauczyciel, naukowiec)
- osoba wydająca rozkazy jest mało wrażliwa
- osobista obecność osoby wydającej rozkazy – posłuszeństwo wzrasta gdy osoba rozkazująca jest w tym samym miejscu co osoba wypełniająca rozkazy
- osoba wydająca rozkazy jest w mundurze

31. Dyfuzja odpowiedzialności to:
Rozmycie się odpowiedzialności
Rozproszenie odpowiedzialności, nazywane także dyfuzją odpowiedzialności (w literaturze przedmiotu pojawia się także nazwa efekt widza lub efekt obojętnego przechodnia) to zjawisko związane z konformizmem. Polega na obniżaniu się prawdopodobieństwa zareagowania świadków kryzysowego zdarzenia wraz ze zwiększaniem się ilości świadków tego zdarzenia.
Rachunek arytmetyczny sugeruje, że im więcej jest świadków kryzysowego zdarzenia (np. wypadku samochodowego), tym większe jest prawdopodobieństwo, że któraś z tych osób podejmie jakieś działanie. Badania eksperymentalne i obserwacje pokazują jednak, że wraz ze zwiększaniem się ilości świadków prawdopodobieństwo reakcji spada. Zjawisko to nazwano rozproszeniem odpowiedzialności.
Przykład: Na zatłoczonym peronie nagle pewien człowiek traci przytomność. Jest bardzo prawdopodobne, że przechodnie będą "obojętnie" przechodzić obok leżącego i nie udzielą mu pomocy. Prawdopodobieństwo udzielenia pomocy i wezwania np. pogotowia czy policji jest znacznie większe (niemal trzykrotnie), jeśli utratę przytomności widział tylko jeden obserwator.
Fakt ten komentowany jest przez media zwykle jako objaw znieczulicy społecznej.
Psychologia oferuje jednak inne wyjaśnienia:
Jeśli pojawia się zdarzenie, które oceniane jest przez świadków jako wymagające jakiegoś działania, to przy większej ilości świadków owa odczuwana konieczność rozkłada się na wiele osób, co jest przyjmowane przez konkretne osoby jako mniejsza osobista odpowiedzialność za podjęcie działania (właśnie: rozproszenie odpowiedzialności).
Przebywanie konkretnego człowieka w grupie osób sprawia, że czuje się on bardziej anonimowy, w związku z czym jego działania są dostosowane raczej do wymogów grupy i sterowane zewnętrznie (zobacz też: zewnątrzsterowność) niż do osobistych standardów i norm, które uważa się za słuszne (zobacz: teoria samoświadomości).
Sytuacja kryzysowa jest często sytuacją niejasną, to znaczy taką w której nie wiadomo do końca co się dzieje i co należy zrobić (w powyższym przykładzie: dlaczego ktoś leży, może jest pijany, może to ukryta kamera, może już ktoś zadzwonił po pogotowie itp.) Zaś w warunkach niedostatecznej ilości obiektywnych (fizycznych) danych człowiek zaczyna obserwować działania innych ludzi i traktować je jako rzetelne wskazówki, informujące o tym jak należy się zachować. Dlatego gdy wielu obserwatorów przygląda się nieoczekiwanemu i niejasnemu zdarzeniu, zadają sobie pytanie: "Co się u licha dzieje?" a ponieważ nie wiedzą, to nie reagują, tylko obserwują "kątem oka" działania innych. Inni jednak również nie wiedzą jak zareagować, w związku z czym wszyscy dochodzą do wniosku: "skoro nikt nic nie robi, to znaczy, że nie należy nic robić". Jest to klasyczny objaw konformizmu. (Zobacz też: konformizm normatywny, konformizm informacyjny).
W sytuacji rozproszenia odpowiedzialności pojawia się często uczucie i przekonanie o tym, że jest się osobą anonimową pośród innych ludzi. Co sprzyja niemoralnemu postępowaniu.
Badania nad efektem rozproszonej odpowiedzialności prowadzili między innymi dwaj amerykańscy psychologowie społeczni, John Darley i Bibb Latane, którzy uważali, że jednym z warunków, który decyduje o tym, czy świadek zareaguje jest to, czy przyjmie osobistą odpowiedzialność za to działanie. Obecność drugiego (i kolejnego) świadka znacznie zmniejsza szanse,że zostanie podjęta taka odpowiedzialność, lecz wyjątkiem jest tu pełnienie przez daną osobę odpowiedniej roli społecznej - np. bycie liderem grupy, która obserwuje zdarzenie lub np. lekarzem. Podjęcie działania przez takie osoby jest bardzo prawdopodobne.

