Microsoft Word yeddi g\366z?l nizami

C nn t türküsün  t qtil r verir. C nn t kitabından, - z nd al mind n Söz g tir n  

qu lar gör n  q d r  n.  nd lib ah ngi z rifdir nec , Ç ngin teli kimi inc d n  

inc . R ssam s rgisidir eni -yoxu lar.  nliy  çul anmı  balıqlar, qu lar.  

B hram m clis açmı  bel  bir günd , M clis çıra bandır göyl r önünd . Yeddi  

günb zin  b nz r bir günb z. Seyr et, qübb sini f l kl rd  g z. Çantalı bir  

qasid: - Göst rin ! - dedi - M n  altı ta lı yeddi m b di. O, c nn t q srin   

yana an kimi Behi t qapısı t k böyüdü q lbi. - Alqı , ey  hriyar, ey hün r  

da ı! Endi s cd sin , öpdü torpa ı. - G lir Çin ordusu yen  od kimi. Qo un  

dal a-dal a tutur al mi.  ahla peymanından  l ç kib f fur, Bürümü  s rh di yen   

vurhavur. Yoxmu  çinlil rd  bir v fa  hli, Üzü  an balıdır, içi z h rli. G lib  

dal a-dal a Ceyhuna q d r, Qılınca qur anıb minl rc   sg r. Bürüyüb çöll ri  

qo un sell ri, H r si bir timsah, d niz  nt ri.  ah n ah bu i  laqeyd yana sa,  

ç r qanımızı Çin kasa-kasa.  ah ki, bu fitn d n oldu x b rdar, Bildi:  r  lin   

keçibdir açar. Tora ili m mi  tez ç kdi xaqan  t yini meyd n,  lini camdan.  

M v r t eyl di: - Ey  hli - idrak! Dü m n buynuzunu n  cür sındıraq? Yalnız  

x zin dir, qo undur silah, Yoxdur ondan savay biz  bir p nah! Hanı b s qo un ki,  

be  n f r d  yox, Bombo  x zin d  birc  z r d  yox. Yaraq da, qo un da  

p rak nd dir, Di siz arslan kimi aciz b nd dir. Dolu x zin si dönmü  x zana,  

Bayra ı - z ncir , yurdu - zindana.  ahın qorxulu bir v ziri vardı, Tanrını  

tanımaz bir zülmkardı. Adı Rast - Röv n, y ni Düz - Aydın. N  düzs n, n  aydın,  

ey ka  bataydın. Onun aydınlı ı qatı qaranlıq, Düzlüyü  yrilik sayılır artıq.  

Adını  rh edib qürurlanardı, Lakin yax ı addan min verst k nardı. V zir Nersi  

idi burda bir zaman, Onda qorxu vardı dind n, Tanrıdan. Rast - Röv n g lib  

v zir olanda M hv etdi düzlüyü, aydınlı ı da.  ah ki, könül verdi ey ü-i r t ,  

V zir d  qol qoydu zülm , zülm t . Yüz f sad tör tdi, min fitn  saldı.  

Bacardıqca aldı, çapdı v  çaldı. Nayibi aldadıb ziv rl , z rl  Fitn y  qo urdu  

o, hiyl l rl . Deyirdi: "- Xalq ki, var, çox m zar e ib, Üzü çox açılıb,  

d bsizl ib. Yeyibl r, içibl r min il o ki, var. Biz  di  qıcayıb, çox  

qudurublar. Verm s k onlara qulaqburması, Onlar özü burar qula ımızı. Üzd n  

Yusifdil r, iç rid n qurd. Burnunu ovmasan, viran qalar yurd. Qurdu qurd t l si  

ram ed r ancaq, Çoxmu bu tülkül r ba  aparacaq. Torpaqdan yaranmı   hl ki,  

vardır, Adam sif tind  yırtıcılardır. Yırtıcıdan v fa gözl m  bica, Onlar t slim  

olur yalnız qılınca. Oxumu  olarsan, yazıb o Ki i, N  gün  qoydular m rd  

Siyavu u! C m id c lalını da ıdıb onlar, Daranın ba ını dardan asanlar. El malı  

- hovuzdur, onlar  irü-n r, Hovuzda çox qalsa su da iyl n r. Torpaqla bulanır  

sular, yax ı bax, El  torpaqla da safla ır ancaq.  ah xumar olsa da, dü m n  

ayıqdır. Dar a yatıbsa da, o ru oyaqdır.  g r c za verm k çıxsa yadından,  

ahlı ı puç olar, batar hökmran. C za qılıncını  ah tutsa  ld , Qaçar h r ikisi:  

dü m n d , div d . Sırtıq r iyy t d  ac div  ox ar, Yol vers n, o s ni yoldan  

çıxarar.  nc  olmalıdır  ah siyas ti, Qılınc t k itil  hakimiyy ti. Aldanma, heç  

bir k s s n  dost deyil, Yalnız qılıncını arkada ın bil!  ah biz  güv nir, cam  

lind dir. Q l m m n  dü üb, qılınc s nd dir. M n t dbir tök n m, s n qılınc  

vuran. Des m al canını, almalısan can! Varlıdan varı al, qalsın lüt-üryan. El   

yoxsuldan da qan almalısan! Yaman da, yax ı da s nin halalın. Yamanın canın al,  

yax ının malın. Soy, tala, t hqir et, batsın h r ad-san Ki, xalqın gözünd   ziz  

olasan. R iyy t xar, z lil,  ik st olarsa, Dövl t möhk ml n r, götürm z  sa".  

