35
Həm ucqar respublikalarda bizim taktika məsələlərində, həmçinin Azərbaycanda
və Əfqanıstanda, İranda və Türkiyədə bizim siyasətə münasibətdə, mən Şərq məsələsi
haqqında danışdıqda, məhz yuxarıda adı çəkilən məqsədi nəzərdə tuturdum.
Hətta Moskvada 20-ci ildə tatar kommunistlərinin ikinci qurultayında mən
demişdim: ”Panislamist hərəkatı yoxdur, lakin əgər müvəqqəti hal kimi yaranmış olsa, biz
gərək Qərbi Avropada kapital hökmranlığını məhv etmək üçün ondan da istifadə edək.
Lakin bu hərəkata bizim rəhbərliyimiz ona görə zəruridir ki, bu hərəkat öz
məqsədinə nail olduqdan sonra inqilabımızın inkişafına mane olmasın”.
Mən nədənsə inanırdım ki, Rusiya proletariatı bunun öhdəsindən gələ bilər və
gəlməlidir.
Lakin bizim sonrakı fəaliyyətimiz qəti olaraq ümidimi kəsdi və get-gedə məni
inandırır ki, Şərqin köləlikdən azad edilməsi kimi böyük vəzifə bizdən uzaqlaşır, daha
doğru desək: biz ondan uzaqlaşırıq...
Türkiyədə azadlıq hərəkatının nəticəsi məhz buna sübutdur.
Əgər biz Rotşteynin
65
əli ilə İranda azadlıq hərəkatını məhv etməsəydik, indi
Antantanın başına nə gələcəkdi.
Axı aydındır: əgər biz bütün bunları düzgün nəzərə alıb, İranda və Türkiyədə
azadlıq hərəkatına real, qəti siyasətlə rəhbərlik etsəydik indi mübaliğəsiz deyə bilərdik:
biz Atlantaya hökmlə diktə edərdik. İki ən mühüm məntəqə - körfəzlər və Hindistana
açılan qapılar birbaşa bizim nüfuzumuz altında olardı... Bax bu o Şərq məsələsidir ki,
mən həmişə onun barəsində danışmışam.
Lakin bunun üçün özümüzdə milli məsələni həll etmək zəruri idi. Çox təəssüf bu
məsələ bizdə indiyə qədər hələ elə həll olunmamışdı ki, Şərq məzlumlarının diqqətini
özünə cəlb etsin.
12-ci qurultay tərəfindən milli məsələnin həlli bizi sakit edə bilərmi. Ucqar
respublikalarda bu qərarı kim həyata keçirəcək? Bu məsələ üzərində düşünmək zəruridir.
Mən bildirirəm: 12-ci qurultayın qərarını o adamlar həyata keçirə bilərlər ki, onlar
inqilabın ilk günlərindən heç kimdən qorxmayaraq cəsarətlə bu barədə qışqırırdılar, solluq
oyunu oynayanlar isə bu məsələni korlayacaqlar, çünki onlar Mərkəzin qərarının
səmimiliyinə ürəkdən inanmırlar. Onlar indiyə kimi fikirləşirdilər və fikirləşirlər ki, bütün
bu kimi qərarları gözdən pərdə asmaq üçün, effekt üçün qəbul edirlər. Əlbəttə bu işçilərə
qarşı münasibətdə 12-ci partiya qurultayının qərarını nə dərəcədə ciddi həyata
keçirəcəyini göstərmək və bununla Şərq məsələsinə öz münasibətini bildirmək Mərkəzin
işidir.
Hələ ki, kommunizm quruluşuna tərəfdar idik. Avropada təbliğatımız güclü idi,
lakin NEP (YİS) siyasəti elan edildiyi gündən bu qüvvə xeyli zəifləmişdir. Bizim
vəziyyətimiz Avropa fəhləsini qorxuya salır və o belə bir sual qarşısında dayanır: yeni
quruluşda onun vəziyyəti yaxşılaşacaqmı. Biz isə Şərqdə real, qəti siyasətimizlə elə bir
vəziyyət yarada bilərdik ki, bu vəziyyətdə fəhlə sinfi tərəddüd etməsin.