32. U odbiorcy przekazu istotne jest:
- samoocena
- poprzednie doświadczenie

33. Osoby o niskiej samoocenie mogą:
Mogą być okrutne .
Zaniżona samoocena – stan w którym człowiek przypisuje sobie niższe możliwości, niż posiada rzeczywiście a więc nie docenia swoich możliwości, zdolności atrakcyjności społecznej, ocena moralną wartości swoich czynów niżej niż one na to zasługują, spodziewa się od innych ludzi mniej niż to jest uzasadnione. Konsekwencją zaniżoną samooceny bywa ograniczenie aktywności osiąganie znacznie mniej niżby się mogło.

34. Źródłem ludzkiej aktywności wg Masłowa jest:
Zaspokajanie potrzeb.
Pierwszym i chyba najbardziej oczywistym zastosowaniem teorii Maslowa jest edukacja i wychowanie. Pierwsze potrzeby dziecka zaspokajają jego rodzice dostarczając mu substancje potrzebne do życia, dbając o jego zdrowie, tworząc dla niego bezpieczne i stabilne środowisko. Oni też dają mu pierwsze wzorce aktywności zmierzających do zaspokojenia potrzeb np. przez nauczenie dziecka konkretnych zachowań. Kolejno dziecko uczy się zaspokajać samodzielnie często zanim jeszcze odczuwa faktyczną potrzebę np. szacunku. Obserwuje zachowanie innych, które przysparza im szacunku i zaczyna je naśladować. Z czasem może wykształcić się w nim rzeczywista potrzeba szacunku. Później wiele z aktywności zaspokajających potrzeby powstaje w wyniku oceny społecznej – pewne zachowania są dobrze przyjmowane przez otoczenie. Społeczeństwo jest głównym „twórcą” potrzeb jak również sposobów ich zaspokajania, także tak zwane potrzeby przymusowe – jak obowiązek kształcenia do pewnego wieku. Te potrzeby są niejako wymuszane przez otoczenie i jednocześnie zapewniają jego akceptację i socjalizację. Jednak pozostają jeszcze potrzeby najwyższe – samoaktualizacji, wiedzy, rozumienia, przeżyć estetycznych. Wydaje się, że te powinny wynikać raczej z rozwoju zarówno możliwości fizycznych jak i psychicznych człowieka, choć mogą zostać indukowane przez bodźce zewnętrzne.

35. Posłuszeństwo człowieka wzrasta gdy:
- osoba wydająca rozkazy posiada autorytet( np. nauczyciel, naukowiec)
- osoba wydająca rozkazy jest mało wrażliwa
- osobista obecność osoby wydającej rozkazy – posłuszeństwo wzrasta gdy osoba rozkazująca jest w tym samym miejscu co osoba wypełniająca rozkazy
- osoba wydająca rozkazy jest w mundurze

36. Efektywność przekazu zależy od:
Jednym z ważniejszych czynników skutecznej komunikacji wydaje się być wiarygodność nadawcy, będąca wypadkową jego osobowości, kompetencji i moralności. Wiarygodność nadawcy wzrasta, gdy nie przypisuje się mu intencji manipulowania postawami i gdy nie ma bezpośredniego związku z przekazywanymi treściami a interesem nadawcy. Na wiarygodność składają się co najmniej dwa niezależne od siebie czynniki. Pierwszym jest kompetencja, znajomość problematyki, rzeczy której dotyczy komunikat. Im bardziej kompetentne źródło, tym większa szansa, by przekaz był skuteczny. Drugim czynnikiem jest bezstronność informowania, zaufanie do tego, że kompetentne źródło nie wykorzysta swojej przewagi wiadomości dla wprowadzenia w błąd.

