MəHKƏMƏ QƏrari strasburq
Yüklə 314,66 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- D. Ərizəçinin işinə mahiyyəti üzrə baxılması
avqust 1999-cu il tarixli məktubunda qeyd edirdi ki, 6 iyul 1999-cu ildə ərizəçi daha bir epilepsiya tutması keçirib, amma heç bir tibbi yardım almayıb. 31. 15 iyul 1999-cu ildə ərizəçi bronxo-pnevmoniya (bronxların sətəlcəmi) ilə xəstələndi. Ərizəçinin atasının sözlərinə görə, həbsdə saxlanma yerinin həkimləri xəstəliyin simptomları göründükdən yalnız on gün sonra müalicəyə başlamışdılar. 32. 17 iyul 1999-cu ildə ərizəçi həbsdə saxlanma yerinin xəstəxanasında iradəsi əleyhinə qan testindən keçirildi. Onun atası həbsdə saxlanma yerinin müdiriyyətinə bu barədə şikayət etdi. Həbsdə saxlanma yerinin müdiriyyəti 16 avqust 1999-cu il tarixli məktubunda cavab verdi ki, qan nümunəsi birdəfəlik iynədən istifadə edilməklə götürülüb. 33. 21 iyul 1999-cu ildə ərizəçinin atası ədliyyə nazirinə oğlunun həbsdə saxlanma şəraitindən və müvafiq tibbi müalicə almamasından şikayət etdi. 27 iyul 1999-cu ildə o, Butırski rayon məhkəməsinə analoji şikayət verdi və həmçinin oğlunun azad olunmasını xahiş etdi. Ərizəçinin atasının sözlərinə görə ərizəçinin yüksək hərarəti (40˚C) olmasına baxmayaraq, o, dəfələrlə bir kameradan digərinə köçürülmüş və pnevmoniyaya qarşı adekvat müalicə almamışdı. O, üç gün kamerada irinli xəstələrlə keçirmiş və yataq yerlərinin çatmaması ucbatından döşəmədə yatmalı olmuşdu. Həbsdə saxlanma yerinin həkimləri ərizəçinin immunoloji və biokimyəvi durumunu, habelə onun daim qızdırmalı olmasının səbəblərini müəyyən etməmişdilər. Ərizəçinin atası ona poli-vitamin dərman vermək istəmiş, amma həbsdə saxlanma yerinin müdiriyyəti onu qəbul etməkdən imtina etmişdi. 34. Bu arada məhkəmə ərizəçinin azad olunması barədə vəsatəti rədd etdi. Eyni gündə prokurorun vəsatəti əsasında məhkəmə ərizəçinin ruhi sağlamlığı ilə bağlı yeni ekspert müayinəsi keçirilməsi barədə qərar çıxardı və belə əsas gətirdi ki, ərizəçinin hüquqi cəhətdən anlaqlı olduğunu təsdiq edən əvvəlki müayinədə ərizəçinin ruhi sağlamlıq durumunun məcburi tibbi müalicə tələb edib-etməməsi göstərilməyib. 35. 1999-cu ilin avqustunda ərizəçinin anası ərizəçinin həbsdə saxlanma şəraitindən və xüsusən adekvat tibbi yardımın olmamasından ədliyyə nazirinə şikayət etdi. 36. Hökumətin bildirdiyinə görə, 1999-cu il aprelin 20-dən mayın 18-dək ərizəçi həbsdə saxlanma yerinin xəstəxanasında ambulator müalicə alıb. O, “növbətçi həkimin” nəzarəti altında olub və “ümumi bərpaedici müalicə və vitamin terapiyası” alıb. Ərizəçinin saxlandığı 735 saylı kamera altı yataq yeri, tualet, isti və soyuq su kranları və ventilyasiya ilə təchiz edilib. Ərizəçi yataq ləvazimatları ilə, qalaylı qab- qacaqla, gündə üç dəfə yeməklə və şəxsi gigiyena əşyaları ilə təmin edilib. Kamerada saxlananların sayı heç vaxt yataq yerlərinin sayından artıq olmayıb. 37. Hökumət təsdiq etdi ki, 26 aprel 1999-cu ildə təxminən saat 22.40-da ərizəçinin tutması olub. Bundan dərhal sonra həkim ərizəçini müayinə edib, nəbzini yoxlayıb, ürək döyüntülərinə qulaq asıb, qan təzyiqini ölçüb, əlləri ilə qarın boşluğunu yoxlayıb və əzələdaxili aminazin iynəsi təyin edib. Ertəsi gün ərizəçi əlavə tibbi müayinədən keçib. 38. Ərizəçi səhhəti qənaətbəxş vəziyyətdə olmaqla xəstəxanadan buraxılıb. 26 iyun 1999-cu ildə ərizəçi həbsxana xəstəxanasının psixiatriya bölməsində 353 saylı kameraya yerləşdirilib. O, həkimin nəzarəti altında olub və “preventiv tibbi yardım” alıb. Bu kamera da lazımi ləvazimatlarla təchiz olunub və orada qalanların sayı çox olmayıb. 