ümumiləşmə; 3) elmdə qəbul edilməyən bədii uydurmadan
istifadə ən təsirli estetik üsullardan biridir; 4) ifadənin şəxsi
üsulu. İncəsənətdə başqa sahələrdən daha çox müəllifin şəxsi
mövqeyi zəruridir, bunsuz incəsənət daxili sinirlərini itirir və
oxucunu, dinləyicini, tamaşaçını duyğulandırmır; 5) formanın
əhəmiyyətinin artması. Belə ki, formasız incəsənət ola bilməz,
elm isə praktiki olaraq formaya biganədir; 6) elmi
ümumiləşmədən gizli olan insan şüurunun qatlanndan istifadə
etmək.
Elmi anlayışdan fərqli olaraq bədii obraz ümumini təkdə üzə
çıxarır. Fərdiliyi göstərməklə sənətkar onda tipik, yəni təsvir
olunan sosial və yaxud təbii hadisələr vasitəsi ilə ona xas olan
əlamətləri aşkar edir. Kiçik, fərdi, konkret hissələr nə qədər
parlaq, dəqiq qeyd edilərsə, obraz o qədər də özünün
ümumiləşmiş geniş əksini tapır.
İncəsənət xəyali dünya düzəltmək sahəsində yaradıcı
fəaliyyətlə əlaqədə olan, real həyatı obraz və simvollarda
yenidən yaradan mədəniyyət formasıdır. Yaratma aktı bədii
yaradıcılığın sinonimi kimi çıxış edir, ona görə də incəsənət
özünün daxili təbiətinə görə dünyanı dərk etmək imkanı
yaradır. İncəsənət insanın yaradıcılıq imkanlarının ifadəsidir,
belə ki, incəsənət imkan sferasını tədqiq edir, gerçəkliyi təqlid
və izah edir. İncəsənət əsərləri insana gələcəyə baxmaq imkanı
verir.
İncəsənət və fəlsəfə qarşılıqlı asılı olan, lakin müxtəlif olan
sahələrdir. Fəlsəfə - məntiqi anlayışlara, sistemliliyə, incəsənət
isə - prinsipcə obrazlı-simvolik formalara istiqamətlənir. Lakin
bu o demək deyil ki, incəsənətdə fılosofluq etmək olmaz,
fəlsəfə isə yalnız quru, əqli sxemlərdən istifadə etməlidir.
6.4.
Modernizm. Postmodernizm
XX əsrin ictimai-siyasi, iqtisadi, mədəni, elmi-texniki
sahələrində baş verən köklü keyfiyyət dəyişiklikləri incəsənətə
böyük təsir göstərmişdir. Qarmaqarışıqlıq ideyası, yəni varlığın
irrasional, dərkedilməz, absurd olması anlayışı və insanın
dünya ilə əlaqəsinin pozulması Modemizmin əsas ideyaların-
dandır. Bütün mədəniyyət xadimlərinin yaradıcılığı keçmişdə
500
qaldı, varlığı tam əhatə edən əsərlər artıq yoxdur. Bədii
əsərlərin mövzusu, modemistlərə görə, elmi tədqiqatın və
fəlsəfi əsərlərin mövzusu kimi dar, natamam, tək, təsadüfi,
xarici, empirik məlumatlar ilə məhdudlaşır. İncəsənətin və
fəlsəfənin xarakterlərinin oxşarlığını qeyd edərkən, onlann eyni
zamanda bir-birindən kəskin fərqləndiklərini də nəzərə almaq
lazımdır. Modemistlər göstərirlər ki, əgər incəsənət əsəri hətta
dar, natamam, məhdud sahədə gerçəkliyi əks etdirərkən öz
simasını saxlaya bilirsə, fəlsəfi təlim dünyanı bütövlükdə dərk
etmək və onun hər bir hissəciyini bütöv ilə əlaqələndirmək
qabiliyyətini itirərkən öz simasını da itirir, öz mahiyyətindən
imtina edir, mənəvi fəaliyyətin hansısa başqa formasına
çevrilir.
1966-cı ildə Parisdə tarixçi və filosof
Dostları ilə paylaş: