_______________
Milli Kitabxana
________________
228
"Zənd" - atəşpərəstlərin peyğəmbəri Zərdüştün kitabının adıdır. Buna
"Zənd- Avesta" da deyilir. Nizami isə təbini "Zənd" oxuyan Zöhrəyə, şeirlərini
də Zöhrənin cəzbedici nəğmələrinə bənzədir.
38
Sehirli
nəğməmdən Zərdüşt xar oldu,
Söndü çox "Zənd"lərin alovu, odu.
Yəni mənim sehrə - qüvvətə malik sözlərimin müqabilində Zərdüştün sözləri
kölgədə qaldı, çox "Zənd"lər rövnəqdən düşdü.
39
Dəryaya dürr saçsm qətrə buradan,
Qoy xurma daşısın Bəsrə buradan.
Məlumdur ki, qətrə dəryada sədəfin ağzına düşüb, dürr olar. Nizami deyir ki,
qətrələr məndən dəryalara dürr saça bilər, yəni mən sözlərdən dürr yaradan bir
şairəm.
İkinci misra Bəsrənin bol və əla xurma yeri olduğuna işarədər. Nizami
özünün Bəsrə xurmasından da şirin və bol sözlər yaratdığını söyləyir.
40
Bu
altıkünc tağda bir buludam mən,
Səpərəm hər yana su ciyərimdən.
Mən bu altıcəhətli (sağı, solu, önü, arxası, yuxarısı, aşağısı olan) aləmdə elə
bir sənətkaram ki, sözlərimin şöhrəti hər yana gedib çatır.
41
Bitkitək pay alıb hamı suyumdan,
Yağışım sərvlər becərir hər an.
Mənim əsərimdən ilham alan şairlər damcı ilə bitən otlara bənzərlər, onlar
mənim böyük bəhrələr verən sənətimə möhtacdırlar.
42
Kölgətək işıqdan kim çəksə zərər,
Əlbəttə, həmişə ondan çəkinər.
Çeşməmdən feyziyab olsa da çoxu,
Getmir gözlərinə həsəddən yuxu.
Bu beytlərdə Nizami özünu işığa və onun poetik istedadına həsəd aparan
şairləri kölgəyə bənzədir.
Mənim meyxanamdan içərlər şərab...
Yəni mənim əsərlərimdən istifadə edərlər.
Bu feyzi onunçün qazandım ki, mən
Əsla su içmədim yad bir çeşmədən.
Mən özgəyə göz dikmədən öz əməyimlə belə bir dərəcəyə çatdım.
45
Xəlvətdə poladdan sildim ki, pası,
Yaqut rəngi alsın onun aynası.
Bu və başqa beytlərdə Nizami öz yaradıcılığının tamamilə orijinal olduğunu,
heç kəsi təqlid etmədiyini və heç kəsdən söz almadığını göstərir və deyir ki, mən
zəhmət və əziyyətimlə öz yaradıcılıq xəyalımı güzgü kimi parlatdım.
_______________
Milli Kitabxana
________________
229
_______________
Milli Kitabxana
________________
230
Hələ can almamış əcəl turactək:
"Dad, məni tutdular!" - çığırıb dad çək,
Dad, məni tutdular! - Turacın oxumasına, təqlid yolu ilə düzəldilmiş
ifadəyə işarədir.
Fələk - yeddibaşlı qorxunc əjdaha,
Bircə zərbə vursa, məhv oldım daha.
Əsatirə görə, güya göy əjdahası olan fələk Ayı udurmuş, həm də onun
tutulmasına səbəb olurmuş.
48
Xəlbirə bənzəyən teştdir asiman,
Sən bir xəlbir torpaq, o da bir teşt qan.
Birinci misra ulduzlarla dolu göyə işarədir, İkinci misrada isə insan bir ovuc
torpağa, çərxi-fələk isə məhv olmuşların qanı ilə dolmuş bir teştə bənzədilir.
49
Bu göy rəngli küpün çox hiyləsi var,
İçindən görərsən yüz cür rəng çıxar.
Göy rəngli küp - fələk, səma deməkdir. Beytin mənası: bu fələk cadularla,
füsunlarla doludur, ondan yüz növ hiylə baş verir.
50
Küpə bir cadugər minər, deyərlər,
Bu küpə minmişdir yüz min cadugər.
Əfsanələrə görə, küpə bircə cadugər minir, amma göyün küpünə bax ki,
üstündə yüz minlərlə cadugər və sehrbaz, yəni bədbəxtlik və nəhslik ulduzları
dolaşır.
