Ortodontik anomalilere giRİŞ ve terminoloji ortodontik anomalilere giRİŞ

 
MiCROGNATHİE SUPERİOR;
üst çenenin normalden küçük olmasıdır. 
 
AGNATHİE; 
alt çenenin hiç oluşmamasıdır. 
 
LATEROGNATHİE; 
alt çenenin tümüyle sağa veya sola sapma gösterecek şekilde açma-
kapama hareketi ve kapanış göstermesidir. 
 
BİMAKSİLLER PROTRÜZYON; 
hem alt hem de üst çenenin kafa kaidesine göre normalden 
daha ileride olmalarıdır. 
 
YUMUŞAK DOKULARI İLGİLENDİREN TERMİNOLOJİ: 
Burada konuyla daha çok ilgisi bulunması bakımından dudakları ilgilendiren terimlerden söz 
edilecektir. Profil ile ilgili teşhis araçları hastaların profil fotoğrafları ve yine sefalometrik filmlerdir ki bu 
filmler üzerinde görüntüleri elde edilen yumuşak doku profilinde bazı estetik düzlemler oluşturularak 
dudaklar hakkında teşhise varılmaktadır. 
PROCHİLİE SUPERİOR;
üst dudağın normale göre ileriliğini, 
PROCHİLİE İNFERİOR; 
alt dudağın normale göre ileriliğini, 
RETROHCHİLİE SUPERİOR; 
üst 
dudağın normale göre geriliğini, 
RETROCHİLİE İNFERİOR; 
alt dudağın normale göre geriliğini belirtir. 
 
ORTODONTİK ANOMALİLERİN SINIFLANDIRILMASI: 

---

Ortodontik anomaliler ve maloklüzyonlar, uzayın her yönünde, baş ve yüzün değişik 
dokularında (yüz kemikleri, dental arklar, dentoalveolar yapılar, yumuşak dokular gibi) ve çok çeşitli 
nedenlere bağlı olarak ortaya çıkabilmektedirler. Bu maloklüzyonların tedavileri için yapılacak tedavi 
plalamalarında gerek yön ve doku, gerekse etyolojik faktörün bilinmesi ortodontik tedavi planlamasının 
temelini oluşturacaktır. Ortodontik bölgenin hangi bölümü ne yönde normalden sapmış ise ortodontik 
tedavisi sırasında uygulanacak mekanik ortodontik kuvvetlerde onun aksi yönünde uygulanacaktır; 
maloklüzyonun nedeni ne ise o etyolojik faktörün ortadan kaldırılmasına ya da etkisinin azaltılmasına 
çalışılacaktır. 
Ortodontik anomalilerin ortaya çıkışında pekçok faktör etkili olmaktadır. Katılım, en önemli 
faktör olmasına rağmen, gerek annenin gebelik sırasındaki sağlığı, beslenmesi, psikolojik durumu, v.b. 
faktörler; fetüsün ana rahmindeki pozisyonu, doğum sırası bebeğin uğradığı travmalar, bebeğin 
beslenme durumu, beslenme şekli, çocukluk dönemindeki pekçok iç ve dış etkenler, çocuğun parmak 
emme, uzun yıllar yalancı meme emmesi, dudak emmesi gibi edindiği kötü alışkanlıklar, v.b. gibi 
pekçok etkenler, katılımı etkileyerek çok değişik türde maloklüzyonların, ortodontik anomalilerin ortaya 
çıkamasına neden olabilmektedir. 
Ortodontik anomalileri, ortak özellikleri bakımından sınıflandırmak uzun yıllardan beri 
yapılmaktadır. Değişik araştırıcılar, değişik özellikler bakımından ortodontik anomalileri 
sınıflandırmışlardır. Ortodontik anomalileri 1841 yılında SCHANCE; a) Dişlerin Sayı Anomalileri, b) 
Şekil anomalileri, c) Durum anomalileri, d) Yön anomalileri olarak sınıflandırmıştır. Daha sonra 1859 
yılında BRIDGMAN, anomalilerin sınıflandırılmasında diş dizilerine etki eden kuvvetlerin gözönüne 
alarak; a) Dış Kas Basınçları ile oluşan; b) Iç Kas Basınçları ile oluşan, c) Oklüzyon Basınçları ile 
oluşan olarak sınıflama yapmış ve ortodontik anomalileri; a) Kalıtım ile ilgili olanlar, b) Kötü 
alışkanlıklar sonucu ortaya çıkanlar, c) Kazalar sonucu ortaya çıkanlar, d) Erken Çekimler ile ortaya 
çıkan anomaliler olarak sınıflandırmıştır. 1898 yılında, Ortodontinin kurucusu olarak kabul edilen 
Edward 
ANGLE (engıl gibi okunur), alt ve üst dişlerin, diş kavislerinin birbirleriyle olan sagital (ön-arka) 
yön kapanış ilişkilerini tanımlayan ve bugün hala geçerliliğini koruyan ve kullanılan bir sınıflamayı 
sunmuştur. Bu sınıflamaya göre dişlerin ve diş kavislerinin kapanış ilişkileri sagital yönde; Angle Klas I; 
Angle Klas II; Angle Klas III olmak üzere üç sınıfta incelenmiştir. 
Günümüzde kadar çeşitli araştırıcılar değişik faktörleri gözönüne alarak çok geniş ve değişik 
sınıflamalar yapmıştır. Ortodontik anomalilerin sınıflandırılmaları, tedavi yöntemleri ve tedavi 

---

planlamaları gözönüne alınarak bulundukları yapılara göre, anomalilinin yönüne göre de yapılabilir. Bu 
bakımdan ortodontik anomalilerin sınıflandırılmasının bulundukları yapı ve yönlerine göre yapılmaları 
ve daha sonra etyolojilerine göre sınıflandırılmaları daha uygun olacaktır.