---

ahın naibi d  s rxo luq etdi, Zülmd  v zirl   l- l  getdi.  zdi, y maladı,  

soydu elatı, Yaman gün  qaldı xalqın h yatı. G zir lov a v zir daim burnu dik,  

Bürüdü ölk ni h rki-h rkilik. Zülmün sarayını ucaltdı onlar, Ocaqlar söndür n,  

ev talayanlar. K ndi,  h ri d  bürüdü f ryad. "Çal" v  "çap"dan savay yox bir  

etiqad. N hay t, puç oldu yazıq m ml k t. Heç k sd  qalmadı n  var, n  dövl t.  

H r n  qalmı dısa q sb etdi alçaq. Aldı rü v t kimi do ab, motal, ya . Aldı  

qızıl, gümü , k niz v  qulam. M ml k t bo aldı, lüt qaldı tamam. Çoxun çoxu  

getdi, azın da azı. Bir qula çevrildi k ndin a ası. Gördü aparırlar yurd  

be iyini, Evli atıb qaçdı ev-e iyini.  h r d , qo un da c zana g ldi, Da   

arana, aran da a yön ldi. N  mal-qara qaldı, n  ba , n   kin. M daxil puç oldu  

bir x z l t kin. Vilay t xaraba, yurd v l m-yesir.  ah x zin si bo ... g lm di  

g lir. Hamı d rd içind , ac, susuz, x st . Birc  ilan v zir x zin  üst ! Nec   

hazırla sın vuru ma a ki, N   ah ordusu var, n   ah g liri. D rhal casusları  

ça ırdı bir-bir: - Sizc  da ıntının s b bi n dir? Qaniç n v zird n ç kinir dey   

Hamı gündüz dedi zülm t gec y . H r  bir b han , yalan qondardı: - Bunun  li  

bo dur, onun da ardı. Dünyada b r k t, nem t qalmadı, Matam, x zin d  dövl t  

qalmadı. N  varidat qalıb, n  d  bar, b h r. Yurdu atıb qaçıb vergi ver nl r.  

B lk  qayıdalar,  fq t görs l r.  ahdan bir m rh m t, r b t görs l r.  ahı bu  

cavablar qane etm di,  ir il  sava a h l  getm di. Dü ündü: qansızdı bu qozbel  

f l k, Bir azca yatdınmı s ni yey c k. Dü ündü, da ındı...  b sdi c hdi. K l fin  

ucunu tapa bilm di. B HRAMIN ÇOBANDAN  BR T ALMASI  i b rk  dü üb dilxor  

olanda,  ikara çıxardı da da, aranda. Atlanar, ov ovlar, qu  qu layardı.  

adlansa, qayıtmaq  ak ri vardı. K d r ki, ba ladı onu sıxma a, Qalxdı, könül  

verdi ova çıxma a. - Qan olan ür yi yumalı qanla! T k çıxdı çöll r  bu cür  

imanla. Çaldı yerd n, göyd n öz  ikarını. Ba ladı qüss nin qanadlarını. Arslanı,  

qaplanı, qabanı, guru Ovlayıb üz tutdu bir suya do ru. Vurhavur at çapan yollar  

yor unu Sümüyü  rid n susuzlu unu Bir azca soyutsun, s ngitsin dey , Üzünü  

tutmu du m chul çe m y . N  gördü: uzaqda bir tüstü layı Qalxır  jdaha t k  

udmaqçün ayı. Burula-burula qapqara tüstü Hey qalxır, m kanı f l yin üstü.  

Dü ündü: - Bu tüstü oddan qalxsa da, Y qin ki, su ver r od yaxan g da. O tüstüy   

sarı q d m götürdü, Göyl r  ucalmı  bir çadır gördü. Al günün altında bir sürü  

qoyun Bi ir kabab kimi. Yanında onun Budaqdan da  kimi asılan köp k Can verir,  

a zında dili bülov t k.  ah çadıra sarı atını sürdü, Sübh t k nurani bir qoca  

gördü. Qonaqmı? Yerind n sıçradı o n r, Qona a xidm tçün ba ladı k m r. Göyün  

cilovunu tutan o müdrik Göst rdi yer kimi qonaqsev rlik. - Günaydın! Andırdı qu   

qanadlını. Atından dü ürdü yor un atlını. Olub qalanını qoydu süfr y , Üzrxahlıq  

etdi: -  fv edin! - dey . - Ey möht r m qonaq,  ksiz- übh siz Siz  layiq deyil  

bu k m süfr miz. Neyn m k, bu yerl r evd n uzaqdır. Ayrı yavanlıq yox... ya dır,  

qaymaqdır.  ah gördü çör k d  yax ı çör kdi. Bir içim su içib  lini ç kdi. - O  

vaxt yey r m ki, çör yini m n, Sor uma cavabı dürüst ver s n. Evin arslanıdır o  

yazıq köp k, Neçin aya ından asmısan qurd t k? Qoca dil  g ldi: - Ey göz l  

cavan, Bu i i tükb tük söyl r m, inan! Bu köp k sürünün ke ikçisiydi. M nim sa   

limdi, a ıllı, ciddi. Mehri, s daq ti, v fası vardı, Onunla ülf td n can  

xo lanardı. O ru tamahından, qurd cayna ından Bu itdi sürünü salan, saxlayan.  t  

yox, öz çobanım bilirdim onu, Ona tap ırmı dım qoyun-quzunu. D mir p nc m idi o  

qüvv t, o güc. Di l ri x nc rdi, cayna ı ülgüc. M n çöld n  h r  gets ydim  

---