28
В 1957 году М.Пашаев создал роман «Куда ведут дороги»,
повествующий о жизни и деятельности классика Азербайджан-
ской сатирической поэзии Мирзы Алекпера Сабира.
На протяжении более 30 лет своего литературно художест-
венного творчества Мир Джалал продолжал и научнопедаго-
гическую деятельность. Он является автором ряда ценных
научно-исследовательских работ по литературоведению, как на-
пример, о поэтических особенностях творчества Физули, «Ли-
тературные школы в Азербайджане» и другие.
Мир Джалал в настоящее время работает зав. отделом
советской литературы Института литературы и языка имени
Низами Академии наук Азербайджанской ССР.Он профессор
кафедры истории азербайджанской литературы АГУ им.
С.М.Кирова, воспитал десятки ученых, плодотворно работа-
ющих в различных научных учреждениях республики.
В настоящее время Мир Джалал как писатель известен не
только в нашей республике и Советском Союзе, но и за преде-
лами страны.
Пожелаем нашему дорогому Мир Джалалу в день его 50-летия
долгих лет здоровья и новых творческих удач.
«Вышка» №99 (8356),
26 апреля 1958
AZƏRBAYCAN POEZİYASININ İFTİXARI
«Qoca Şərqin şöhrətidir Füzulinin qəzəli»
(S. Vurğun)
Dünya ədəbiyyatında lirik poeziyanın ən nəhəng simalarından biri
olan Məhəmməd Füzulinin adı bütün mədəni xalqlar üçün əziz və
doğmadır. Çünki Füzuli sənəti, Füzuli şeiri təkcə bir xalqa–Azərbay-
can xalqına deyil, bütün bəşəriyyətə mənsubdur. Onun rübabi poe-
ziyası milliyyətindən asılı olmayaraq hər kəsin qəlbinə yol tapıb
ürəkləri həyəcana gətirir, gözəl və mənalı həyata sövq edir.
Azərbaycan ədəbiyyatında Füzulinin şəxsiyyəti, onun sənəti ən
fəxri yerdə durur.Füzuli Azərbaycan poeziyasının milli dühası, onun
29
vüqarı və şərəfidir.Onun yaradıcılığı Azərbaycan bədii fikirinin in-
kişafında bütün bir dövr təşkil edir. Füzuli Azərbaycan ədəbi dilinin
həqiqi yaradıcısı, bütün «Şərq şeirinin günəşidir» (Gibb).
Füzulinin lirikası böyük bir qəlbin məhəbbətindən, həsrətindən,
bəşəri ehtirasından yaranmışdır.Öz dövrünün oğlu olan Füzuli zə-
manəsində baş verən ictimai silsilə hadisələrə biganə qala bilməzdi.
Odur ki, şairin bütün yaradıcılığından qırmızı bir xətt kimi keçən ic-
timai kədər motivi hər şeydən əvvəl şairin yaşadığı mühitlə əlaqə-
dardır.Məlum olduğu kimi, Füzulinin dövrü siyasi sarsıntılar, qanlı
müharibələr, feodal çəkişmələri, mənsəb və şöhrət düşkünü olan
hökmdarların taxt -tac uğrunda bir-birini didişdirməsi dövrüdür.
Cəhənnəm ağızlı müharibələrin labüd nəticəsi aclıq, yoxsulluq,
vəba xəstəlikləri, hakimlərin zülmü həssas şairi hər zaman düşün-
dürmüşdür.Füzuli ömrü boyu maddi sıxıntılar içərisində yaşadığına
baxmayaraq dövrünün hakimlərinə, saraylara baş əyməmişdir.Onun
şeirlərindəki dərin hüzn bizə ona görə yaxındır ki, bu kədər tək bir
şairin deyil, bütün bir xalqın, bir millətin dərdidir.Füzulinin şah əsəri
olan «Leyli və Məcnun» əsərinin qəhrəmanlarının ah-naləsi bütün
feodal şərqinin ah-naləsi, ictimai bəlası idi.
