21
İ.H.Əliyev və b. son iyirmi-otuz ildə nəşr olunmuş tədqiqatları bizim mövzunun ayrı-
ayrı aspektləri üçün müstəsna əhəmiyyətə malikdir.
Görkəmli rus iranşünası M.M.Dyakonovun qələminə məxsus olan "Qədim İran
tarixinin oçerki"ndə bizi maraqlandıran süjetlər üzrə qiymətli məlumatlar
səpələnmişdir.
1970-ci ildə E.A.Qrantovskinin bizim mövzu ilə birbaşa əlaqəsi olan "Ön
Asiyanın İran tayfalarının ilkin tarixi" adlı monoqrafiyası çapdan çıxmışdır.
E.A.Qrantovskinin tədqiqatı bizə Vətənimizin qədim tarixinin bir sıra əsaslı
məsələlərinə yeni nəzərlərlə baxmaq imkanı verir. Müəllifin Şimal-Qərbi İran
vilayətlərində irandilli tayfaların əvvəllərdə düşünüldüyündən daha qabaq meydana
çıxdığını iddia etməyə imkan verən əsaslandırılmış fikri çox böyük əhəmiyyətə
malikdir.
Moskva Universiteti nəşriyyatı tərəfindən 1977-ci ildə buraxılmış "İran tarixi"
qabaqkı əsərlərdən fərqlənir. Kitabda son arxeoloji qazıntıların verdiyi məlumatlardan
istifadə olunmaqla, bölgənin ilkin qədim tarixinin yığcam, məzmunca zəngin oçerki
verilmişdir. Bizi maraqlandıran bir çox məsələlərin, o cümlədən Manna şahlığının
tarixinin, köçəri maldarlığın meydana çıxması və yaylanın dağ rayonlarına köçəri
tayfaların yayılmasının, bölgədə irandilli tayfaların məskunlaşmasının və i.a. nəzərdən
keçirildiyi II fəsildə köhnə problemlərə yeni şəkildə baxılmasına imkan verən xeyli
maraqlı və mühüm fikirlər irəli sürülmüşdür. Bu, xüsusən irandilli tayfaların mənşəyi,
onların İran yaylası ərazisində, o cümlədən Urmiyayanı rayonda məskunlaşması,
Cənub vilayətləri və onlarla həmsərhəd ərazilərdə köçəri maldarlığın və köçəriliyin
yayılması məsələlərinə aiddir.
V.Q.Lukoninin "Qədim İran incəsənəti" kitabında Manna, ilkin İran və skif
incəsənətinin mürəkkəb problemlərinin nəzərdən keçirilməsinə xeyli yer ayrılmışdır.
Müəllif bir sıra digər məsələlərə də toxunur.
M.A.Dandamayev və V.Q.Lukoninin 1980-ci ildə çapdan çıxmış "Qədim İran
mədəniyyəti və iqtisadiyyatı" əsəri müstəsna dərəcədə qiymətlidir. Müəlliflər öz
qarşılarına ən yeni arxeoloji materiallar və yazılı qaynaqların məlumatları əsasında
e.ə. II minilliyin sonundan bizim e.ə. IV əsrinədək olan dövrdə bölgənin mədəniyyət
və iqtisadiyyat problemlərini təhlil etmək məqsədini qoymuşlar. Xeyli miqdarda yeni
arxeoloji materialdan istifadə olunduğu, bir çox məsələlərin yeni şəkildə qoyulduğu
"Ön Asiyanın İran tayfalarının ilkin tarixi və mədəniyyəti" adlı I fəsil bizim üçün
xüsusən maraqlıdır.
Bir neçə il əvvəl Moskvada üçcildlik "Qədim dünya tarixi" [1982] nəşr
olunmuşdur. Müəlliflərin "Giriş"də yazdıqları kimi, bu əsər "bütün qədim dünyanın
bizim müasir biliklərimizə uyğun olan tarixinin yaradılması təcrübəsidir".
22
Təəssüf ki, bu çox maraqlı, qiymətli və yeni fikirlərlə dolu olan, ən görkəmli
alimlər tərəfindən yaradılmış əsaslı tədqiqat əsərində Manna şahlığının tarixi üçün yer
tapılmamışdır. Hərçənd ki, Urartuya kifayət olduğundan da artıq yer verilmişdir.
