62
Birkomponentli fermentlərə hidrolazaları, ikikomponentli fermentlərə isə
oksidoreduktazaları misal göstərmək olar.
Hazırda müəyyən edilmişdir ki, eyni təsirə malik olub, fiziki-kimyəvi və
qeyri xassələri ilə (elrktroforetik hərəkətliyinə, kinetik xassələrinə, inqibitorlara,
aktivatorlara münasibətinə, aminturşu tərkibinə və s. görə) fərqlənən fermentlər də
vardır. Bunlara izofermentlər (izoenzimlər) və ya izozimlər də deyilir.
İzofermentlər
ayrı-ayrı
fermentlərin
formalarıdır.
Müxtəlif
bioloji
materiyallarda 50-yə yaxın fermentin izozimləri müəyyən edilmişdir. Bunlardan
laktatdehidrogenazanı, fosfatazanı, esterazanı, aminotransferazanı, leysinamino-
peptidazanı və s. göstərmək olar. Laktatdehidrogenazanın 5─forması, izofermenti
(LD
1─5
) bəllidir. Bunların hamısının molekul kütləsi 134000-ə yaxındır.
Tərkiblərində hər birinin molekul kütləsi 33500 olan dörd polipeptid zənciri
(subvahid) vardır. Bu polipeptid zəncirləri iki tipdə olur. Onlardan biri M (ingilis
dilində əzələ deməkdir), digəri H (ingiscə ürəkdə sözündəndir) zənciri adlanır. Bu
zəncirlərdən laktatdehidrogenazanın müxtəlif formaları (LD
1
; LD
2
;
LD
3
; LD
4
və
LD
5
) əmələ gəlir. Bunlardan bir 4 M (M
4
və ya LD
5
) zəncirindən, digər üç M və bir
H (M
3
H) zəncirindən, üçüncüsü iki M və H (M
2
H
2
) zəncirindən, dördüncüsü bir M
və üç H (MH
3
) zəncirindən, beşincisi isə yalnız dörd H (H
4
və ya LD
1
) zəncirindən
əmələ gəlmişdir. Bu polipeptid zəncirləri aminturşu tərkiblərinə görə fərqlənir və
təklikdə fermentativ fəallıqları yoxdur.
M
4
və M
2
H izofermentləri əsas enerji mənbəyi qlükoliz olan toxumalarda
(ağ skelet əzələlərində, embrion tozumalarında), MH
3
və H
4
isə aerob mübadilə ilə
xarekterlənən toxumalarda çox olur.
İzofermentlər molekullarının quruluşuna və müxtəlif orqanlarda miqdarına
görə də fərqlənir. Bütün orqanlarda laktatdehidrogenazadan ən çox M
4
forması
vardır. Güman edilir ki, hüceyrələrdə nəinki izofermentlər, hətta zülallar da
müxtəlif formalarda ola bilər. Odur ki, bu məsələlərin tədqiqinin hüceyrə
diferensasiyasının və morfogenezinin molekulyar əsaslarının öyrənilməsində də
çox böyük əhəmiyyəti vardır.
Fermentlərin bəzi növləri birlikdə kompleks əmələ gətirir, multienzimlər
adlanır-bu növ fermentlər eyni zamanda ardıcıl bir neçə biokimyəvi reaksiyanı
kataliz edir. Ferment kompleksi adlanan üç növ fermentdən təşkil olunmuş
multifermentim molekul kütləsi 4.500.000 Daltondur, piroüzüm turşusunun
oksidləşməsini və dekarboksizləşməsinin kataliz edir.
Son zamanların tədqiqatları göstərir ki, RNT-nin bəzi növləri zülallarla
əlaqəli şəkildə katalitik funkisiya daşıyırlar. Bunlar ribozimlər adlanır. Ribozimlər-
pepdid rabitəsinin hidrolizini, sintezini, polinukleotidlərin fosfoefirləşməsini,
mononukleotidlərin polimerləşməsini sürətləndirir. Ribozimlərin katalitik aktiv-
liyə malik olan əsas 12-13 oliqonukleotid olan hissəsidir ki, bunlar minozimlər
63
adlanır. Ribozimlərdə ribonukleotidlərin dezoksiribonukleotidlərlə əvəz olunması
nəticəsində hibrid quruluşlu-nukleozimlər alınır. Nukleozimlərin aktivliyi ribozim-
lərdən üstündür.
