D i l ç i l i k İ n s t i t u t u n u n ə s ə r l ə r i – 2 0 1 8
14
mürəkkəb sözünün özü və farsca əsli də maraq doğurur. Belə ki, bu
sözün farscası sərhəngsər(baş) və həng(alay) isimlərindən ibarətdirvə
fars dilində sərkərdə, alay başçısı mənalarında işlənir (28,II,1879). Bəva-
zicinin işlətdiyi çəribaşı mürəkkəb sözü də eyni sözlərdən - çəri (qoşun)
və baş isimlərindən ibatərdir. Fərq yalnız bu sözlərin yerindədir: sərhəng
sözündənfərqli olaraq, onun türkcəsində baş ismi öndə yox, sondadır.
Lakin bu quruluş fərqinə baxmayaraq, Bəvazicinin olduqca uğurlu
seçdiyi çəribaşı leksemi sərhəng sözünün daşıdığı mənaya tam uyğun
gəlir və onun mütləq, birbaşa qarşılığı sayıla bilər. Bunu həmin sözün
tarixən türk dillərində eyni mənada işlənməsi də sübut edir. Çəribaşı sözü
qədim türk mətnlərində işlənməsə də, bu sözün birinci tərəfı (çeriq)
qeydə alınmışdır (25,144). XIV-XVIII əsrlərə aid türkdilli yazılı abidə-
lərdə də bu söz bol-bol işlənmişdir (30,II,864-865). Maraqlıdır ki, Əs-
Sihahda(10,91), eləcə də Miftahül-lüğə (XV əsr) və Lüğəti-Nemətullah
(XVI əsr) adlı farsca-türkcə sözlüklərdə sərhəng sözünün qarşısında
çəribaşı yazılmışdır (30,II,864-865). Orta yüzilliklərə aid yazılı
abidələrdə eyni mə'nada çəri bəgi ifadəsi də işlənmişdir (20,II,866).
Həsən Zərinəzadə Səfəvilər dövründə farsca yazılmış iki tarixi əsərdə
eyni mənada alaybeygi sözünün də işlənməsini göstərir (22, 147). Qeyd
edək ki, həmin dövrdə başı tərkibi ilə düzəlmiş onlarca mürəkkəb söz
nəinki dilimizdə işlənmiş, hətta fars dilinə də keçmişdir. Məsələn:
avçıbaşı, qapuçıbaşı, qurçibaşı, eşikağasıbaşı, saruqçıbaşı, topçıbaşı,
tofəngçibaşı, keşikçibaşı, minbaşı,yüzbaşı, çavoşbaşı, sübaşı vəs. (22,
160,162,168,181,247,271,310,318,341,343,390,415). Sonuncu söz -
sübaşı da çəribaşi sözününsinonimidir. Bu söz qədim türk mətnlərində
(25,516) və "Əs-Sihah” lüğətindədə (10,55) işlənmişdir. Bütün bunlara
baxmayaraq, çəribaşı sözü çağdaş ədəbi dilimiz üçün arxaik sayıldığı
kimi, başı tərkibi ilə düzəlmiş başqa sözlər də dilmizdə vətəndaşlıq
hüququ qazana bilməmiş və unudulmuşdur.
ƏDƏBİYYAT:
1. Akademik Tofiq Hacıyev Seçilmiş əsərləri 1. I hissə. Bakı, Elm, 2016
2. Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti. Bakı: Elm, 1964
3. Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. I-IV cildlər.
4. Ergin Muharrem. Dede Korkut Kitabı. I cilt, Ankara: 1958.
5. Əsirəddin Əbu Həyyan əl-Əndəlusi. Kitab əl-idrak li-lisan əl-ətrak
(Ərəbcədən tərcümə edəni: akademik Ziya Bünyadov). Bakı,
Azərnəşr, 1992
D i l ç i l i k İ n s t i t u t u n u n ə s ə r l ə r i – 2 0 1 8
15
6. ƏləsgərovaTeyyibə, SadıqovaCəmilə. Hüsaməddin Xoyi. Töhfeyi-
Hüsam. Bakı: Elm, 1996.
7. Fərhəng-e feşorde-ye Soxən. Be sərpərəsti-ye doktor Həsən Ənvəri I-II
cildlər. Tehran, 1382/2003
8. Hacıyeva Zəminə. Suli Fəqih. Yusif və Züleyxa. Bakı, Maarif, 1991
9. Hinduşah Naxçıvani. Əs-Sihah əl-əcəmiyyə. Elmi-tənqidi mətnin
tərtibçiləri: Cəmilə Sadıqova və Teyyibə Əsgərova. Bakı: Şərq-Qərb,
1993.
