|
Z zasadami prawa pracy
|
tarix | 17.11.2018 | ölçüsü | 145,5 Kb. | | #81111 |
|
W sprawach nienormowanych przepisami prawa pracy do stosunku pracy stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego, jeżeli nie są one sprzeczne z zasadami prawa pracy. W sprawach nienormowanych przepisami prawa pracy do stosunku pracy stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego, jeżeli nie są one sprzeczne z zasadami prawa pracy.
jeżeli sprawa liczenia terminu nie została w ogóle uregulowana (art. 39, 291 czy w art. 241[8] k.p.), albo jeżeli sprawa liczenia terminu nie została w ogóle uregulowana (art. 39, 291 czy w art. 241[8] k.p.), albo zawiera wskazówkę co do sposobu jego obliczania, poprzez np. użycie zwrotu „z upływem” (art. 32 § 2, 42 § 3, 66 § 1, 153 § 1 k.p.) lub „po upływie” (art. 52 § 1, art. 109 § 1 k.p.).
Termin oznaczony w dniach kończy się z upływem ostatniego dnia (par.1). Termin oznaczony w dniach kończy się z upływem ostatniego dnia (par.1).
Jeżeli początkiem terminu oznaczonego w dniach jest pewne zdarzenie, nie uwzględnia się przy obliczaniu dnia, w którym to zdarzenie nastąpiło. Jeżeli początkiem terminu oznaczonego w dniach jest pewne zdarzenie, nie uwzględnia się przy obliczaniu dnia, w którym to zdarzenie nastąpiło.
Jeżeli termin jest oznaczony w miesiącach lub latach, a ciągłość terminu nie jest wymagana, Jeżeli termin jest oznaczony w miesiącach lub latach, a ciągłość terminu nie jest wymagana, miesiąc liczy się za trzydzieści dni, a rok za trzysta sześćdziesiąt pięć
Jeżeli koniec terminu do wykonania czynności przypada na dzień uznany ustawowo za wolny od pracy, termin upływa dnia następnego Jeżeli koniec terminu do wykonania czynności przypada na dzień uznany ustawowo za wolny od pracy, termin upływa dnia następnego
Ustawa z 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy. Ustawa z 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy. (Dz. U. Nr 4, poz. 28 z późn. zm.)
a) 1 stycznia - Nowy Rok, 6 stycznia – 3 KR. b) pierwszy dzień Wielkiej Nocy, c) drugi dzień Wielkiej Nocy, d) 1 maja - Święto Państwowe, f) pierwszy dzień Zielonych Świątek, g) dzień Bożego Ciała,
h) 15 sierpnia - Wniebowzięcie NMP, h) 15 sierpnia - Wniebowzięcie NMP, i) 1 listopada - Wszystkich Świętych, j) 11 listopada - Narodowe Święto Niepodległości, k) 25 grudnia - pierwszy dzień Bożego Narodzenia, l) 26 grudnia - drugi dzień Bożego Narodzenia, oraz niedziele.
uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 25.04.2003 r., III CZP 8/03 (OSNC 2004, nr 1, poz. 1) wskazuje, że sobota nie jest dniem uznanym ustawowo za wolny od pracy w rozumieniu art. 115 K.c. w związku z art. 165 § 1 K.p.c. uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 25.04.2003 r., III CZP 8/03 (OSNC 2004, nr 1, poz. 1) wskazuje, że sobota nie jest dniem uznanym ustawowo za wolny od pracy w rozumieniu art. 115 K.c. w związku z art. 165 § 1 K.p.c.
Sąd Najwyższy stwierdził, że przy oznaczeniu czasu trwania umowy zlecenia przez wskazanie daty kalendarzowej jej zakończenia nie ma zastosowania art. 111 § 2 K.c.
Sąd orzekał na tle stanu faktycznego: Strony zawarły umowę zlecenia w dniu 17 lipca 1997 r. na okres do 31 lipca 1997 r. i powstał spór, czy umowa trwała 14, czy 15 dni? Sąd orzekał na tle stanu faktycznego: Strony zawarły umowę zlecenia w dniu 17 lipca 1997 r. na okres do 31 lipca 1997 r. i powstał spór, czy umowa trwała 14, czy 15 dni? W uzasadnieniu stwierdzono, że decydująca jest ocena na jaki okres zawarto umowę, a w szczególności czy dzień 17 lipca 1997 r. należy zaliczyć do czasu trwania umowy.
Sąd Najwyższy stwierdził, że przepis art. 111 § 2 K.c. nie ma zastosowania. Sąd Najwyższy stwierdził, że przepis art. 111 § 2 K.c. nie ma zastosowania. Wyróżniamy bowiem dwa pojęcia, tj. termin i okres.
