Klasik türk şİİRİnde bazi halk inanişlari



Yüklə 314,61 Kb.
Pdf görüntüsü
səhifə3/9
tarix16.08.2018
ölçüsü314,61 Kb.
#63518
1   2   3   4   5   6   7   8   9

Klasik Türk Şiirinde Bazı… 

161 


Ne hikmetdür bu kim ol nev-cuvânun genc-i hüsninde 

Sanasın iki şemşîr-i tılısm olmış iki kaşı 

   

 

Yahyâ Bey (Çavuşoğlu 1977: 573) 



  Hayretî de aynı inanışa telmihte bulunarak kılıçların tıpkı yılanlar gibi hazinelerin 

korunması için kullanılan bir tılsım olduğunu söyler: 

Üstine dîn düşmanı kâfirlerün odlar saçar 

Sanki dîn gencînesi hıfzına ejderdür kılıç 

   

 

Hayretî (Çavuşoğlu, Tanyeri 1981: 33) 



Tılsımı bozmak  ve  hazineyi bu sayede  ele geçirmek  için bazen bir yazı, bazen bir 

büyü,  bazen  de  bir  dua  kullanılırdı.  Bunlardan  en  etkilisi  de  “ism-i  a’zam”  duasını 

okumaktı.  Çünkü  bu  dua,  Allah’ın  en  büyük  ismidir.  Allah’ın  Kur’an-ı  Kerîm’de  geçen 

99  isminden  yani  “Esmâ-i  Hüsnâ”dan  ayrı  olarak  var  olduğuna  inanılan  en  etkili  ve  en 

büyük adına ism-i a’zam denmektedir (Pala 2003: 252). Dolayısıyla ism-i a’zamı bilenin 

her duası kabul edilirmiş. Klasik Türk edebiyatında “Bel’am-ı Bâûr, Hârût ve Mârut, Hz. 



Süleymân  ve  Âsaf”  bu  duayı  okumak  suretiyle  imkânsız  gibi  görünen  birçok  şeyi 

gerçekleştirmişlerdir.  Bu  duayı  bilen  bir  kişi  hazineleri  koruyan  tılsımları  da 

bozabilecektir.  Aşağıdaki  beyitte  Fuzûlî,  ism-i  a’zamı  okumak  sûretiyle  hazinelerdeki 

tılsımın bozulacağını söylemektedir: 

Tılısm-ı genc için bin ism-i a’zam yâd tuttun tut 

Tılısmı sındırıp genci bulup ismi unuttun tut 

   

 

 



 

 

Fuzûlî (Akyüz vd. 2000: 152)  



Tılsımları  bozmak  için  bazen  de  halkın  velî,  ermiş,  evliyâ  olduğuna  inandığı 

kişilerin duası istenir. Rûhî, bu kişilerin bir yılana benzeyen nefis tılsımını bozdukları için 

velî olduklarını söyleyerek bu inanışa da bir gönderme yapar: 

Nefs ejderi kim genc-i dilün oldı tılısmı 

Her kim o tılısmı bozabildiyse velîdür 

   


 

 

 



 

Rûhî (Ak 2001: 426) 



Perilerle İlgili İnanışlar 

Virânelikler  ve  harâbe  yerler  sadece  hazinelere  ev  sahipliği  yapmazlar.  Halk 

inanışlarına  göre  bu  gibi  yerlerin  bir  diğer  özelliği  de  pek  tekin  olmamasından  dolayı 

doğaüstü bazı varlıklara özellikle perilere mesken olmalarıdır (Özkan 2007: 430). Yalnız 

burada şunu ifade etmeliyiz ki halk kültüründe peri ve cin çoğu zaman eş anlamlı olarak 

kullanılmaktadır  (Boratav  1973:  91).  Klasik  Türk  şiirinde  ise  peri;  insanlarla  ünsiyete 

gelmemesi,  herkesin  gözüne  görünmemesi,  son  derece  güzel  oluşları,  insanları 



F.Ü.Sosyal Bilimler Dergisi 2010-20/1 

162 


kendilerine âşık edip bağlamaları ve bu yüzden  divane olmalarına sebep  olmaları, çeşitli 

sûretlere  girebilmeleri,  çeşme,  pınar  ve  hamam  gibi  yerleri  mesken  tutmaları  yüzünden 

sevgiliye benzetilir (Tolasa 2001: 54). 

Yahyâ  Bey  de  vîrâneliklerde  sadece  hazinelerin  bulunmadığı  aynı  zamanda 

perilerin  de  bulunduğu  inancını  hatırlatarak  sevgilinin  yerinin  âşığın  gönlü  olduğunu 

ifade eder: 

Gizlü genc oldı hayâlün dil-i vîrânemde 

Ey perî âdem olana bu yiter vuslat ise 

   

Yahyâ Bey (Çavuşoğlu 1977: 521) 



Halk kültüründeki perilerin ıssız ve tenha yerlerde bulunduğu inancına (Çobanoğlu 

2003:  104)  gönderme  yapan  Zâtî,  Mecnûn’un  Leylâ’yı  çöllerde  aramasına  şaşırmamak 

gerektiğini söyler:  

Tağda ararsa Leylîyi Mecnûn ‘aceb midür 

Zîrâ ısuz mahaller olur mesken-i perî 

 

