Güney azərbaycan nəSRİ Başlanğıcdan bu günə qədər Antologiya
Yüklə 2,88 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Üçüncü fəsil
48 Mirzə Əbdürrəhim Talıbov ...Nə isə, çəməndəki öküzlər mənim gəlişimi o qədər də zə- rərli görmədilər, mən də onların qonaqpərvərliyini yüksək də- rəcədə kafi hesab etdim. İşıqlı günəş altında bir saata yaxın din - cəlib, canımı qızdırdıqdan sonra ayağa qalxaraq otlamağa baş- la dım; bir eşşəyin iştahı qədər o çəmənlikdən bəhrə apardım. Biz eşşək tayfasının sizlərdən üstünlüyümüzdən biri budur ki, öz iştahımız qədər yeyib doyduqdan sonra sabahın azuqəsi və ehtiyatı fi krinə düşmərik. Çünki Allahı ruzi verən hesab edi- rik. Sizlər isə ilahi nemətlərdən faydalandığınız zaman ləzzət apar maq, şükür etmək əvəzinə, azuqə və ehtiyat toplamaq xə- yalı ilə öz hisslərinizi korlayır, nə yediyinizi belə bilmirsiniz. Çunke va kəştəm zi neykare-berun, Ruy avardəm be peykare-dərun. Aləmira loqmə körde dər kəşid, Mədəəm nərəzanan həl mün məzid. 1 Günəş batdı. Uzaqdan iki kəndli göründü. Onlar gəlib mənim yanımdan keçdilər. Bir-biri ilə söhbət edirdilər. Nis- bətən böyüyü özündən kiçiyə dedi: – Qardaş, deyillər bu cəngələ təzədə qurd gəlibdir. O birisi: – Qurd? – deyə soruşdu. – Kim sənə dedi? – Musaabadlılar deyirdilər ki, bizim bir eşşəyimizi qurd yeyibdir. – Bah, nə deyirsən. Musaabadlıları tanımırsan? Özləri bu biçarə heyvanı öldürüblər, qurdun boynuna qoyublar. Əziz ağam, bu sözləri eşitdim, amma yerimdən əsla tər- pən mədim. Bu çəməndə bitən otlar o qədər sıx və uca idi ki, kəndlilər məni görmürdülər. 1 Cəlaləddin Ruminin “Məsnəvi” kitabından iki beytdir. Tərcüməsi: Xarici çarpışmadan qurtarcağın, Daxili hərbə girişmişdim, bir baxın. Aləmi bir loğmatək uddum, yenə Mədəm isə qışqırır: Azdır mənə! 49 Kitab yüklü eşşək İnəkləri kəndlilərə məxsus bir avazla çağırıb, bir yerə top- layaraq, kəndə tərəf qovdular. Mən haqqında danışılan qurddan qorxmurdum. Bu o de- mək deyildir ki, biz eşşəklər siz aslan kişilərdən daha igid və cə sarətliyik. Biz də qorxuruq. Qorxma mış və qorxmayan an- caq ağılsızdır. Musaabadlıların qurd tərəfi ndən öldürülmüş hesab etdikləri, haqqında danış dıqları eşşək, cənab alinin nö- kə ri olan mən idim, özümü diri və sağlam gördüyüm üçün qurd məsələ sinin yalan olduğunu bilirdim. Gecəni fi kirsiz və arxayınlıqla yatdım. Səhər tezdən yuxu- dan ayılıb duracaq, sizin dediyiniz kimi, qəlyanaltı etməyə baş ladım. Bu vaxt mal-qaranın yavaş-yavaş uzaqdan çəmənə gəl diyini gördüm. Lakin bədlikdən, iki zırpı it də onlarla gə- lirdi. Uzaqdan iy duyan kimi, hürməyə başlayıb, mənə tərəf cumdular. Haşiyə “Mənim hörmətli ağam olan cənab aliyə gizli qalmasın ki, iy dedikdə, bu nə burnu qıcıqlandıran üfunət, nə də xoş bir ətirdir... Biz eşşək tayfası siz əşrəfi -məxluqatdan daha tə miz və ətirliyik. Bu müddəanı o sübut edir ki, əgər sizlərdən on nəfər kiçik bir otaqda gecəni səhərə qədər qalsa, bədə ninizin xaricin dən və daxilindən gələn iydən həm özünüz narahat olar- sınız, həm də sizlərdən başqa birisi oraya daxil olarsa, üfunət- dən bo ğular. Buna görə, müxtəlif hiylələr işlətməyə – bədəni yumağa, cürbəcür ətirlər sərf etməyə məcbur olursunuz ki, bir gə yaşayış zamanı biri-birinizdən iyrənməyəsiniz. Biz isə əksinə, əgər on baş bizim həmcinsimizdən gecəni səhərədək, gündüzü axşama dək, bəlkə də bir neçə gün dalbadal kiçik bir tövlədə bağlanıb qalsaq, nə özümüz bir-birimizdən çimçəşər, nə də sizlər mənzili mizə daxil olduqda burnunuzu tutarsınız. İfrazatımız ayağımızın altında olmasına baxmayaraq, əşrə- 50 Mirzə Əbdürrəhim Talıbov fi -məxluqat olan sizlərin bir çoxu nuz bizim həmin ifrazatı- mızdan faydalanırsınız”. Nə isə, itlər mənim iyimi duyub üstümə cumdular. Mən çəmənlikdən baş götürüb yaxınlıqdakı meşəyə qaçdım. Hey qaçıb-qaçıb, nəhayət, başqa bir çəmənə çatdım. Biz sizlər kimi, öz saat və dəqiqələrimizi müəyyən etmək üçün bir cihaz ixtira etməmişik. O cihazı deyirəm ki, sizləri ölümə və məhvə doğru yaxınlaşdırır. Özünüz başa düşmədən, həyatınızın dəqiqələrini sayırsınız. Bizlər belə bir cihaz ixtira etməmişik və yoxumuzdur. Allah bizə elə bir şüur vermişdir ki, günün vaxtını cihazsız da bilirik. Mən meşədəki çəmənliyə çatdıqda məlum oldu ki, əvvəl- ki çəməndən neçə ağac uzaqlaşmışam. Musaabaddan, mənim əziyyət və yorğunluq məkanım olan o yerdən on ağac uzaqda olduğum üçün daha bir adam məni tanımır, tutub zor ilə zülm- kar sahibimin yanına aparmaq qorxusu yoxdur. Bundan sonra gizlənmək lazım deyil. Artıq özümü aşkara çıxarmalı və heç kəsdən qorxmamalıyam.
Bir ay tam asudəliklə bu meşə və çəmənlikdə yaşadım. Bu müddət ərzində bəzən tənhalıq üzündən ürək sıxıntısı baş verir- di. Keçmiş sahibimin evini və öz dostlarımı xatırlayırdım. La- kin bir cəmiyyətin içərisində bədbəxt yaşa maqdansa, tənha ya- şamaq mənə daha xoş idi. Mütəfəkkir kimi fərdlər və cə miyyət haqqında tədqiqat aparır, ünsiyyət və guşənişinliyi öyrənirdim. Nəhayət, belə nəticəyə gəldim ki, əgər bir kəs tək və yalqız olub, xoşbəxt həyat sürərsə, bu öz tayfasında, öz qəbiləsində, öz vətənində və yaxud hər hansı bir cəmiyyətdə bədbəxtliklə yaşamaqdan yaxşıdır.
Yüklə 2,88 Mb. Dostları ilə paylaş:
|