DERİDE AMİLOİDOZİS
Amiloid maddesinin düğümler oluşturacak şekilde deride birikmesidir. Amiloid ya
immunositlerin anormallik durumlarında(primer amiloidozis) ya da kronik yangısel
olaylarda(sekunder amiloidozis) şekillenir. Ender olarak at ve köpeklerde rastlanır.
Köpeklerde; monoklonal gammopaty, plasma hücre tümörü ve dermatomyozitis durumlarında
gözlenir.
DERİDE KSANTOMATOSİS
Derinin dermi
s ve subkutis tabakasında plasma lipid maddesinin birikmesidir.
Kedilerde ve çok nadir olarakta köpek ve atlarda görülür. Trigliserid veya kolesterol
metabolizmasındaki anormallikler ile ilişkilidir. Diabetus mellitus, hipotiroidism veya
hiperadrenokortisi
zm gibi metabolik hastalıklar ile lipid metabolizmasında kalıtımsal defekti
bulunan hayvanlarda gözlenir.
Multifokal yerleşimli açık kahveden sarı renge varan papül,
plak veya nodüller şeklinde görülür. Mikroskobik bakıda kolesterol yarıkları, amorf lipid
materyal,
köpüklü stoplazmalı makrofaj infiltrasyonu dev hücrelerden oluşan granülomlar
izlenir.
DERİNİN BAKTERİYEL HASTALIKLARI
PİYODERMA
Derinin bakteriyel enfeksiyonuna piyoderma denir. Sağlıklı normal deri bakterilerin
invazyonuna karşı çok dirençlidir. Deride iki tip flora bulunur. Bir kısım bakteriler stratum
korneumun dış kısmı, kıl follikül infindibulumları ve kılların deri yüzeyinden taşan
gövdelerinde
yerleşik olarak bulunurlar. Bir kısım bakteri de geçici olup, zaman zaman
çoğalırlar ancak kalıcı değillerdir. Deriyi koruyan mekanizmalar yıkımlandığında geçici
floradaki veya ara sıra yerleşik floradaki bakteriler patojenik olabilmektedir. Bakterilerin
koloni oluşturmasına ve invazyonuna yol açan faktörler şunlardır: Stratum korneumun
maserasyon
una ve koruyucu lipid tabakasının erimesine yol açan sürekli nemlilik, endokrin
ve seboraik deri hastalıklarında olduğu gibi keratinleşme bozuklukları, friksiyonel yıkım,
ektoparazitler ve salgılarının fiziksel irritasyonları, aşırı duyarlılık reaksiyonlarında ve
ektoparazitlere ilgili gelişen dermatozislerde hayvanların kendi kendilerini yaralamaları, kir
birikimi, aşırı terleme, ve ısırık yaraları ya da yabancı cisimlerin direk penetrasyonu gibi direk
7
travmalar. Ayrıca kalıtsal yada edinsel birçok immunolojik bozukluk da bakteriyel deri
hastalığına eğilim yaratır.
Piyodermalar primer ya da sekunder ve yüzeysel ya da derin olarak sınıflandırılır.
Piyodermalar genellikle eksojen veya endojen tetikleyici faktörlerin etkimesiyle sekunder
olarak oluşur. En çok izole edilen bakteriler Staphylococcus spp., Streptococcus spp.,
Corynebacterium pseudotuberkulosis, Pasteurella spp., Proteus spp., Pseudomonas spp., E.
coli’dir.
Derin piyodermaya yüzeysel piyodermadan daha az yaygındır ve köpeklerde daha
sıklıkla izlenir. Kıl follikülleri, dermis ve pannikulusu tutar. Genellikle bölgesel lenf
yumruları yangılanır ve sistemik hastalık tablosu gelişebilir. Derin piyoderma papül, nodül,
püstül ve ülserlerle karakterize olur. Kaşıntı, kabuklanma, koku, irinli-kanlı bir eksudat ve
ağrı olabilir. Köpeklerde lezyonlar daha çoğunlukla burunun üzerinde, çene, dirsek, parmak
arasında, boyun lateralinde izlenir. Kedilerde; allerjik hastalıklar sırasında sekunder olarak
gelişir. Allopesi, ülserasyon, hemorajik kabuklanmalar izlenir. Histolojik olarak; derin
follikülitis, furunkulozis, nodülerden diffuza değişen dermatitis, pannikülitis gözlenir. Kronik
lezyonlar fibroze dermatit şeklinde olur.
