Məntiq ____________________________________________________________
yatdır (idrakdır), xəyali idrak isə bu bağlılıq qırıldıqdan sonra
həmin idrakm insan zehnindəki xəyali formasıdır. Xəyal
qüvvəsinin sayəsində yaranan "təxəyyül"ə də yuxarıda işarə edildi.
Həmçinin hissi idrakm yuxarıda dediyimiz batini forması da
belədir.
İdrakm bu forması uşaqlarda və qadınlarda daha güclü olur.
Uşaqlarm bir dəfə görüb xoşladıqları şeyi yaddan çıxara
bilməmələrinin, qadmlarm emosional obnalarmm və insanm
qorxulu hadisə ilə üzləşib illərlə unuda bilməməsinin bir səbəbi
xəyal ilə bağlıdır.
İdrakm bu növündə də heyvanlar insanla müştərəkdir.
Gələcəkdə bu idraklarm təfəkkür zamam insana hansı yan- hş
nəticələr verdiyini qeyd edəcəyik.
Vəhmi idrak:
İnsan obyektlərlə üzləşərkən hissi və xəyali idrakdan əlavə,
obyektlərin xarici görkəmləri onda üçüncü bir idrak əmələ gətirir
və buna "vəhmi" idrak deyilir. Məsələn: qorxunc, vahiməli obyektlə
üzləşərkən onun qorxusu vahimə qüvvəsi ilə dərk olunur. Bunda
da heyvan insanla müştərəkdü. Belə ki, bu idrak, qarşı tərəfdə
müşahidə edilən halm, şəxsin özündəki buna uyğun hal ilə
müqayisəsi nəticəsində meydana gəlir.
Heyvarun idrakı burada sona çatır, amma insanm yuxarıdakı
daxili qüvvələrinə başqa bir qüvvə də əlavə olunur ki, o da
"ağıl"dır. Yəni heyvan insanla əqü idrakdan başqa qalan üç idrakda
müştərəkdir.
Əqli idrak:
Əvvəlcə bir misalla izah edək. Tutaq ki, eyvanda əyləşib
səmanı seyr edirsiniz. Elə bu zaman səmanm dərinliklərində bir
obyektin sizə tərəf gəldiyini müşahidə edirsiniz. Sizin "müşahi- äd
etdiyiniz halda gördüyünüz", həmin obyektin zehninizdə
canlanaraq hasil olan (hüsuli) görüntüsü "hissi" idrak olur. Yəni
62
Zehin və Məntiq
bu hissi idrakın özü də hüsuli idrakın bir forması olur. Müşahidə
etdiyiniz obyekt səmada itdikdən sonra onun zehninizdə qalan
surəti "xəyali" idrak, yaxud bilik adlamr. Xəyalmızda hasil olan
müxtəlif şeylərin vasitəsilə zehninizdə qurduğımuz surətlər
"təxəyyül" olur (məsələn, xəyalmızda özünüzü qədim zamanlarda
təsəvvür etməyiniz kimi, yaxud fantastik əsərlərin, filmlərin
yaradılması). Bundan sonra, səmadan sizə tərəf gələn obyektin
durmadan yaxınlaşdığı zaman onun qorxunc varlıq olduğunu
görsəniz, sizdə qorxu hissi yaramr. Onun qorxulu olduğu da
vahimə qüvvəsi üə dərk edilir. Buna da "vəh- mi" idrak, yaxud bilik
deyilir.