   



 

 

 



 

Zâtî (Çavuşoğlu, Tanyeri 1987: 417) 

Periler,  harâbelikler  dışında  özellikle  değirmenler,  hamamlar,  mezarlıklar,  köy 

odaları  ve  büyük  ağaçların  altında  da  görünürler  (Boratav  1973:  92).  Zâtî,  sevgilinin 

hamamda olmasına bu inanışa gönderme yaparak telmihte bulunur: 

Ey gönül dirler perînün meskeni hammâm olur 

Yiridir ben de perî dirsem eger ol âfete   

 

   



 

 

 



 

Zâtî (Çavuşoğlu, Tanyeri 1987: 273) 

İshak Çelebî, perilerin hamam kalabalıkken ortaya çıkmadığını, çoğunlukla hamam 

tenha  olduğunda  göründüklerini  söyler.  Zaten  perinin  dolayısıyla  sevgilinin 

özelliklerinden  biri  de  herkesin  gözüne  görünmemesidir.  İshak  Çelebî,  bu  inanışa 

aşağıdaki iki beyitte de değinir: 

Hammâm halvet idi hemân ol perî idi 

Nâzüklük ile sîneye çekdüm inen güzel 

   

İshâk Çelebi (Çavuşoğlu, Tanyeri 1990: 221) 



Seher vaktinde rindâne Vefâ hammâmına düşsek 

Hemân tenhâca halvetde ben olsam ol perî olsa 

   

 

 



 

İshâk Çelebi (Çavuşoğlu, Tanyeri 1990: 268) 

16.  yüzyılın  büyük  şâiri  Fuzûlî,  müstezâtında  perilerin  virânelerde  ve  çeşme 

başlarında  da  görülebileceğini  söyler.  Aşağıdaki  beyit,  perilerin  sadece  virânelerde  ve 

hamamlarda değil çeşme başlarında da olabileceği şeklindeki halk inanışını hatırlatır:  

 



Klasik Türk Şiirinde Bazı… 

163 


Sen tek perînin menzili vîrâne gerektir 

Yâ çeşmeler üstü 

Gönlüm kimi vîrâne vü gözüm dü bulağa  

Kon ey perî-peyker 

   

 

Fuzûlî (Akyüz vd. 2000: 280)  



Yahyâ  Bey  de  Fuzûlî  gibi  perilerin  çeşme  kenarlarında  görülebileceği  inancına 

telmihte bulunur: 

Çıkmaz ey Yahyâ gözümden nakş-ı tasvîr-i nigâr 

Ol perî bu çeşmesârı cilvegâh itmiş gibi 

   

Yahyâ Bey (Çavuşoğlu 1977: 551)   



Perilerle ilgili bir diğer inanışa göre de eskiden bazı insanlar, bir daire çizip içinde 

bazı  dualar  (özellikle  esma-i  hüsnanın  tamamını  veya  bir  kısmını)  okumak  suretiyle 

birtakım hayaller, periler, cinler göreceklerini sanırlarmış (Onay 2000: 195). Zâtî, periye 

benzettiği  sevgilisini  görmek  için  böyle  bir  yola  başvurduğunu  ve  buna  rağmen 

sevgilisini göremezse bunun şaşılacak bir durum olmadığını söylemektedir: 

Riyâzetler çeküp esmâ okursın görmek istersin 

Görinmezse sana Zâtî ‘acebdür ol perî-peyker    

   


 

 

 



 

Zâtî (Tarlan 1967: 284) 

Zâtî, aynı zamanda rakîbi de bir cine, şeytana benzeterek âşıkların ondan korunmak 

için dâire çizdiklerini ifade eder: 

Ey perî gâyetde korkarlar rakîb-i dîvden 

Dâyire çizdükleri her dem budur ‘âşıklarun 

 

   


 

 

 



Zâtî (Tarlan 1970: 248) 

Helâkî  de  periye  benzeyen  sevgilinin  her  ne  kadar  sihre  başvursa  da  bir  dâireye 

benzettiği gönlüne gelmeyeceğini söyleyerek bu inanışa telmihte bulunur: 

Da’vet itme gönül ol hûr-ı perî-zâdı ko kim 

Uğramaz dâyireye her niçe teshîr itdüm 

   


Helâkî (Çavuşoğlu 1982: 142) 

Perilerin  bir  diğer  özelliği  de  kendilerini  kızdıran  kişileri  çarpmaları,  bağlamaları 

veya  farklı  şekilde  cezalandırmalarıdır  (Çobanoğlu  2003:  78).  Halk  arasında  çarpılma 

olarak  nitelendirilen  olay  sonucunda  çarpılmaya  uğrayan  insanın  ağzı  gözü  eğilir,  kişi 

konuşamaz  hâle  gelir.  Çarpılmanın  halk  inançlarına  göre  tek  nedeni  ise  yapılmaması 

gereken  bir  işin,  bir  eylemin  yapılması,  söylenmemesi  gereken  bir  sözün  söylenmesidir 

(Eyüboğlu 1974: 93). 

Yahyâ  Bey,  ayın  hilal  şeklinde  olmasını,  periye  benzeyen  sevgilinin  onu 




Yüklə 314,61 Kb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6   7   8   9




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©www.genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə