76
76
gecəsi isə sonuncu sınaq həyata keçirildi. O gecə
imamın bütün səhabələri sınaqdan çıxdı.
Nasixüt-təvarixin müəllifi səhv edərək yazır ki,
Aşura gecəsi imam Hüseyn əleyhissəlam xütbə
oxuyub öz məqsədini bildirdikdə, bir dəstə o
Həzrəti tərk edib qaçdılar. Tarix kitablarının heç
birisi bu mətləbi təsdiq etmir. Aşura gecəsi imamın
səhabələrindən heç birisi o Həzrəti tərk etmədi. O
gecəyə kimi imamla qalanlar bütün imtahanlardan
çıxmışdılar.
əgər Aşura gecəsi imamın səhabələrindən bir
nəfər də olsa belə düşmənə qoşulub özünü
təhlükədən qurtarsaydı, bu İmamın məktəbinə
böyük bir nöqsan hesab edilərdi. əksinə olaraq o
gecə düşmən ordusundan ayrılaraq imama qoşulan
da oldu. əgər Hüseyn ibni əli əleyhissəlam nə kimi
təhlükələrlə qarşılaşacaqlarını bildirməsəydi, ola
bilərdi ki, Kərbəla hadisəsindən sonra camaatın
yarısı qayıdıb imamın əleyhinə təbliğat aparaydılar.
Çünki heç vaxt cəbhədən qaçanlar-“mən qorxub
qayıtdım”-deməz.
əksinə hər kəs öz xeyrinə olan yalançı bir məntiq
uydurub özünə bəraət qazandırardı.
Hüseyn ibni əli əleyhissəlam ordu başçılığına
namizəd olan Hürr ibni Yəzid Riyahini özünə doğru
77
77
cəlb etdi. Qeyd etmək lazımdır ki, Hürr adi bir şəxs
deyildi. Hamı bilir ki, düşmən ordusunda ömər
Səddən sonra ikinci böyük şəxsiyyət Hürri idi. O,
zirək və şücaətli bir kişi idi. Hüseyn ibni əli (ə) onu,
özünə
birinci
qılınc
çəkən
şəxs
olmasına
baxmayaraq, əməli əmr be mərufla cəzb edib tövbə
edənlərin cərgəsinə daxil etdi. Bu kişi, öz rəşadət və
fədakarlığı ilə məşhur idi. O, min nəfər atlı ilə
imamın qarşısını kəsməyə tapşırıq almışdı.
İmam əleyhissəlam onu kövrəltdi, ürəyinə
həqiqət işığı saldı. O, ilk növbədə dünyapərəst bir
adam idi, amma təbiətində olan paklıq onu imam
Hüseynə doğru yönəltdi.
Amma, digər tərəfdən də o, hər bir insanın
vücudunda olan fitrətə görə, öz-özünə “ölsəm, bir
daha arvad-uşağımı görməyəcəyəm, mal-dövlətimi
itirəcəyəm, mən öldükdən sonra bəlkə də düşmən
var-yoxumu müsadirə edib uşaqlarıma heç nə
verməyəcək və...”-deyirdi.
Belə bir vəziyyətdə insan iki yolun ayrıcında
çaşıb qalar. Bir nəfər Hürrün titrədiyini gördükdə,
ona müraciətlə: “Nə üçün titrəyirsən”-dedi. O, elə
təsəvvür edirdi ki, Hürr qorxusundan titrəyir. Hürr:
Sən mənim nə kimi vicdan əzabı çəkdiyimi
bilmirsən. Mən özümü Behiştlə Cəhənnəm arasında
78
78
sərgərdan görürəm, nəqd cəhənnəmi, yoxsa nisyə
behişti seçmək üçün tərəddüddəyəm-dedi.
Hürr dərin iztirab keçirirdi, o, qəti qərara gələ
bilməmişdi. Düşmən bilməsin deyə, özünü yavaşca
kənara çəkib atını qamçılayaraq imam Hüseyn
əleyhissəlamın xeymələrinə doğru getdi. O, imam
Hüseyn əleyhissəlamın səhabələri onun həmlə
edəcəyini təsəvvür etməsinlər deyə, təslim olmaq və
aman istəmək nişanəsilə qalxanını tərsinə tutdu.