Hazırda fransız jandarmeriyasının tapdağı altında əzilən Almaniya fəhlələrini
dözməyə məcbur edən bu tərəddüdlər deyilmi.
36
Sözümün sonunda demək istəyirəm: mən və mənim məsləkdaşlarım tamamilə
səmimi və şüurlu surətdə Sovet hakimiyyətini ideallaşdırmağa və bu yolla Şərqə yeni
idarə forması verməyə və beləliklə Şərqin Avropa kapitalı zülmündən azad olması üçün
ən doğru yol açmağa və bununla da bu kapitalın məhvini surətləndirməyə cəhd
göstərirdik.
Bu cəhdlər zamanı biz hər şeydən əvvəl, inqilabi dövrün səhvləri kimi Sovet
Rusiyasının səhvlərinə haqq qazandıraraq, daha dinc şəraitdə xüsusi şəraiti olan
ucqarlarda bu səhvlərə yol verməməyə çalışırdıq.
Biz xalqların azadlığı haqqında çağırışımızın səmimiliyinə inanırdıq və tezliklə
daha az mədəniyyətli xalqların daha çox mədəniyyətli xalq olan velikoruslarla qovuşması
üçün, beləliklə, inqilabı qüvvətləndirmək və inkişaf etdirməkdən ötrü biz təbii yollar
axtarırdıq. Bu cəhdlər zamanı biz rus şovinistləri və vəzifəpərəstləri ilə, ucuz populyarlıq
gözləyən məsuliyyətsiz şəxslərlə, bu və ya başqa yolla Mərkəz qarşısında ad qazanmaq
arzusunda olan fırıldaqçılarla və şüurlu surətdə partiyamıza soxulmuş, partiyamızı tez bir
zamanda parçalamaq üçün şüurlu surətdə solluq oyunu oynayan, bizə düşmən olan partiya
üzvləri ilə qarşılaşırdıq. Bu, düz yol idi.
Bu ünsürlər bizi millətçilikdə, müxtəlif təmayüllərdə, səbatsızlıqda, separatizmdə
və i.a. günahlandırırdılar. Çox təəssüf ki, Mərkəz bu ünsürlərin sözünü eşitmiş və indi də
eşidir. Bizim yeganə çıxış yolumuz qalır: ya taktikamızı düzgün saymağı və nəticədə bizə
tam etimad göstərilməsini tələb etmək, ya da səhnədən çəkilmək, yəni məsul vəzifələr
tutmayıb kütlələr arasında mədəniyyətçilər sifətilə işləmək. Bu bizi mənəvi cəhətdən
tamamilə təmin edəcəkdir. Bir çox mülahizələrə görə biz birincidən, yəni taktikamızı
düzgün saymağı tələb etməkdən əl çəkməli olacağıq. İkincisi qalır ki, mən Azərbaycana
münasibətdə bunu həyata keçirmişəm.
Mən hələ 1922-ci ilin iyun ayında RKP MK-ya aşağıdakı məzmunda teleqram
göndərmişdim:
”Mən Moskvada olarkən yol. Stalin vəziyyət birtərəfli işıqlandırılmasın deyə,
Azərbaycanda işlərin vəziyyəti ilə tanış olduqdan sonra öz fikrimi RKP MK-ya bildirməyi
mənə təklif etmişdi.
Yol. Kirovun Moskvada olduğunu və onun vəziyyəti birtərəfli işıqlandıracağını
nəzərə alaraq Zaqafqaziya Diyar Komitəsinin katibindən xahiş edirəm ki, mənim fikrim
haqqında da məlumat versin.
Azərbaycanın sonuncu partiya qurultayında, hər iki qrupun (sol və sağ) qrupların
buraxılması haqqında təntənəli bəyanatından sonra ”sol” qrup Bakı Komitəsinin himayəsi
altında bu qrupa qarşı fəaliyyət göstərənlərlə amansız mübarizə aparmağa başladı.
Mən İttifaq Sovetinin üzvü təyin edilib və beləliklə Tiflisə köçməyimlə əlaqədar
olaraq, “sol” qrup daha sərbəst fəaliyyət göstərməyə başladı.
Mən tərkibi tamamilə düşmənlərimdən ibarət olan AzMK -nın qərarına təsir
göstərə bilmirəm.
AK (b) P MK.