Yüzeysel piyoderma epidermisi ve/veya kıl folliküllerinin yüzeysel kısımlarını tutar.
Ç
oğunlukla nedbeleşmeden iyileşir. Yüzeysel piyodermalar papül, geçici püstül, halka şekilli
kabuklanma, pullanma ve multifokal allopesik alanlar ile karakterizedir. Köpeklerde lezyonlar
daha sıklıkla gövde, baş ve ekstremitelerin proksimalinde yerleşiktir. Kedilerde ise genellikle
lezyonlar gözden kaçar, ve teşhis edilemez. Özellikle lumbosakral bölgede pul pul dökülmeler
izlenir. Histolojik olarak intradermal püstüler dermatitis ve/veya yüzeysel follikülitis görülür.
Nötrofiller çok sayıdadır.
8
DERİ RUAMI
Ruam hastalığının vücutta en çok görüldüğü üç önemli ruam şeklinden (akciğer,
burun) biridir. Kronik karakterlidir. Daha çoğunlukla atlarda gözlenir. Katır ve eşeklerde
ruam akut seyrettiği için deri ruamı seyrek görülür.
Patogenezis:
Deri
ruamına “Farsi”adı da verilir. Etken Burkholderia mallei’ dir (Pseudomonas mallei).
Enfeksiyon kaynağı hasta atların burun ve derideki ruam yaralarından çıkan ekudatdır. Etken
genellikle ağız yolu ile alınır. Farinks ve bağırsak mukozasındaki sıyrık, yara ve berelerden
girer, lenf damarları aracılığı ile lenf yumrularına gelir, sonra kan dolaşımına geçerek,
özellikle akciğere, burun ve deriye taşınır. Ayrıca derideki sıyrıklardan da ruam mikrobu
deriye girebilir (perkutan enfeksiyon).
Makroskobik Bulgular:
Abdomenin ventralinde ve bacaklarda derialtı lenf damarları kordon şeklinde kalınlaşmış ve
sertleşmiştir. Lenf damarları üzerinde tespihi andıran şekilde bezelyeden fındık büyüklüğüne
varan sert subkutiste yerleşmiş düğümcükler dizilmiştir. Düğümcükler ve lenf damarları
zamanla ülserleşir ve yırtılırlar. İçlerinden irinli bir eksudat çıkar. Bölge lenf yumruları
şişkindir.
Mikroskobik Bulgular:
K
utis ve subkutiste irili ufaklı yoğun lökosit yığınakları bulunur. Bu yığınakların ortalarında
bulunan lökosit
lerin çoğunluğu karyoreksize uğramıştır. Yığınakların çevresi epiteloid
hücreler, makrofajlar ve lenfositler ile kuşatılmıştır. Genişlemiş ve kan ile dolu damarların
içinde trombozlar görülür. Trombotik kitleler içinde yeralan lökositlerde de karyoreksiz
şekillenmiştir.
ANTRAKS
(DERİ ŞARBONU)
Bacillus anthracis tarafından oluşturulan ve bir çok hayvan türünde görülen bir
hastalıktır. En duyarlı hayvan keçi olup bunu sırasıyla koyun, sığır at, domuz ve köpek izler.
Deride iki türlü antraks
lezyonu oluşur.
1)
Şarbon çıbanı(Carbunculus malignus, Pustula maligna): Yersel ve sınırlıdır. Yara
enfeksiyonu olarak başlar, etkenin sayısına ve virulensine göre sınırlı veya oldukça yaygın
9
Dostları ilə paylaş: |