51
Tülkütək geydirər qırmızı papaq,
Sonra qara itə yedirdər ancaq.
"Dərzi tülkü" adlı Azərbaycan nağılına işarədir. Yəni bu çərxi-fələk bu gün
bir adama qırmızı tülkü dərisindən papaq geydirsə, sabah onu tülkü kimi qara
itlərə yem edər; bu gün güldürər, sabah ağladar.
52
Nədir dörd yol üstə məskən düzəltmək?
Dörd yol - dörd ünsürdən, yəni su, od, torpaq və havadan ibarət dünya
deməkdir. Mənası: nə vaxta qədər bu kəşməkeşli dünyada yaşayacağı?
53
Dörd balış qeydindən qurtaranda biz,
Asudə yatanq səssiz-səmirsiz.
Dörd balış - yenə də dörd ünsürdən ibarət olan dünya deməkdir. Yəni yalnız
öləndən sonra asudə olmaq mümkündür.
54
Hər pərdədə yalnız o adam çalar
Ki, ola pərdədən yaxşı xəbərdar.
Musiqidə işlənən pərdə sözü burada məcazi mənadadır. Beytdə deyilir ki,
həyatın qanun-qaydalarını bilməyən, onlarla hesablaşmayan adam daim
çətinliklərə rast gələr.
_______________
Milli Kitabxana
________________
231
55
Belə dörd müxtəlif yol ayrıcından,
Çıxmaram, ya qoca olum, ya cavan.
Dörd müxtəlif yol - sağa, sola, irəli, geri gedən yollar, dünyəvi həyatın
yollarıdır. Yəni cavan da, qoca da olsam, bu bir-birinə zidd yollardan keçməyə
məcburam.
56
Dəniz dalğalanıb gələrsə feyzə,
Sədəfdən dürr alıb çıxardar üzə.
Padşahın səxavəti dəniz kimi hərəkətə gəlsə, mənim təbimdən de dürr kimi
sözlər çıxar.
57
Bir
şəhər yaratsam, baxtım olsa yar,
Kim olsun bəs ona sonra şəhriyar?
Nizami əsərini bir şəhərə benzədib deyir ki, onu tikib qurtarsam, yəni
"İqbalnamə"ni müvəffəqiyyətlə yazıb başa çatdırsam, ona sahib çıxan, onun
"şəhriyarı" kim olar?
58
Qoyma
qoca
şaha gənc üstün gələ,
Şiraye Pərvizi öldürdü belə.
Nizaminin "Xosrov və Şirin" poemasında Pərviz öz sağlığında şahlığı oğlu
Şirayəyə vermiş, onu həddindən artıq yüksəltmişdir. Şiruyə də yolunu azıb atası
Xorsov Pərvizi öldürmüşdür.
59
Qocaman
ağaca mişar çəkmə sən,
Zöhhak bunun üçün düşdü təxtindən.
Qocaman ağac sözlərinden Pişdadiyan sülaləsinin guya yeddi yüz il
padşahlıq etmiş dördüncü şahı Cəmşid nəzərdə tutulur. Zöhhak onu taxtdan
saldığı üçün öz taxt-tacını itirdi.
60
Çoxları istədi "İqbalnamə"ni,
Tək ona həsr etdim mən bu nameni.
Namə sözü "İqbalnamə"yə, ona sözü isə İzzəddin Məsuda işarədir.
İzzəddin Məsud - Nurəddin Arslan şahın oğlu, Məsul atabəylərinin yeddinci
hökmdarı olmuş, 1218-ci ilə qədər hakimiyyət sürmüşdür. Nizami
"İskəndərnamə"də bir neçə dəfə İzzəddin Məsudun adını çəkmiş, "İqbalnamə"ni
də ona ithaf etmiş və oğlu Məhəmməd vasitəsilə əsəri Məsula göndərmişdir.
Onun hakimiyyətdə olduğu dövr (1214-1218) nəzərə alındıqda, görünür ki,
Nizaminin vəfatı bizim qəbul etdiyimiz 1209-cu ildən sonra olmuşdur.
61
Deyirlər o xoruz banlar hər səhər,
Yerdəki xoruzlar ona səs verər.
Nizami özünü guya göydə yaşayan və hər səhər ilk banlayan xoruza, o biri
şairləri isə onu təqlid edərək, yerdə banlayan xoruzlara bənzədir.
Dostları ilə paylaş: |