Kolejną z ważniejszych cech nadawcy jest jego siła, stopień kontroli, jaki ma osoba organizująca przekaz nad odbiorcą - jednostką lub grupą. Siła źródła wyraża się tym, że ma możliwość dowolnego przekazu treści. Nadawca dysponujący możliwościami kontrolowania zachowania odbiorcy może skuteczniej organizować całokształt środowiska, wywierać presję na jego wartość i postawy. Im wyższa jest pozycja nadawcy informacji i jego możliwości kontroli zachowań innych osób oraz stosowania wobec nich wzmocnień, tym szybszej reakcji należy spodziewać się po stronie odbiorcy, który jest w fazie percepcji dokłada starań, by nie zniekształcić treści informacji i nie ulec własnym preferencjom i nawykom odbiorczym. Niewysoka pozycja w firmie osoby przekazującej informacje może natomiast powodować brak reakcji na wielokrotnie wysyłane sygnały. A zatem skuteczność komunikacji jest również determinowana strukturą władzy w organizacji.

Na skuteczność komunikacji wpływają ponadto zachowania partnerów komunikacyjnych procesu. Jack R. Gibb opisał niektóre typy zachowań, które wywołują u ludzi reakcje obronne i hamują komunikowanie się, inne zaś je podtrzymują, co ułatwia porozumienie.

37. Osoby o niskiej samoocenie mogą:
Być okrutne.
Zaniżona samoocena – stan w którym człowiek przypisuje sobie niższe możliwości, niż posiada rzeczywiście a więc nie docenia swoich możliwości, zdolności atrakcyjności społecznej, ocena moralną wartości swoich czynów niżej niż one na to zasługują, spodziewa się od innych ludzi mniej niż to jest uzasadnione. Konsekwencją zaniżoną samooceny bywa ograniczenie aktywności osiąganie znacznie mniej niżby się mogło

38. Scharakteryzuj łańcuch komunikacyjny:
Świat osoby [p] Świat odbiorcy [r]
uczucia [r1]- zachowania werbalne i niewerbalne
intencje [r2]- uczucia
Zachowanie werbalne i niewerbalne(przejawianie [r3]- interpretacja intencji
[r4]- ocena [p] jako człowieka

Osoba [p] żywi jakieś uczucia do odbiorcy [r], zamierza mu je zakomunikować. Przejawia to w swoim zachowaniu, w słowach, gestach. Odbiorca dostrzega to zachowanie na swój sposób, opierając się na własnych potrzebach doświadczeniach, uczuciach, i opiniach ad [p] to spostrzegane zachowanie wywołuje w[r] pewne uczucie, które jest często przekładane na interpretacje intencji [p], co z kolei wpływa na ocenę [p]jako człowieka. W każdym punkcie łańcuch a istnieje możliwość popełnienia błędu.

39. By ktoś nie popełniał czynów społecznie nie aprobowanych należy dążyć według Aronsona do Konfornizmu:
By ktoś nie popełniał czynów społecznie nie aprobowanych należy dążyć, wg Aronsona, do nagradzania alternatywnych wzorców zachowania. W procesie wychowawczym dzieci należy ignorować czyny agresywne (czyli nie zwracać na nie uwagi – w rzeczywistości udawać, że się ich nie widzi), natomiast nagradzać zachowanie godne naśladowania.
Aronson uważa, że dzieci (a być może także dorośli) często zachowują się nagannie w celu zwrócenia na siebie uwagi. Wolą one, aby je ukarano, niż żeby nie zwracano na nie uwagi.
Istotnym elementem jest rozwijanie empatii, czyli rozumienia stanów psychicznych innych osób, wczucie się w ich przeżycia.

