Mü
əllifdən
30
hallarda (lüğətdə olan bütün terminlər və həmçinin onların izahı bir qayda
olaraq mütabiq elmi s
ənədlərə, kitablara elmi məqalələrə əsaslanır), həmin
“Muğamat komisyonu”nun qəbul etdiyi qərarlara və onun “əfkar-
ümumiyy
əsinə” isnad edir.
G
ənc musiqi həvəskarlarının işini asanlaşdırmaq üçün müəllif Üzeyir
Hacıbəylinin “Azərbaycan xalq musiqisinin əsasları” kitabında adları
ç
əkilmiş klassik musiqi alimlərinin, eləcə də lüğət məqalələrində adları qeyd
olunan Az
ərbaycan musiqi sənəti ustalarının həyat və yaradıcılığı haqqında
kitabın sonunda müxtəsər məlumat verməyi faydalı hesab etmişdir.
II
Cahanşümul bir inkişafa çatmış musiqi mədəniyyətinin yaradıcılıq
t
əcrübələrindən dərs alan bəstəkarlarımız və musiqi xadimlərimiz milli
musiqi s
ənətimizin yeni formalarla zənginləşməsi, əvvəllər Azərbaycan
musiqi s
ənətinə məlum olmayan bir çox musiqi janrlarının hazırda
musiqimizd
ə təşəkkül tapıb formalaşması, musiqi əsərlərində bədii ifadə
üsullarından hərtərəfli istifadə edilməsi kimi mühüm yaradıcılıq nailiyyətləri
əldə etmişlər.
Buna gör
ə də hazırda musiqi praktikasında işlənən terminləri yaxşıca
öyr
ənib bilməklə bərabər, bu terminlərin Azərbaycan dilində dəqiq və
daşıdığı məfhumu düzgün ifadə edən qarşılığını müəyyən etmək işi zəngin
musiqi h
əyatımızın irəli sürdüyü təxirəsalınmaz vəzifələrdən biridir. Lüğətin
ikinci hiss
əsi bu hədəfə xidmət etmək arzusu ilə tərtib olunmuş və burada
musiqi terminologiyası əsas götürülmüşdür. Müəllif lüğətin bu hissəsinin
sözlüyünün t
ərtibində aşağıdakı rus dilində lüğət kitablarından istifadə
etmişdir:
-
Должанский А. Краткий музыкальный словарь. Л., 1952; 2-ci
n
əşr: Л., 1955; 3-cü nəşri: Л., 1958;
-
Павлюченко С.А. Краткий музыкальный словарь (справочник).
М., 1950.
-
Сеженский К. Краткий музыкальный справочник. М., 1938;
Сеженский К. Краткий словарь музыкальных терминов. 2-ci nəşri:
Москва-Ленинград, 1950;
Əfrasiyab Bədəlbəyli. İzahlı monoqrafik musiqi lüğəti
31
-
Гарбузов Н. Терминология по елементарной теории музыки. М.-
Л., 1945;
-
Островский А.Л. Краткий музыкальный словарь. Л.-М., 1949.
Mü
əllifin əlyazması hüququnda buraxılan “Musiqi terminləri
lüğəti”nin (1956) ilk variantından fərqli olaraq, indi hər terminin məxəzi,
h
ərfi mənası, semasioloji mövqeyi verilmişdir ki, bu da ikinci hissənin
nisb
ətən daha aydın olmasına kömək edə bilər.
İkinci hissənin tərtibində aşağıdakı əsas prinsiplər nəzərdə
tutulmuşdur:
1.H
ər bir terminin bir neçə məfhumu yox, mümkün olduqca çox az, -
ən yaxşısı yalnız bir konkret məfhumu ifadə etməsinə zəruri şərt kimi
riayət
etm
ək.
2.Musiqi s
ənətinin hazırda bütün dillər üçün ümumi olan beynəlxalq
terminl
ər fondunu Azərbaycan musiqi terminologiyasında da eynilə
saxlamalı. Bu prinsipə əsaslanaraq, musiqi leksikasında kök salmış və
hazırda işlənməkdə olan beynəlxalq terminlər eynilə qəbul edilməlidir.
3.Formal t
ərcüməçilik məhsulu olduğundan daşıyacağı məfhumu
d
əqiq surətdə ifadə etməyən və beləliklə də semantik cəhətdən tamamilə
başqa-başqa anlayışlardan ibarət məfhumların bir eyni termin ilə verilməsi
n
əticəsində elmdə və ümumiyyətlə musiqi praktikasında ifadə çətinlikləri
yaradan omoniml
ərə mümkün olduqca yol verməmək.
4.Vaxtil
ə klassik musiqi sənətimizdə və həm də qədim Azərbaycan
musiqi
kitablarında, risalələrdə, təzkirələrdə çox işlənən terminlərdən
b
əziləri mətndə hazırda qəbul olunub işlənən terminlərin yanında kiçik
möt
ərizə içərisində qeydə alınmışdır.
III
İncəsənətin başqa sahələrindən fərqli olaraq, dünya musiqi
ədəbiyyatında xarici dillərdən götürülmüş və latın əlifbası ilə yazılan
terminl
ərdən çox geniş istifadə olunur.
Bu terminl
ərin musiqi praktikasında tutduğu yer tibb elmində latın
dilind
ə olan və latın əlifbası ilə yazılan terminlərin mövqeyi kimidir. Başlıca
olaraq italyan dilind
ən götürülmüş bu terminlər musiqinin səciyyəvi
Mü
əllifdən
32
c
əhətlərini qeyd etmək, musiqi əsərlərinin ya da onun ayrı-ayrı hissələrinin
n
ə sürətdə (tempdə) ifa olunmasının lazım gəldiyini, ifaçılıq ədalarını, əsərin
s
əslənməsinə çatdırmaq və ümumiyyətlə musiqiyə aid daha bir çox mühüm
xüsusiyy
ətləri aydınlaşdırmaq, şərh və izah etmək üçün işlənir.
Odur ki, musiqi lüğətinin çoxu, adətən, bu xarici dillərdən götürülmüş
terminl
ərin izahı ilə tamamlanır. Bizim də bu lüğətin ayrıca – üçüncü fəsli
musiqid
ə ən çox işlənən xarici dillərdə olan musiqi terminlərinin izahına
h
əsr edilmişdir.
Mü
əllif lüğətin bu fəsli üçün əsas etibarı ilə A.Qarrasın rus klassik
musiqişünaslığının banilərindən biri olan yazıçı V.F.Odoyevski (1804-1869)
v
ə başqaları tərəfindən təshih və təkmil olunmuş “Musiqi lüğəti”ndən və
h
əm də sovet musiqişünasları B.S.Şteynpress və İ.M.Yampolskinin birgə
t
ərtib etdikləri “Ensiklopedik musiqi lüğəti” (“Энциклопедический
музыкальный словарь”, Государственное научное издательство,
Большая Советская энциклопедия, Москва, 1959) kitabından istifadə
etmişdir.
Əfrasiyab BƏDƏLBƏYLİ