Vaqif Məmmədov xatirələrdə
301
Günay Həsənova
ATALI GÜNLƏRİM ÖMÜR TƏQVİMİMİN
ƏN GÖZƏL GÜNLƏRİ İDİ...
Atamın ölümündən bir ildən artıq müddət keçməsinə bax-
mayaraq, yoxluğuna heç cürə inana bilmirəm. Mən deyərdim ki,
bir övlad üçün atasının yoxluğundan sonra onunla bağlı ürək
sözlərini yazmaqdan ağır heç nə ola bilməz. Amma bu mənim
üçün həm ağır, həm də sevindirici haldır ki, atam aramızda
olmasa da, unudulmaz xatirələri, xeyirxah əməlləri, ədəbi-bədii
irsi ilə hər zaman yaddaşlarda qalacaq. Qəlblərdə yaşayacaq!
Atamla bağlı qəlbimdə həmişəlik iz salan xatirələr çoxdur.
Bir onu bilirəm ki, ondan sonra elə bil, həyatın dadı qalmayıb.
Kaş bir gün səhər oyananda atamın ölümünə "Nə yaxşı ki,
yuxuymuş" deyə bilsəydim.
Neçə illərdir həsrət çəkirdim, xəyallar qururdum ki, görəsən
nə vaxtsa atamgil Bakıya bizim yanımıza köçəcək. Amma
ağlıma gəlməzdi ki, baxa bilmədiyim o soyuq məzarın bizə
qonşu olacaq. Artıq bir idən çoxdur ki, gözüm yollarda qalıb,
dur gəl evimizə ay, ata!
Ata səbr, dözüm, əzəmət,
Ata övlad üçün haqqın yoludur.
Ata kəlməsində böyük məna var.
Ata müqəddəsdir, ata uludur.
Yaxşı yadımdadı, 1993-cü illər idi, müharibə gedən vaxtlar
idi. Qadınları, uşaqları kənddən çıxarmışdılar. Atam o vaxtlar
Sədərəkdə yaşayırdı. Müharibənin ən ağır vaxtları idi. Bir neçə
ay olardı ki, atamı görmürdüm, onun üçün çox darıxırdım,
amma müharibə getdiyi üçün məni kəndə aparmırdılar. Atamın
ad günü (28 iyun) yaxınlaşırdı, fikirləşirdim ki, bəlkə qismət
olar ad günündə onu görə bilərəm, bu arzuyla atamın ad gününə
bir şeir yazdım. Elə vəziyyət yarandı ki, (bəlkə də atamı görmək
üçün günlərlə küsüb, ağladığım üçün) bizi-anamı, məni və ba-
Vaqif Məmmədov xatirələrdə
302
cımı (çünki qardaşlarım Səbuhi və Tural da həmin vaxtı atamla
birgə kənddə qalırdılar) 3-4 saatlığa kəndə getməyə icazə ver-
dilər. Atamla görüşdük, yazdığım şeiri oxudum, o, çox sevindi
və ğözləri yaşardı. Mənim isə sevincimin həddi-hüdudu yox idi.
Çünki neçə aydan sonra atamı görmüşdüm. Təəssüf ki, indi
günlərlə ağlasam da, küssəm də belə, sənə qovuşa bilmirəm...
Qəm küknardı,vələsdi.
Tufan qopdu, yel əsdi.
Getmək vaxtın deyildi,
Fələk yaman tələsdi.
Atamın yaradıcılığının canlı şahidi olmuşam. Fəxr edirəm
ki, atam xalqı üçün dəyərli insan olub. Hər yeni kitabı çıxanda
çox sevinir, öz imzası ilə hər birimizə hədiyyə edirdi, biz
övladları isə onun ən fəal oxucuları idik.
Onun ölümündən sonra işıq üzü görən son “Ömrün payız
nəğməsi” kitabı isə imzasız verildi mənə. Bu dəfə sevinmədim,
əksinə... Həftələrlə stolun üstündə qaldı. Bəlkə möcüzə olar
atamın imzası kitaba düşər dedim. Amma təəsüf ki, o imzanı bir
daha görə bilmədim...
1998-ci ildə ailə həyatı qurduğum üçün Bakıya köçdük. De-
mək olar ki, həmin ildən sonra, baxmayaraq ki, tez-tez telefonla
əlaqə saxlayır, gedib gəlirdik, amma mən ata sevgisinə bir az
həsrət qaldım. Fikirləşirdim ki, atamgil nə vaxtsa Bakıya köçə-
cək, bundan sonra birlikdə olacağıq. İstədiyim vaxt atamı görə
biləcəm deyə xəyallar qururdum. Təəssüf ki, həyatda çox vaxt
düşündüklərimizin əksi olur...
Atam bizi həmişəlik tərk etdi. İndi düşünürəm ki, kaş atam
həyatda olardı, eyni şəhərdə yaşamasaq da, səsini eşidə bilərdim.
İnan ki, səni bir dəfə görə bilmək üçün canımdan keçərəm. Atalı
günlərim ömür təqvimimin ən gözəl günləri idi...
Təsəllim odur ki, atam onu tanıyanların, doğma və əzizləri-
nin qəlbində əbədi məskən saldı. Nə qədər ki, biz yaşayırıq onu
xatırlayacaq, adını uca tutacağıq. Allahdan ona rəhmət diləyi-
rəm. Məkanın cənnət olsun ay, ata!...
Vaqif Məmmədov xatirələrdə
303
Âàãèô Ìÿììÿäîâ
ðÿññàìëàðûí ýþçö èëÿ
Vaqif Məmmədov xatirələrdə
304
Vaqif Məmmədov xatirələrdə
305
Vaqif Məmmədov xatirələrdə
306
Vaqif Məmmədov xatirələrdə
307
Vaqif Məmmədov xatirələrdə
308
Vaqif Məmmədov xatirələrdə
309
Vaqif Məmmədov xatirələrdə
310
Vaqif Məmmədov xatirələrdə
311
Vaqif Məmmədov xatirələrdə
312
Vaqif Məmmədov xatirələrdə
313
ßäÿáèééàò âÿ åëì àäàìëàðû
Âàãèô Ìÿììÿäîâ ùàããûíäà
Vaqif Məmmədov xatirələrdə
314
Dostları ilə paylaş: |