22
soyqırımı və deportasiya siyasətini geniş təhlil edən bu tarixi
sənəddə 31 Mart Azərbaycanlıların Soyqırımı Günü kimi qeyd
olunması təsbitlənmişdir. Ötən illər ərzində Azərbaycan dövləti
bu tarixi gerçəklikləri, xalqımızın iki əsr boyu məruz qaldığı və
etnik təmizlənmənin dəhşətli miqyasını beynəlxalq ictimaiyyətə
çatdırmaq istiqamətində xeyli iş görmüşdür.
Kitabxanaçının
çıxışından
sonra
məktəbin
ədəbiyyat
müəllimlərinə söz verilir.
I müəllim: Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin 15 iyul
1918-ci il tarixi qərarı ilə yaratdığı Fövqəladə Təhqiqat
Komissiyasının topladığı və rəsmləşdirdiyi çoxsaylı, zəngin
sənədlər, materiallar, şahid ifadələri birincilərin verdiyi
siyasi qiyməti təsdiqləyən danılmaz arqumentlər və faktlar
arsenalıdır. Real, həqiqi tarixi hadisə istənilən zaman hüdudunda
heç bir siyasi boya, ideoloji rəng görünməsə də faktların,
dəlillərin inkaredilməzliyinə baxmayaraq azərbaycanlıların
1918-ci il mart soyqırımı 70 illik “Qırmızı qaranlıqlar”
(Ə.Hüseynzadə) dövründə görünməz olmuşdur. Sovet senzura
aparatının bütün cəhdlərinə baxmayaraq azərbaycanlıların
soyqırımına həsr olunmuş əsərlər mənəvi terror dalğalarından
salamat çıxaraq müstəqilliyimizin bərpasından sonra “yaşamaq
hüququ” qazanmışdır. Nəzərə alınmalıdır ki, ermənilərin
azərbaycanlılara qarşı ilk kütləvi qırğın epidemiyası
1905-1906-cı illərdə bütün Azərbaycanı bürüyəndə Mir Möhsün
Nəvvab “1905-1906-cı illərdə erməni-müsəlman davası”,
Məmməd Səid Ordubadinin “Qanlı illər” adlı milli yaddaş
abidələrinin təməlini, bünövrəsini qoydular. Sonrakı faciələrdə
bu ənənə inkişaf etdirilərək tarixi hadisələr bədii ədəbiyyatda
geniş, əhatəli təcəssümünü tapmaqda idi. Diqqətə çatdırmalıyıq
ki, əldə etdiyimiz, haqqında məlumat topldığımız bədii əsərlərin
hamısı “mart hadiseyi-ələiyyəsi”ndən sonra yazılmış, müəllifləri
soyqırımı aksiyasının şahidləri və zərərçəkənləri olmuşdur.
23
Tanınmış ədiblərdən Cəfər Cabbarlı ailəsi ilə erməni
bandalarının hücumuna məruz qalmış, döyüşlər evlərindən
azacıq yuxarı, “Ceyran bağçası” deyilən yerdə getdiyindən
qadınları, uşaqları və qocaları “qar anbarı” adlanan sığınacaqda
gizlətmişdi. Bir gün sonra isə daha təhlükəsiz yerə − Xızıya
aparmaq məqsədilə anası Şahbikə xanımı, əmisi qızı Sona
xanımı, böyük qardaşı Hüseynqulunun qızlarını və qonşuları
Məşədi Əbdülkərim kişi ağır yaralanmış, ailə üzvləri təsadüf
nəticəsində ölüm kabusundan xilas olmuşdur.
Tənqidçi, nasir, jurnalist Seyid Hüseyn yazırdı ki, “Mart
hadisələri zamanında İsmailiyyə binasından çox da uzaq
olmayan bir məhlədə erməni əsgərləri tərəfindən mühasirə
edilmişdim... Pulemyotların dırıltısını, topların gurultusunu
eşidirdim” (“İstiqlal” qəzeti, 1335, 4 şubat).
Erməni bandalarının həbs edərək 3 gün Mailov teatrında
saxladığı və yandırmaq istədiyi 4000 nəfər azərbaycanlıların
içərisində böyük dramaturq Hüseyn Cavid də olmuşdur.
Özünümüdafiə dəstələrinin ermənilərinin bəd niyyətlərindən
xəbər tutması və hadisəyə müdaxiləsi nəticəsində qanlı aksiya
həyata keçirilməmişdir.
Tanınmış şair, nasir və pedaqoq Hacı Səlim Səyyahın ən
yaxın qohumları və dostları mart faciəsinin qurbanı olmuşdur.
Üzeyir
Hacıbəyov, Məhəmməd Hadi, Mirzə Bala
Məmmədzadə, İbrahim Xəlil və digər sənətkarların, aydınların,
söz adamlarının mart faciəsinin şahidləri olduqları müxtəlif
səpkili əsərlər yazdıqları oxuculara məlumdur.
1918-ci ilin Mart soyqırımı gənc olmasına baxmayaraq, Cəfər
Cabbarlının yaradıcılığında xüsusi yer tuturdu. O, əsasən
Çəmbərəkənd qəbiristanlığında, indiki Şəhidlər xiyabanında
dəfn olunan Mart faciəsi qurbanlarının xatirəsini anmaq üçün
“Dur, ey xalq olan millət” sərlövhəli bir mərsiyə də yazmışdır.
Dərvişlər, əsasən, gənclər bu mərsiyəni şəhidlərin 7-sində və
24
40-da məscidlərdə və küçələrdə günahsız qurbanlar üçün göz
yaşı tökmək, əslində isə xalqı maskalı düşmənə qarşı
səfərbərliyə çağırmaq məqsədilə oxuyurdular.
Bu misraları oxumaq üçün məktəbli önə çıxaraq oxumağa
başlayır.
Gülzari –vətən soldu,
Millət xari-zar oldu,
Hamı payimal oldu,
Dur, ey xalq olan millət.
Bir yanda ədu çəllad,
Bir yan naləvü-fəryad,
Ol bu zülmdən azad,
Dur, ey xalq olan millət.
Əl çək bu həqarətdən,
Qurtar bu əsarətdən,
Xar ol bu xəcalətdən,
Dur, ey xalq olan millət.
Şeir-mərsiyə, yas mərasimlərində oxunmaq məqsədilə
yazılsa da, dərin ictimai məzmun kəsb edir. Müəllif bu şeirində
“əbu-cəllad” lara erməni terrorçularına və onların havadarlarına
qarşı zülmdən və əsarətdən azad olmaq üçün “xar olan millət”i
ayağa durmağa, səfərbərliyə və mübarizəyə səsləyir. Xalqını
“na ləvü-fəryad”lardan oyanmağa, “payimal” olmaqdan
usanmağa, vətənin, millətin “xarizar”ından bezib qaniçən,
başkəsənlərə qarşı haqqını və şərəfini qorumağa çağırır.
Yazıldığı vaxtdan 85 il keçməsinə baxmayaraq, əsər bu gün də
aktual səslənir.
Cəfər Cabbarlının eyni mövzuya həsr etdiyi digər dəyərli
sənət əsəri onun “Əhməd və Qumru” hekayəsidir. Əsərin
mövzusu əslən şamaxılı olan iki gəncin − Əhməd və Qumrunun
saf və təmiz məhəbbətindən, şirin arzularından, bir-birilərinə