İmam hüseynin qiyami və onu doğuran səBƏBLƏR
Yüklə 0,74 Mb. Pdf görüntüsü
|
13 13 cəzalanaraq bu vəzifədən kənarlaşdırıldığına görə çox narahat idi və yenidən Kufə hakimliyini əldə etmək üçün Şama gəlib belə bir plan hazırladı. O, bir gün Müaviyənin oğlu Yezidi görüb dedi: “Bilmirəm nə üçün Müaviyə sənin haqqında səhlənkarlıq edir?” Yezid: “Necə?”-deyə soruşdu. Müğeyrə: “Nəyi gözləyir? Nə üçün səni özündən sonrakı xəlifə kimi xalqa təqdim etmir?”-dedi. Yezid: “Atam elə təsəvvür edir ki, bu mümkün olan bir iş deyil.” Müğeyrəb: “Bu mümkün olan bir işdir.” Yezid: “Bu iş necə mümkün ola bilər?” Müğeyrə: “Siz kimin itaət etməməsini təsəvvür edirsiniz? Biz şamlılar Müaviyənin bütün əmrlərinə itaət edirik, Mədinəyə də filan şəxsi göndərsəniz bu vəzifəni yaxşı yerinə yetirə bilər. İraq və Kufə isə bunların hamısından təhlükəlidir ki, onu da mən öz öhdəmə alıram.” Yezid atasının yanına gəlib Müğeyrənin dediklərini ona söylədi. Müaviyə oğlunun sözlərini eşitdikdən sonra Müğeyrəni öz yanına çağırtdırdı. Müğeyrə Kufəni susdurmağı öz üzərinə götürərək çox yaltıqlıq etdi və qənaətbəxş bir məntiqlə Müaviyəni bu işə zəmin yaratmağa razı saldı. Elə 14 14 buna görə də Müaviyə onu keçmiş vəzifəsinə qaytardı. Amma nə kufəlilər Müaviyənin təklifini qəbul etdilər və nə də mədinəlilər. Müaviyə çarəsizlikdən Mədinəyə gəlib imam Hüseyn əleyhissəlam, əbdüllah ibni Zübeyr, əbdüllah ibni ömər və bu kimi xalq arasında hörmət və nüfuz sahibi olan Mədinə başçıları ilə görüşüb özünəməxsus yaltaqlıqla dedi: “İndi islamın məsləhəti belə tələb edir ki, hökumət zahirdə Yezidin öhdəsində olsun, amma bütün işlər sizin nəzərinizlə həyata keçirilsin. Xalq arasında ixtilaf yaranmasın deyə, hələlik beyət etməklə bütün işləri öhdənizə alın.” Amma onlardan heç biri Müaviyənin bu təklifini qəbul etmədi. Beləliklə onun bu planı müvəffəqiyyətsizliklə nəticələndi. Müaviyə sonralar Mədinə məscidində başqa bir hiyləyə əl ataraq mədinəlilərin keçmişdə və hal-hazırda onun təklifi ilə razı olduqlarını iddia etmək istədi. Onun bu hiyləsi də nəticəsiz qaldı. Müaviyə ölüm yatağında olarkən oğlu Yeziddən çox nigaran idi. Ona görə də bir sıra məsələləri oğluna xatırladaraq beyət almaq üçün əbdüllah ibni Zübeyr və əbdüllah ibni ömərlə necə rəftar etməyi və eləcə də Hüseyn ibni əli əleyhissəlamla çox mülayim davranmağın lazım 15 15 olduğunu bəyan etdi. O, öz sözlərinin davamında dedi: “Hüseyn Peyğəmbər övladı və müsəlmanlar arasında yüksək mövqeyə malik olan bir şəxsiyyətdir. Hüseyn ibni əli ilə ədavətlə davranmaqdan qorx.” Müaviyə belə bir uzaqgörənlik etmişdi ki, əgər Yezid imam Hüseyn əleyhissəlamla düşmən kimi rəftar edib onun qanını axıtsa, artıq hökuməti əldə saxlaya bilməyəcək və bununla da əbusüfyan sülaləsi xilafətdən uzaqlaşdırılacaqdır. Müaviyə çox hiyləgər idi və başqa siyasətbazlar kimi öngörənlik etdiyi hadisələrin çoxu düz çıxırdı. O, eləcə də baş verəcək hadisələri yaxşı başa düşür və təhlil edirdi. Amma əksinə olaraq, Yezid təcrübəsiz bir gənc idi və əvvəldən bir şahzadə kimi naz-nemət içində boya-başa çatmışdı. O, əyyaşlığa qurşandığı üçün siyasətdən baş çıxarmırdı. Gənclik qüruru, məqam və şöhrət düşgünlüyü onun vücuduna hakim kəsilmişdi. əbu Süfyan sülaləsi hökumət və xilafətdən başqa heç bir məqsəd güdmürdü. Amma onlar heç bir vasitə ilə öz məqsədlərinə nail ola bilmədilər. Lakin imam Hüseyn əleyhissəlam şəhadət dərəcəsinə yüksəlməklə öz mənəvi hədəflərinə çata bildi. Müaviyə hicri tarix ilə 60-cı ilin rəcəb ayının 15-də 16 16 öldü. Yezid Bəni-üməyyə tayfasından olan Mədinə hakiminə bir məktub yazaraq atasının ölüm xəbərini ona yetirib, camaatdan özünə beyət almasını əmr etdi. O zaman Mədinə mərkəz olduğuna görə bütün gözlər oraya dikilmişdi. Yezid həmin səbəbə əsasən göndərdiyi məktubda tam qətiyyətlə yazırdı: “Hüseyn ibni əlidən mənə beyət al, əks təqdirdə başını kəsib Şama göndər.” Beləliklə imam Hüseyn əleyhissəlamın qarşılaşdığı məsələlərin biri də Yezid ibni Müaviynin beyət istəməsi idi. Yezidin dövrü iki mühüm xüsusiyyətlə Müaviyənin zamanından fərqlənirdi. 1-İmam Hüseyn əleyhissəlamın Yezidə beyət etməsi xilafətin varislik əsasında olmamasını təsdiq edirdi. 2-Yezid çox əxlaqsız bir adam idi və açıq-aşkar günah etməkdən çəkinmirdi. O, siyasi cəhətdən də heç bir səlahiyyətə malik deyildi. Qeyd etmək lazımdır ki, Müaviyə və eləcə də Abbasi xəlifələrinin bir çoxu da əxlaqsız və günahkar adamlar idilər. Lakin onlar bunu yaxşı başa düşürdülər ki, hakimiyyətdə qalmaq üçün zahirdə də olsa, bir çox islam qanunlarına riayət etməli və onun hüdudlarını qorumağa Yüklə 0,74 Mb. Dostları ilə paylaş:
|