Lakin demək lazımdır ki, şairdəki qüssə və kədər oxucunu fəaliy-
yətdən qoymur, onu düşündürür, öz haqqı uğrunda mübarizəyə dəvət
edir.Füzuli şeirinin yazıldığı vaxtdan 400 ildən artıq bir dövrün keç-
məsinə baxmayraq bu gün belə bizə bədii zövq verməsinin başlıca
səbəblərindən biri də ondakı fikir dərinliyi, bədii mükəmməllik və
poetik fəlsəfi ümumiləşdirmədir. Dövrünün bütün elmlərini dərindən
bilməsi böyük şairə ifadə etmək istədiyi fikrin daha məntiqi, daha
mənalı çıxmasına kömək edirdi.Ərəb, fars və Azərbaycan dillərini
yaxşı bilən Füzuli bu dillərin köməyilə zəmanəsində mövcud olan
bütün elm sahələrinə bələd idi. Ona görə də müasir füzulişünaslar onu
çox haqlı olaraq şair-filosof, mütəfəkkir sənətkar adlandırırlar.
Füzuli öz doğma dilində olduğu kimi ərəb və fars dillərində də
kamil bədii əsərlər yaratmışdır.Lakin, ona ümumdünya şöhrəti qa-
zandıran heç şübhəsiz, Azərbaycan dilində yaratdığı əsərlərdir.
Ədəbiyyatın bütün dövrlərində ən geniş yayılmış məhəbbət möv-
zusunun Füzuli poeziyasında misilsiz yüksəkliyə qalxmasında emo-
sional şeir qədər incə, lirik nəğmə kimi məlahətli olan zəngin Azər-
baycan dilinin rolu olduqca böyükdür.
Füzulinin əsərləri, xüsusən «Leyli və Məcnun» poeması bədii
30
dilimizin ən gözəl abidəsidir:
Hər surətə əks kimi baxma,
Hər tərəfə su kimi axma.
Yaxud:
Mən gövhərəm, özgələr xiridar,
Məndə deyil, ixtiyari-bazar.
Dövran ki, məni məzada saldı
Biməm kim idi satan, kim aldı.
Olsa idi mənim bir ixtiyarım,
Olmaz idi səndən özgə yarım,
- kimi misraların dörd əsr bundan qabaq yazılmağına indi çətin
inanmaq olur. Füzulinin boyüklüyünü məhz bunda axtarmaq lazımdır.
Hər bir millətin şöhrəti ilk növbədə onun dilidir. Füzuli dilimizin
şöhrətini bütün dünya qarşısında sübut etmişdir.Bu nöqteyi-nəzərdən
«Leyli və Məcnun» kimi epik bir poemanın yaranması Azərbaycan
ədəbi dilinin ən böyük təntənəsi sayılmalıdır.Füzuli bu əsəri yara-
darkən boyük çətinliklərlə qarşılaşmışdır.Bu çətinliklər bir tərəfdən
geniş əbədi şöhrətə malik olan görkəmli yazıçılarla bəhsə girişməklə
izah olunursa, digər tərəfdən isə Azərbaycan dilində epik səpgidə
yazılmış az- çox bədii nümunə sayıla biləcək əsərlərin olmamasından
irəli gəlirdi.Bütün bu çətinliklərə baxmayaraq dahi yazıçı öz qocaman
rəqiblərini arxada buraxmış və elə bir sənət nümunəsi yaratmışdır ki,
bu gün də öz təzəliyi və təravətilə ən yaxşı sənətkarın ilham mənbəyi
olaraq qalmaqdadır.Füzuli «Leyli və Məcnun» poemasını o qədər
həssaslıqla, sənətkarlıqla işləmişdir ki, əsərin təkcə bədii xüsusiyyət-
lərinə dair onlarca elmi-tədqiqat əsəri yazmaq olar.
Təsadüfi deyildir ki, sevimli bəstəkarımız Üzeyir Hacıbəyov
Azərbaycan milli musiqisinin nadir incilərindən olan məşhur «Leyli
və Məcnun» operasını Füzuli mətni əsasında yaratmışdır. «Leyli və
Məcnun» «Füzuli şeirinin bəstəkar qardaşı» (S.Vurğun) –Üzeyirin
məlahətli musiqisində gözəl məhəbbət himni kimi səslənir. «Leyli və
Məcnun» operasının 50 ildən artıq Azərbaycan səhnəsinin bəzəyi
olaraq qalmasının başlıca səbəblərindən biri Üzeyir Hacıbəyovun
musiqisidirsə, digəri Füzuli şeiridir.
Füzuli ən böyük hümanist şairdir.O, daim insanın xoşbəxt olma-
Dostları ilə paylaş: |