Onunla ilk rastlaşan imam Hüseyn əleyhissəlam
idi. İmam xeymənin qapısında dayanmışdı. Hürr:
“əssəlamu ələykə ya əba əbdullah” –deyə salam
verdi. Sonra İmama müraciətlə:- “Mən günahkaram,
mən bədbəxtəm, mən sizin yolunuzu bağlayan
günahkaram...”-dedi.
O, əlini Allah dərgahına uzadıb dedi: “İlahi! Mən
sənin övliyalarını qorxutmuşam, məni bağışla!”
Hürr
İmama
müraciət
edərək:
“Mənim
günahlarımı qanımdan başqa heç bir şey yuya
bilməz. Xahiş edirəm buyurasınız ki, mənim tövbəm
qəbul olar yoxsa yox?”
Həzrət buyurdu: “əlbəttə ki, qəbul olar!”
Hürr sevinərək dedi: “Tövbəm qəbul olduğuna
görə Allaha şükr edirəm, indi isə meydana gedib öz
79
79
qanımı sizin yolunuzda axıtmaq üçün izn
istəyirəm.”
İmam
buyurdu:
“Ey
Hürr!
Sən
bizim
qonağımızsan, atdan enib xeyməyə gəl ki, sənə
qulluq edək!” Amma Hürr atdan enmədi, icazə alıb
meydana getdi və əbədi səadətə qovuşdu.
Burada görürük ki, əməli əmr be məruf təbliğ və
qiyamın dəyərini yüz dəfə artırır.
əmr be məruf və nəhy əz münkər İmamın
qiyamını dəyərləndirdiyi kimi, imam Hüseynin
qiyamı da əmr be məruf və nəhy əz münkəri
dəyərləndirir. Görəsən bu nə deməkdir? Məgər
Hüseyn ibni əli əleyhissəlam bir islami qanunun
dəyərli, yaxud dəyərsiz olmasında təsir göstərə
bilərmi?! Yox, heç də belə deyildir, biz demək
istəmirik ki, islamda əmr be məruf və nəhy əz
münkər qanunu müəyyən bir dəyərə malik idi,
imam Hüseyn (ə) gəlib bu əslin dəyərini daha da
çoxaltdı.
Bu iş imam və peyğəmbərin yox, ancaq Allahın
işidir. Bu üsulları insanlar üçün göndərən Allah,
onların dərəcə və dəyərini də təyin etmişdir. Hətta,
peyğəmbər də bu kimi üsulları dəyişdirməyə qadir
deyildir.
80
80
Dini elmlərdə məqami isbat və məqami sübut
adlı iki müxtəlif termin vardır.
İzah: Məsələn, bir şəhərdə neçə nəfər ürək həkimi
olsa, onların eyni səviyyəli və yaxud müxtəlif
dərəcəli mütəxxəssis olmaları mümkündür. Xalq
bunları bir-birindən necə ayırd etməlidir? Onları
olduğu kimi tanımaq mümkündürmü? Bəzən
camaat bu həkimləri bir-birindən ayırd edə bilərlər
və bəzən də mümkündür ki, birinci dərəcəli həkimi
ikinci dərəcəli kimi tanısınlar. Demək burada
məqami-isbatla
məqami-sübut
bir-birindən
fərqlidir.
Biz təsəvvür etdiyimiz «şey»-in mahiyyəti onun
həqiqi mahiyyəti ilə fərqlənir. Həqiqət budur ki,
imam Hüseyn (ə) əmr be məruf və nəhy əz
münkərin dəyərini islamda yox, islam dünyasında
artırdı. Çünki «şəyun fi nəfseh» məqamında bir
şeyin dəyərini çoxaldıb-azaltmaq Hüseyn ibni əli
(ə), Peyğəmbəri-əkrəm (s) və əli ibni əbu Talibin
ixtiyarında deyil. Allah özü hər bir əsası müəyyən
qədər dəyərləndirmişdir. Görəsən islami cəmiyyət,
islami dəyərləri məqami sübut və məqami «şeyun fi
nəfseh»də təyin olunan kimi tanıyırmı? Xeyr! Çox
vaxt bu məsələnin tam əksi olur, yəni cəmiyyətdə
birinci dərəcədə əhəmiyyətə malik olan üsula əsla
Dostları ilə paylaş: |