40. Efekt bliskości to:
Jednym z wyznaczników jest fizyczna bliskość, czyli inaczej efekt częstości kontaktów: ludzie, z którymi spotykamy się najczęściej, mają największe szansę zostania naszymi przyjaciółmi. Dzieje się tak dzięki efektowi czystej ekspozycji, który powoduje, że sam fakt częstego pojawiania się bodźca przyczynia się do jego polubienia. I chociaż wiele osób niechętnie się do tego przyznaje, to atrakcyjność fizyczna również odgrywa dużą rolę w tym, . czy ludzie lubią się nawzajem. Funkcjonowanie stereotypu, że “to, co jest piękne, jest i dobre” świadczy o tym, . że w powszechnej opinii atrakcyjność fizyczna jest skojarzona z innymi pozytywnymi cechami.

41. Efekt anonimowości polega na:
Zwykle jednostka przestaje zaspokajać potrzeby ze względu na sumienie, normy społeczne, itd. Te potrzeby będą uaktywniać się, osoby, które w grupie to robią, poza nią nigdy by tego nie zrobiły, jest to efekt depersonalizacji. Dynamika grupowa jest związana z rozproszeniem odpowiedzialności – poszerzeniem anonimowości. Dr Watson zauważył, że im większy jest w kulturach stopień anonimowości w przygotowaniu się do walki, tym więcej jest agresji i okrucieństwa.

42. Postawa składa się z:
Postawa- jest wyuczoną, trwałą skłonnością do reagowania w określony sposób na niektórych ludzi, wydarzenia zjawiska oraz do ich negatywnego lub pozytywnego oceniania. Na każdą postawę składają się trzy elementy:
- poznawczy - obejmujący określoną wiedzę,
-behawioralny - wpływający na reakcje i zachowania jednostki wobec innych osób,
-emocjonalny - określający stany emocjonalne, jakie budzą u jednostki określone zjawiska.
Postawy oraz wzorce postępowania kształtowane są w toku rozwoju dziecka w procesie uspołeczniania, który polega na przyswajaniu sobie określonych wartości i modeli zachowania. Dużą rolę w tym procesie odgrywają mass media.

43. Na czym polega nowy model komunikacji:
Technice budowania i utrzymania kontaktu.
Dopasowanie – odzwierciedlenie swoim zachowaniem zachowania partnera obejmuje możliwe płaszczyzny komunikacyjne: ton głosu, gesty, słowa, system reprezentacji – wzrokowy, słuchowy, kinestetyczny, modelowanie kiedy głos, gesty, słowa, język dopasują się do rozmówcy
Sztuka zadawania pytań(otwarte, zamknięte)
Zamknięte umożliwiają nam bezpośrednie sprawdzenie naszych hipotez, jak i z drugiej strony stwarzają atmosferę przesłuchania
Otwarte umożliwiają zdobycie szerszych informacji podtrzymują rozmowę
Aktywne słuchanie – np. utrzymanie kontaktu wzrokowego, dopasowanie pozycji ciała i gestów.

44. Jakie są przyczyny powstania socjologii:
Rozwój społeczny grupy, postęp techniczny.
Przyczyny powstania socjologii: ekonomiczne, społeczne, polityczne i intelektualna. Socjologia pojawiła się 50 lat po bardzo ważnym wydarzeniu (Wielka Rewolucja Francuska 1789) – przyczyna o charakterze politycznym. Nastąpiła zmiana w społeczeństwie skończyła się epoka metafizyczna (wg Kanta) czyli rok jak napisane w biblii. Czy społeczeństwo może być analizowane pod względem fizycznym? Przyczyny społeczno-polityczne miały bardzo ważne znaczenie. Pojawiła się epoka pozytywistyczna (praca u podstaw – kiedy ma szansę na to aby się rozwijać). Pozytywiści stwierdzili że w każdym społeczeństwie jest grupa bardzo mądrych ludzi rozmieszczonych bardzo nierównomiernie, prawdopodobieństwo że Einstain urodzi się wśród Pigmejów jest duże, ale wykrycie tego jest bardzo małe. Każdy ma szansę aby stanowić cząstką społeczeństwa. Przyczyny ekonomiczne – okazało się że odkrycia o charakterze geograficznym nie wystarczają, postawiono na rozwój techniki i przemysłu, ludzie zaczęli się zastanawiać czy można wykorzystać ludzi (początek XIX-go wieku – przeciętny człowiek żył 30 lat, wpływ techniki na życie człowieka).