Bunlardan sonra zehnin ağıl qüvvəsi ilə əldə edilən yeni
idrak meydana gəlir. Əvvəlcə ağıl qüvvəsinin "mücərrədləş-
dirmə"si (əvvəldə qeyd olunan dörd təfəkkür formasından
birincisi) sayəsində həmin xəyali elmlərdən ümumi məfhum
yaradılır. Məsələn: əgər insan, yaxınlaşdıqca həmin obyektin
cisim olduğunu görsə, onun "göy cismi" olduğunu dərk
edəcək. Bu da zehnin onu, əvvəl də qeyd etdiyimiz dörd
təfəkkür formasından birincisi olan "mücərrədləşdirmə"
sayəsində
"Bu, göy cisimidi/'
kimi mənalandırmasıdır. Buna bir
balaca izah verək: məlumdur ki, insan həmin obyekti müxtəlif
xüsusiyyətləri, məsələn: hansısa bir rəngdə, formada, çö-
küklük-qabarıqlığı ilə birlikdə görür. Amma onu bu cüzi
xüsusiyyətlərindən ayıraraq, təmizləyərək, onun üçün ümumi
bir məfhum yaradıb, onu bu xüsusiyyətlərdən təmiz halda,
göy cisimi adlandırır. Bu cüzi xüsusiyyətlərdən əqli ayırma və
təmizləməyə "mücərrədləşdirmə" deyilir.
İkinci təfəkkür formasına da qısa olaraq belə işarə etmək
olar: insan mücərrədləşdirmədən sonra alınan məfhumun
həqiqi mahiyyətini başa düşməyə çalışır. Məsələn: müxtəlif
mən, sən, o və s. kimi fərdləri müşahidədən sonra, zehin
mücərrədləşdirmə əməliyyatı vasitəsi ilə yeni bir "insan"
məfhumu yaradır. Belə ki, artıq zehində yer alan bu
məfhumun
63
Məntiq ____________________________________________________________
boy, rəng, haralı olması və s. kimi cüzi xüsusiyyətləri olmur.
Bununla belə, mücərrədləşdirmə sayəsində yaranan "insan"
məfhumu zehin üçün bir qədər məlum olsa da, amma onun
həqiqi mahiyyəti hələ ki, məchul qalır. Yəni "insan"ın əsl
mənası nə deməkdir, əsl həqiqəti nədir? Bu sualı
cavablandırmaq üçün isə zehin ikinci bir tərəkkür
formasından istifadə edir və bu təfəkkür formasına da "tərif"
deyilir. Mücərrədləşdirmə əməliyyatı çox asan bir əməliyyat
olub, ümumi xarakter daşıdığı halda, "tərif" təfəkkür forması
xüsusi insanlara məxsusdur. Yəni hər bir insan heç bir çətinlik
çəkmədən mücərrədləşdirmə əməliyyatı apara bilir və bunun
üçün, digər üç təfəkkür qanunlarında olduğu kimi, dəqiq
şəkildə təfəkkürün şərtlərinə riaət etmək lazım deyil.
Bundan sonra, həmin məfhumun nümunələrini bir-birin-
dən hansısa xüsusiyyətlərinə görə bölünməsinə baxmaq olar.
Məsələn: "insan" məfhumuna düzgün tərif verdikdən sonra
onun fərdlərini alim-cahil, güclü-zəif, azərbaycanlı və qeyri-
azərbaycanlı kimi bölmək olar. Məlumdur ki, bu bölgü
əməliyyatı da ağlın sayəsində hayata keçir və onu təfəkkürün
üçüncü forması öyrənir və "bölgü" adlanır.
Nəhayət, insan bu əməliyyatlardan sonra, yaratdığı
məfhumun başqa valıqlarla əlaqəsinə baxa bilər; onun
haqqında hökm verə bilər. Məsələn: zehinin yaratdığı həmin
"insan" məfhumu haqqında
"İnsan heyvanlardan fərqli olaraq
cəmiyyət hahnda yaşamağa və başqalannm hüquqlarına riaət
etməyə məcburdur"
hökmünü kəşf edə bilər. Bu hökmü isə
isbatsız olaraq qəbul etmək düzgün deyil. Ümumiyyətlə heç
bir hökm isbatsız qəbul olunmur. Həmin isbat metodunu isə
təfəkkürün dördüncü forması araşdırır və "əqli-nəticə"
adlanır. Təfəkkürün bu forması ilə bağlı olan aşağıdakı başqa
bir misala baxaq: alimlər Günəşin Şərqdən çıxaraq Qərbdə
batdığını müşahidə etdikdə belə nəticəyə gəlmişlər ki, "Ya Yer
Günəşin, ya da Günəş Yerin ətrafına fırlanır". Alimlərin
64