Ömrün etməyəcək vəfa dedilər
65
GEDİM
Ayrılıq sözünü salma araya,
Şəhla gözlərindən, gəl, öpüm, gedim.
Namərd adam çatmaz haya, haraya,
İzn ver, yoluna gül səpim, gedim.
Mərdanələr saya salmaz çətini,
İlqarından dönməz, kəssən ətini.
Hicranın dərdini, yar həsrətini
Çəksəm də, belimi az büküm, gedim.
Vulkanlar püskürər odlu sinəmdən,
Heç kəs ayırammaz, yar, səni məndən!
Aydın kənar gəzməz nazlı sənəmdən,
Küskün taleyimdən əl çəkim, gedim?!
Aydın Çobanoğlu
66
QOYMARAM
Ömrümün günəşi, şəhla gözlü yar,
Əğyar bildiyini edə, qoymaram!
Dost-düşmən içində meydan oxuyub,
Kama çata gədə-güdə, qoymaram!
Fikir vermə hər nadanın sözünə,
Lənət qanmazların sırtıq üzünə!
Lazım gəlsə od qoymaram közünə,
Gəlsələr də yüz min hədə, qoymaram!
Aydınam, xəstəlik qəddimi əydi,
Naşı sözdən qəlbə min yara dəydi.
Darı sovulunca bildirçin bəydi,
Qismət ola gülüm yada, qoymaram!
Bakı şəhəri,
1973-cü il
Ömrün etməyəcək vəfa dedilər
67
DEDİLƏR
Bir şəhla gözlünün, şux baxışlının,
Daha bəsdir, çəkmə nazın, – dedilər.
Hicran dəftərinin vərəqlərinə
Ayrılıq sözünü yazın, – dedilər.
Elə bil, sinəmdə ocaq qalandı,
Könlümün dəryası tamam bulandı.
Eşitdiyim sözlər bəlkə yalandı?!
Niyə qara gəldi yazın?! – dedilər.
Aydın düşündükcə, səni andıqca,
Təbəssümü dodağında donduqca,
Pərdə-pərdə alışdıqca, yandıqca,
Fəryad edir telli sazım, – dedilər.
Aydın Çobanoğlu
68
GÖZƏL
Gecələr yuxuda, gündüz xəyalda
Səninlə danışıb, gülürəm, gözəl!
Xəyalda küsdürüb, könlün alıram,
Hərdən göz yaşını silirəm, gözəl!
Qəm-qüssə üstümə ayaq alanda,
Kədər güc gələndə, fikrə dalanda,
Qəlbimdə bir tikə sevinc olanda,
Çağırıb səninlə bölürəm, gözəl!
Sevda yolçusuyam, bir əhli-dərdəm,
Mənim qəlbimdəsən hər saat, hər dəm.
Hicrani könlünə yeganə həmdəm,
İnan ki, bir səni bilirəm, gözəl!
Ömrün etməyəcək vəfa dedilər
69
ATAMA
Gözümün işığı, mehriban ata!
Dözəmmərəm bu hicranın dağına!
Amandı, oxlama məlul könlümü,
Gəl, qıyma ömrümün cavan çağına!
Eşqin hikmətini sevənlər duyar,
Yolumu gözləyir şəhla gözlü yar.
Sevgisiz həyatın nə mənası var,
Niyə qəsd edirsən sevda bağına?!
Aydın son sözünü dedi əzəldən,
Bay olar dünyada könül düzəldən.
Çələng bağlasan da, min bir gözəldən,
Dəyməz Nərgizimin bir dırnağına.
1973-cü il
Aydın Çobanoğlu
70
GƏLMƏDİ
Könlüm intizarda, gözüm yollarda,
Harda qaldı, mehribanım gəlmədi.
Vədə vaxtı ötdü, səbrim tükəndi,
Şirin sözüm, xoş zəbanım gəlmədi.
Həyat günəşimin rəngi saraldı,
Şirin canı tuti dilli yar aldı.
Yoxsa tufan qopdu, yolu qar aldı,
Tora düşdü, ruh-rəvanım gəlmədi.
Hicrani, bəd külək hayandan əsdi?!
Yayıldı cismimə, dizlərim əsdi.
Bəlkə də namərdlər yolunu kəsdi,
Can sirdaşım, hər gümanım gəlmədi.
Bakı şəhəri,
1973-cü il
Ömrün etməyəcək vəfa dedilər
71
GƏL
O ağ saçlarına mən qurban olum,
Tez yetir özünü, ay ana, gəl, gəl!
Dizimdə qüvvət yox, tərpənmir qolum,
Tez yetir özünü, ay ana, gəl, gəl!
Girdimi yuxuna mənim əhvalım,
Gördünmü saralıb, solub camalım?!
Canımda taqət yox, pozulub halım,
Tez yetir özünü, ay ana, gəl, gəl!
Necə yazım, necə deyim bu dərdi,
Dəniz nədir, inan, dərya qədərdir.
Filə qoşsan, tək çəkəmməz bu dərdi,
Tez yetir özünü, ay ana, gəl, gəl!
Məcnunu olmuşam vəfalı yarın,
Dağılıb bostanda dövlətim, varım.
Bil ki, əldən gedir şahın şonqarı,
Tez yetir özünü, ay ana, gəl, gəl!
Saralıb baxçada gülü Aydının,
Quruyub sonalı gölü Aydının.
Tutulub dizləri, dili Aydının,
Tez yetir özünü, ay ana, gəl, gəl!
Aydın Çobanoğlu
72
ADSIZ ŞEİR
Gözlərin şövqündən yandım, kül oldum,
Ümidim də sənsən, gözüm də sənsən.
Lalədən rəng alıb al dodaqların,
Əlim də, qolum da, özüm də sənsən,
Rəhm elə, ən şirin sözüm də sənsən.
Kürdivan kəndi,
03.07.1973
Dostları ilə paylaş: |