45. Jaki jest wpływ poziomu motywacji na sprawność naszego działania:
Motywację można określić jako zespół różnych motywów , czyli tych czynników , które pobudzają nas do działania i je ukierunkowują. Motywacja pobudza nas do określonej działalności i wpływa na nasze postawy. Motywy działalności są skierowane na zaspokojenie naszych potrzeb , często różnorodnych i nie zawsze w pełni uświadamianych przez człowieka. Potrzeby mogą być wrodzone lub nabyte , mogą mieć podłoże fizjologiczne / potrzeba jedzenia, picia , tlenu , seksu / lub psychiczne oraz społeczne / potrzeba uznania , panowania , oddźwięku uczuciowego , przynależności , powodzenia , współzawodnictwa , osiągnięć , etc./. Każdy na ogół rozpoznaje właściwości i kierunki działania człowieka , który jest motywowany do działania w określonym kierunku i celu , ale właściwości te bywają różne u różnych osób i w różnych sytuacjach społecznych.
Motywacja jest więc zbiorem motywów , a motyw można , nieco dokładniej , określić jako świadome przeżycie lub podświadomy stan , które w danej sytuacji wywiera wpływ na zachowanie osobnika i wyznacza jego społeczne zachowanie i sposoby postępowania. Motywacja może byc wewnętrzna , kiedy motywy działania tkwia niejako w nas samych , kiedy czynimy to co nam sprawia przyjemność i radość oraz posiada wartość samą w sobie. Motywacja zewnętrzna występuje wtedy , kiedy działamy celem uzyskania nagrody / w szerokim tego słowa znaczeniu / z zewnątrz. Często występują oba rodzaje motywacji , na przykład: motywacja wewnętrzna - uprawiamy sport , bo to nam sprawia przyjemność oraz zewnętrzna - poprzez sport zyskujemy uznanie , poczucie wartości , nagrody , status społeczny, pieniądze , etc.

46. W jaki sposób można odpowiedzieć na pytanie kim jest człowiek w sensie psychologicznym:
Chodzi o teorie św. Tomasza, Hipokratesa.
Człowiek nie jest ograniczony do samego siebie, ale jest w stałym kontakcie z innymi, podlega procesowi interakcji i wymiany z otaczającym go środowiskiem. Na poziomie fizjologii jest to wymiana substancji, metabolizm, a w sensie psychologicznym— wymiana informacji, które mogą istnieć w wielu specyficznych formach uczuć, sposobach zachowań, wyobrażeniach o świecie. „Osobowość działa w ten sposób, że nie pozostaje pusta, tylko się napełnia — twierdzi Řičan. — Osobowość tworzy się, rośnie i utrzymuje podczas relacji z innymi osobami. Trzecim aspektem istoty osobowości jest sposób zmierzania do celu. Konsekwencją życia w społeczeństwie jest realizacja celów. Są one formułowane w formie zadań lub oferowanych możliwości. Człowiek ma szansę, aby je aktywnie przyswajać, korygować lub samodzielnie formułować.
Może się zdarzyć, że skieruje je przeciwko swemu społeczeństwu. Człowiek jest „osobowością” najbardziej wówczas, kiedy decyduje się na realizację swego postanowienia wytrwale do tego dąży, kiedy staje się podmiotem.