Ribozimlərin və nukleozimlərin yeni növlərinin sintezi biokatalizatorların
evalyusiyasının başlanğıcı olacaq və gələcək nəslin sağlam inkişafını təmin
edəcəkdir.
4. Fermentlərin təsnifatı və nomenklaturası: Adətən, hər bir fermenti
adlandırmaq üçün onun təsir göstərdiyi substratın adının sonuna“aza”şəkilçisi
əlavə edilir. Lakin bütün fermentləri bu cür adlandırmaqla, onları bir-birindən fərq-
ləndirmək mümkün deyil, çünki çox zaman bir substrat müxtəlif fermentlərin
təsiri altında bir-birindən əsaslı surətdə fərqlənən kimyəvi çevrilmələrə uğraya
bilir. Bununla əlaqədar olaraq, bir sıra hallarda fermentə müəyyən ad verilərkən
onun təsir xüsusiyyətini də nəzərə alırlar (laktatdehidrogenaza, suksinatdehidroge-
naza və s.). Bununla əlaqədar, fermentlərin adlandırılmasında qeyri-mütəşəkkillik
meydana çıxır. Bəzi hallarda eyni bir fermentin adı müxtəlif terminlərlə ifadə
olunur və təsir xüsusiyyətlərinə görə bir-birindən kəskin surətdə fərqlənən
fermentlərə oxşar adlar verilir.
1961-ci ildə cəmi 900-ə qədər ferment növü məlum idi. Onların 1978-ci ildə
tərtib olunmuş siyahısına isə 2142 ferment növü daxil edilmişdir. Yeni kəşf edilən
fermentlərin sayı ildən-ilə artır. Buna görə də fermentlərin öyrənilməsini
asanlaşdırmaq üçün onların əlverişli nomenklatura və təsnifatının tərtib edilməsi
zəruridir. Fermentlərin müasir təsnifatı və nomehklaturası 1961-ci ildə
biokimyaçıların Moskvada keçirilən beynəlxalq konqresində bəyənilmiş və qəbul
edilmişdir.
Bu təsnifata əsasən, fermentlər kataliz etdikləri reaksiyaların növlərinə görə
altı sinfə bölünür: 1) oksireduktazalar, 2) transferazalar, 3) hidrolazalar, 4) liazalar,
5) izomerazalar, 6) liqazalar (sintetazalar).
Bu siniflərin hər biri müəyyən sayda yarımsiniflərə, onlar isə qruplara
bölünür. Yarımsiniflər çox zaman fermentin təsiri ilə dəyişikliyə uğrayan kimyəvi
radikalı səciyyələndirir. Təsnifata daxil olan hər bir fermentin özünəməxsus şifri
vardır. Fermentlərin şifri bir-birindən nöqtələrlə ayrılmış dörd rəqəmdən ibarətdir.
Bu rəqəmlərdən birincisi fermentin daxil olduğu sinfi, ikinci yarımsinifi, üçüncü
qrupu təmsil edir, dördüncü rəqəm isə fermentin qrupdakı sıra nömrəsini göstərir.
Məsələn, laktatdehidrogenaza 1.1.1.27 şifri ilə ifadə olunur. Deməli, bu ferment
birinci sinfin, birinci yarımsinfinin, 1-ci qrupunda yerləşir, onun sıra nömrəsi 27-
dir. Yeni kəşf edilən fermentlərin şifrini yalnız Beynəlxalq biokimya cəmiyyətinin
fermentlər üzrə komissiyası təyin edir. Fermentlər üçün iki cür nomenklatura qəbul
edilmişdir: sistematik və adi (işçi) nomenklaturalar.
Dostları ilə paylaş: |