Sona xəyal
Sona Xəyal
Yüklə 1,05 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- ÜLVİYYƏ BAHİR Şair, publisist 9
- 29 yanvar, 1995 10
- 27 yanvar, 1995
- 26 yanvar, 1995
8 Sona Xəyal
tutulması, bütün parametrlərdə etik normalara sadiqlik, toxunduğu mövzudan asılı olmayaraq, öz müəllif nüfuzuna hörmət dəyərləriylə yanaşı poetik düşüncənin nuruyla işıqlandırılan batini məna aləminin rəngarəngliyini, gözəlliyini zahir edir.
Özüm öz barəmdə düşünəndə etiraf eləyirəm ki, mən boş insan olmamışam. Canımda yazmaq qabiliyyətim, az da olsa iste’dadım olub. Həmişə şair olmaq, yaradıcı insanlara yaxın olmaq arzusu dö- yünüb içimdə. Bu əlçatmaz arzuma baxdıqca bə’zən bədbin, bə’zən də nikbin olmuşam. Bədbin anlarımda ümid köməyimə gəlib. Nikbin anlarımdasa inanmışam ki, mütləq günlərin bir günü bu arzuma çatacam; mən şair olacam. Lap nağıllardakı qəhrəmanların azadlığa, ağ günlü gələcəyə çatmaq arzusuna bənzəyib bu inamım. O qəhrə- manlara ağ gələcəyə, azad, arzuladıqları həyata çıxmağa simurğ quşu kömək elədiyi kimi mənə də arzuları nakam qalmış həyatımda “simurğ quşu” kömək olub. Həmişə xeyirxahlığa, başqalarının ağ gününə, xeyrinə can atan bir İnsan mənə kömək olub. E’tiraf eləyirəm ki, mən həyatda Sona müəlliməmə – Sona Xəyala rast gəlməsəydim, bu əlçatmaz arzum həmişə içimdə ağlayacaqdı. O İnsan olmasaydı mənim canımda olan yazmaq qabiliyyətim heç vaxt istiqamət ala bilməyəcəkdi. Allah-təala bir insana arzularına çatmaq qisməti yazırsa o insanla özü arasında bir vasitəçi göndərir. Məhz, Sona müəllimə Allahın göndərdiyi vasitəçi xeyirxah mələk kimi mənə arzularıma yetişməkdə kömək etdi. O, mənim gələcəyimi qurdu və bu gələcəyin uğurlu olacağına inandı. Sona Xəyal mənim əlçatmaz arzuma çatmağım üçün istiqamət verdi. Mən oxumağın, yazmağın dərkini ondan öyrəndim. O İnsan mənim əlçatmaz arzularımı əlçatan elədi. Mən Sona müəllimənin mənim yoluma saldığı işıqda sözün qüdrətini gördüm, o qüdrətə sarı yarıinamlı, yarıinamsız irəlilədim və əlçatmaz arzuma əl uzadıb toxundum. Mən Ona bir insan ömrü dəyərində borc- luyam. Bu borcu heç vaxt, heç nəylə ödəyə bilməyəcəyim üçün ömrü- mün son nöqtəsi qoyulanda da e’tiraf eləyəcəyəm: “Mən bu dünyadan müqəddəs İnsan saydığım Sona müəlliməyə mə’nən borclu köçürəm”.
9 Nəzirələr, təzminlər, ithaflar
NƏZİRƏLƏR NƏSİMİYƏ Səndən uzaq olub könül, nəqşi-xəyal içindəyəm, Gərçi fərağə dözmüşəm, hüznü məlal içindəyəm.
Üzdəki rəngi-zərdi gör, qanlı gözümdə yaşə bax, Halimi bir görən bilər taki nə hal içindəyəm.
Hər gecə çöllərdə durub göylərə əl açmağilən, Ay ilə ulduz arası sanki sual içindəyəm.
Vəqti-səhər günəş çıxar, aləmi nura qərq elər, Fərqinə varmaram vəli özgə misal içindəyəm.
Göz ki, görür xəyalini, yad eləyir vüsalini, Onda ki, məndə mən deyil, eyni-vüsal içindəyəm.
Səndə mənəm, məndə sənəm, özgəyə yox könüldə yer, Səndə dönüklük olsa gər, qeyl ilə qal içindəyəm.
At bu xəyalları, Sona, aç gözünü, həyata bax, Ötdü dəxi cavanlığın, fikri-məhal içindəyəm. 29 yanvar, 1995 10 Sona Xəyal
Bu cəhan çirkabdir, igrən könül, bu vardən, Məhv olubsa gər gülüstan, nə umarsan xardən?
İndi səyyad tor qurur, ta ovlaya ahuləri, Vəqt olur zərbə alır öz atdıği oxlardən.
Gər fəda etsən də cani, kimsə bilməz qədrivi, Bu fələkdəndür vəli yar kam alar əğyardən.
Kimsəyə qılsın vəfa bir dust, görməzsən bunu, Tapmadın əhli-vəfa, əl çək vəfasız yardən.
Hər nə arzun var, Sona, saxla özündə qəbrəcən, Axirət dünyası üstündür bizim ruzgardən. 27 yanvar, 1995
Bu dünyada vara, mülkə, könül, aldanma, al eylər, Qoyar dildarinə həsrət, yəqin bil qeylü qal eylər.
Uzaqdan göstərib xoş üz, deyər “gəl, gəl” sənə dünya, Yaxın dursan, vurar yarə, səni aşüftəhal eylər.
Düşünmə pul, qızıl, qaş-daş, ilahidən kəmal istə, Gələr məhşər günü yoxsa, səni nitqində lal eylər.
Əgər eşqi şüar etsən, yerin olsa biyabanlar, Əlif qəddin bükər sevda, səni misli-sual eylər.
Nə lazım dəhrdə dövlət və ya bihudə şan-şöhrət, O ki arifdü canıyçün bir az kəsbi-həlal eylər. 11 Nəzirələr, təzminlər, ithaflar
Qazancından qala artıq, fəqirə, miskinə payla, Səxavətli yatar rahət, xəsis fikri-məhal eylər.
Əgər dünyanın ətvarın Sonaya versələr birdən, Keçər ondan, fəqət bircə təmənnayi-vüsal eylər. 26 yanvar, 1995
Eşqini məndən nihan etmək dilərsən, etməgil, Könlümü dərdə məkan etmək dilərsən, etməgil.
Gözlərim görməz dəxi səndən savay bir kimsəni, Sən onun yaşın rəvan etmək dilərsən, etməgil,
Yandırıb hicran qəmində cismimi kül eylədin, İndi isə qəsdi-can etmək dilərsən, etməgil.
Yarəmə üst-üstdən ox vurdun, nola insafə gəl, Ey könül sultanı, qan etmək dilərsən, etməgil.
Mən sənin Leylin, nədən Məcnun kimi "get-get" deyib, Məni rüsvayi-cahan etmək dilərsən, etməgil.
İndi nə Leyli, nə Məcnun var, nə də səhrayi-eşq, Hansı eşqi bəs bəyan etmək dilərsən, etməgil!
Çək ayağın, get Sona, tərk et dəxi eşq aləmin, Yetməyi vəslə güman etmək dilərsən, etməgil. 28 yanvar, 1995
Yüklə 1,05 Mb. Dostları ilə paylaş:
|