Na konieczność stosowania potocznego obliczania terminu (z pominięciem art.112 KC) wskazują: Na konieczność stosowania potocznego obliczania terminu (z pominięciem art.112 KC) wskazują: - uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 26 lutego 1990 r., III PZP 57/89, OSNCP 1990 nr 10-11, poz. 125.
uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 maja 1991 r., I PZP 16/91, OSNCP 1992 nr 1, poz. 10, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 maja 1991 r., I PZP 16/91, OSNCP 1992 nr 1, poz. 10, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 grudnia 1996 r., I PKN 47/96, OSNAPUS 1997 nr 17, poz. 310
W orzeczeniach tych Sąd Najwyższy, przyjął założenie, że należy uwzględniać swoisty punkt widzenia i potrzeby regulacji prawa pracy i określać terminy „w zgodzie z kalendarzem”, czyli w sposób powodujący, że ostatni dzień okresu przypadał na dzień bezpośrednio poprzedzający dzień, odpowiadający datą dniowi, w którym pracownik podjął zatrudnienie. W orzeczeniach tych Sąd Najwyższy, przyjął założenie, że należy uwzględniać swoisty punkt widzenia i potrzeby regulacji prawa pracy i określać terminy „w zgodzie z kalendarzem”, czyli w sposób powodujący, że ostatni dzień okresu przypadał na dzień bezpośrednio poprzedzający dzień, odpowiadający datą dniowi, w którym pracownik podjął zatrudnienie.
Okres pracy powinien być ustalony przy uwzględnieniu potocznego sposobu liczenia terminów, a więc bez sięgania do reguły konwencjonalnej przewidzianej w art. 112 k.c. Okres pracy powinien być ustalony przy uwzględnieniu potocznego sposobu liczenia terminów, a więc bez sięgania do reguły konwencjonalnej przewidzianej w art. 112 k.c.
Staż pracy (art. 112 KC i 114 KC). Staż pracy (art. 112 KC i 114 KC). Obliczanie wieku osoby fizycznej. Obliczenie terminów przy nabywaniu uprawnień pracowniczych, Obliczanie terminów przy urlopie wychowawczym Terminy wniesienia odwołania do sądu pracy.
Termin miesięcznej przerwy – art. 25 [1] KP. Termin miesięcznej przerwy – art. 25 [1] KP. wyrok Sadu Najwyższego z 15 lutego 2000 r. (I PKN 512/99; OSNP 2001 Nr 13 poz. 439): przekroczenie jednego miesiąca w rozumieniu art. 25[1] KP następuje, gdy przerwa między rozwiązaniem poprzedniej, a nawiązaniem kolejnej umowy o pracę trwa co najmniej 31 dni (art. 114 KC w związku z art. 300 KP).
(Kodeks pracy Komentarz pod red. prof. Barbary Wagner, Gdańsk 2004, s. 138) podaje: „ Termin miesięczny jest terminem ciągłym. Należy go liczyć zgodnie z regułą wynikającą z art. 112 k.c. (Kodeks pracy Komentarz pod red. prof. Barbary Wagner, Gdańsk 2004, s. 138) podaje: „ Termin miesięczny jest terminem ciągłym. Należy go liczyć zgodnie z regułą wynikającą z art. 112 k.c.
Kończy się on z upływem dnia, który nazwą lub datą odpowiada początkowemu dniowi terminu (np. 15.03. – 15.04), a jeżeli dnia takiego w ostatnim miesiącu nie było - w ostatnim dniu tego miesiąca (np. 31.03 – 30.04 ). Kończy się on z upływem dnia, który nazwą lub datą odpowiada początkowemu dniowi terminu (np. 15.03. – 15.04), a jeżeli dnia takiego w ostatnim miesiącu nie było - w ostatnim dniu tego miesiąca (np. 31.03 – 30.04 ).
Do liczenia terminu z art. 25[1] K.p. nie ma zastosowania art. 114 k.c. Przepis ten dotyczy bowiem sposobu obliczania terminu miesięcznego, gdy nie jest wymagana jego ciągłość (…)”. Do liczenia terminu z art. 25[1] K.p. nie ma zastosowania art. 114 k.c. Przepis ten dotyczy bowiem sposobu obliczania terminu miesięcznego, gdy nie jest wymagana jego ciągłość (…)”.
Wyrok z dnia 5 grudnia 2002 r. I PK 33/02 Termin upływu trzeciego miesiąca ciąży (art. 177 § 3 k.p.), oblicza się w równej miary miesiącach księżycowych (28 dni). Wyrok z dnia 5 grudnia 2002 r. I PK 33/02 Termin upływu trzeciego miesiąca ciąży (art. 177 § 3 k.p.), oblicza się w równej miary miesiącach księżycowych (28 dni).
Dostları ilə paylaş: |
|
|