47.Scharakteryzuj problem uprzedzeń u człowieka:
Uprzedzenia są zjawiskiem szeroko rozpowszechnionym, obecnym we wszystkich społeczeństwach świata. psychologowie społeczni definiują uprzedzenia jako Biocjonalny komponent postaw, a mówiąc dokładnie, ja-0 negatywną albo wrogą postawę wobec ludzi wyodrębnionych wyłącznie na podstawie grupowej przynależności. Stereotypy, poznawcze komponenty postawy, są ?”wzorowane jako generalizacje dotyczące grupy, gdzie zasadniczo wszystkim jej członkom przypisuje się te same cechy, niezależnie od rzeczywistego ich zróżnicowania. Dyskryminacja, komponent behawioralny, jest określona jako nieuzasadnione, negatywne czy krzywdzące działanie skierowane przeciwko członkom danej grupy, na podstawie ich grupowej przynależności.
Procesy poznawania społecznego są ważnymi elementami w tworzeniu i podtrzymywaniu stereotypów i uprzedzeń. Kategoryzowanie w odniesieniu do grup ludzi prowadzi do tworzenia kategorii grup własnych i grup obcych. Tendencyjność wobec grupy własnej oznacza, że “naszych” potraktujemy bardziej pozytywnie niż “innych”, tak jak to pokazano w badaniach nad minimalnymi grupami. Spostrzeganie jednorodności grupy obcej jest inną konsekwencją kategoryzacji: członkowie grupy własnej spostrzegają tych z grupy obcej jako bardziej podobnych do siebie niż w rzeczywistości. Stereotypy są powszechne w danej kulturze; nawet jeśli w nie wierzysz, to mogą one wpływać na przetwarzanie informacji o członkach grupy obcej. Na przykład ostatnie badania dowodzą, że stereotypy są uruchamiane automatycznie; muszą więc zostać zlekceważone albo stłumione przez kontrolowane i świadome przetwarzanie informacji. Korelacja pozorna jest innym rodzajem stereotypowego myślenia wpływającym na procesy; jesteśmy skłonni spostrzegać współzależności tam, gdzie ich nie ma, szczególnie jeśli zdarzenia te bądź ludzie wyróżniają się w jakiś sposób. Badania nad poznawaniem społecznym wskazują, że stereotypy można korygować; proces taki opisuje model buchalteryjny oraz model tworzenia stereotypów niższego rzędu (natomiast nie pokazuje takich dróg model przekształcania).

48. Skąd bierze się agresja:
Postawy agresywne (jak powstają u zwykłych przeciętnych ludzi)
Procesy degradacji uczuć wyższych, tracenia (nabywanie zachowań negatywnych) przebiegają stopniowo. Człowiek może przekroczyć granice czynienia zła drugiemu i jest ona przez niego niezauważalna. Zachowania agresywne po otrzymaniu akceptacji (ustawa, przyzwolenia społeczne) będą sie rozwijać (na gruncie osobowości poszczególnych jednostek).
Mechanizm obronny (osobowościowy) – jest to nieuświadomione lub nie w pełni uświadomione zniekształcenia poznawcze służące przezwyciężaniu konfliktów emocjonalnych (przede wszystkim lęku) a przez to ułatwiające utrzymanie poczucia własnej wartości.
Rodzaje mechanizmów:
1. mechanizm dysocjacji – polega na rozkładzie struktury osobowości, rozdzieleniu poszczególnych jej części i eliminowaniu tych które w konkretnej sytuacji stanowią źródło zagrożenia (mechanizm podwójności – „robię coś w imie szlachetnego dobra”)
2. mechanizm identyfikacji (upodobnienia) – grupa zrzeka się prawa do autonomii na rzecz przywódcy (idealizacji) – grupy społeczne nieuświadomione wyłączenie krytycyzmu w percepcji osoby, przez co podleganie jej wpływom staje się naturalnie niemal automatyczne, idealny przywódca – zależność od autorytetu która jest źródłem zachowań przestępczych „ w ucieczce od wolności człowiek może znaleźć poczucie bezpieczeństwa”. Człowiek jest agresywny ponieważ otrzymuje nagrody od swojego przywódcy (różne: materialne, uznania, pozycji itd).
3. mechanizm dewaluacji –
4. mechanizm izolacji – odcięcie się od uczuć (w pewnych sytuacjach), działa racjonalnie pozbawiony emocji. Selektywny brak uwagi zajęcie się innymi rzeczami, które pochłaniają energię i czas – brak refleksji.