10. Hübeyş Tiflisi. Kamilüt-təbir. Əlyazma. AMEA Əlyazmalar İnstitutu:
B-4246
11. Xızır Bəvazici. Kəvamilüt-təbir. Əlyazma. AMEA Əlyazmalar
İnstitutu: D-13
12. Mirzəzadə Hadi. Azərbaycan dilinin tarixi qrammatikası. Bakı, ADU,
1990
13. MövləviRüstəm. Töhfətül-əxvan. Çapa hazırlayan: Firuz Refahi
Ələmdari. Tehran, 2016.
14. Nağısoylu Möhsün. Orta əsrlərdə Azərbaycanda tərcümə sənəti. Bakı,
Elm, 2000
15. Nağısoylu Möhsün. XVI əsr Azərbaycan tərcümə abidəsi
“Şühədanamə”. Bakı. Nurlan, 2003
16. Nağısoylu Möhsün. Şirazinin “Gülşəni-raz” tərcüməsi. Bakı, Nurlan,
2004.
17. Nağısoylu Möhsün. XVI əsr Azərbaycan tərcümə əsəri “Kəvamilüt-
təbir”. Bakı, Elm və təhsil, 2011
18. NağısoyluMöhsün. Orta əsrlər Azərbaycan lüğətçiliyinə bir baxış/
AMEA Dilçilik İnstitutunun əsərləri, 2016, №1, s. 5-18.
19. Nişati. Şühədanamə. Əlyazması. AMEA Əlyazmalar İnstitutu: M-259
20. Şühədanamə. AMEA M.Füzuli adına Əlyazmalar İnstitutu, əlyazma:
M-259.
21. Zərinəzadə Həsən. Fars dilində Azərbaycan sözləri. Bakı. Azərbay-
can SSR EA nəşriyyatı, 1963
22. Абдуллаев Т.А. Тюркоязычный памятник XVI века “Кавамил ат-
табир” Хызыра ибн Абдулхади ал-Бавазиджи и его лексика.
Канд. дисс. Баку, 1991
23. Будагов Л.Э. Сравнительный словарь тюркских наречий. Т. I-II,
Санкт-Петербург, 1869-1871
24. Древнетюркский словарь. Л., Наука, 1969
D i l ç i l i k İ n s t i t u t u n u n ə s ə r l ə r i – 2 0 1 8
16
25. Изысканный дар тюркскому языку. Введение, лексико-
грамматический очерк, перевод, глоссарий, грамматический
указатель Е. И. Фазылова и М.Т Зияевой. Ташкент: Фан, 1978.
26. Наджип Е. Н. Историко- справнительный словарь тюркских
языков. XIV века. Книга I , Москва; Наука, 1979.
27. Персидско-русский словарь (под редакцией Ю.А. Рубинчика). т
I-II, Москва, 1970
28. Турецко-русский словарь. Москва, Наука, 1980
29. XIII Asırdan Günümüze Kadar Kitaplardan Toplanmış Tanıklarıyle
Tarama Sözlüğü. I-VI ciltler. Ankara, 1941-1945.
Мохсун Нагисойлу
Источники обогащения лексики азербайджанского языка
(средние века)
Резюме
Среди важных источников обогащения азербайджанского язы-
ка новыми словами и терминами в средние века важное значение
имеют переводы произведений с персидского языка и классические
арабо-турецкие и персидской турецкие словари. С этой точки зрения
особо важным источником является «Кавамилют-тябир» («Самый
совершенный сонник») Бявазиджи (XVI в.). Путём калькирования с
персидского языка Бявазиджи создал ряд новых составных и сложных
слов, а также впервые использовал их в письменном литературном
языке. Эти слова созданы при помощи аффиксов -ıcı, -ici и в
современном азербайджанском языке эта группа слов, относящаяся к
архаизмам, привлекает особое внимание. В статье анализируются
некоторых составные и сложные слова тюркского происхождения,
созданные Бявазиджи в процессе словотворчества.
Mokhsun Naghisoylu
Enrichment sources of the Azerbaijani language vocabulary
(The Middle Ages)
Summary
Among the most important sources of enrichment of the
Azerbaijani language words and terms in the Middle Ages, works
translated from Persian in this age and classical Arabic-Turkish and
Persian-Turkish dictionaries are especially have great importance. From
Dostları ilə paylaş: |