39. Tibbi bölmənin müdir müavininin 23 aprel 2004-cü il tarixli arayışına əsasən, həbsxana xəstəxanasının psixiatriya bölməsində qaldığı müddətdə ərizəçidə epilepsiya tutmaları olmayıb. Həbsxana xəstəxanasında ona qıcolmalara qarşı müalicə təyin olunub. 40. Hökumət 29 yanvar, 25 fevral və 27 aprel 1999-cu il tarixli üç tibbi arayışın surətlərini təqdim etdi. Orada bu məsələ ilə bağlı aşağıdakı qeydlər vardır. 41. Birinci arayışda deyilirdi ki, ərizəçi HIV daşıyıcısıdır, epilepsiyadan əziyyət çəkir və həbsdə saxlanma yerinin xəstəxanasında qaldığı müddətdə onda bir epilepsiya tutması olub. Ərizəçinin sağlamlıq durumu “qənaətbəxş” kimi qiymətləndirildi. Hər hansı əlavə tibbi müayinələrin keçirilməsi üçün istintaq orqanlarının qərarı olmalıdır. 42. 25 fevral 1999-cu il tarixli ikinci arayışda deyilirdi ki, ərizəçi HIV daşıyıcısıdır, xroniki B və C hepatitindən və epilepsiyadan əziyyət çəkir. Bundan başqa, 1998-ci il oktyabrın 30-dan 31-dək hər hansı epilepsiya tutması barədə heç bir qeyd yox idi. 18 fevral 1999-cu ildə ərizəçini psixiatr və nevroloq müayinə etdi. O, cinayət təqibi orqanlarının müraciəti əsasında, səhhəti “qənaətbəxş” vəziyyətdə olmaqla, xəstəxanadan buraxıldı, belə ki, səhhəti onun məhkəmə prosesində iştirak etməsinə mane olmurdu. 43. 27 aprel 1999-cu il tarixli üçüncü arayışda qeyd edilirdi ki, ərizəçi HIV daşıyıcısıdır, qızılcadan və epilepsiyadan əziyyət çəkir. Orada daha sonra deyilirdi ki, “hazırda ərizəçinin sağlamlıq durumu nisbətən qənaətbəxşdir” və ərizəçinin 1999-cu ilin mayında məhkəmə prosesində iştirak etməsinə imkan verir. 44. Hökumət həmçinin sənədlər toplusunu təqdim etdi, belə görünür ki, bunlar ərizəçinin xəstəlik tarixçəsindəki qeydlərdən çıxarışlar idi. Səhifələrin çoxu oxunmurdu. Oxuna bilən səhifələrdə ərizəçinin diaqnozları sadalanır, lakin həbsdə saxlanma yerinin xəstəxanasında ərizəçiyə təyin olunmuş müalicənin xarakteri barədə məlumat verilmirdi.
45. 30 dekabr 1998-ci ildə Butırski rayon məhkəməsi prokurordan işin materiallarını qəbul etdi. Birinci hazırlıq iclası 13 yanvar 1999-cu ildə keçirildi. Sonrakı aylarda məhkəmə bir neçə iclas keçirdi ki, orada müxtəlif prosessual məsələlər həll olundu. Belə ki, 17 mart 1999-cu ildə məhkəmə ərizəçinin sağlamlıq durumunun yeni tibbi müayinəsinin keçirilməsini təyin etdi və işi təxirə saldı. Ekspert rəyi 15 iyun 1999-cu ildə hazır oldu; orada müəyyən edilirdi ki, ərizəçi anlaqlıdır, amma hər hansı mümkün məcburi tibbi müalicə barədə orada heç bir tövsiyə yox idi. 27 iyul 1999-cu ildə məhkəmə ərizəçinin daha bir psixiatriya müayinəsinin keçirilməsini təyin etdi və işə baxılmasını təxirə saldı. 46. İşin mahiyyəti üzrə birinci iclas 11 noyabr 1999-cu ildə ərizəçinin vəkilinin iştirakı ilə keçirildi. İclasda ərizəçi iştirak etmirdi. Vəkilin xahişi əsasında məhkəmə ərizəçinin nümayəndələri qismində bir neçə şəxsin, o cümlədən xanım Kostrominanın prosesdə iştirak etməsinə razılıq verdi. İşin materiallarını oxumaq üçün onlara otuz dəqiqə vaxt verildi. Ərizəçinin vəkili məhkəmə iclasının təxirə salınmasını xahiş etdi, çünki bir neçə şahid, o cümlədən ərizəçiyə heroin satmış G., habelə əməliyyatda iştirak etmiş iki polis əməkdaşı S. və R. iclasa gəlməmişdilər. Lakin məhkəmə iclası davam etdirməyi qərarı aldı. 47. Müdafiə tərəfinin birinci instansiya məhkəməsindəki arqumentlərini aşağıdakı kimi ümumiləşdirmək olar. Müdafiə tərəfi iddia etdi ki, ərizəçi cinayət əməli törətməyə polisin maraqları naminə hərəkət edən xanım T. təhrik edib. Müdafiə
Yüklə 314,66 Kb. Dostları ilə paylaş:
|