Адил Ъямил
344
BİR PAYIZ GÜNÜ
Meşələrdə payız gördüm –
Göy yarpaqlar xəzəl idi.
Altun «saçlı» zümrüd meşə
Bir misilsiz gözəl idi.
Uzaq uçuşlardan öncə
Nəfəsini dərib quşlar.
Yəqin ayrılıq nəğməsi
Oxuyacaq qərib quşlar.
Arılar dövrəyə alan
Enliyarpaq cökəyə bax.
Əzgil, zoğal aşıb-daşır –
Çuxura bax, çökəyə bax.
Cır meyvələr bala dönüb,
Alma-armud saralmaqda.
Burda meşəni meyvələr,
Orda dağı qar almaqda…
Ağaclara sığal çəkən
Qızıl payız qışı görmür.
Qış gələndə elə gəlir
Sanki dağı-daşı görmür…
Bu közərən yarpaqlara
Qorxusundan qar düşərmi?
Payız sözünü deməmiş
Elə-belə ötüşərmi?..
1990
Сечилмиш ясярляри
345
AYRILMIŞAM
Əl çatmayan,
Ün yetməyən,
Günlərinə
Gün yetməyən
Ruzigardan ayrılmışam.
Həsrətinin sazaqları
Ürəyimdə buz bağlayan,
Mənim sağalmaz yarama
Duz bağlayan
Nazlı yardan ayrılmışam.
Dağlar qərib,
Düzlər yalqız.
Yol gözləyən
Gözlər yalqız.
Atam, anam,
Sizlər yalqız –
Bir gör hardan ayrılmışam…
Təzə yuva hörmək üçün,
Dünyada «gün görmək» üçün –
(Gör nə üçün, gör nə üçün)
Yoxdan, vardan ayrılmışam…
1990
Адил Ъямил
346
KƏLBƏCƏRDƏDİR
Dumanlı-çisəkli, güllü-çiçəkli
Dəlidağ zirvəsi Kəlbəcərdədir.
Dağların loğmanı İstisuyun da
Şəfalı zərrəsi Kəlbəcərdədir.
Ceyrantək nazlanır «Ceyran bulağı»,
İçsən donduracaq dili-dodağı.
Yaman əziz olur dağlar qonağı –
Qardaşlıq süfrəsi Kəlbəcərdədir.
Zirvələr haçadır, dağlar qoşadır,
Bu yerdə gözəllik başdan-başadır.
Sazını, sözünü Şəmşir yaşadır –
Ələsgər bəhrəsi Kəlbəcərdədir.
Məhəbbət atəşi sinələrində
Cavanlar toy edər binələrində.
Nağıllı-nəvəli nənələrin də
Sehirli cəhrəsi Kəlbəcərdədir.
Çəməndən çəmənə uçan arının
Əvəzi tapılmaz şirin barının.
Çiçəyə bənzəyən el qızlarının
Yağ olan nehrəsi Kəlbəcərdədir.
Boy atdım Tərtərin doğma səsində,
Quş oldum dağların göy zirvəsində.
Harda vətən seçsə, son nəfəsində
Adilin qibləsi Kəlbəcərdədir.
1979
Сечилмиш ясярляри
347
ANAMA BAHAR GILEYLI MƏKTUB
Mənsiz o yerlərə gəlibdir bahar,
Tərtər məcrasına sığırmı, ana?
Neçə sürüləri təkcə bir bahar
Qışlaqdan yaylağa yığırmı, ana?
Ay ana, bu həsrət tutub sinəmi,
Ürəyim elə bil düşüb qəfəsə,
Dərə ağız açıb əjdaha kimi
Udurmu çayları bircənəfəsə?
Burda gəncliyimi mən tapan gündən
İtib uşaqlığım sıx meşələrdə.
Arzumun ardınca at çapan gündən
Yoluma göz dikib bənövşələr də…
…Mənsiz o yerlərə gəlibdir bahar,
Tərtər məcrasına çığırmı, ana?
O saçaqlı buz, o gümüşü qar
Əriyib çöllərə axırmı, ana?
1979
Адил Ъямил
348
YAŞIL TALADA
Eşqindən alışıb olmamaqçün kül
Lalənin bağrına şeh ələnibdir.
Yüz əda satdıqca hər çiçək, hər gül
Çəmənin özü də cilvələnibdir.
Məclis qurulubdur yaşıl talada,
Torağay qaldırıb zilə səsini.
Çıxıb yamaca da, çıxıb yala da
Çəkdim nəfəsimə gül nəfəsini.
Cığırlar endirib məni zirvədən
Söylədi: - «Bu yerdə dər nəfəsini…».
Bir içim «su» dedi sustalmış bədən –
Duydum buz bulağın zümzüməsini.
Burda kədərlənən axı nədir, nə?
Bənövşə nərgizlə verib baş-başa.
Duman bir pərdədir, çəmən bir səhnə –
Çiçəklər oynayır əsil tamaşa…
1979
Сечилмиш ясярляри
349
ADSIZ ÇAYLAR
Yaşıl-yaşıl vadilərdə durulan,
Mışıl-mışıl dərələrdə qırılan,
Su həsrətli səhralarda sorulan
Adsız çaylar,
sısqa çaylar görmüşəm…
Adsız çaylar, sısqa çaylar torpağın
Batıb-çıxan su «damarı» deməkdir.
Adsız çaylar adlı-sanlı çayların
Süd qoxulu südəməri deməkdir.
1984
Адил Ъямил
350
TANRI DAĞLARINDA
Doğma gəldi ağ çalmalı zirvələr,
O dağlarda bizim dağlar göründü.
Od bələkli bir üfüqün altında
Həm yaxınlar, həm uzaqlar göründü.
Sıyrılaraq göyün yeddi qatından
Şimşək çıxdı buludların çatından.
Halay vuran ardıcların ardından
Yalqız qalan yalquzaqlar göründü.
Günəş çıxdı – qarlı dağlar «yeridi»…
Qar neyləsin – Gün yandıran pəridi.
Ağ yamaclar yana-yana əridi –
Soyuq «tonqal», buz «ocaqlar» göründü.
Qara qartal şimşək kimi şaxıdı,
Qırğız atı qırğı kimi şığıdı.
Bir səs gəldi: - Bu Tyan-Şan dağıdı…
Gözlərimə tərs qıpçaqlar göründü.
Yer naxışlı, hava təmiz, göy təmiz,
İssıkgölə baxıb dedim «göy dəniz».
Elə bildim yerə düşüb göydən iz –
Dalğa-dalğa göy saçaqlar göründü.
Zirvəsindən boran keçən dağların,
Bərəsindən karvan keçən dağların,
Dövrəsindən dövran keçən dağların
Yaddaşında ötən çağlar göründü…
Qırğızıstan, 1986
Dostları ilə paylaş: |