"Xüsusi olaraq Albaniya şahlığına ayrılmış yarım səhifə təəssüf doğurur.
Azərbaycanın ən qədim tarixi problemlərinə az-çox yer verilmiş sanballı
əsərlər sırasında Kembricdə buraxılmış "İran tarixi"nin adını çəkmək lazımdır. Bizi
maraqlandıran material II və III cildlərdə yerləşdirilmişdir, lakin bu material, təbii ki,
İran tarixi baxımından verilmişdir.
Son zamanlar bir sıra alimlər irandilli miqrantların Zaqros zonasında, o cümlədən
Cənubi Azərbaycan ərazisində məskunlaşmasının arxeoloji cəhətdən əsaslandırılmasına
böyük diqqət yetirir. Alimlərin əksəriyyəti göstərilən ərazidə saxsı ənənələrinin
dəyişməsini, boyalı keramikanın monoxrom, başlıca olaraq, boz saxsı ilə əvəz olunmasını
buraya irandilli əhali qruplarının gəlməsi ilə bağlayır. Bu nöqteyi-nəzərin daha geniş
əsaslandırılması öz tədqiqatlarının əsasına Həsənli, Göytəpə, Təpəgiyan, Xurvin, Sialk və
s. keramika materiallarını qoymuş T.Kayler Yanğın əsərlərində verilmişdir. Lakin Yanğın
bir sıra müddəaları, məsələn, onun monoxrom (birrəngli) keramikanın meydana çıxdığı
zamandan etibarən bütün bölgənin mədəni birliyi (bu da, müəllifin fikrincə, bu yeni
mədəniyyətin ümumi mənşəyə malik olduğunu göstərir) iddiası ilə razılaşmaq çətindir.
Həmçinin Yanğın belə bir müddəası ilə də razılaşmaq çətindir ki, Şimal-Şərqi İran, o
cümlədən III Hissar tipli abidələr birrəngli boz keramikanın yarandığı yerdir və s.
R.Girşman, L.Vanden Berqe və b. əsərləri də irandilli tayfaların İran yaylasının
şimal-qərb və digər vilayətlərində məskunlaşmasının arxeoloji cəhətdən
əsaslandırılması probleminə həsr olunmuşdur. Göstərilən aspektdə M.N.Poqrebovanın
tədqiqatlarında ciddi addımlar atılmışdır.
E.A.Qrantovski öz əsərlərində, xüsusən də "Ön Asiyanın İran tayfalarının ilkin
tarixi" adlı tədqiqatında müxtəlif növlü çoxlu qaynaqlara istinad etməklə, irandilli
tayfaların Ön Asiya ərazisinə, o cümlədən Cənubi Azərbaycan ərazisinə soxulması ilə
bağlı olan məsələlərin tədqiqi sahəsində əhəmiyyətli iş görmüşdür.
İranda qədim tarix, arxeologiya və dilçilik üzrə xeyli əsər nəşr edilmişdir. Onların
müəllifləri bizi maraqlandıran məsələlər dairəsinin bu və ya digər cəhətlərinə toxunurlar.
Xüsusi olaraq qədim Azərbaycanın tarixinə, dillərinə həsr olunmuş monoqrafiyalar da
nəşr edilmişdir.
Qədim Azərbaycan tarixi problemlərinə bu və ya digər dərəcədə toxunmuş
nüfuzlu İran tarixçiləri arasında Seyid Həmzə Kəsrəvinin, Həsən Pirniyanın,
Məhəmməd Muinin, İbrahim Purdavudun, Cəmaləddin Faqihin, Məhəmmədcavad
Məşkurun, Şəfəq Rzazadənin, Rza İnayətullanın və b. adlarını çəkmək olar.
Bu müəlliflərdən bəzisinin əsərlərində xeyli maraqlı məlumatlar var. Onlarda
əsaslandırılmış mühüm müddəalara, məsələn, Mada etnik elementlərinin Atropatena
tarixindəki mühüm rolu və s. haqqında iddialara rast gəlmək olur. Lakin bəzi əsərlər üçün