Həbsxana – cəmiyyətin daha çox
Yüklə 2,49 Kb. Pdf görüntüsü
|
124 da götürüb görüşə gəlmişdi. Üçgünlük ailəvi görüşə icazə verdilər. Ağarəhim körpəni öpməkdən doymaq bilmirdi. O heç Gülbənizdən də doymamışdı. Onun gəlin üzünü, isti nəfəsini qoyub, özünü barakın buz kimi soyuq, ağır havalı, üfunətli qucağına atmışdı. Nə qədər böyük səhv elədiyini indn başa düşürdü, ancaq artıq gec idi. Nəmlənmiş gözlərinin yaşını bo- ğub ürəyinə axıdırdı. Görüş günü nə qədər sevincli idisə də, ayrılıq anı çatanda kövrəlməyə bilmədi. Əzizlərindən ayrılıb lənətə gəlmiş baraka qayıtmaq ona cəhənnəm əzabı qədər ağır idi. Gülbəniz altı aydan bir ailəvi görüşə gəlirdi. Qaynanasının yanında konserv kombinatında işə dü- zəlmişdi. Çörəkqazanan olmuşdu, bir az diribaşlaş- mışdı. Özünün danışığına görə, ailənin korluq çək- məməsi üçün arabir Əmirxan da onlara pul yardımı edirmiş. Gülbənizin Əmirxanı tərifləməsi onu heç aç- mırdı, kefini pozdugundan tez “nə böyük işdir?” de- yərək söhbətin yönünü dəyişdirirdi. Gülbənizin üçüncü gəlişində ayrılarkən həmişəki kimi dolux- sunmuşdu: –Gülbəniz, qurbanın olum, mən yenə səni altı aydan sonra görəcəyəm, nə olar bir-iki ay tez gələ- sən... –Imkan olmur, Ağarəhim, – Gülbəniz cavab verdi. – Gəlib-getməyin xərcini altı aya ancaq düzəl- dirəm. 125 –Eybi yox, pay-paranı bir qədər az gətirərsən. Təki səni, balamı görüm. –Məni görmək elə bilirsən havayıdır, – gülüm- sədi. – Bu iki gündən ötrü iki aylıq maaşımdan keç- məli oluram, yoxsa bilmirdin? Eşitdiklərindən heyrətə gəldi, bu vaxtadək gü- man edirdi ki, qapıda dayananlar kim nə hörmət elə- sə, kifayətlənirlər. –Deməli, bu əclaflar öz namusumuzu özümüzə satırlar, gecəmizə qiymət qoyurlar? – Ağarəhim qeyzləndi. Gülbəniz tez əlini onun ağzına dayadı: –Başın bədəninə ağırlıq edir yoxsa? Eşidərlər, gördüyün günlərə də həsrət qalarsan. O gündən görüşə nəzarət edən zabit və nəza- rətçilərə ürəyində nifrət edirdi, Gülbənizə “gəl” de- məyə isə utanırdı. Növbəti görüş vaxtı xəbər gəldi ki, qız atası olub, qız balası dünyaya gəlib. Qız olmağı Ağarəhimi sevindirməsə də xeyli düşündürdü. Cəzasının yarısını çəkmişdi. Görüşə gedən yer- lilərindən eşitdi ki, anası rəhmətə gedib. Anasının ölüm xəbəri ona bərk təsir etdi. Dünyada ən əziz adamı olan anasının dəfnində iştirak etmək imkanı olmadığından ilk dəfə o zaman zonaya düşməyinə nifrət etdi. Həmin günlərin birində məhkum yoldaş- ları arasında kişiliyə dair söhbət gedərkən dözə bil- 126 məyib partlamışdı: –Nə kişi, kimdi kişi? Biz heç birimiz kişi deyi- lik, eşidirsiz? Anamızı, bacımızı, arvadımızı çöldə qoyub, gəlib burda bıçaq soxmağı kişilik sayırsız? Ki- şi o kəsdir ki, evində oturub, arvadı da yanında – gö- zünün qabagında, uşaqlarını saxlayır... Ətrafındakılar onun hüznlü, dərdli olduğunu bilib, qəlblərinə dəysə belə sözlərinə əhəmiyyət ver- məmişdilər. Qırx gün yas saxladı. Rəisdən icazə alıb üzünü qırxdırmadı. Qırxıncı gün “Yasin” surəsini əzbərdən bilən məhkum yoldaşlarından birini – barakın mol- lasını kupesinə dəvət edib, anası üçün “Yasin” oxut- durdu. Sonra da məsləhət bildiyi dost-tanışını çağı- rıb, ehsan çay verdi. Hamı anasına rəhmət dua edib, Ağarəhimə səbr dilədi. Anasının qırxı ötəndən sonra da Ağarəhimin rəngi açılmırdı. Gününü dünyadan küskün, qanıqara keçirirdi. Qonşu çarpayılarda yatan məhkum yol- daşları zabit və nəzarətçilərin gözündən yayınıb, im- kan tapan kimi vaxtlarını öldürmək bəhanəsiylə kartla qumar oynamağa girişirdilər. Əvvəllər dəfə- lərlə onu da dəvət etmişdilər, yaxın durmamışdı. Axır vaxtlar qumarın əsas aparıcılarından biri olan kupe yoldaşı Iltifat onu yaman şirnikdirirdi: –Avam olma, gəl qoşul bizə, həm “srok”un ge- dəcək, həm də bala-bala qazanacaqsan, cibin pulnan 127 dolacaq. Məbadə uduzmaqdan qorxasan, ə, biz öl- məmüşük ki, səni pis “polojeniya”da qoyax. Sən bir dənə “prob” elə... Nəhayət,şeytan qəlbinə yol tapdı, gecənin bi- rində yuxusuna haram qatıb,zəif gecə lampasının işı- ğında qumar azarına tutulanlara qarışdı. Ilk günlər nə iş idisə, əli yaxşı gətirirdi. Hər ge- cədə əlinə xeyli pul gəlirdi. Pul gəldikcə ləzzət elə- yirdi oynamaq. Hər gün intizarla gecənin düşməsini gözləyirdi. Əvvəlki kimi darıxmırdı. Qəmdən, kədər- dən boğulan günlərində ona dünyanı unutduran dərmanlar təklif etmişdilər. Pulu az olduğundan im- tina etmişdi. Indi xeyli pulu olduğundan nəzarətçi- lərin vasitəsilə çöldən gətirilib, əl altından satılan narkotik dərmanlardan əyləncə məqsədi ilə alıb isti- fadə etməyə başladı. Yarım ayın içində az qala xasiyyətini dəyiş- mişdi, tanınası deyildi, qumarın və bihuşedici iynə- dərmanın azarkeşi olmuşdu. Sonralar, Ağarəhim ye- nə nə iş idisə az-az, hərdən bir udurdu. Ona nə ol- muşdu, başa düşə bilmirdi?.. Niyə bu gecə qazandı- ğını səhərisi gecə uduzub qaytarmalıydı. Nə vaxt Il- tifat: “Qaqaş, qəm eləmə, yaxşı olajax” deyirdisə, əli- nə pul gəlirdi. Iltifatın səsi gəlmədi, uduzurdu. Dö- şənirdi Iltifatın ayaqlarına: –Qurban olum sənə, ağzın dualıdı, gəl sən hər gecə deynən “yaxşı olajax”. Sən elə deyəndə əlim gə- Yüklə 2,49 Kb. Dostları ilə paylaş:
|